London Apartments

Ένα τέχνασμα που εφάρμοζαν ευρέος τα νέα συγκροτήματα ήταν να διαλέγουν όνομα που θα τους τοποθετούσε δίπλα σε εμπορικά συγκροτήματα ή όνομα που αρχίζει από Α ώστε να είναι στα πρώτα ράφια. Στις μέρες μας το να διαλέγεις ένα όνομα όπως London Apartments είναι μάλλον google αυτοκτονία, καθώς σίγουρα αυτοί που προσφέρουν ή αναζητούν διαμερίσματα στο Λονδίνο είναι περισσότεροι από τους φίλους της indie electro μουσικής.

London Apartments είναι το όνομα που διάλεξε για να κυκλοφορεί τη μουσική που γράφει στο δωμάτιο του ο Justin A. Langlois. Το άνωθεν βιντεοκλίπ ορίζει με ακρίβεια την μουσική (και όχι μόνο) αισθητική του νεαρού Καναδού. Τα "θηλυπρεπές" φωνητικά είναι δικά του, και ο καινούργιος δίσκος του "Signals & Cities Are Forever" υπάρχει ελεύθερος και ωραίος προς κατέβασμα στο site του.

----------o----------

εδώ το EP Logistics&Navigation

2L8

Για όσους δεν έχουν μπει σε δισκοπωλείο τελευταία ή μπήκαν και δεν πέρασαν μπροστά από το He&She ή πέρασαν από μπροστά και δεν το είδαν ή το είδαν και δεν είχαν λεφτά να το πάρουν ή δεν είχαν την κάρτα τους μαζί ή δεν μπόρεσαν να το κλέψουν.. ο 2L8 το δίδει προς κατέβασμα (όπως άλλωστε είχε υποσχεθεί) εδώ.

--------ο--------

σχετικό βιντεοκλίπ

πρόγραμμα απεξάρτησης από Animal Collecive

Τη Δευτέρα o fantasmenios αποφάσισε πως είναι καιρός να ακούσει και κάτι άλλο εκτός από Animal Collective. Πολύ καλό το καινούργιο δισκάκι άλλα φοβάται πως θα το σιχαθεί. Απόπειρα πρώτη με το Longplayer2 των Pacific UV. Πολύ καλός ποστ ροκ παύλα shoegaze δίσκος, για τον όποιο αν πεις "ok τα έκαναν αυτά οι Godspeed 7 χρόνια πριν" δεν θα έχεις άδικο αλλά με τη λογική σου θα το σιχαθεί το Merriweather Post Pavilion o fantasmenios.

Τρίτη. Λίγο Eddie Vedder (Into The Wild), λίγο το νέο EP του Hauschka - Snowflakes and Carwrecks, λίγο το καινούργιο του Springsteen, πέρασε η μέρα. Ευχάριστα αλλά όχι συναρπαστικά.

H τετάρτη ήταν δύσκολη μέρα. Ξεκίνησε με την εξολόθρευση ενός σκορπιού στην κουζίνα, και κατέληξε με αποκλεισμό του OΦΗ από το κύπελλο. Στο ενδιάμεσο o fantasmenios είδε όλα τα βίντεο των Pavement στου youtube, θυμήθηκε τους στίχους:

I want to stay but my time is wasting
The magic lawns call my name
I want to fire a missle launcher

But I know I need to stay

και για πρώτη φορά μέσα στην εβδομάδα ξέχασε τους AC βλέποντας αυτό:

Την Πέμπτη ο fantasmenios έκλεισε εισιτήρια για Ισπανία, όπου όλος τυχαίως εκείνες τις μέρες θα παίζουν οι My Bloody Valentine.. όποτε που μυαλό για AC. Έτσι το μόνο που μένει πια στη λίστα "πράγματα που θέλω να κάνω πριν τα τριάντα" είναι σεξ με δίδυμες. [Οι ενδιαφερόμενες ας επικοινωνήσουν με τη γραμματεία στο fantasmenios@gmail.com]

Παρασκευή πρωί ο fantasmenios είδε αυτό:

και η αποτοξίνωση πάει περίπατο.. Πάλι τα ίδια, πάλι lion in a coma, πάλι taste πάλι brother sport.. Δεν είναι ζωή αυτή! Να πηγαίνεις κάπου και μετά από δυο ώρες να σε πιάνει σύνδρομο στέρησης Animal Collective. Το mp3 player μοιάζει με σύριγγα, ενώ όταν οδηγάς κάνεις και ένα κύκλο παραπάνω να ακούσεις και το Summertime Clothes. Τα πρώτα δευτερόλεπτα του In the Flowers είναι για τους γείτονες ότι είναι το σήμα της αθλητικής Κυριακής για την κοπέλα σου.

------------ο------------

πάρε κόσμε

pic via flickr

Winter’s Love [Animal Collective, Koko, London 12/01/2008 ]

Ο απεσταλμένιος (aka fieldmoon) των ακραίων μουσικών φαινομένων στα Λονδίνα μεταδίδει:

-------------o-------------

Δεν νομίζω ότι υπάρχει καλύτερος τρόπος για να περιγράψεις την μουσική των Animal Collective, από την σκηνή του οργίου στην ταινία Shortbus του John Cameron Mitchell. Ρυθμοί, μελωδίες , και άλλοι ρυθμοί, και λέιερς, και άλλα λέιερς, αλλά πολλά λέιερς, να έρχονται από παντού.. Και μετά ήρθε το Merriweather post pavilion.. και τότε η σκηνή του οργίου άρχισε να εκτυλίσσεται παντού και από τους πάντες.. και εγένετο κεραυνοβόλος έρωτας, αληθινή αγάπη, αστρική συνουσία που λέει και ο Κ.Β.

Οπότε για να έχω καθαρή την συνείδηση μου για το ότι η ιστορία δεν θα γραφτεί χωρίς εμένα, και επειδή το αυτί μου αρνείται πεισματικά να ακούσει κάτι άλλο τον τελευταίο καιρό, βρέθηκα απέξω από τα κόκκινα φωτάκια του Koko.

O μύθος θέλει η ιστορία να γράφεται με 30 άτομα, αλλά εδώ έχουμε sold out. Αντί για μπάσο-κιθάρα-ντράμς εδώ έχουμε πλήκτρα-samplers-κρουστά, μίνιμαλ αισθητική, καθόλου επιτήδευση, πράσινα-μπλε κόκκινα φωτάκια και τη μουσική σε πρώτο πλάνο. Οι πρώτοι παραμορφωμένοι ήχοι του flowers και

A dancer who was high in a field in a field from a moment
Caught my breath on my way home
Couldn`t stop that spinning force
I fell into you
Everything drowns you to giggle
You are up with the flower and I Care

Είναι παράξενο πως το πρώτο μισάωρο πέρασε σε ένα υπνωτισμένο κλίμα, μέσα στο οποίο ο Noah Lennox αποφάσισε να θυμηθεί τις θεολογικές του σπουδές, το Βυζάντιο και την dub ειδικά με τα Also Frightened και Daily Routine, ενώ ο Avey Tare περίμενε υπομονετικά τη σειρά του. Και ήρθε η σειρά του μαζί με του Ινδιάνου και του Slippi. Κάπου στη γωνία χαμογελούσε και ο Roky Erickson.

Καιρός για ποπ λοιπόν και Summertime Clothes, Lion in a Coma και Brothersport και ένα θέατρο να χορεύει εν μέσω loops και Beach Boys ένα δίσκο που θα κυκλοφορούσε αύριο. Καταπληκτική εκτέλεση του προσωπικά αγαπημένου Banshee Beat και τέλος με ένα μεγάλο μέρος του κόσμου να τραγουδά τους στίχους

Don't mean to seem like i care about material things like a social status
I just want four walls and adobe slabs for my girls

Στο My Girls Αν όλα αυτά δεν είναι αγάπη, τότε αλήθεια τι είναι;

υγ: Θυμάμαι όταν ήμουν φοιτητής σε μία από τις συνεδριάσεις περί καταλήψεων βγαίνει ένας Πασπίτης και λέει ότι την ελευθερία που έχουμε και μιλάμε μας την έχει δώσει το ΠΑΣΟΚ. Τέτοιο μπουκάλι και τέτοιο φτύσιμο ούτε στο γήπεδο δεν είχα δει. Με κίνδυνο να βρεθώ στην ίδια θέση διερωτώμαι: Μήπως οι Animal Collective είναι οι My Bloody Valentine των 00s;

by Fieldmoon

pic via flickr

Animal Collective κολλημένιος

Ο fanatsmenios πάντα πίστευε στους Animal Collective. Καλοί έως και πολύ καλύτεροι οι Sigur Ros, οι Go Team, οι Arcade Fire, οι Interpol αλλά στα 00s μια φορά μόνο υπήρξε η υποψία ότι η μουσική μπορεί να αλλάξει. Ήταν 2004 όταν η Fat Cat κυκλοφορεί το Sung Tongs. Έτσι γίνονται της "μόδας" και οι πιο πειραγμένοι Black Dice (βλ. Beaches and Canyons). Ο ήχος δεν ήταν καινούργιος (βλ. Kill Your Idols) αλλά ταίριαζε με την εποχή. Φανταζότανε ο fantasmenios όταν έβλεπε τους AC live στο Synch πως θα ήταν αν ήταν πιο pop. Φανταζότανε ένα γεμάτο θέατρο να χορεύει σαν τρελό εν μέσο loops και κραυγών.

Προειδοποιητικές βολές προς πιο συμβατική έκφραση μπορούν να θεωρηθούν τραγούδια όπως τα Grass, Purple Bottle, Peacebone, και κυρίως ο δίσκος του Panda Bear. Για να φτάσουμε έτσι στο φετινό πολυσυζητημένο έως αηδίας Merriweather Post Pavilion για το οποίο σε γενικές γραμμές ισχύει:

Beach Boys = Pop
Panda Bear = Beach Boys
Panda Bear = Animal Collective
Animal Collective = Pop

Ο Fantasmenios δεν ξέρει αν είναι ο δίσκος της χρονιάς, της δεκαετίας ή του αιώνα όμως είναι σίγουρα καλύτερος από ότι κυκλοφόρησε από το 2004 και μετά. Κάθε τραγούδι έχει 5 μελωδίες, 10 ρυθμούς και μάλλον για τη σύνθεση του χρειάστηκαν 100 ιδέες. Και είναι ποπ. Ποπ στα μέτρα των Animal Collective. Δηλαδή τόσο ποπ που μερικά τραγούδια αν τα βάλεις στο repeat δεν καταλαβαίνεις ποια είναι η μέση, ποια η αρχή και ποιο το τέλος! Και είναι και χορευτικό, και κολλητικό. Και όσο και αν υποψιάζεσαι από τι είναι φτιαγμένο στο τέλος παραδέχεσαι πως είναι δικό τους, ενώ σίγουρα δεν θα πεις "σιγά τα κλαπατσίμπαλα" (πιθανή αντίδραση όταν έρθεις σε επαφή με το έργο των AC για πρώτη φορά).

------------ο------------

Σκέφτηκε ο Fantasmenios να περιμένει να το ακούσει και σε CD προτού επιδοθεί στο παραλήρημα του, αλλά μόνο θετικά (και περισσότερες υπερβολές) μπορούν να προκύψουν από την ακρόαση σε καλύτερη ποιότητα..

a fantasmenios world wide exclusive

For all the noise fans, the edge music phenomena found a 15 minutes video from the performance of Machinefabriek which took place at King Kong last December. The quality is for the dick, and all the money is when he samples greek radio.

------------o------------

A big thanx to Chris for sharing.

χχχχχχ [πρόχειρο]

Ο Ryan Adams, στην Τζαμάικα τραγουδά συντροφιά με την κιθάρα του το "You Will Always Be the Same" [καλή εισαγωγή, σίγουρο το έχω το comment από τον oksi]. Τα κουτσομπολιά λένε πως το τραγούδι γράφηκε για την παλιά αγαπημένη του Beth Orton [γράφηκε ή γράφτηκε; γαμώ την ορθογραφία μου!]. Είπε Beth Orton ο fantasmenios και θυμήθηκε το πολυαγαπημένο "Stolen Car" από τη δισκάρα Central Reservation [o ευαίσθητος fantasmenios! Oι γυναίκες που θα δουν το βιντεοκλίπ θα με ερωτευτούν.. όλες!]. Πολύ καλό και το επόμενο Daybreaker, μετά τη χάσαμε. Τι θα είχε γίνει άραγε αν είχε δεχθεί το ρόλο της κοπέλας του Ρόμπ στο High Fidelity; Σίγουρα η φράντζα της Wagner δεν θα έμοιαζε τόσο ακαταμάχητη στο τέλος [πολύ κουτσομπολιό ρε, διαβάζουν και οι συντάκτες του muzine.. ας γράψω κάτι πιο πιασάρικο]. Στα της μουσικής η folk της Beth τελευταία μοιάζει βαρετή και προβλεπόμενη. Αντίθετα πολύ καλός είναι ο καινούργιος δίσκος (Blue Water, Red Water)[λινκ] του Γιαπωνέζου folk τραγουδιστή Kazuki Tomokawa, γνωστού και ως "ο φιλόσοφος που ουρλιάζει" [μαλακία ποστ, πολύ άχρηστη πληροφορία, ας γράψω κάτι ουσιώδες τουλάχιστον]. Ήταν μπέναλτι [μπηχτή για τον Τεo].

-------------ο-------------

Καλή χρονιά [με αυτό το πλευρό να κοιμάστε..]