Δεν τα λέτε, δεν τα γράφετε..

Προς όλους εσάς που απολαμβάνετε περισσότερο από το να ακούτε μουσική, τη διαδικασία παρακολούθησης και ενημέρωσης για αυτή*. Προς όλους εσάς που με περισσό πάθος ψάχνετε να βρείτε πρώτοι "το δίσκο της χρονιάς", και από την πολύ προσπάθεια μας ανακοινώνεται 2-3 την εβδομάδα (να είναι καλά το google acount σας). Γιατί δεν γράψατε μια λεξούλα για το Speculation των to rococo rot; Γιατί εεε; Δεν σας άρεσε το εναρκτήριο Away; Δεν σας έμεινε τίποτα όταν ακούσατε στο fast forward το Working Against Me; Δεν ρωτάω για το το 10λεπτο fridays που κλείνει το δίσκο, στο οποίο παίζει και ο Jochen Irmler των Faust, καθώς είμαι σίγουρος πως ούτε καν φτάσατε ως εκεί...

Ηχογραφημένο στο studio των faust το νέο δισκάκι των to rococo rot φωνάζει από μακρυά heil kraut! Και όσο βαρετό και μη πρωτοποριακό αυτό ακούγεται.. τόσο φρέσκο και ευχάριστο είναι τελικά. Κατεβάστε άφοβα και αν σας πουν ότι είναι μπαναλ τότε ταπώστε τους με τη φράση "άι χάσου ρε! δες πρώτα το ντοκιμαντέρ του bbc4 για το krautrock και μετά μιλάμε!"

--------------ο--------------

Ναι για εσένα λέω, που είσαι ικανός να αποθεώσεις και τον Τσαλίκη αν του κάνει αφιέρωμα το Wire. Ρε καλά μας μαθαίνανε στο σχολείο.. Στη σύγχρονη αλλοτριωμένη κοινωνία που ζούμε...

sketch show

Τελικά οι Γιαπωνέζοι είναι σοφοί. Δείτε με τι ευκολία παρουσιάζουν το νόημα της ζωής σε έξι λεπτά! Για αυτούς που δεν ξέρουν γιαπωνέζικα:

Running, stopping, searching for, doubting, shaking, believes, continuing.
Touching, thinking, smiles, stare at, passing, buying, living.

City, sound, human, oxygen, love, hydrogen, farewell.
Heaven, moon, wind, hair, ears, memory, echo

---------------ο---------------

Εντάξει και οι Έλληνες σοφοί είμαστε..

Ένα live την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα | boredoms Λονδίνο 11/05

Στις 7/7/2007 οι Boredoms έδωσαν ένα live (το οποίο ονόμασαν boardrum77 (στο οποίο χρησιμοποίησαν 77 ντράμερς!). Ακολούθησαν τα boardrum88, και boardrum9 ενώ φέτος ο φαντασμένιος είχε την τύχη να παρευρεθεί στο boadrum που παρουσίασαν live στο Λονδίνο στα πλαίσια του ATP2010. Για να μην το κουράζουμε (ακόμα και η αναφορά του ονόματος boredoms στο τίτλο ισοδυναμεί με χαρακίρι) ας περάσουμε στην ουσία. Η συναυλία των boredoms ήταν ένα σύγχρονο έργο τέχνης. Από αυτά που δύσκολα βρίσκεις κοινή συνισταμένη με τη σκέψη σου, αλλά αν συμβεί αυτό αισθάνεσαι πιο όμορφα από τον Τζακ που μετά από 100 επεισόδια λοστ κατάλαβε πως πήρε μια σωστή απόφαση.

Επιχειρώντας μια ψυχρή περιγραφή, ο φαντασμένιος θα σταθεί στον τρελάρα Yamantaka Eye ο οποίος έπαιζε με συνθεσάιζερ και δυο όργανα (πιο σωστά γλυπτά) το ένα αποτελούμενο από επτά ηλεκτρικές κιθάρες και το άλλο από επτά κολλημένα μπράτσα από lap steel κιθάρες. Με μπακέτες που ήταν ίσα με το μπόι του χτυπούσε ταυτόχρονα τις χορδές από όλα τα μπράτσα, ενώ σε κάποια στιγμή χρησιμοποίησε για αυτό το σκοπό τα ράστα του. Παράλληλα τραγουδούσε (πιο σωστά ούρλιαζε) και κυρίως διεύθυνε την ορχήστρα από ντράμερς που αποτελούνταν από το έτερο βασικό μέλος της μπάντας τη Yoshimi (ναι η γνωστή her name is Yoshemi..), και έξι ακόμα μεταξύ των οποίων ο φαντασμένιος εντόπισε τον Kid Millions των Oneida.

Όλα ξεκίνησαν με την περιφορά μέσα στο κοινό, μιας πλατφόρμας που είχε πάνω έναν εκ των ντράμερ! Στη συνέχεια όσοι από τους 1500 θεατές έπιασαν το υπονοούμενο, απόλαυσαν ένα ψυχεδελικό progressive rock, free jazz, japanoise τριπάκι το οποίο όσο περνούσε η ώρα οδηγούσε το μυαλό τους όλο και πιο μακρυά από τον πλανήτη γη.

Ο φαντασμένιος σκέφτεται πως η συναυλία των Boredoms είναι μια μοναδική εμπειρία. Μόνο αυτοί μπορούν να κάνουν τέτοια πράγματα. Πέρα από αισθητικές προτιμήσεις αξίζει τον κόπο να βιώσει κάποιος έστω και μια φορά κάτι τόσο διαφορετικό. Δεν είναι τυχαίο ότι οι συμπατριώτες τους έκαναν αυτοκτονικές επιθέσεις με τα αεροπλάνα τους.

-----------ο-----------

pic via flickr

Mirrors In Your Eyes

Στη φάση shoegazin' beats του προηγούμενου post κολαέι το υπέροχο κλιπ από τους soundpool. Το ψάρεψε ο φαντασμένιος στο podcast του brainwashed.

-------------ο-------------

Tι να έκαναν άραγε οι fuck buttons και οι a place to bury strangers στο synch;

block post rockin' beats

Πέρσι είχαμε τους fuck buttons. Φέτος ο caribou ήταν ακόμα πιο ευθύς. Και το τελευταίο χτύπημα το οριστικό το χτύπημα ήρθε από τους 65dos. Μοιάζει με μια τεράστια θεωρεία συνωμοσίας. Οι άνθρωποι που ο φαντασμένιος πίστεψε πως θα πάνε ένα βήμα πιο μπροστά τις μουσικές που μάθαμε να λέμε shoegaze και post rock, το έριξαν στο techno! 65dos για το dancefloor; Αμέ, και είναι και καλό! Εντάξει δεν για να βάλεις μπλε LEDακια στο αμάξι.. αλλά μια γυροβολιά στην πίστα τη ρίχνεις άνετα. Ακούγοντας το Tiger Girl που κλείνει το νέο δίσκο των 65dos είναι αδύνατο να μη σου έρθει στο μυαλό το τέλος του merriweather post pavilion (Τι δισκάρα θεέ μου!).

Και επειδή στα ακραία μουσικά φαινόμενα οι λέξεις εγκυρότητα και αμεσότητα είναι ιερές, ο φαντασμένιος ταξίδεψε στα Λονδίνα για να δει με τα ματάκια του που το πάνε οι 65dos.
12/05/2010 στο koko οι 65dos όχι μόνο δεν παράτησαν τις post rock κιθάρες τους αλλά καθησύχασαν τους παλιούς τους οπαδούς κλείνοντας τη συναυλία με το radio protector. Βέβαια μέχρι να φτάσουν εκεί πέρασαν 70 λεπτά όπου τα κλασικά ποστ ροκ τραγούδια κατέληγαν σταδιακά σε καθαρό τέκνο.. ..και τούμπαλιν να σου κιθάρες πεταλάκια και παραμορφώσεις. Απίστευτη ενέργεια πάνω στη σκηνή με πρωτοστάτη τον ντράμερ ο οποίος κάποια στιγμή χτυπούσε με τόση μανία τα τύμπανα του, που έμοιαζε να τον χωρίζει μια κλωστή από την τρέλα. Παρόμοια εμπειρία και για το κοινό στο νεοκλασικό retreat! retreat! και το νεο-μεταλ-ντισκο dance dance dance (άραγε είναι τυχαία η επανάληψη στους τίτλους;). Στη δημιουργία του ευχάριστου κλίματος βοήθησε ο άρτιος ήχος του koko που επέτρεψε στους 65dos να παίξουν πολύ δυνατά. Το μόνο κακό της βραδιάς ήταν ότι δεν έπαιξαν ένα από τα τραγούδια της χρονιάς, το come to me.

---------------ο---------------

Και μπορεί για το μουσικό μέρος να υπάρξουν συζητήσεις και αναλύσεις, για το εξώφυλλο όμως δεν χωρά καμιά αμφιβολία στο ότι είναι μπαϊ φαρ το καλύτερο των τελευταίων χρόνων..

live pic via kmeron

κακό όνειρο #8 | Joy Division - Closer

Men who forget,
As empires start to crack,
Men who forget brought up to
Men who just lack, Any justice and
Any thoughts for
Bitter and torn,
All prejudice for the like,
Turning our one by one,
Clasp your hands, don't forget,
Minority hold
(ανολοκλήρωτο γραπτό του Ίαν Κέρτις παρμένο από το βιβλίο αγγίζοντας από απόσταση)

Κάποιος κάποτε είχε πει στον φαντασμένιο και σε άλλους ανθρώπους πως οι Joy Division είναι από εκείνα τα συγκροτήματα που όλοι οι μουσικόφιλοι έφαγαν κόλλημα κάποια στιγμή στη ζωή τους. Μπορεί αυτό να κράτησε λίγες ώρες ή χρόνια ολόκληρα αλλά μοιάζει απίθανο να ακούς ποπ ροκ μουσική και να μη βίωσες την εμπειρία "αυτό είναι! οι Joy Division είναι το αγαπημένο μου συγκρότημα.. τέλος!".

Και αυτό είναι διπλά περίεργο αν σκεφτείς πως ο δίσκος κουβαλά άπειρες περιοριστικές στερεοτυπικές αντιλήψεις. Απαγορευμένος για γιορτές, καλοκαίρι, και άνοιξη. Βέβαια όλοι οι άνθρωποι κάποια στιγμή στη ζωή τους θέλουν να κλειστούν στον εαυτό τους. Και τότε απολαμβάνουν το decades υπό καύσωνα ενώ δίπλα ακούγονται φωνές "Bob Marley ρε!" (βλ. common comics #3).

----------------o----------------

Για το μήνα Ιούνιο ο φαντασμένιος δεν θα απαντά στα σχόλια. Δεν είναι από σνομπισμό, είναι από σμηνιτισμό..