φανταένα

Ποίηση, μουσική και ο γλυκός εθισμός στην ανεκπλήρωτη επανάσταση. Goodbye Bedouin φίλες μου. Αυτός ο δίσκος ήταν στο #1 της Φανταλίστας πριν καν δημιουργηθεί. Όταν οι Playground Noise κυκλοφορούσαν τον Μάιο του 2008 το πρώτο τους 7άρι ενδεχομένως αρκετοί να γνώριζαν πως είναι θέμα χρόνου να σκάσει η μεγάλη οικονομική κρίση. 5 Χρόνια μετά η μπάντα σταμάτησε, έχοντας όμως γράψει το αθάνατο Swinging Lowdown - τραγούδι ορόσημο που πρέπει να παίζει αυτόματα με το που κάποια λέει τη λέξη "κρίση". 

14.12.2018 που κυκλοφόρησαν το πρώτο 7αρι οι Goodbye Bedouin (ως Bedouin τότε) ενδεχομένως να γεννιόταν η νυχτερίδα που εκείνο το καλοκαίρι έφαγε από τα σκουπίδια ενός εργαστηρίου, στη συνέχεια έγινε οικογενειακό γεύμα για τη γιορτή του φθινοπώρου και τελικά ήταν ο λόγος που έγινε η ζωή σαν ριάλιτι του σκάι. Δεν υπάρχει κάποια διάθεση από τον Φαντασμένιο για εξάπλωση θεωρίας συνωμοσίας "Γνωστός πατρινός κιθαρίστας ευθύνεται για όλα τα κακά που μας βρήκαν". Μάλλον το αντίθετο, φέρτε μας όλους τους covid της γης, δεν μας νοιάζει αν βγαίνουν δίσκοι όπως το Shaking People.   

~~~~~~~~~~~~~ο~~~~~~~~~~~~~

 

φανταλιστα 2020

1.   Goodbye Bedouin - "The Shaking People"
2.   Croatian Amor - "All In The Same Breath"
3.   Slum Of Legs - "Slum Of Legs"
4.   Echo Tides - "Jokes Ate Themselves"
5.   DEATH VALLEY GIRLS - "Under The Spell Of Joy"
6.   Vatican Shadow - "Persian Pillars Of The Gasoline Era"
7.   Psychic Temple - "Houses Of The Holy"
8.   Khotin - "Finds You Well"
9.   Left Outsides - "Are You Sure I Was There?"
10.   Autechre - "Sign"
11.   Six Organs Of Admittance - "Companion Rises"
12.   Deradoorian - "Find The Sun"
13.   Shackleton/Zimbel - "Primal Forms"
14.   Eric Copeland - "Dumb It Down"
15.   Mute Duo - "Lapse In Passage"
16.   Helicon - "This Can Only Lead To Chaos"
17.   Cornershop - "England Is A Garden"
18.   Coriky - "Coriky"
19.   Dan Deacon - "Mystic Familiar"
20.   Sally Ann Morgan - "Thread"

φανταδύο

Όχι όχι μην επιμένεις εγώ θα μείνω μέσα, Όσο ο ιός κυκλοφορεί έξω, εγώ μένω μέσα να ακούω το νέο του Croatian Amor. Παιδιά τα πράγματα είναι σοβαρά, κάτι πάθανε όλοι οι πειραγμένοι και κλείσανε την πόρτα στους εκτός ορίου θορύβους όσο περισσότερο μπορούνε και είναι ότι για πρέπει για εσάς που είστε στο όριο να ακούτε μόνο ράδιο. Μένετε στο σπίτι και ακούτε προσεκτικά τα 6,10,14 και 18 της Φανταλίστας:

 

όχι ακρότητες και σωλήνες που βαράνε δεξιά αριστερά, συναθροίσεις, ασπασμοί, μελωδίες, με ευλαβική προσοχή

όχι επίδειξη τεχνικής , θα πείτε τώρα πως στη σύγχρονη ηλεκτρονική μουσική αυτό είναι δύσκολο αλλά όμως πρέπει να γίνει στο πρώτο σύμπτωμα "θα ακούω μόνο depeche mode". Μένουμε σπίτι και βάζουμε αμέσως το all in the same breath.

Μένουμε μέσα και ακούμε ολόκληρο το δίσκο σε ιδανικές συνθήκες έως το The River That Flows In You Also Flows In Me για να έχουμε όλοι την υγειά μας. Εγώ σας τα είπα και νίπτω τας χείρας μου… πολύ σχολαστικά»

 

φαντατρία

Το μεγαλύτερο πρόβλημα του 2020 δεν ήταν ο κορονοϊός. Μάλλον το πιο σωστό είναι πως ο κορονοϊός ήταν μεγάλο πρόβλημα για αυτούς που νομίζουν πως είναι τεράστια μαλακία να πληρώνουν 100αρα φαιμπερ και να πιάνουν με το ζόρι 35. Ο Φαντασμένιος φαντάζεται πως η χειρότερη του μέρα τη χρονιά του κορονοϊού ενδεχομένως να ήταν σαν Χριστούγεννα Πρωτοχρονιά και Πάσχα μαζί για έναν Αφρικανό. Εντάξει αυτό πάντα υπήρχε και μόνο και μόνο που καταγράφεται σε ένα ποστ για την blogovision αρκεί για να φάει μια μούντζα που γράφει υποκρισία. Λοιπόν ας τη φάει ο Φάντα, είναι για καλό σκοπό, είναι βασικά για το μόνο σκοπό. Slum of Legs are a queer, feminist noise-pop DIY band. Το 2020 συζητάμε ακόμα για ισότητα και ισότητα δεν βλέπουμε. Βασικά ποιος την χέζει την ισότητα. Το θέμα είναι να γίνει κάτι και να ζούσαμε καμιά 200αρια χρόνια γυναικοκρατία σε φάση μπάντες σαν τις Slum of girls να τρώνε πόδι επειδή θυμίζουν την εποχή της ανδροκρατίας. Ναι αυτό είναι το μόνο σωστό και ας μας φορέσουν και 2-3 κόρες Μητσοτάκη. Μπαντάρα λοιπόν οι Slum Of Legs και με δικό τους ύφος, riot grrrl με βιολί. Προσπαθεί η Φαντασμένια να θυμηθεί ποιος έλεγε πως το sgt peppers των Beatles γαμάει, γιατί είναι η παραγωγή επαναστατική και ακούγονται πολλά τα βιολιά και υπάρχει λόγος που οι ορχήστρες έχουν 18 βιολιά και και και απόψεις. Αλλά τι περιμένεις; Άντρες.  Λοιπόν στα ακραία μουσικά φαινόμενα στο τρία οι Slum of legs με το βιολί τους και ο θέρστον μουρ ούτε για απέξω δεν είναι, κούρασες θερστον κούρασες.

φαντατέσσερο

20/12/2020. blogovision 2020, όλοι ανεβάζουν το #1 τους, ο Φαντασμένιος κλασικά καθυστερημένος είναι στο τέσσερα αλλά μα τον κοέλιο και όλο του το σόι δεν θα μπορούσε να γίνει πιο σωστά όλο αυτό. Ανήμερα του #1 λοιπόν το δεύτερο δισκάκι των Echo Tides με τίτλο Jokes Ate Themselves. Στην πραγματικότητα εδώ δεν κρίνεται η συνολική προσφορά του pan pan ο οποίος το 2020 κυκλοφόρησε και το πρώτο μέρος της σειράς Φαντασμαγορία και 2 τσόντες. Λογικά στο Φαντασμαγορία 6 θα είναι έτοιμος για #1 στη Φανταλίστα. Θα πουν κάποιοι εμπαθείς και κακεντρεχείς πως η λίστα δεν είναι αντικειμενική, υπάρχουν σχέσεις και συμφέροντα. Ενδεχομένως αυτό να είναι αλήθεια θα πει ο  Φαντασμένιος.  Δεν είναι αντικειμενικός.

Καθότι αυτό που θα έπρεπε να συμβεί είναι να ξυπνάει κάθε βράδυ στις 2:00, να ακούει Jokes Ate Themselves/Φανατασμαγορία-1 εναλάξ πέντε φορές, να διαβάζει τις τσόντες του pan pan στο instagram και να βγαίνει στην πόλη με απαγόρευση κυκλοφορίας ME MIA ΠΟΥΤΣΑ ΝΑ, και να περνάει από Εξάρχεια και να  γαμάει από τα αυτιά τους ΔΕΛΤΑ, να κάνει στάση λεωφόρο να γαμάει από  τη μύτη τους ΔΙΑΣ, να μπαίνει στα σπίτια σας και να σας γαμάει μία μία και να τον γαμάτε ένας ένας και να στο τέλος να σας γαμάει και τα σοσιαλ σας ποστάροντας το σωστό #1 ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΑΝΤΑΣΜΕΝΙΟ και το σωστό #2 ΦΑΝΤΑΣΜαγορία-1 και μετά σφίγγει χειλάκι και με ένα σάλτο κάνει μια  στάση για κρουασάν στην Ομόνοια, τραβάει μια σφαλιάρα στον περιπτερά και φεύγει  ένα δάκρυ γιατί είναι αβάσταχτο αυτό που έγινε και δεν πρέπει να ξαναγίνει. Και ο δίσκος είναι ποπ και η μέση πονάει από τον εγκλεισμό και ΠΟΣΟ ΓΑΜΑΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΥΤΣΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΠΩ ΠΩ ΠΩ ΓΙΑ 200 ΧΡΟΝΙΑ ΘΑ ΠΟΝΑΕΙ Ο ΚΩΛΟΣ ΣΟΥ ΑΔΩΝΙ. Αυτά για τώρα, καθότι έρχεται η Γιάννα να μας βάλει στο κινητό τα 200 χρόνια να νιώσουμε υπερήφανοι αλλά δεν μας πειράζει και δεν μας νοιάζει γιατί για εμάς έχουν περάσει 74 μέρες μόνο :)

 

φανταπέντε

 

Το 2020 είναι το έτος Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Τα 6:20 που διαρκεί το βίντεο με το ντου του σουβλάκια 13 στο σπίτι του είναι χωρίς καμία αμφιβολία ό,τι καλύτερο υπάρχει στο ιντερνέτ. Ξεκινάει κάπως ουδέτερα με τον DPG  σε πρώτο πλάνο, κάτι θάμνους, το γρασίδι και μια όχι και τόσο υποβόσκουσα παράνοια - ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΡΕ; - που αμέσως σε πάει στο ότι ο τύπος είναι 8 miles high μέρα μεσημέρι. Και κάπως ξαφνικά ξεκινά η δράση, στην αρχή δυναμικά, αντρίκια με μπινελίκια αφαν γκατε ρατσιστικά, αλλά με το που ο κίνδυνος φτάνει το 50% στην κλίμακα Ντίνο Ράτζα, εμφανίζονται τα ντούκια τα οποία με εκλεκτικ εξοπλισμό αποκρούουν το πρώτο κύμα επίθεσης. Η μάχη συνεχίζεται - σε λαηβ σύνδεση όλα αυτά, αμοντάριστα πλάνα ε- και σε μια στιγμή που δεν θα μπορούσαν να σκεφτούν όλοι οι σεναριογράφοι του Ορσον Γουελς μαζί γίνεται η επικότερη κωλοτούμπα που έχει καταγραφεί σε εικόνα. ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ φωνάζει δικαίως ο σπουδαίος αντρας που πριν από μισή μέρα με τόνους δίκιου να βαραίνουν τις πλάτες του είχε κάνει λίμπα τα σουβλάκια 13. Ωστόσο το καλύτερο το κρατάει για το τέλος. Οι σουβλάκιας 13 et al έχουν αποχωρήσει αλλά τα νεύρα είναι ακόμα σε επίπεδα "μόλις χαμογέλασε ειρωνικά ο Μπερτομέου", και από το πουθενά έρχεται η ατάκα της χρονιάς "που είναι το κράτος, το μόνο που τους νοιάζει είναι ο κορονοϊός και να μένουμε μέσα". Είναι τόσο επικό που δεν μπορεί να πιστέψει ο Φάντα πως ήταν λαηβ μετάδοση και το πέτυχε με την πρώτη. 

Λίγους μήνες μετά ακολούθησε και το περιστατικό με την παρεξήγηση που ο Φάντα είπε στον πρόεδρο πως έμοιαζε ξεκάθαρα χαρούμενος αγκαλίτσα με δυο φιλαράκια. Αλλά εντάξει δεν ήταν κάτι σπουδαίο, μόνο ένα άγριο ανθρωποκυνηγητό στη δυτική Ελλάδα, κάποιες βαριές κουβέντες, λίγες απειλές, μηνύσεις, ένα έμφραγμα, αλλά στο τέλος έγινε το αναμενόμενο. Ο Φαντασμένιος γράφει φανταλίσταρα και ο άλλος κλαίει τον Τραμπ. Σκέτη ένοχη απόλαυση. Δηλαδή σαν το Under The Spell Of Joy των Death Valley Girls. Εντάξει με την ασφάλεια που παρέχει το εκλογικό αποτέλεσμα στην Αριζόνα, θα το βάλει ο Φάντα το ανάλαφρο πεντάδα, έτσι να το βλέπει ο έρμος ο Ty που αιώνες τώρα προσπαθεί να το παίξει κουλτούρα και μένει με την τρομπέτα στο χέρι.

 

φανταέξι

 

Αν το 2020 ήταν μια λέξη και ένας αριθμός, τότε θα ήταν covid-19. Αν μπορούσε να προσθέσει δυο λέξεις ο Φαντασμένιος θα κολλούσε και το ΜΙΑ ΛΑΒΙΔΑ. Ποιο ήταν όμως το ένα τραγούδι του 2020; Ενδεχομένως το Processed By the Boys των Protomartyr. Αιχμηρό, εκρηκτικό, συγκινητικό δηλαδή αθάνατο ό,τι συμβαίνει από το 0:49 και για 6 δευτερόλεπτα, μπορεί να σου ξυπνήσει τον Mladic μέσα σου. Ωστόσο με ένα τραγούδι (και κανα δυο ακόμα) δεν μπαίνεις φέτος Φανταλίστα, εκτός αν γράφεις το σάουντρακ του μεσανατολικού ζητήματος, δηλαδή να είσαι Dominick Fernow. Ο οποίος ως είναι ένα ακόμα θύμα του Τσιοδρικού ύφους (η βαλίτσα πάει από το 10 στο 14 και το 18 της Φανταλιστας). Ο πιο "εύκολος" δίσκος του (Persian Pillars Of The Gasoline Era) ανεξαρτήτως project (εδώ ως Vatican Shadow) έχει ως κύριο αποτέλεσμα το τραγούδι της χρονιάς. ΝΑΙ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ, ΜΙΑ ΜΕΛΩΔΙΑ, ΜΗΝ ΜΑΣ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ ΑΥΤΟ, ΜΗΝ ΜΑΣ ΡΑΓΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΑΛΛΟ, ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ, ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΘΕΛΟΥΜΕ, το moving secret money.

φανταεπτά

OXI ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ. Είναι ο Psychic Temple που έβγαλε τον καλύτερο διπλό δίσκο της χρονιάς "Houses of the Holy". Ο Psychic Temple (Chris Schlarb) πιστεύει πως δεν υπάρχει διπλός δίσκος που δεν έχει τουλάχιστον ένα "αχρείαστο" τραγούδι - τουτέστιν δεν υπάρχει τέλειος διπλός δίσκος. Για να το ανατρέψει αυτό (εντάξει 2020 έχουμε) έκανε ένα διπλό δίσκο όπου σε κάθε πλευρά συνεργάζεται με μια διαφορετική μπάντα. Έχουμε και λέμε,  Cherry Glazerr, Chicago Underground Trio, The Dream Syndicate και Xololanxinxo. Μάλιστα. Εντάξει ο τέλειος δίσκος δεν είναι αλλά μόνο και μόνο που όλο αυτό το 4 σε 1 ή 1 σε 4 πράγμα ακούγεται ενιαίο, είναι ένα επίτευγμα. Επίσης βοηθά στο φούσκωμα της ζύμης χα α χα χα. Όποια αγχώνεται με τα 20 τραγούδια ας ξεκινήσει από εδώ.

φανταοκτώ

Τεχνικά προβλήματα βάζουν εμπόδια στη φανταλίστα και διακόπτουν την φανταστική ροή, αλλά μην ανησυχείτε φίλες μου,  θα τα καταφέρει στο τέλος ο Φαντασμένιος. Το πρόβλημα είναι πως δεν έχει ιντερνετ ο Φαντασμένιος, με άμεση συνέπεια να είναι ανοιχτή η tv πιο πολλές ώρες. Οπως τη στιγμή αυτή που πατάει ετούτα εδώ τα γράμματα στο πληκτρολόγιο και έχει Πορτοκάλογλου γαμώ όλους τους παρόχους ιντερνετ γαμω. Ο Πορτοκάλογλου εντωμεταξύ  έχει καλέσει την Ναλύσσα (sic) Γκριν η οποία μόλις είπε πως κάποια στιγμή το γύρισε εις την Ελληνικήν διότι το είχε πολύ ανάγκη να εκφραστεί, τουτέστιν κοκτειλ θα σε κάνω να σε πιω με δυο καλαμάκια. Ok δεν κρίνει ο Φανταμένιος, τι να κρίνει με 15 λάθη σε 16 λέξεις. Εντάξει 2020 είναι αυτό όλα επιτρέπονται. 

Λοιπόν στο #8 βρίσκουμε (sic) το Finds You well του Khotin. Εδώ τώρα το νεημ ντρόπινγκ είναι τόσο αναπόφευκτο όσο και οι μαλακίες του Άδωνις. Αν το δισκάκι το βγάζανε φέτος οι Boards of Canada τότε θα το συναντούσαμε (sic) στο #3. Ε η γνωστή μαλακία, είναι σαν αντιγραφή μπλα μπλα μπλα και παρότι Καναδός τσουπ στο 8 μιστερ Khotin νιώσε σαν την Πανάθα στην euroleage. Μεγάλη αδικία καθότι και δισκάρα είναι και εξωφυλλάρα έχει με τον χαρυ κλυν (?) ενδεχομένως. 

φανταεννιά

Ο Φαντασμένιος φυσικά και είναι Black Live Matters με τα μπούνια (όσο με τα μπούνια μπορεί να είναι ένας Γιαννιώτης από την κάτω Κηφισιά) αλλά οι Sault μουσικά δεν μπορούν να του κάτσουν (εμ πως να συνδεθεί με τη φάση ένας Γιαννιώτης από την κάτω Κηφισιά;). Πάντως μακάρι να ζούσαμε σε ένα κόσμο που το mainstream θα ήταν στη φάση των Sault. Από την άλλη θα ήθελε ο Φαντασμένιος να βλέπει πιο προσωπικές λίστες και όχι αλγόριθμους κριτικών και βαθμολογιών. Τους Sault τους ξέρετε, σας αρέσουν δεν σας αρέσουν δεν παίζει και κάνα σπουδαίο ρόλο αν θα είναι στη λίστα του Φάντα - ο οποίος FYI έχει φροντίσει να μη λείψει το κοινωνικό μήνυμα στην κορυφή της λίστας. 

Αυτούς που δεν ξέρετε ή μπορεί να θυμάστε αμυδρά είναι οι The Left Outsides. 20 χρόνια πριν οι The Left Outsides θα ήταν ταμαμ θεματάκι 4 σελίδες στο fanzine Sense. Στο 2020 μένουν με εμπορικό αντιπρόσωπο της μπάντας τον Φαντασμένιο και τίμια  θεσούλα στη δεκάδα για το Are you sure I was there? Ναι ρε παιδιά εδώ είστε Φανταλίστα 2020, και μη διαβάζατε φίλες μου για Sense και νομίζετε πως είναι τίποτα φουλ ντεμοντέ. Φέρουν άλλωστε ταμπέλα "Acid folk" που αν δεν κάνει κάποιο σοβαρό λάθος ο γεροφάντα δεν υπήρχε στο μετρόπολις.

φανταδέκα

 Κάπου εδώ οι 5 από τις 7 αναγνώστριες του μπλογκ θα πουν ε κάπου ώπα, είπαμε ακραία μουσικά φαινόμενα αλλά μην μας το κάνεις αυτό, δεν αντέχουμε άλλο, ένα ιντι Φαντασμένιο, ΕΝΑ ΙΝΤΙ. Και είναι περίεργο πως φτάσαμε εδώ καθώς εδώ και μερικά χρόνια ο Φαντασμένιος προσπέρναγε τα λινκ με τις νέες κυκλοφορίες των Autechre χωρίς τύψεις. Εντάξει δεν θέλει ανάλυση, για όλα τα καλά που μας έχουν τύχει φέτος από πίσω είναι ο Μητσοτάκης και για όλα τα κακά ο κορονοϊός.  Το SIGN των Autechre είναι ένα ακόμα παράδειγμα της τεράστιας επιρροής του Σωτήρη του Τσιόδρα (βλέπε 14,18 της λίστας). Η νοικοκυροσύνη του συμπαθούς επιδημιολόγου είναι βέβαιο πια πως εξαπλώνεται 100 φορές πιο γρήγορα από τον covid-19, δεν κωλώνει από μάσκες, sms και A4 που απαγορεύουν το κάθισμα. Είναι τέτοια η δύναμη αυτής της ενέργειας που το SIGN των Autechre μπορεί να το ακούσει κάποιος ολόκληρο χωρίς ιατρική υποβοήθηση και παρενέργειες. Είναι ένας δίσκος που μπορεί να βάλει κάποιος να ακούσει ενώ πέφτει ο ήλιος, σε μια παραλία και αν είναι ποτέ δυνατόν, να νιώσει συναισθήματα. Ναι φίλες μου, και δεν μιλάμε για συναισθήματα του διαόλου, μοναξιές, απομόνωση και φόβο. Μιλάμε για τη στιγμή που νιώθεις πως ακούς κάτι μοναδικό, καταλαβαίνεις τη φόρμα, νιώθεις την ικανοποίηση της σοφίας και τελικά λες, όμορφο, θα το βάλω στη λίστα μου. Μέχρι και με μετακίνηση 6 το δοκίμασε ο Φαντασμενιος και του πήγε μια χαρά. Βασικά αυτός ο δίσκος είναι σαν να σου λέει κάποιος "σκοιλ ελικικού" και εσύ να ακούς αυτόματα "μαζί τα φάγαμε, σας γαμάει ο λέτο, λεφτά υπάρχουν, έτσι γαμάνε αυτοί που σας χρωστάνε".

 

φανταέντεκα

Και τελικά όλα αυτά έγιναν για το τίποτα, έγιναν για να βγάλει το άχτι της η δεξιά. Ναι, καλά διαβάσατε φίλες μου. Πασχίζουν όλες οι χώρες να βγάλουν εμβόλιο και εμείς οι Έλληνες που το έχουμε έτοιμο σφυράμε κλέφτικα. Για να μην κυριαρχήσουμε και πάλι  όπως μας αρμόζει μετά από 200 ένδοξα χρόνια γεμάτα επιτυχίες.  Για να μη γιορτάσουμε τα 200 μέσα στο σπιτάκι τους, την Πόλη, τη βασιλεύουσα το σπιτάκι μας. Ενδεχομένως να είναι ο Μελισσανίδης πίσω από όλα αυτά, καθώς αν χρησιμοποιούσαμε το εμβόλιο που ήδη έχουμε, και παίρναμε την πόλη τι θα το έκανε το γήπεδο στα Νέα Φιλαδέλφεια; Σκλαβενίτη ή Τζάμπο θα το κανε; Έτσι έχουν τα πράγματα φίλες μου, και μη ρωτάτε σαν να μη ξέρετε. Τι ποιο εμβόλιο; Δηλαδή το εμβόλιο που εδώ και 50 χρόνια κάνουν οι Έλληνες φαντάροι και δεν αρρωσταίνουν για πέντε χρόνια είναι δυνατό να μην μπορεί να κάνει καλά κινεζικό ιό, θα κωλώσει στην κινεζιά ρε; Πάτε καλά; Πάλι καλά που τα λέει ο Φαντασμένιος, πεστα Μένιο, make blogosphere great again! 

Λοιπόν ας περάσουμε όμως τώρα στη μουσική σας ενημέρωση, με μια κυκλοφορία του Daniel O'  Sullivan που αξίζει πραγματικά να ακούσετε. Ο λόγος για το The Colour Of Entropy (In Three Stages) το οποίο θα μπορούσε να είναι σαπορτ για το επόμενο δίσκο που είναι το βασικό μας θέμα σήμερα. Στο 11 της φανταλίστας συναντάμε (sic) το Companion Rises του Six Organs Of Admittance. Εντάξει δεν είναι λίγες οι ασχήμιες τούτου του μπλογκ αλλά δεν μπορείτε να το κατηγορήσετε για νοσταλγολαγνεία. Αλλά και τι δεν θα έδινε ο Φάντα να ήταν σε ένα live στο μικρό μουσικό θέατρο με Six Organs και O' Sullivan και να έχει μέσα 100 άτομα να καπνίζουν τσιγάρα, μπάφους, να περνάνε από μπροστά από τον Φάντα, να μη βάζουν κώλο κάτω, να του κλάνουν τη μούρη, να μιλάνε σε όλο το λαηβ να φωνάζουν ρε, να παίζουν με τα κινητά, να έχει και πέντε φωτογράφους με φακούς πιο μεγάλους από τη μύτη του Κυριακίδη και να τραβάνε με φλας, να σπρώχνουν τον κόσμο, να είναι και δυο κοπέλες που θέλουν να αφήσουν τα μπουφάν μπροστά, και ο ηχολήπτης να τα έχει κάνει σκατά και να μας έχει πάει αδιάβαστους από το ριβερμπ και μετά από έξω όλοι να μη φεύγει κανείς και να κοιτάει ο ένας τον άλλο για να δει αν ο άλλος κοιτάει καθότι είμαστε όλοι σταρ, η Αθηνά είναι σαν την Νέα Υόρκη των 70ς, χαχχαχαχαχαχαχαχαχαχαχχαχαχα ενός λεπτού σιγή, και σε ποιο μπαρ είναι η φάση. Και μετά 2 ντεπόν και 2 λίτρα νερό, και να μετράς τις καληνύχτες Φάντα. Τι σχέση έχουν αυτά με το δίσκο; Ε ο δίσκος είναι εκεί, παίζει από πίσω και δεν ενοχλεί αλλά την κάνει τη δουλειά αντερκοβερ.

 

φανταδώδεκα

10 μέρες ποστς κάθε μέρα, έχει λιώσει ο Φάντα, βαριέται ακόμα και να γράψει σε ποια μπάντα ήταν η Deradoorian. Ο δίσκος Find The Sun τώρα είναι, ολίγον ψυχεδελικός, ολίγον σκοτεινός, ολίγον μοτορικ, ολίγον μελωδικός που υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν #1 της blogovision. Τότε που η blogovision ήταν χιπ με bloggers κανονικούς και τον Φώτη Βαλλάτο τσόντα. Εντωμεταξύ τα Blogs έχουν πεθάνει αλλά ας πει κάποιος στον Hulot πως τον έχουν χακάρει και του έχουν γεμίσει το σαητ του με καγκουριλες. Κρίμα είναι, είχε ένα επίπεδο, όχι σαν τούτο εδώ το πράγμα που στα αρχίδια τους οι χάκερς - σου λέει τι χειρότερο μπορούμε να του κάνουμε; Να του βάλουμε μεγάλο περίπατο; Βασικά η φάση άρχισε να στραβώνει και τελικά οδήγησε εδώ που είμαστε όταν εσείς τα ζώα δεν ψηφίσατε Δαγριτζίκο (τον καλλιτεχνικό διευθυντή σκέτο). Αχ Ελλάδα που τρως τα παιδιά σου αχ Ελλάδα. Το Find The Sun είναι ένα δισκάκι που το άκουσε τόσες φορές ο φαντασμένιος όσες σχεδόν κοίταξε το κινητό στις 18:00. Δηλαδή αρκετές για να το έχει στο #1. Αλλά η αλήθεια είναι πως πάταγε εύκολα το πράσινο κουμπί γιατί ήταν κάπως ανώδυνο, και εντάξει 2020 είναι αυτό, λες άσε μη βάλω τίποτα που θα τρομάξει μια πεταλούδα που θα πέσει στο μάτι ενός τύπου με λευκό τογιότα την ώρα που θα έχω βγει με 6αρι και πόσο μαλακία είναι να πας με τελευταία σκέψη "στην κηδεία μου δεν θα είναι όλες οι πρώην από πάνω να κλαίνε;;;;".

Αυτά συμπερασματικά ακούτε άφοβα Deradoorian και ψηφίζετε Δαγριτζίκο "καλλιτεχνικό διευθυντή σκέτο".  

φανταδεκατρία

Το Primal Forms των Shackleton/Zimpel είναι από τους δίσκους που άμα σε πιάσουν δεν σε αφήνουν. Στη δεύτερη ακρόαση ο Φαντασμένιος άρχισε να σκέφτεται το ποστ για το #1 της Φανταλίστας. Μάλιστα κύριες μου, στο #13 έχομεν δίσκο εν δυνάμει βάθρου. Αξίζει να σημειωθεί κάπου εδώ πως τo 2020 είναι και η χρονιά που ο Φαντασμένιος ασχολήθηκε κάπως πιο σοβαρά με το θέμα Coil. Επίσης το  2020 είναι και η χρονιά που του έσκασε το μεγαλείο της Αναπαράστασης του Τεό και η κοντούλα λεμονιά της εισαγωγής. Δεν είναι απλά πράγματα αυτά, για έναν μεσήλικα ε. Πως να μη του κάτσει του Φάντα η συνεργασία του Coilοπληκτου Shakleton με τον κλαριντζή Zimpel. Δεν θέλει πολύ αυτό, το βάζεις, το νιώθεις και μένει εκεί, τι 13 τι 103 δεν ξεχνιέται αυτό το πράγμα, αμα πετύχει πέτυχε δεν είναι και πέτυχε και δεν πέτυχε. Και πάνω που το έφερε η κουβέντα ιδού οι υποψηφιότητες για το βραβείο "πέθανε και η ελπίδα 2020":

• Μπακογιάννης
• Ντάνι Πογιάτος
• Κυριάκος Μητσοτάκης (ως πολίτης μόνο - γιατί ως πολιτικός δεν έχει κάνει κανένα λάθος)
• Ο Μία Λαβίδα μην μας το κάνετε αυτό - μία λαβίδα
• Ηλίας - εισοδηματίας - μαστερσεφ

Νικητής είναι φυσικά ο Ντάνι ο Πογιάτος που παραλίγο να ρίξει στη δεύτερη εθνική, ομάδα με υλικό μαγικό Αλαφουζικό για τσαμπιονς λιγκ.

φανταδεκατέσσερα

Ο Φαντασμένιος το 2020 συνειδητοποίησε πως τα λευκά toyota είναι η πηγή του κακού. Ενδεχομένως να είναι και το ίδιο το κακό. Προσοχή, δε λέει ο Φάντα πως όσοι έχουν λευκό toyota είναι οι μεγαλύτεροι μαλάκες - κάτι τέτοιο θα ήταν άδικο για τους οδηγούς σμαρτ που δικαίως κατέχουν τον τίτλο. Απλά αυτοί που έχουν σμαρτ είναι δυστυχώς καμένη υπόθεση. Το πρόβλημα είστε όλοι εσείς που τη στιγμή που πρέπει να επιλέξετε ό,τι πιο πολύτιμο θα αποκτήσετε πότε, σκέφτεστε τον μπάρμπα σας να λέει "τογιότα ρε, το έχω 145 χρόνια, σκυλί, δεν έχει πάθε τίποτα". Πως να πάθει ρε που για να προσπεράσεις πρέπει να το έχεις σανιδωμένο πέντε λεπτά χωρίς να νιώσεις ποτέ επιτάχυνση. Βαρετό. Ε αν δεν θες να χαλάει ρε μεγάλε, κάτσε σπίτι και μπες γκουγκλ μαπς να πας παντού και κράτα τα λεφτά να τρως πατατάκια. Εντωμεταξύ μας τα έχουν κάνει ζεπελιν δεν χαλάνε, δεν χαλάνε και είναι η νούμερο ένα μάρκα σε κλοπές για ανταλλακτικά. Όσο συνεχίζετε να κάνετε τη ζωή, ζωούλα περνώντας άπειρες ώρες μέσα σε ένα κουτί που ακόμα και ο ήχος του φλας είναι βαρετός να είστε σίγουροι πως οι μητσοτακομπακογιάννηδες θα είναι μόνο η αρχή.    

 

Αν υπάρχει ένας καλλιτέχνης που δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι λευκό τογιότα είναι ο Eric Copeland. Aκόμα και το 2020 που όπως όλοι έτσι και αυτός έπαθε Τσιόδρα (βλέπε φανταδεκαοκτώ) και είναι πιο στρωτός/ήρεμος από ποτέ, παραμένει ένα εκατομμύριο αιώνες μπροστά από όλους τους άλλους. Το Dumb It Down  είναι ο δεύτερος καλύτερος ποπ δίσκος της χρονιάς.

 

φανταδεκαπέντε

 Φίλη μου. Αν πιστεύεις πως οι άνθρωποι που χειροκροτούσαν κάθε βράδυ στις 20:30 είναι το πιο γελοίο γεγονός του 2020 είσαι στο σωστό μέρος. Χειρότερο από το λεγόμενο slacktivism το οποίο ο Φαντασμενιος σιχαίνεται  πιο πολύ και από ραδιοφωνικό παραγωγό που λέει κάθε 15 λεπτά τι ώρα είναι. Παραλλαγή αυτής της χαζομάρας ήταν η Ανάσταση στα μπαλκόνια που μας έφερε πιο κοντά                                  - κενό για να πάει να ξεράσει ο φάντα-                           μας συγκίνησε                                                                                                                     κενό να για να βγάλει τα μάτια του ο Φάντα                                                                                                                                                  Ρε τι πάθαμε.

 Λοιπόν στο 15 της σουπερ Φανταλίστας είναι το Lapse in Passage των Mute Duo για το οποίο τα έχει γράψει μια χαρά ο Φαντασμένιος εδώ αλλά εσείς ούτε μισό παλαμάκι ούτε ένα δάκρυ. Για όποια βαριέται να κάνει το κλικ βουαλά μια προτασαρα χωρίς ρήμα. Υπερτίμιο ορθόδοξο Σικαγικό ποστ ροκ .

φανταδεκάξι

Ένα από τα καλά που έφερε η πανδημία - και για το οποίο δεν μιλάει κανείς - είναι η αναμόρφωση της ερτ σε κανάλι που χτυπά στα ίσα τα ιδιωτικά κανάλια στη μαλακία. Ένα από τα γερά χαρτιά της κρατικής είναι το τηλεπαιχνίδι "Δες και βρες" με παρουσιαστή τον Νίκο Κουρή - ναι αυτόν που έκανε μόνο θέατρο.

Σύμφωνα με την επίσημη περιγραφή, το Δες και Βρες είναι ένα συναρπαστικό παιχνίδι ερωτήσεων που τεστάρει τη γνώση αλλά και την προσοχή τόσο των παικτών όσο και των τηλεθεατών μπροστά στη μικρή οθόνη.

Φοβερό κονσεπτ το οποίο φυσικά απογειώνουν οι παίχτες τηλεπαιχνιδιών κατηγορίας Γ εθνικής (ΕΡΤ είσαι). Για τους παίχτες τηλεπαιχνιδιών είναι ευρέως γνωστό πως ισχύει: εγκέφαλος ψείρας --> απόσταση ως τον ήλιο ---> εγκέφαλος μπάτσου --> απόσταση ως τον επόμενο γαλαξία --> εγκέφαλος ΕΠΟΠ ---> χάος ---> ο DPG ---> χάος --> και άλλο χάος ---> χάος του χάους --> παίχτες τηλεπαιχνιδιών. 

Και όλα αυτά χωρίς ζωντανό κοινό ή ψεύτικα παλαμάκια και άλλες δηθενιές. Μόνο μερικοί βασικοί ψηφιακοί ήχοι ακούγονται που σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να διώξουν το σύννεφο αμηχανίας που στοιχειώνει το πλατό σε κάθε αλληλεπίδραση του κουλτουριάρη παρουσιαστή με τους παίχτες. Όταν δε, ο Κουρής επιστρατεύει το νοικοκυρεμένο του χιούμορ, βάζει κάτω ακόμα και τη ναυαρχίδα των τηλεπαιχνιδιών, το ρουκ ζουκ.

 Όπως πολύ σωστά καταλάβατε στο #16 της φανταλίστας είναι ο δίσκος των Helicon "This could only lead to chaos". Χωρίς δηθενιές, τσιτσιμπλικια, τάσεις, μόδες και κουραφέξαλα, το μόνο σωστό που μπορεί να γίνει όταν Γκλασκοβιανοί πιάνουν ηλεκτρικές κιθάρες.

Το δισκάκι είναι μόνο ένα από τα διαμαντάκια της fuzz club records η οποία συστήνεται για βουτιά χωρίς καμία επιφύλαξη.

φανταδεκαεπτά

To δεύτερο lockdown είναι το δύσκολο lockdown. Το πρώτο κάμποσοι το ευχαριστήθηκαν, στο δεύτερο οι περισσότεροι είναι για "γλύκανε μωρή λίγο μην είσαι σαν κακό ψόφο να χεις". Σκέτη απογοήτευση. Αν το δεύτερο lockdown ήταν δίσκος θα ήταν το νέο δισκάκι των Fontaines DC. To Dogrel ήταν τόσο καλό που ο Φαντασμένιος τρόμαζε στη σκέψη του τι μπορούν να κάνουν όταν βρουν τα πατήματα τους. Ενδεχομένως θα μπορούσαν να προκαλέσουν το 2ο brit pop ή ακόμα πιο φαντασμένια, να μας δείξουν πως θα ήταν τα 90s αν οι prolapse είχαν γίνει μεγκα σταρς και οι Oasis σάπιζαν στα υπόγεια κλαμπς των 100 ατόμων.

Αλλά 2020 είναι αυτό, και οι Fontaines DC από 18 χρονών πήγαν 42 και έβγαλαν ένα δίσκο με συμπαθητικά τραγουδΑΚΙΑ, λογικά θα το ψηφίσετε όλοι και θα είναι top5 στην blogovision. Αλλά όχι εδώ, ένα You Said δεν μπορεί να διώξει την απογοήτευση για την υπερωρίμανση. Αν είναι για brit pop ας το ρίξει ο Μένιος στους Cornershop που έκαναν την αντίστροφη πορεία και κυκλοφόρησαν ένα δίσκο που δεν μαρτυρά - με την καλή έννοια - την  υπερπροϋπηρεσία τους. Στο #17 της υπερφανταλίστας η μπάντα που δεν μασάει από Lockdown, από brexit και από φασισμούς, οι υπερήρωες που στην αρχή της καριέρας τους έβαλαν φωτιά στον βλαμμένο τον Morrissey. England is a garden. Ναι.

 

 

φανταδεκαοκτώ

Δεν ξέρει ο Φαντασμένιος αν το αυγό έκανε την κότα ή όσα δεν πιάνει η αλεπού, ωστόσο θα ήθελε να δηλώσει πως η τάση στη μουσική για το 2020 είναι Τσιόδρας. Δηλαδή ήρεμα, γαλήνια, χωρίς διάθεση για ακρότητες, νοικοκυρεμένα. Θα πεις αγαπημένη αναγνώστρια - ενώ παράλληλα θα μουτζώνεις την οθόνη - και τι σχέση έχει ρε Φαντα ο Τσιόδρας με τη μουσική; Και θα σου γράψει ο Φάντα, σίγουρα περισσότερη από ότι έχει το ήθος και η συμπεριφορά ενός ανθρώπου με την επιστημονική κατάρτιση - ο Φαντασμένιος έχει γνωρίσει 4-5 τοπ καθηγητές πανεπιστημίου που ίσως ο ένας να ξεφεύγει από την κατηγορία "καλά, δεν έχεις δει πιο μαλάκα". Έχει σχέση ο Τσιόδρας με τη μουσική και όταν βάζει τον πρώτο δίσκο των Coriky ο Φαντασμένιος κλείνει τα μάτια και σκέφτεται μια οικογένεια να παίζει για πέντε χρόνια σε ένα γκαράζ ενώ πίσω σ ι γ ο -καίει το τζάκι, και απέναντι μια βιβλιοθήκη παυλα εισιτήριο πρώτη θέση για γκουαντανάμο. Ενδεχομένως αυτό να είναι το πραγματικό s l o w - Core, η πρώτη πίστα για κάποιον που τον έχουν ζαλίσει με τους Fugazi και δεν μπορεί να δει το μεγαλείο. Σαν η πρώτη γουλιά μπίρα που δίνει κρυφά ο παππούς για να δει αν το παιδί αντέχει. Είναι μια κάποια ασφάλεια να ξέρεις πως είναι εκεί έξω αυτός ο τύπος και βγάζει δίσκους και το 18 δεν είναι καθόλου άσχημο με τέτοια υπερλίστα που έχει φέτος ο Φάντα.

φανταδεκαεννιά

Αααα είσαι και εσύ εδώ. Θυμήθηκες να βγάλεις δίσκο μετά από 200 χρόνια. Για κάνε λίγο προφίλ. Εντάξει το μάτι δεν είναι γουρλωτό αλλά το τούτο του (*δείχνει το κούτελο) κάνει κάτι από Μαρίκα, μωρέ λες; Η αλήθεια είναι πως είναι διασκεδαστικός, η χαρά της ζωής, δεν πα να γαμιέται ότι μπορεί να γαμηθεί, ετούτος άντε να πάει μέχρι καμιά εσωτερική βαθειά αναζήτηση με αποτελέσματα φιλοσοφία και ψυχολογία πρώτης δημοτικού. Βέβαια στο μυαλό του όλο αυτό φαντάζει πιο σπουδαίο από το έπος του 40. Το Mystic Familiar, o 5ος δίσκος του παλιόφιλου μπαντμεητ Dan Deacon και πέτυχε και δεν πέτυχε. Μουσικά είναι τόσο καλός που μπαίνει σε μια κατά γενική ομολογία "δύσκολή" φανταλίστα, ωστόσο μένει στις τιμητικές θέσεις καθότι μετά από 2 Lockdown δεν περνάνε εύκολα φιλοσοφίες της πούτσας "Feel free: First you must relax before transcend."

 

υγ μόνο για την Τζι Αι Τζεν: στο #19 είναι ο Dan Deacon τον οποίο στο ποστ παρομοιάζω με τους Μητσοτακομπακογιάννηδες που είναι στην κοσμάρα τους - μεγάλοι περίπατοι και Πάρνηθες κλπ

φανταείκοσι

 

20 δίσκοι για το 2020 λοιπόν, με 20 στιγμές του 20. Δεχόμεθα και προτάσεις στη γραμματεία (fantasmenios@gmail.com). 

Το σημερινό ποστ θα μπορούσε να έχει τίτλο (αν ήταν σε χιπι χιπι σαητ) "Η Θεια μου η Πανάγιω έχει να με φιλήσει 10 μήνες and i like it". Βασικά η κορυφαία στιγμή του 2020 πρέπει να ήταν στα βαφτίσια που έκανε ο ξάδερφος καμιά βδομάδα μετά τη λήξη της πρώτης καραντίνας. Χαλάλι το 50ρικο όμως ξάδερφε και να μου ζήσεις κοβινταρα μου λέει ο Φαντασμένιος κάθε φορά που σκέφτεται τη φάτσα όλων των θειάδων του που κάθε χαιρετούρα με τον αγκώνα παίζει να πόναγε πιο πολύ και από την ανατροπή το 2000. Ανατροπή είναι που έμεινε εκτός λίστας Uncut ο πρώτος δίσκος της Sally Anne Morgan. Βασικά δεν γίνεται η νεαρά τσοπανοβλάχα καλλιτέχνις  που έχει αυτό το το όνομα και ποζάρει αυτή τη φωτογραφία να μην είναι #1 στο uncut. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΤΑ ΕΧΕΙΣ ΓΑΜΗΣΕΙ ΟΛΑ ΡΕ. Βέβαια κάποια στιγμή θα το πάρουν χαμπάρι οι uncut αλλά τότε θα είναι αργά και θα μείνουν με φάτσα θείας που έχασε φιλουμπες ανάστασης και παναγίας. Λοιπόν έτσι απλά στο 20 ο Φαντασμένιος έχει το #1 του uncut χωρίς να το ξέρει το uncut ακόμα, τόσο μπροστά, τόσο γαμάτος, πάμε γερά, πάμε για την καλύτερη blogovision 2020.

 

fanta-20

Το μπλογκ ανέστειλε προσωρινά τη λειτουργία του σε ένδειξη διαμαρτυρίας που πιστέψατε πως υπήρχε περίπτωση να γράψει την άποψη του ο Φαντασμένιος για ένα δίσκο στην πρώτη πρόταση του ποστ. Και όχι μόνο να την γράψει αλλά να είναι και ξεκάθαρη! Σας την έχει βαρέσει η πανδημία ρεεεεε που ο άρχοντας της κρυπτογράφησης - αυτός που εδώ έχει γράψει μέχρι και πόσο την έχει και δεν πήρατε χαμπάρι - θα σέρβιρε άποψη λες και είναι δημοσιογράφος που τα παίρνει από τον Μπακογιάννη.

Λοιπόν ο Φαντασμένιος επιστρέφει με μια μπλογκοβιζιον αφιερωμένη στο 2020! Τη χρονιά που αναγκάστηκαν οι Callas να κυκλοφορήσουν δίσκο χωρίς τη συνεργασία για την οποία θα παραμιλάει όλος ο κόσμος! Μείνετε εδώ από 01/12 να δούμε παρέα τα πρόσωπα, τα γεγονότα, τη μία λαβίδα και τους φανταδίσκους του 2020 στο καθιερωμένο countdown!

IDLES ultra mono ~ αξιωματική αντιπολίτευση

 

 

 Οι IDLES είναι το σημαντικοτερο συγκρότημα της εποχής μας. Δεν το έβγαζε ως αποτέλεσμα η αναζήτηση στο google οπότε είπε ο Φάντα να κάνει το καλό. Αν και με τους αλγόριθμους των ψαχτηριών μάλλον είναι για να το ρίξει στο γιαλό καθώς πιο πιθανό είναι να κάνει σοβαρή δήλωση ο Αδωνις (προμνησία) παρά να πατήσει άνθρωπος κλικ που θα τον βγάλει σε τούτο το μπλογκ. 

Λοιπόν, πράγματι οι IDLES είναι αυτή τη στιγμή το συγκρότημα της εποχής μας, δηλαδή της εποχής όπου οι μελωδία είναι πιο σπάνια και από τσίπα σε δημοσιογράφο. Η φάση πια είναι στην παραγωγή και το ύφος. Σε αυτά τα σημεία οι IDLES είναι μάστορες και στέκονται τίμιοι φρουροί μπρος στο απέναντι σΤΡΑτόΠεδο.  Με κιθάρες από το θεό βγαλμένες και στίχους να τους διδάσκεις στα σχολεία μπας και βγάλεις κάναν άνθρωπο παραπάνω που θα καταλάβει πολύ νωρίς τι παίζει σε σημείο που ίσως χρειαστεί να έχει και μια κάποια λόξα για να απορρίψει ως λύση την αυτοκτονία. 

Το ροκ εντωμεταξύ έχει πεθάνει και πάμε για δεύτερη δεκαετία που προσδοκούμε την τρίτη παρουσία. Μια τέτοια εποχή είναι πολύ λογικό να κάνετε με τους νέους δίσκους των IDLES σαν οπαδός του Θανάση που άκουσε τη λέξη αναρχία. Πράγματι αγαπημένες μου φίλες αυτό δεν είναι το ποστ που ο Φαντασμένιος θα κάνει κωλοτούμπα με τους IDLES, πάμε πάλι τα ίδια, μια χαρά όλα ΑΛΑ ΡΕ ΦΙΛΕ ΓΛΥΚΑΝΕ ΛΙΓΟ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΣΑΝ ΚΑΚΟΨΟΦΟ ΝΑ ΧΕΙΣ, που εντάξει με το δίκιο σου καθότι στην πραγματικότητα θα ήταν πολύ πιο ας το πει ο φαντασμένιος υγιές να είμαστε όλοι έτσι στα κάγκελα να μιλάμε τόσο πολύ που να μην προλαβαίνει να αδειάσει από σάλια το στόμα και το σημαντικότερο όταν δεν φωνάζουμε να τονίζουμε τις σημαντικές λέξεις σαν να πυροβολούμε με μπαζούκας. Βασικά αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση παίζει σε 2-3 δίσκους να την κάνει την κωλοτουμπα ο Φάντα σε φάση μια ζωή στο άκυρο, ας το ρίξω σε αυτούς μπας και φύγουν οι άλλοι που έχουν γαμήσει ότι δεν έχει καν φανταστεί ο dpg οτι μπορεί να γαμηθεί.

 

ποίηση, μουσική, επανάσταση | Goodbye Bedouin

Ο Αγγελόπουλος σκέφτηκε πως ο μόνος τόπος να μιλήσει ελεύθερα υπό το καθεστώς χούντας ήταν με Αναπαράσταση. Βασισμένη σε αληθινή ιστορία, γυρισμένη στα Ζαγοροχώρια, η Αναπαράσταση δεν είναι μόνο η πρώτη του ταινία αλλά η μόνη του ταινία, όλες οι άλλες έχουν το ίδιο θέμα και απλά αλλάζουν τίτλους, σαν μια διαρκή αναζήτηση του πρώτου βλέμματος.

Το κονσεπτ ήταν πως το προηγούμενο ποστ θα ήταν το πρώτο από μια σειρά ποστ στα οποία ο Φαντασμένιος με το γνωστό Φαντασμένιο τρόπο θα έγραφε 1εκ.λέξεις όπου στην πραγματικότητα θα έλεγε το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά, άντε εκεί μέσα στο χαμό να πέταγε και κάνα πετυχημένο ειρωνικό για τον boy και τέλος. Γράφτηκε και σε πρώτο πρόσωπο μπας και κάποιος σκεφτεί πως πρόκειται για αναφορά στην αποστασιοποίηση του Μπρεχτ. Σαν ένας από τους τρεις μονολόγους του Θιάσου. Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον πρώτο δίσκο των Goodbye Bedouin, τι σχέση έχουν βασικά με οποιοδήποτε δίσκο; 

Οι Goodye Bedouin είναι ένα ντεμεοντέ αλτερνατιβ ροκ συγκρότημα από την Πάτρα, το οποίο είναι χαρά του νεημ ντρόπερ μουσικογραφιά (που δυστυχώς δεν θα φτάσει ποτέ στους Art Brut - γελάει ο Φαντασμένιος). Βασικά μια με την ιστορία με το εξώδικο, μια με τον πρώτο δίσκο να σκάει καρφωτός στην καραντίνα άμα το πάνε έτσι ίσως να έχει τύχη ένα προποσαλ στο νετφλιξ για σειρά 6 επεισοδίων. Λοιπόν επιστροφή στην προσπάθεια σύνδεσης Αγγελόπουλου - Goodbye Bedouin η οποία δεν θα τεκμηριωθεί από την πρόταση "οι Last Drive των φτωχών" .

Ο Αγγελόπουλος είχε πει πως τρία πράγματα τον ενδιαφέρουν· ποίηση, μουσική και επανάσταση. Η επανάσταση που πάντα καταπνίγεται. Αυτό λοιπόν είναι το κύριο θέμα. Αυτό είναι που εξιτάρει τον Φαντασμένιο και αυτή είναι η αίσθηση που έχει ακούγοντας το The Shaking People. Οι Shaking People είναι απογοητευμένοι, έχουν κάποιες εκλάμψεις αισιοδοξίας, συμβιβάζονται , νευριάζουν αλλά δεν κάνουν τη ζωή ζωούλα καταφεύγουν στην ποίηση, την μουσική και δεν θα σταματήσουν ποτέ να απολαμβάνουν την απογοήτευση μιας ακόμα αποτυχημένης επανάστασης. 

.

Σήμερα θα γράψω σε πρώτο πρόσωπο, κανονικά λες και γράφω στο avopolis. Εντάξει όχι τόσο κανονικά, με πρόλογο, ιστορική αναδρομή, κύριο θέμα, επίλογο και ταρατατζουμ ταρατατζουμ βαθμολόγηση με δεκαδικό. χαχχαχ. Θα γράψω λίγο για μένα αλλά έτσι λίγο για να κάνω εισαγωγή, δεν είναι πως θα το διαβάσεις και θα πεις αχ τι ζωή έχεις κάνει ρε Φαντασμένιο ή δεν μας χέζεις ρε Φαντασμένιο με τη ζωή σου. Ουπς ξέφυγα λίγο, λίγο ακόμα και θα το γύριζα πάλι σε τρίτο πρόσωπο. Λοιπόν πίσω στο θέμα μας, τώρα που γύριζα από τη δουλειά εντόπισα κάτι που μάλλον εξηγεί γιατί μισώ τους ανθρώπους. Σε δρόμο με 3 λωρίδες στη μεσαία πάνε με 90 και στην αριστερή με 190, ναι εκεί είναι το πρόβλημα δυσκολεύομαι να κανω φιτ ιν, βέβαια όχι σε φάση άκρατος νεοφιλελυεθερισμός να τον παίζω κάθε φορά που βάζει KPIs ο Κούλης στους υπουργούς ή να βλέπω Σκάι και να λέω, δεν είμαστε λαός εμείς, και ε ρε Αδωνις που μας χρειάζεται, θα έλεγα πως έχει να κάνει με τις υπερβολικές αντιδράσεις. Λοιπόν αυτό το ποστ το ξεκίνησα με σκοπό να γράψω για το νεο δίσκο των Goodbye Bedouin, θα έγραφα αυτό με τις λωρίδες και θα έλεγα πως είναι ένας δίσκος για ανθρώπους που αντιμετωπίζουν αντίστοιχα προβλήματα, για να τονίσω πως είμαστε μειοψηφία εμείς οι γαματοί αλλά τώρα που το σκέφτομαι όχι. Δεν θα είναι αυτό το ποστ το ρηβιου για το νέο Goodbye Bedouin. Θα είναι το ποστ που θα γράψω αυτό που με στεναχωρεί πιο  πολύ αυτό τον καιρό. Η απάθεια. Που εντάξει με το που το έγραψα με μούντζωσε και το λαπτοπ σε φάση μιλάς εσύ για απάθεια; Ουπς παμε να ξεφύγουμε πάλι στο τρίτο πρόσωπο. Λοιπόν έχουμε γράψει 10 χρόνια από το κικ οφ της κρίσης, η οποία πια δεν είναι κρίση αλλά κανονικότητα και το αλτερνατιβ έχει πέσει στα σκατά με τις σκύλες τις κούρσες και τις αλυσίδες. Βασικά βγάλαμε όλη την κρίση και θα μείνουν μόνο δύο τραγούδια, το Swinging Lowdown των Playground Noise και το Real Love των Kenny Freq.

 

Η μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς (αυτή με τον πουτσομεζέ)

Η νέα ταινία του Οικονομίδη είναι μια πάρα πολύ καλή ταινία, απολαυστική μέχρι το τελευταίο νανοδευτερόλεπτο, αλλά είναι σίγουρα η χειρότερή του ως τώρα. Μοιάζει με διάλειμμα για διαφημίσεις μετά από μια σειρά ταινιών που πάσαρε το σχόλιό του με όλο και πιο μαεστρικό οικονομιδικό τρόπο. Και δεν είναι πως η τρύπια καρδιά δεν έχει σχόλιο απλά το "όλα έχουν την τιμή τους" μοιάζει με τσίμπημα από κουνούπι σε σχέση με τις απανωτές γροθιές των προηγούμενων ταινιών. Βγαίνεις από το σινεμά, έχεις περάσει καλά και πας για ποτάκι. Σαν να είδες μια καλή σειρά στο νετφλιξ. Όχι πως είναι κακό να κάνει και αυτός το διάλειμμα του να περάσει καλά. Μαζεύει όλους τους συνήθεις υπόπτους του είδους (μέχρι και η Κιτσοπούλου παίζει 2 λεπτά), αποτίει φόρο τιμής στον Τσιώλη, την Πανάθα, αποδομεί τον εαυτό του (βάζοντας να παίζει τζαζ όταν οδηγούν οι ήρωες του) και κάνει παπάδες με την φάτσα του Τσορτέκη, που βασικά η φάτσα του Τσορτέκη είναι όλη η ταινία. Εντάξει και να αποφάσισε πως θα κάνει ταινίες που θα εμφανίζονται όταν κάνει κάποιος αναζήτηση "coen" "tarantino" στο νετφλιξ δικαίωμα του είναι, άλλωστε όλα πάνε καλά σε τούτη τη χώρα, γιατί να βγαίνουμε από το σινεμά λες και μας γαμούσε 2 ώρες από τα αυτιά ο κινγκ κονγκ;

 

Σικάγο μου μεγάλη ποστροκμάνα

 Το σκέφτεται ο Φαντασμένιος να το αλλάξει σε paterson.blogspot.gr ή πιο σωστά σε posogamaeitopaterson.blogspot.gr. Η καλύτερη ταινία όλων των εποχών ή πιο σωστά αν την είδες και σου άρεσε κάνε κουράγιο που θα πάει ίσως στο δεύτερο κύμα covid ίσως το κλείσιμο πάει πέντε μήνες με πρόσθετο κανόνα να είναι όλοι μόνοι τους ή ακόμα καλύτερα μπορεί να πεθάνουν όλοι, σιγά την απώλεια. Το είδε και το last dance o Φαντασμένιος αλλά δεν, κάθε φορά που έβλεπε το Σικαγο σκεφτόταν τον Billy Corgan, τον Tweedy και τον John McEntire. Τι λαηβαρα είχαν κάνει οι Tortoise στο Synch το 2005 στο Λαύριο ρε; Το 2005 που το post, rock είχε πεθάνει και ξεκίναγε το dubstep. 

Λοιπόν πάμε όμως στο σήμερα που αυτοί που άκουγαν Post rock το 2002 και dubstep το 2006, πλέον ακούν Sin Boy. Πφ. Οι Mute Duo κυκλοφόρησαν το νέο τους δίσκο που αν είστε τίποτα γραφικοί που ακούτε ακόμα ποστ και έχετε αγοράσει δυο φορές το horse stories των Dirty Three γιατί η πρώτη έχει λιώσει, σας έφτιαξε ο Φαντασμένιος. Εντάξει, στην πραγματικότητα σας έφτιαξε το wire που είχε ένα τραγούδι στο τελευταίο ταπεράκι αλλά δεν γράφει πουθενά πως πρόκειται για δισκάρα σε φάση να μου ζήσεις Σικάγο ποστροκμάνα. 

Τι έκανες στην καραντίνα Μένιο;

Τι έκανες στην καραντίνα Μένιο; Έστελνα 6 στο 13030 και έβγαινα με τα ακουστικά να παίζουν το This Can Only Lead to Chaos των Helicon. Το οποίο είναι κλασική περίπτωση δεν έχω τίποτα καινούργιο να πω είμαι καλά πολύ καλά ευχαριστώ κάνε με ποστ στο μπλογκ γιατί μια χαρά τραγούδια έχω θα τα ακούς με χαρά τα What you Love Will Kill you, Sound Of Confession και κυρίως το The Sun Also Rises. Ψυχεδελικό ροκ με δυο σταγόνες Kevin Shields και στην στη άκρη του κουταλιού λίγο ανατόλιαν ροκ να μη μείνει παραπονεμένη νέα τάση του Φάντα.

Οι Helicon κυκλοφορούν στην λονδρέζικη fuzz club records (καμία σχέση με το φαρμακείο στην Πειραιώς).  Ο Φαντασμένιος ξεχωρίζει από τις κυκλοφορίες του συμπαθούς μικρο label το Kompromat των κραουτοπορτογάλων 10.000 Russos (κάντε εικόνα 10000 Ρούσσους) και το Selva των Ουρουγουανών Las Cobras το οποίο είναι σαν να έχει πάει ο Anton Newcombe διακοπές στο Πουκέτ.

Maladie de coeur | πιστεύω

 Αυτό είναι χρωστούμενο από τον Οκτώβρη που ο Φαντασμένιος τους είχε δει από σπόντα σε ένα λαηβ σε φάση ώχου τι μαλακία έκανα και ήρθα νωρίς και μετά από δυο τραγούδια ξεχνάς κινητό, χιπι χιπι γκομενάκια, κουλ φατσούλες και νιώθεις τα ριφ να τινάζουν την καρδούλα σου σαν γάτα όταν έρχεται αντιμέτωπη με ηλεκτρική σκούπα 2000watt. Όσες  φυσικά ακούνε ακραία ραδιοφωνικά φαινόμενα κάθε Δευτέρα 6-8 στο strummerradio.com ξέρουν. Καθότι ο Φάντασμένιος παίζει τα τραγούδια από την πρώτη τους κυκλοφορία (δώσε ό,τι έχεις ευχαρίστηση ΕΔΩ) πιο συχνά και από το σήμα του σταθμού. Σικίνου 47 είναι ένα χιλιόμετρο από τα κεντρικά του fantasmenios.blogspot.gr, δηλαδή κάτι ανοιξιάτικα απογέματα που μερακλώνει ο Φάντα και βαράει το Screaming Skull εκατό φορές στο ρηπιτ ενδεχομένως να υπάρχει μια αλληλεπίδραση, πιστεύω εις Sonic Youth, κιθάρας παντοκράτορες, ποιητές ουρανού και καταγωγίων, γαμάτων και αγάμητων. Και εις μία Jehnny Beth κ.λ.π.

καραDan Deacon

 Αυτό είναι κλασική περίπτωση που το βλέπει μπροστά του ο fantasmenios και λέει α καλά, βγάζεις ακόμα δίσκους εσύ; Που εντάξει για να λέμε την αλήθεια, ακόμα και στο απόγειό σου όταν μοιραζόσουν τη σκηνή με το Φαντασμένιο και πολλοί έλεγαν πως κάνεις το καλύτερο one man show στον κόσμο - τώρα το κάνει ο Larry Gus - οι δίσκοι σου ήταν μέτριοι. Αλλά, καθότι είμαστε  με το ένα πόδι στον τάφο και το άλλο στο τρελοκομείο, θα σε κατεβάσει ο Φαντα δε γαμιέται. Είσαι εκεί χάμου λοιπόν στο σκληρό και δεν ενοχλείς κανέναν, κάθε φορά που ψάχνει ο Φάντα τι θα ακούσει σε προσπερνάει σαν ινστα στόρι με ψωμιά,  ώσπου μια μέρα, κάποια στιγμή ο πιο σκληρός καριόλης, ο εκλεκτικ, ο στρυφνός ντοτ κομ  πάτησε το κουμπί shuffle. Άντε Μένιο σύντομα και με ένα πριμιουμ λογαριασμό στο σποτιφάι και ένα τογιότα γιάρις. Πού είχαμε μείνει; Το μηχάνημα του διαόλου παίζει αυτό.


Στο Fell into the Οcean ο Φαντασμένιος περνάει όλα τα στάδια του "τι κομματάρα είναι αυτή;", είναι δυνατόν; Από πού το έχει κλέψει; ωχ θεέ μου θέλω να το ακούω μέχρι να πεθάνω, πως θα βρω κουράγιο να ακούσω και τον υπόλοιπο δίσκο να γράψω "ρηβιου" με ένα δισεκατομμύριο υπερβολές; ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΑΝ ΤΟ ΕΧΕΙ ΚΛΕΨΕΙ ΝΙΩΘΩ ΤΟΣΟ ΟΜΟΡΦΑ ΟΤΑΝ ΤΟ ΑΚΟΥΩ. Αυτά συνέβησαν τη μέρα που ο ΤσιόΡδας μας απαγόρεψε την κυκλοφορία, μετά τις ένα εκατομμύριο μέρες που πέρασαν, βρήκε ο φάντα το κουράγιο ακούσει όλο το Mystic Familiar.  Το οποίο ενδεχομένως είναι και το καλύτερο του. Χαζούλικα στιχάκια, ηλεκτροποπ με λίγες φασαρίες μέσα - τόσο όσο- ελπίζει μόνο ο Φαντασμένιος μην τα πάρει ο διάολος όλα τούτα σε φάση ζούμε σε αργή κίνηση ένα τραυματικό γεγονός ε.


 

(not so) High Fidelity

 Σε περίπου 11 δευτερόλεπτα θα πείτε "ήταν σίγουρο πως δεν θα σου άρεσε, το παίζεις άνετος αλλά μια χαρά γουστάρεις πατριαρχία κλασικέ χιψτερ Φαντασμένιο". Το νέο High Fidelity είναι πιο δήθεν από λαηβ Mary and The Boy σε διαμέρισμα στη Ν. Ιωνία το 2007. Και όσο προβλέψιμη μοιάζει η άποψη του Φάντασμένιου άλλο τόσο είναι και αντίδραση σας. 

Η καρδούλα του High Fidelity είναι η δυσλειτουργία του ήρωα να ζευγαρώσει και η σύνδεση της με το κόλλημα του με τη μουσική. Είναι δυσλειτουργικός επειδή το πιο σημαντικό πράγμα είναι η μουσική ή η μουσική είναι το παν επειδή στη μάχη με το άλλο φύλλο είναι πάντα χαμένος; 

Η JΖoe Kravitz είναι πολύ όμορφη και αβάσταχτα κουλ για να μας πείσει πως πραγματικά πιστεύει  πως δεν τη θέλει κανείς. Και αν ο Φάντα μπορεί να κάνει τα στραβά μάτια για το παραπάνω, δεν μπορεί να μη γελάει όταν τη βλέπει να κάνει mixtape στο laptop ακούγοντας βινύλια. Δεν πείθεις δεσποινίς Κράβιτζ πως είσαι μία από εμάς ή μία από οποιονδήποτε νιώθει ανίκανος να αγοράσει οτιδήποτε άλλο εκτός από δισκάκια και έχει μικρούς οργασμούς όταν σκίζει με προσοχή τη ζελατίνα ενός LP. Δεν γίνεται μαντάμ να ακούς τόσο μεηνστρημ μουσική σε 7αρια σε λαμπάτο, βάλε και άκου σε μπλουτουθ ράδιο ή σε κανά γιουτουμπ.

Μόνο σε σειρά επιστημονικής φαντασίας μία 30χρονη έχει ένα δισκάδικο στο οποίο το ημερολόγιο μοιάζει να σταμάτησε το 2002. Υπάρχουν τέτοια δισκοπωλεία αλλά πίσω από το ταμείο είναι άνθρωποι που θυμούνται πολύ καλά τι έκαναν όταν έσκασε ο αντιδραστήρας του τσερνομπιλ. 

Στο High Fidelity 1998 οι ήρωες είναι σίγουρα κολλημένοι με το βινύλιο αλλά μια χαρά πουλάει το CD με τα 3 EP των Beta Band ο Κιούζακ και απολαμβάνει ιδιαίτερα το cd της Λιζα Μπονετ. Διότι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή είναι η μουσική, το κόλλημα με το φυσικό φορματ έρχεται δεύτερο. Οπότε μις Κράβιτζ η ταμπέλα no cds όπως καταλαβαίνεις είναι κάπως δήθεν όταν στα 23 από τα 25 λεπτά του επεισοδίου παίζεις με το γαμάτο σου 6G κινητό.

Η επιτυχία του High Fidelity 1998 είναι η απόλυτη αποτυχία του High Fidelity 2020, δεν μπορεί κανείς να ταυτιστεί με κάποιον από τους ήρωες. Λάθος. Μπορεί να ταυτιστεί όποια πιστεύει πως το στιλ είναι πιο πάνω από τη μουσική. Και αυτό δεν είναι κακό απλά δεν ενδιαφέρει τον Φαντασμένιο. Αντίθετα θα είχε πραγματικά αξία η διασκευή της ταινίας αν η διάθεση για ανατροπή δεν περιοριζόταν μόνο στην αλλαγή φύλλου  του ήρωα αλλά επεκτεινόταν και στο υπόλοιπο περιβάλλον, για παράδειγμα η Κράβιτζ θα μπορούσε να έχει ένα δισκάδικο εξειδικευμένο στην νταρκ εξπεριμενταλ τεκνο. Αυτά. Κράξτε.

Buck Young | Αμερική αμερική είσαι μια χώρα μαγική

 Λοιπόν εδώ τα πράγματα είναι απλά. Το δισκίον έχει δυο τραγούδια επιπέδου δίσκος του αιώνα , τουτέστιν αν είχε ακόμα οκτώ από δαύτα ποιος τους γαμάει τους Μπιτλς και τους Μπιτς Μποης μαζί. Πρόκειται για το  Buck II: Where Do You Want It? των Buck Young το οποίο κυκλοφορεί λεύτερο  ΕΔΩ πολύ πριν η κορόνα κάνει της μοδος το πάρε κόσμε. 

Αν θέλετε ακόμα μια ακόμα παράγραφο για να κάνετε το έξτρα κλικ, άντε να γράψει ο Φαντασμένιος πως το εξώφυλλο είναι κατατοπιστικότατο. Είναι σαν πάρεις έναν 80χρονο γκουρού της αμερικάνικης μουσικής και με μαγικό τρόπο να τον κάνεις 9χρονο παιδί που παίζει στα δάχτυλα όλα τα μαραφέτια παραγωγής μουσικής του σήμερα. Για αυτούς που τα θέλουν όλα έτοιμα τα τραγούδια που περνάνε τους Buck Young στην ιστορία της παγκόσμιας μουσικής είναι τα Ballad of Bruce McClain και Bell Jar of Whiskey.

έμπλεξα με τους coil

Μπορεί αυτός να είναι και ο λόγος που συμβαίνουν όσα συμβαίνουν. Πως φτάσαμε όμως εως εδώ ε; Είναι κάμποσα χρόνια που αυτός εδώ του έχει ζαλίσει του Φαντασμένιου ό,τι μπορεί να ζαλιστεί με τους Coil αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Μια από αυτές τις φορές,  πριν από καιρό, σε ένα κουτουκάκι, έλεγε για την έκδοση του Musick To Play In The Dark που το εξώφυλλο είναι ένα σχέδιο (sic) με το αίμα του Μπάλανς. Σηκώνεται την άλλη μερά το πρωί και βλέπει τουητ του Στουαρτ των Mogwai "πάρτε μια playlist που είναι ουσιαστικά ένα dj set που έκανα το καλοκαίρι στο L.A.". Πατάει την καρδούλα ο Μένιος και τι βλέπει; Καλά το καταλάβατε, Coil! Ε και βάζει να παίξει το Time Machines και γκουπ. Πρώτα απόλα άπειρο ρησπεκτ στον Στουαρτ που έβαλε τραγούδι σε DJ set, σε καλοκαιρινό DJ set ΣΕ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ DJ SET ΣΤΟ L.A. Έχει πάει L.A. o Φάντα και ξέρει. Στην πραγματικότητα αυτό που έκανε ο Στουαρτ είναι σαν πας επίσκεψη στο σπίτι του Άδωνι και να του πας για δώρο το Musick To Play In The Dark με το αίμα. 

Προσοχή αγαπητές αναγνώστριες, το θέμα Coil δεν είναι απλό, μισό άρθρο να διαβάσεις για δαύτους και κινδυνεύεις να μπλέξεις με θεωρίες και αντιλήψεις που ουτε καν φαντάζεσαι. Οι Coil δεν είναι μια οποιαδήποτε μπάντα, δεν είναι η περίπτωση πήρα ένα χάπι, ήπια μια μπίρα παραπάνω με έδιωξε η γκόμενα μου, πέθανε ο πατέρας μου, μου λείπε το σπίτι μου, γαμιέται το κράτος και η θύρα 7, ας γράψω ένα δίσκο να πάω μετά να φάω κορνφλεικς. Οι Coil δίνουν την εντύπωση πως ό,τι κάνουν έχει σημασία, πως ο,τι κάνουν το ζουν, πως ό,τι κάνουν μπορεί καν να μην μπορείς να το φανταστείς. Αν είσαι και λάτρης του φυσικού φορματ σκέψου διπλά διότι πας να μπλέξεις με τους πιο τρελαμένους συλλέκτες και δεν είναι να μένεις με ένα νεφρό μέρες που ζούμε.Αυτά προς το παρόν, θα έχουμε και συνέχεια και ενδεχομένως αυτό το μπλογκ να μετονομαστεί σε "όταν ο Φαντασμένιος κόλλησε Coil".

 

οφιοδαιμένιος

Κλείσανε τα σχολεία, τα ποδόσφαιρα, τα θέατρα, τα σινεμά, το κανάλι 67 μπορεί να κλείσουν και τον τάφο τους αλλά τα ακραία μουσικά φαινόμενα δεν τα αγγίζει κανείς. Ο φαντασμένιος είναι εδώ για να μη σας λείψει η διασκέδαση στην καραντίνα. Τα ηχεία παίζουν το δίσκο του Σείριου Σαββαϊδη "Paggaidelic | Sound and Creattures From Mount Paggaio. Πρόκειται για μια συλλογή τραγουδιών από τους 5 προσωπικούς δίσκους του Σαβαβϊδη, κιθαρίστα των The Dead Ends. Οι φίλοι τις ψυχεδελικής ροκ 60/70 ας το σημειώσουν κάπου. 

Τα τραγούδια του Σαββαϊδη είναι σαν να τα έγραψε κάποιος που γεννήθηκε και ζει σε ένα ορεινό χωριό στο Παγγαίο. Δηλαδή καραντινάτα όχι μαλακίες. Αγαπημένα το Ταράχτη Καταρράκτη και Οφιοδαίμων το οποίο μαεστρικά πάσαρε αυτός εδώ. Η πάσα βέβαια έγινε με την εκτέλεση των Anatolian Weapons που πέρσι έπιασαν τα τραγούδια του Σαββαϊδη και τα πέρασαν ένα χέρι ανατολή και ένα χέρι Ιρλανδία. Anatolian Weapons ίσον Fantastikoi τουτέστιν εξπερ στον εκσυγχρονισμό.

ο φαντασμένιος ποτέ δεν πεθαίνει

Είναι κανείς εδώ; Σιγά μην είναι. Τέλεια. Πάμε. Το θέμα του ποστ είναι ο πρόσφατος δίσκος των Yin Yin. Δώστου Φαντασμένιου ψυχεδελική ροκ με ανατόλιαν τατς, με όμορφο εξώφυλλο με ότιναναι όνομα και πάρτου τη ψυχή. Στο διαδίκτυο με το όνομα Yin Yin κυκλοφορεί μια κινέζα πρώην βολεϊμπολίστρια και η μπάντα από την Ολλανδία. Λοιπόν πάει καιρός από το τελευταίο ποστ και το μπλογκινγκ αν το αφήσεις θα σε αφήσει αν και ως φαντασμενιος δεν έχεις και κάτι να αφήσεις, τέλοσπαντων είναι ο δίσκος που σπάει τη μεγαλύτερη σιωπή σε τούτο url.