Ζήτω οι μικρόκοσμοι

Το 2017 ήταν σίγουρα μια πολύ άσχημη χρονιά. Βέβαια η μαγκιά είναι να βρίσκεις ομορφιά και στην ασχήμια, και ο Φαντασμένιος τα πάει καλά σε αυτό τον τομέα αλλά καλό θα ήταν κάπου να σταματήσει αυτό ή τουλάχιστον να μετριαστεί διότι και ο σαρκασμός έχει τα όρια του. Πάντως η χρονιά έφυγε με την γλυκιά λαηβ εμφάνιση των Echo Tides στο six dogs. Αγκενστ ολ οντς που λένε και οι Αμερικάνοι καθότι είχαν να παίξουν σχεδόν δυο χρόνια, δεν έχουν κυκλοφορήσει κάτι και συνυπάρχουν στην ίδια πόλη μόνο λίγες μέρες του χρόνου. Στην πραγματικότητα η γλυκιά μελαγχολία του λαηβ των Echo Tides έφερε στο μυαλό του Φαντασμένιου το Πάτερσον του Τζάρμους και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. [φάτσα με χαμόγελο]

Bazooka & Victim of Society | Gagarin205 23/12

 Διαβάζετε ποστ για τη χριστουγεννιάτικη  συναυλία των Victim of Society και Bazooka στο Gagarin205. Εντάξει μη δώσετε και πολύ σημασία σε ό,τι ακολουθεί καθώς είναι ακόμα ζεστά τα πιξελ από το ποστ για το #9 της φανταλίστας. Ενδεχομένως η υποκρισία μπορεί να συγκριθεί με έναν επισκέπτη του μουσείου της στάζι που αγανακτισμένος γράφει από το σμαρτφον στο fb για τις μεθόδους και το εύρος της παρακολούθησης των πολιτών της Ανατολικής Γερμανίας.

Να σημειωθεί πως ο Φαντασμένιος θεωρεί τους πρόσφατους δίσκους των δυο συγκροτημάτων πολύ σημαντικούς για την κιθαριστική μουσική στην Ελλάδα. Και πάμε σιγά σιγά στην καλοπροαίρετη κριτική.

Το καλό με αυτό το λαηβ είναι πως ενώ γράφει αυτό το ποστ ο Φαντασμένιος (μια μέρα μετά το λαηβ) έχει χάσει περίπου το 40% της ακοής του, το κακό είναι πως το Gagarin205 είναι στη θέση του ανέπαφο. Θυμάται ο Φαντασμένιος ένα από τα πρώτα λαηβ των Victim με ντραμερ (στο ρομάντζο), αλλά και την εμφάνιση τους στο Saristra 2017 και αμέσως σκέφτεται τους Bazooka πριν από ένα χρόνο, κοιτάει και το κατάμεστο Gagarin, ρε εδώ μπορεί να κάνει στροφή η ιστορία. Να είναι σαν νέο 87, βασικά τι να κλάσει το 87 να είναι σαν εκείνες τις μέρες του 96 που τη μια μέρα ερχόταν το διπλό στο Άμστερνταμ και την επομένη πρόκριση στο f4 με τάπα Βράνκοβιτς στο μηδέν. 

Βασικά ίσως να φταίνε οι προσδοκίες του Φαντασμένιου, εμ Φαντασμένιος είναι αυτός φαντάζεται, φαντάζεται και όπως είναι λογικό τα φανταστικά σπάνια πραγματώνονται και μετά σκάει η απογοήτευση και του φταίει του Φάντα που οι victim ανέβασαν στη σκηνή έναν Allen Ginsberg των φτωχών. Ίσως κάποια πιο σύγχρονη προσέγγιση, πιο αυθεντική, να λειτουργούσε, αλλά η εικόνα αυτή άφησε μια μελαγχολία. Σαν να είμαστε χώρα του παλιού ανατολικού μπλοκ και βλέπουμε μπάντα ρέπλικα των Velvet Undergound ή των Sonic Youth την ύπαρξη των οποίων μάλλον αγνοούμε. Victim of Society χωρίς λευκό θόρυβο αλλά και Φαντασμένιος με Lamar στο 9 της λίστας για να μη ξεχνιόμαστε ε.

Τώρα για τους Bazooka  ο Φαντασμένιος ήταν υποψιασμένος από το EP. Και το πρώτο μισάωρο τους στη σκηνή ήταν, βασικά δεν ήταν Bazooka, ήταν νεροπίστολα θα μπορούσε να πει κάποιος. Με τρομπέτες και τρομπόνια και δώστε μου φύση, φύσηηηη, και κοιτάει το πουκάμισο του τραγουδιστή ο Φαντασμένιος και σκέφτεται πάλι τα χειρότερα και το φεστιβάλ στο Newport του 1965. Ωστόσο όλα αυτά τα πήρε ο αέρας όταν επανδρώθηκαν και τα δυο ντραμς στη σκηνή οπότε και έγινε του Bazooka το κάγκελο. Οι κιθάρες, ο ρυθμός, ο χαρισματικός φροντμαν, ο υπέροχος κόσμος από κάτω, ε δε γράφτηκε ιστορία αλλά ήταν η καλύτερη στιγμή των φετινών Χριστουγέννων.

Οι Bazooka φυσικά έχουν δικαίωμα να αλλάξουν τον ήχο τους, να εξελιχθούν όπως αυτοί νομίζουν και σίγουρα στα αρχίδια τους τι θα πει ο Φαντασμένιος (αυτός με το Damn στο #9 για το 2017 ε).

φανταένα

Και αν για το #2 της λίστας ο Φαντασμένιος είχε γράψει δυο χρόνια πριν από την κυκλοφορία του, για το #1 έγραφε μόλις μια μέρα πριν αυτό βγει και επίσημα. Η ιδέα του ποστ ήταν πως και καλά ο δίσκος δεν υπάρχει, τόσο με την έννοια που χρησιμοποιούν οι νέοι - για κάτι που είναι φοβερό - όσο και με την κυριολεκτική καθώς δεν είχε κυκλοφορήσει ακόμα. Επτά μήνες μετά ο Φαντασμένιος ακόμα ψάχνει αυτό το δίσκο. Το Slowdive είναι η αποθέωση της τραγουδοποιίας, ο ήχος είναι τέλειος, ρέουν οι μελωδίες και ο θόρυβος, όλα μοιάζουν να είναι εκεί που πρέπει, δεν υπάρχει ούτε ένα νανοδευτερόλεπτο που να μη γίνεται κάτι σπουδαίο εκεί μέσα.
Το μόνο κακό με αυτό το δισκάκι είναι πως ο Φαντασμένιος το ανακάλυψε (sic) νωρίς και του έφαγε άπειρες ώρες και έτσι του έχει μείνει η αίσθηση πως δεν άκουσε πολλά πράγματα το 2017. Ωπα. Πάλι καλά να λες ρε Μένιο που το έπαθες από ενθουσιασμό για δισκάρα και δεν είναι από τον χάρο της βαρεμάρας που σκοτώνει τους μουσικόφιλους μετά τα τριανταφεύγα.

~~~~~~~~0~~~~~~~~

Ανμποξινγκ φανταλιστ2017 03-10

03. Λέξη κλειδί· φυσάει. Ο Colin Stetson έχει πει πως ο δίσκος του είναι σαν αρχαία ελληνική τραγωδία. 
04. Για όποιον δεν ξέρει τον Λάρυ να σας θυμίσει ο Φαντασμένιος πως οι τέσσερις Baby Guru φέτος κυκλοφόρησαν τον 4ο και καλύτερο ως τώρα δίσκο τους.
05. Στη φωτογραφία είναι οι παπαροκάδες και το βραβείο για το καλύτερο πανκ ροκ της χρονιάς πάει στο συγκρότημα Priests. 
06. Οι Fufanu έπαιζαν σχεδόν κάθε μέρα το πρώτο μισό της χρονιάς στα ακραία ραδιοφωνικά φαινόμενα στον poplie. Η δεύτερη παράγραφος υπάρχει αυτούσια σε αυτό το ποστ του Μαρτίου.
07. Η φωτογραφία δείχνει το Λονδίνο όπως φαίνεται από τη νότια του μεριά. Εκεί είναι η φάση και οι φίλοι των Fat White Family, οι Madonnatron.
08. Στη φωτογραφία είναι ο Φίλης, δε φίλης, The feelies. Πάνω αριστερά υπάρχει ένα κουμπάκι που πατώντας το κάνετε ρηπορτ το μπλογκ.
09 . Το Damn του Lamar. πφ. φακ
10. Οι Ninos du Brasil είναι Ιταλοί αλλά χρησιμοποιούν πορτογαλικούς τίτλους. Πανεύκολο ήταν. Ε μα.

~~~~~~~~0~~~~~~~~

Φανταλίστα2017

1.   Slowdive - "Slowdive" 
2.   Godspeed You! Black Emperor - "Luciferian Towers" 
3.   Colin Stetson - "All This I Do For Glory"   
4.   Baby Guru - "IV" 
5.   Priests - "Nothing Feels Natural"   
6.   Fufanu - "Sports" 
7.   Maddonatron - "Maddonatron"
8.   Feelies - "In Between"
9.   Kendrick Lamar - "DAMN."
10.   Ninos Du Brasil - "Vida Eterna"
11.   Magnetic Fields - "50 Song Memoir"
12.   Spaceface - "Sun Kids"
13.   KU - "Ganja"
14.   Ariel Pink - "Dedicated To Bobby Jameson"
15.   Froth - "Outside (briefly)"
16.   Thundercat - "Drunk"
17.   Alessandro Cortini - "Avanti"
18.   King Gizzard And The Lizard Wizard - "Flying Microtonal Banana"
19.   Ben Frost - "The Centre Cannot Hold"
20.   Surfing Magazines - "Surfing Magazines" 

~~~~~~~~0~~~~~~~~

top-3 λαηβ για το 2017

1. Slowdive στο fuzz [λινκ]
2. Croatian Amor στο FOS2017
3. Godspeed You! Black Emperor στο Βερολίνο [λινκ]

~  καλύτερο τραγούδι του 2017 ~

φανταδύο

 Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε τέλος. Στη θέση δύο της φανταλίστας είναι το Luciferian Towers των Godspeed you! Black Emperor για το οποίο ο Φαντασμένιος είχε γράψει από τον Δεκέμβρη του 2015. Τα ίδια πάνω κάτω λέει με αφορμή ένα πρόσφατο λαηβ στο Βερολίνο. Και σε μια πρόταση για όποια ενδεχομένως βαριέται να πατήσει τα λινκ· σε αυτό το δίσκο υπάρχει το Anthem for no State δηλαδή καλύτερο τραγούδι που έχουν γράψει ποτέ.

~~~~~~~~0~~~~~~~~

Ανμποξινγκ φανταλιστ2017 11-20

11. Οι magnetic fields εκτός αν θυμάστε και άλλο δίσκο που μπορεί το αγαπημένο τραγούδι να είναι το 43.

12 To Sun Kids των Spaceface ρε χαζούλικα! Συγκρότημα του Jake Ingalls που παίζει και στους Flaming Lips.

13. Το Ganja του KU. Στη φωτογραφία είναι ο Παπαδάτος από το "τόπων μύστες" της κοοπερατίβας  "Μετέχνιο".

14.  Ο Ariel Pink ΚΑΙ ΟΧΙ Ο TY SEGALL ρε! Γράφει ο Μένιος "Όχι πως ντρέπεται να πει από που κλέβει" και ο δίσκος έχει τίτλο Dedicated to Bobby Jameson.

15. Οι Αντώνης είναι οι Froth. Λέξεις κλειδιά ήταν οι αφρός, 90s επιρροές ενώ αν δείτε το τρακλιστ υπάρχει τραγούδι με τίτλο petals. Γράφει ο Φάντα "Υπάρχει τραγούδι για το αγαπημένο τους μουσικό γκάτζετ". ΤΟΣΟ ΠΡΟΦΑΝΕΣ!

16. Το πιο φλώρικο που έχει μπει σε φανταλίστα και ο Τράκης να πίνει! Το Drunk του thundercat ρε γατάκια. Το τραγούδι ανάσα των 37'' είναι φυσικά το day and night

17. Στη φωτογραφία είναι ο Φελίνι και τι κάνει νιάου νιάου; Μα ο Κορτίνι με το synth του φυσικά! 

18. Ήθελε να γράψει ο Μένιος για τους πειραματισμούς του Harιsson εις την ανατολή, το μυστηριώδες προτζετ των Lord Sitar αλλά και να τα έγραφε εσείς πάλι από το "η μπάντα που μπορεί να φέρει την άνοιξη στην Ελλάδα στην κιθαριστική μουσική" θα καταλαβαίνατε πως είναι οι King Gizzard and the Lizard Wizard και από τη λέξη "μικροπειραματισμούς" πως είναι η μπανάνα.

19. Ο Ben Frost ο οποίος σαν τον κυρ Βασίλη Δανιήλ μπορεί να λέει πως είναι 100 χρόνια μπροστά. Η παρουσία του Albini στην παραγωγή και  τα ονόματα των Nico Muhly, Lawrence English, συνθέτουν τον "πιο λαχταριστό συνδυασμό ονομάτων στις θέσεις καλλιτέχνης, παραγωγός και φιλική συμμετοχή από".

20. Αυτό το βρήκε μέχρι και ο gone4sure. Οι Surfing Magazines.

φαντατρία

 Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε και κάπου εδώ τελειώνει το βασανιστήριο (sic) καθώς οι δύο καλύτεροι δίσκοι για το 2017 είναι γνωστοί εδώ και μήνες. Από αύριο σιγά-σιγά θα γίνουν τα αποκαλυπτήρια της φανταλίστας το #12 της οποίας δεν έχει βρει καμία σας!

Στη θέση φαντατρία είναι ένας δίσκος που μπορεί να σου γαμήσει το μυαλό, να στο πάρει να το ανοίξει και να του φυσάει 8 μποφόρ στροβιλισμένο αέρα. Το οποίο μπορεί να είναι ανακουφιστικό για όποιον γνωρίζει τη φυσική υπερπροσπάθεια που χρειάζεται για να παραχθεί όλο αυτό το πράγμα. Αν είχε λόγια θα μπορούσε να ήταν οποιαδήποτε σελίδα από τη "Νεκρή Μεραρχία" του Μπελά ή από κάποια παλιότερη αρχαία ελληνική τραγωδία.
Πρόκειται για ένα μοναδικό έργο τέχνης που όσο το ακούει ο Φαντασμένιος τόσο εκπλήσσεται από την περίσσεια έμπνευσης και την εκτελεστική δεινότητα του καλλιτέχνη. Αυτός ο δίσκος είναι να τον πάρεις και να τον χώσεις τον κώλο όποιου λέει πως δεν βγαίνουν πια καλές μουσικές, όλο τα ίδια και τα ίδια είναι. 
Η φωτογραφία είναι άσχετη, ενδεχομένως.

φαντατέσσερα

 Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε και δε θα μπορούσε να είναι καμία άλλη μπάντα στο τέσσερα. Είναι τόσο καλό το νέο δισκάκι τους, που ο Φαντασμένιος δεν μπορεί καν να ακούσει τα παλιότερα τους. Το 2017 μοιάζει σαν να έπεσαν σε μαύρη τρύπα αλλά ο Φαντασμένιος είναι σίγουρος πως δεν έχουμε ξεμπερδέψει με δαύτους. Δικαιωματικά στη θέση 4 λοιπόν καθότι δεν έχουμε blogovision 1972 για να βάλει τους Black Sabbath ο Φαντασμένιος. Θα έγραφε για το 5ο (όποιος κατάλαβε, κατάλαβε) τραγούδι με τίτλο Supernaut και τα διαστημικά τύμπανα. Χαμός. Το Supernaut είναι το καλύτερο τραγούδι για μετά από μια κοπιαστική μέρα στη δουλειά, το βάζεις τέρμα στο αμάξι, στα ακουστικά και με δυο-τρεις ακροάσεις είναι σαν να έχεις πάρει το πιο τονωτικό ναρκωτικό. Ήταν η εποχή της κοκαΐνης τότε για τους sabbath. Βέβαια οι άλλοι εδώ πέσανε σε μαύρη τρύπα, τι να κλάσει η κοκαΐνη, λογικά τον επόμενο δίσκο θα τον βάζει ο Φαντασμένιος τέρμα στο νέο χιαστό και θα τρέχει μετά τον Μαραθώνιο σαν να βάζει ένα ποτήρι νερό.

  

φανταπέντε

Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε και όποια ξέρει καλό Φαντασμένιο δεν θα έχει κανένα πρόβλημα σήμερα. 
Αυτό το πανκ ροκ θέλει ο Φαντασμένιος και όχι τον πρωτομάρτυρα να τραγουδάει λες και θέλει να ρευτεί τα εκατό μπισκότα που τρώει κάθε απόγευμα. Αυτό το πανκ ροκ θέλει ο Φαντασμένιος έστω και αν χρειάστηκε να πατήσουν ένα πεταλάκι στο 1:01 του τρίτου τραγουδιού για να πιστέψει καρακαυλώσει. Σε εκείνο το σημείο είναι σαν να ξαμολάνε ένα τέρας λευκού θορύβου που το βλέπει ο κινγκ κονγκ και τρέχει σαν ταξιθέτρια που τόλμησε να πει στον Τζούμα πως δεν μπορεί να κάτσει στη 12η σειρά. Αυτό το πανκ ροκ θέλει ο Φαντασμένιος, να σκάνε χαστούκια και μπουνιές από παντού. Αν υπάρχει μια μπάντα που δικαιούται και μπορεί να γαμήσει στο ξύλο όλες τις υπόλοιπες μπάντες της φανταλίστας (εκτός από τα κορίτσια που είναι στο 8) είναι αυτή. Βασικά παίζουν με τέτοιο τρόπο που ό,τι λένε απλά ισχύει, τελεία και παύλα

φανταέξι

Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε και αν η blogovision γινόταν Μάρτιο το σημερινό δισκάκι θα ήταν #1 στη φανταλίστα. Είχε όλα τα φόντα να κάνει παγκόσμια επιτυχία, το 5ο τραγούδι θα έπρεπε να παίζει σε όλα τα μεηνστρημ ροκ ραδιόφωνα, αλλά τελικά δεν κατάφερε ούτε καν να μπει στη λωρίδα παραγωγής κουλ γούστου. Κάτι τέτοια βλέπει ο Φαντασμένιος και σκέφτεται πόση καλή μουσική χάνουμε κάθε χρόνο. Και άντε ως τη δεκαετία του 90 που η πρόσβαση στη μουσική ήταν πιο δύσκολη να το δεχτεί, αλλά είναι δυνατόν το 2017 να ακούμε όλοι τα ίδια; Στη φετινή Blogovision συμμετέχουν 91 bloggers (sic) και ως τώρα έχουν ψηφίσει μόνο 500 δισκάκια. Θα έβαζε δε στοίχημα ο Φαντασμένιος πως οι τοπ 50 δίσκοι έχουν σίγουρα εμφανιστεί σε λίστα κάποιου χιπι χιπι σαητ. Τώρα τι να μας πεις και εσύ ρε Μένιο που έβαλες στο εννιά αυτό που έβαλες. Ε θα σας πει για το έξι μπας και σας φέξει.

Από την μακρινή _ Σ _ _ _ _ _ _ μας έρχονται οι _ _ _Α_ _  και κάπου εδώ τελειώνει το εύθυμο εκ του εγχειριδίου γράψιμο και συνεχίζουν να διαβάζουν οι 2-3 που μένουν πάνω από δέκα δευτερόλεπτα στο μπλογκ. Το _ _ Ο _ _ _ είναι ένας δίσκος της ποστ πανκ, ποστ ποπ πανκ μάλλον με ολίγη από μοτόρικ. Στην πραγματικότητα η αισθητική του δίσκου δεν συντονίζεται με την τρέχουσα (μαύρη) Φαντασμένια διάθεση αλλά είναι πραγματικά πανέμορφες και οι δέκα συνθέσεις, δηλαδή νο φιλερς και σπάμε το κεφάλι μας να βρούμε από τα έχουν κλέψει όλα αυτά. Τραγουδάρες έχει, εξωφυλλάρα γουες αντερσονική έχει, βγάζεις το Αθήνα - Θεσσαλονίκη για πλάκα.

φανταεπτά

 Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε και το επτά μπήκε στη λίστα με μέσον. Είναι φίλοι φίλων. Η θέση στη φανταλίστα κλείδωσε όταν άκουσε τα ουρλιαχτά στο δεύτερο τραγούδι. Ήταν μια από αυτές τις μέρες του Νοέμβρη που ο Φαντασμένιος ετοίμαζε την λίστα, και το πρόγραμμα είχε δύο δίσκους, αυτό και το δισκάκι των Protomartyr. Τώρα δε γίνεται να εκφραστεί όπως θέλει ο Φάντα διότι υπάρχει φανατικό κίνημα υπέρ των Protomartyr, άσε που δεν έχει περάσει ούτε εβδομάδα από το ποστ με το στραπάτσο του εννιά. Πάμε λοιπόν σε ήπιους τόνους. 

Ο Φαντασμένιος δυσκολεύεται κάπως με τους Protomartyr μάλλον λόγω των φωνητικών, όχι τόσο με το αλά ME Smith στιλ αλλά με την αλά Sivert Hoyem χροιά. Ωστόσο οι κιθάρες γαμάνε, αλλά κούραση αυτά τα φωνητικά, κάπου εκεί στο πέμπτο τραγούδι έχει και ένα βιολί και η ζωή είναι πολύ μικρή μωρέ πάμε παρακάτω, εντάξει για να νιώθετε όλοι, δεν μπορεί κάτι θα έχει, είναι και καθυστερημένος ο Φάντα και επιρρεπής στις κωλοτούμπες. Σε αυτή την περίπτωση ένα λαηβ θα ήταν διαφωτιστικό. Βέβαια δεν είναι ύποπτο που έχουν βάλει τα καλύτερα τραγούδια στην αρχή και το τέλος; Πάντως το private understanding είναι από τα τραγούδια της δεκαετίας, ρε δεν μπορεί ένας δίσκος με τέτοιες κιθάρες να είναι τόσο βαρετός, τι γίνεται;

Λοιπόν χρονιάρες μέρες είναι, ας μην έχουμε εντάσεις, οπότε ας το αφήσουμε εδώ, έτσι κάνει πέρα ήσυχα και ωραία ο Φαντασμένιος να περάσει το λαϊκό έρεισμα, δίκιο έχετε, μπράβο σας αλλά και το επτά γαμάει παναγίες ρε. Ποστ πανκ δισκάρα είναι και αυτό το καημένο, ενδεχομένως να μην το ξέρετε, αλλά έχει χιούμορ, χτυπάει στο στόχο χωρίς πολλά σου ξου μου ξου, είναι αρχιδάτο και με φανταστικά φωνητικά. Εντάξει μετά από όσα έχουν προηγηθεί δεν σας νοιάζει, δίκαιο, μία σας και μία του, του Φαντασμένιου. 

φανταοκτώ

Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε και το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να κοιτάξετε πέντε δευτερόλεπτα τη φωτογραφία. Αυτό είναι! Μπράβο σας το βρήκατε.
Αν ο Φαντασμένιος έπρεπε να βάλει μια λέξη δίπλα στο 2017, θα έγραφε πόνος. Καμία σχέση με δράματα, συγκινήσεις κλπ, μιλάμε για σωματικό πόνο και όχι τίποτα το σοβαρό. Απλά αν έχεις μάθει όπως ο Φάντα με μια ασπιρίνη κάθε δυο χρόνια και τα ντεπον μόνο για χανγκοβερ, άμα σε πετύχουν μια δυο ιστοριούλες απανωτές θα σου κακοφανεί. 
Γερό σκαρί ο Φαντασμένιος, σαν την μπάντα που φιλοξενούν σήμερα τα ακραία μουσικά φαινόμενα. Κλασική περίπτωση νόμιζα πως είχατε πεθάνει, άντε να σας ξεπετάξουμε στα γρήγορα διότι σας αγαπούσαν οι REM και μετά από δυο ακροάσεις, ωπα, τι έχουμε εδώ, μάλιστα ακόμα μία απρόσμενα επιτυχημένη επιστροφή. Καλά όλα αυτά, αλλά κάτι άλλο λέγαμε, ναι λέγαμε για πόνο, ε αυτό το δισκάκι είναι δοκιμασμένο σε πόνο 7/10 (πχ από φρονιμίτη) ακόμα και σε πόνο 9/10 (εγχειρισούλα). Σε κάνει να νιώθεις καλύτερα, να ξεχνιέσαι αλλά με την καλή έννοια. Οπότε φανταστείτε για τι είναι ικανό σε τίποτα ιδανικές συνθήκες όπως καλοκαιρινές διακοπές με παχιά σκιά, χωρίς κύμα και χωρίς τσούχτρες φυσικά.

φανταεννιά

Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε και το σημερινό ποστ είναι ένας βασικός λόγος που ο Φαντασμένιος δεν αποκαλύπτει φέτος τις επιλογές του. Ενδεχομένως ο Φαντασμένιος του 2008 (βασικά ακόμα και αυτός του 2016) θα πλάκωνε στο ξύλο τον Φαντασμένιο του 2017 για τούτη εδώ την επιλογή. Δεν έχει σημασία που στην πρώτη blogovison το 2007 είχε στην 5η θέση τον Dizzee Rascal, δεν είναι το ίδιο, εδώ μιλάμε για ισοπέδωση, για πλήρη αναδίπλωση, για καταποντισμό όλης της αντί χιπι χιπι ρητορικής. 
Αν η οθόνη σας έχει ακόμα εγγύηση φτύστε ελεύθερα το url.  Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία, θα μπορούσε απλά να προσπεράσει και να κάνει την κωλοτούμπα δέκα χρόνια μετά άλλωστε κανείς δεν θυμάται πως το 2007 είχε ψηφίσει τον Distance αλλά όχι τον Burial. Τι το ήθελες ρε Φαντασμένιο το σημερινό; Λες και περιμένει η ανθρωπότητα τον Φαντασμένιο για να αποφανθεί για το δίσκο. Έχει και αυτά τα γκεστ που κανονικά θα έπρεπε να κάνεις εμετό και που τα βλέπεις μόνο, όχι να σου αρέσουν, τι να σου αρέσουν δηλαδή που παίζει να είναι τα αγαπημένα σου. Κράξτε παιδιά, κράξτε ελεύθερα, δεν πάει καλά το άτομο. Αναθεματισμένιε, καταραμένιε πως μπόρεσες ρε; 
Ρε Φαντασμένιο μπας και έγινε κάτι σε εκείνο το χειρουργείο, ήταν ολική η αναισθησία, τι να πεις και εσύ, ύποπτα πράγματα, λένε πως σε κάποιες περιπτώσεις είναι σαν επανεκκίνηση. Σκατά. Άσε τις δικαιολογίες και πες ρε Φάντα πως σου αρέσει και ας έχεις την σοβαρή υποψία πως δεν αισθάνεσαι/καταλαβαίνεις το 99% των πραγμάτων που γίνονται εκεί μέσα.

φανταδέκα

Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε στα πλαίσια της blogovision2017 την οποία μπορείτε να παρακολουθείτε από εδώ.

Στο #10 της φανταλίστας είναι ένας δίσκος της σύγχρονης ηλεκτρονικής μουσικής. Και πως να περιγράψει τώρα ο Φαντασμένιος ένα δίσκο με αυτή την ταμπέλα; 

Είναι πιο πολύ αντουπ αντουπ αντουπ και λίγο τσικ τσικ τσικ και δεν έχει σχεδόν καθόλου φςςςςςς κςςςςς και ντιν ντιν ντιν. Είναι σίγουρα γοργό και επιθετικό οπότε ψάχνετε για βιογραφικό με προϋπηρεσία  στα χαρντκορ και τα πανκ. Είναι σαν να είσαι στη ζούγκλα και να σε κυνηγάει ένας πεινασμένος ιαγουάρος ενώ γύρω γύρω ουρλιάζουν μανιασμένες νυχτερίδες και αιμοβόροι γλάροι. Αντί για το φως του ηλίου παίζουν τρελά φωτορυθμικά, χαμός, παρανοϊκά πράγματα. Είναι σαν ένα σκοτεινό δημιούργημα επιστημονικής φαντασίας τοποθετημένο στο νότιο ημισφαίριο, περασμένο βέβαια από ένα μεσογειακό φίλτρο, καθότι ο ρηβιουερ Φαντασμένιος είναι από τον Νομό Ιωαννίνων και οι ίδιοι οι καλλιτέχνες από την Ιταλία. Λογικά όσοι το βρήκαν θα έχουν φρίξει με τις περισσότερες επιλογές για τη φανταλίστα. 
 

φανταέντεκα

Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε συνέχεια με το έντεκα που είναι σκέτη απόλαυση. Θα διαβάσετε το ποστ ήρεμα και ωραία και στο τέλος θα καταλάβετε ποιο είναι το δισκάκι. Οπότε μην έχετε άγχος και μη βρίζεται τον Φαντασμένιο. Λέξη κλειδί η αυτοαναφορικότητα, που πολλοί καταδικάζουν, χωρίς να καταλαβαίνουν πως είναι το μέσο για τα πιο αυθεντικά έργα. Επίσης η φωτογραφία έχει τίτλο "θέα στο ΚΑΤ" και τη βάζει ο Μένιος μπας και διαβάζει κάνας καλλιτέχνης που ψάχνει για έμπνευση.

Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα συγκρότημα που μοιάζει να αγκομαχά για να κυκλοφορήσει έναν κανονικό δίσκο με 13 τραγούδια αλλά όταν μπει σε φάση κονσεπτ δεν μαζεύεται με τίποτα. Ο ορισμός της indie pop, φτιαγμένο να το βάζεις και να παίζει με τις ώρες (Κυριακές κατά προτίμηση). Αν δεν το έχετε βρει ακόμα κλείστε την καρτέλα κάντε κληαρ χίστορι και μην τολμήσετε να ξαναδιαβάσετε Φαντασμένιο. Τα αγαπημένα τραγούδια του Φαντασμένιου είναι το  2, 10, 11, 14 και 43. 

φανταδώδεκα

 Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε και τα πράγματα σοβαρεύουν διότι αν ως εδώ η λίστα έχει τέτοιες δισκάρες (άλλη κουβέντα το ότι δεν τις ξέρετε) φανταστείτε αυτές που είναι από πάνω τους. Ειδικά το σημερινό, μόνο να το φανταστείτε μπορείτε, διότι είναι μάλλον απίθανο να το ανακαλύψετε. Δε φταίτε εσείς που δε θα το βρείτε, ίσως να φταίτε λίγο που δεν το ξέρετε καν. Και σαν να μην έφτανε αυτό, έχετε μπλέξει με τον μαλάκα τον Φαντασμένιο και δε θα το μάθετε ποτέ. Για τυπικούς και μόνο λόγους λοιπόν ας πέσει η περιγραφή.

Αυτός ο δίσκος εντάσσεται στο κίνημα της σωστής (κατά Φαντασμένιο) ψυχεδελικής μουσικής του 21ου αιώνα. Κίνημα που τα τελευταία χρόνια μας έχει χαρίσει δισκάρες όπως το Currents των Tame Impala και το Oracular Spectacular των MGMT το οποίο ο μέγας αινιγματικός μπλογκερ το κατάλαβε ένα χρόνο από την κυκλοφορία. Έτσι για να ξέρετε ποιον διαβάζετε. Βέβαια είδαμε και αυτούς που διαβάζει όλος ο κόσμος. Σε καμία λίστα τα παιδιά της δωδέκατης θέσης. Και -αν είναι ποτέ δυνατόν- δεν υπάρχει ούτε μια αναφορά για αυτούς στο p4k. Τι ζούμε. Κανονικά το p4k θα έπρεπε να γράφει ένα άρθρο την ώρα για δαύτους αλλά τι να μας πει και το p4k που όταν ο Φαντασμένιος έγραφε για τους King Gizzard το 2015 αυτοί λανσάρανε φρεσκάδα με τον Father John Misty. Ήμαρτον, δεν σας αξίζει κανένας Φαντασμένιος.

Για το δισκάκι που είναι στο δώδεκα της φανταλίστας ταιριάζει τέλεια η φράση "να τρώει ο μαθητής και του δασκάλου να μη δίνει". Το γράφει αυτό ο Φαντασμένιος για να μη νομίζει κανείς πως το ποστ είναι για τους Flaming Lips. Μια κάποια σχέση την έχει, αλλά αν το βρείτε θα καταλάβετε πως τους πατάει κάτω. Η γαμάτη φωτογραφία είναι του Μένιου και θα μπορούσε να είναι κάπου στο εσώφυλλο του δίσκου. 

φανταδεκατρία

 Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε και παίζει να μην καταλαβαίνει κανείς τίποτα, και ο Φαντασμένιος στην κοσμάρα του να λέει "με νοιάζει;"

Το 13 της φανταλίστας έχει βαριά παράδοση. Έτσι  χωρίς πολύ σκέψη, ο Φαντασμένιος θυμάται πως σε αυτή τη θέση το 2015 είχε τον larry gus που κανονικά ήταν για νούμερο ένα και το 2008 ήταν οι Mogwai με τη δισκάρα the hawk is howling. Είναι δυνατόν; Έτσι και φέτος συντελείται ακόμα μια μεγάλη αδικία με την κυκλοφορία του αυτουνού που αν η φανταλίστα γινόταν με βάση τις φορές που έχει ακούσει τους δίσκους ο Φαντασμένιος θα ήταν άνετα στην πεντάδα. Και αν το αυτό του αυτουνού ήταν στο πέντε λογικά σήμερα θα ψάχνατε να βρείτε το I used to Spend So Much Time Alone των Chastity Belt. Εντάξει παίζει και να μην ψάχνατε αλλά σε κάθε περίπτωση θα έπαιζε ποστακι για τη νοσταλγία των 90s με την καλή έννοια, τα φοβερά ριφ και πως αν γινόταν η λίστα με βάση τα τρία πρώτα τραγούδια κάθε δίσκου οι Chastity Belt δεν θα ήταν στο 13 αλλά στο 4. Με τα αν όμως δεν κάνουμε δουλειά, τα γραπτά μένουν και στη φανταλίστα βρέθηκε τελικά ο δίσκος του αυτκουνού. Ένας δίσκος που διακατέχεται από μια λεπτότητα, μια εσωτερική κάπως ομορφιά, μια ροή, που είναι και αυτή όμορφη, γενικά μετά την 3η ακρόαση η λέξη όμορφο και τα παράγωγα τους καταλαμβάνουν το χώρο. Εντάξει είναι παρασκευή πρωί, είναι το δεκατρία και για να συνεχίζετε να διαβάζετε αυτή την τραγική σειρά ποστ λογικά είστε οι δυο αργόσχολοι που διαβάζουν το μπλογκ όλο το χρόνο άρα το έχετε βρει και τώρα όλο αυτό το πράγμα είναι εξαιρετικά άβολο, νιώθει κάπως σκατά ο Φαντασμένιος, και το 2017 αυτό έπαιξε κάμποσες φορές. Ε σε τέτοιες περιπτώσεις το συγκεκριμένο δισκάκι λειτουργούσε αρκούντως εκτονωτικά παυλα χαλαρωτικά. Καλό ή κακό την έκανε τη δουλειά του.

φανταδεκατέσσερα

 Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε και καλό είναι να είστε ψύχραιμοι, να σκέφτεστε καθαρά, να διώχνετε το άγχος. Είναι εύκολο το 14, θα το βρείτε, είναι στα sos.

Αυτός εδώ είναι σεσημασμένιος στα ακραία μουσικά φαινόμενα με αρκετές παρουσίες σε φανταλίστες. Ολίγον λοξός και αλλοπρόσαλλος ε πως να μην τον αγαπήσει (σχεδόν) ο Φαντασμένιος. Το βασικό του πλεονέκτημα είναι οι βασικές ιδέες. Ο Φαντασμένιος δεν είναι σίγουρος αν τις κλέβει από κάπου ή αν είναι μια υποτιμημένη ιδιοφυΐα. Όχι πως ντρέπεται να πει από που κλέβει, ειδικά στο φετινό δίσκο σχεδόν το τερματίζει σε τέτοιο βαθμό που βάζει σε σκέψεις τον Φάντα μήπως πρόκειται για mind games. Έχει λοιπόν φοβερές ιδέες που αναλόγως τις γαμάει. Και όσο περισσότερο τις γαμάει τόσο καλύτερα για τον Φαντασμένιο ο οποίος ως  shoegazer έχει μάθει μια ζωή να ψάχνει για ομορφιές μέσα σε τόνους θορύβου. Προσοχή, μην αφαιρείστε, δεν είναι shoegaze ο δίσκος, εδώ η βρομιές είναι lo-fi αλά χαλασμένο κασετόφωνο. Υφολογικά είναι σαν να του είπαν πως έχει 6 μήνες ζωής και αυτός αντί να πέσει σε κατάθλιψη σχεδόν το διασκεδάζει, σαρκάζεται και κυρίως ονειροπολεί.

φανταδεκαπέντε

Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε και πόσο θα ήθελε ο Φαντασμένιος σήμερα να καταλάβετε ούτε καν μπορείτε να το φανταστείτε.

Στο νούμερο 15 ο τρίτος δίσκος των ας τους λέμε Αντώνης. Κανονικά ο δίσκος ήταν για το σημαδιακό 13 αλλά έχασαν δυο θέσεις γιατί έχουν μακράν το χειρότερο εξώφυλλο της φανταλίστας. Βέβαια αυτό δεν είναι το μόνο κακό, καθώς αν τα ακραία μουσικά φαινόμενα ήταν συγκρότημα τότε θα ήταν οι Αντώνης. Μια μπάντα παύλα φάρσα που χρειάστηκε κάμποσα χρόνια για να κυκλοφορήσει έναν αξιοπρεπή δίσκο. Ο ήχος των Αντώνης είναι ένα κράμα indie κιθαριστικών 90s επιρροών. Βασικά η λέξη επιρροές είναι παραπλανητική εδώ, καθώς μάλλον μιλάμε για μεγάλα κολλήματα. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που οι Αντώνης μοιάζουν με τον αφρό μια μπύρας που η μαγιά της έχει όλους τους μύκητες από My Bloody Valentanius ως Yo La Tengius.  Το αποτέλεσμα φυσικά είναι μπαναλ, παρωχημένο, σε σημείο που ούτε οι φίλοι τους (που λογικά δεν έχουν) δεν θα τους βάλουν στη λίστα με τα καλύτερα της χρονιάς. Υπάρχει και ένα τραγούδι για το αγαπημένο τους μουσικό γκάτζετ. Δηλαδή είναι και αυτοαναφορικοί, ρε μπας και οι Αντώνης είναι πράγματι το συγκρότημα του Φαντασμένιου;

φανταδεκάξι

Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε και τα ακραία μουσικά φαινόμενα και ο Φαντασμένιος καταδικάζουν τα γκιλτι πλεζουρς από όπου και αν προέρχονται. Και τι σκατά ακραία μουσικά θα ήταν αυτά αν υπήρχαν όρια ε; 

Σήμερα είναι μια ιστορική μέρα για το μπλογκ διότι στη Φανταλίστα μπαίνει ένας δίσκος που τοποθετείται στα άκρα των ακραίων μουσικών φαινόμενων. Ενδεχομένως διαβάζετε για τον πιο φλώρικο δίσκο που έχει ασχοληθεί ο Φαντασμένιος τα τελευταία έντεκα χρόνια. Ένας δίσκος λιστάτος, εντελώς 2017, από αυτούς που συνήθως ο Φαντασμένιος κατακεραυνώνει ως ακίνδυνους χιπι χιπι. Σαν τα παιδάκια που ενώ τους χτυπά το ρεύμα συνεχίζουν να παίζουν με την πρίζα έτσι και ο Φαντασμένιος άκουγε αυτό το δίσκο ενώ δεν έπρεπε. Μέχρι που το πήρε απόφαση, δε γαμιέται, και παραδόθηκε χωρίς να σκέφτεται τι θα πει ο κόσμος. Το καλύτερο τραγούδι του δίσκου είναι μια μουσική αναπνοή 37 δευτερολέπτων με μια απίστευτη φωνούλα. Γενικά είναι τόσο παραμυθένιος αυτός ο δίσκος που αν δεν είχαμε στην πλάτη 45 μνημόνια, την Πανάθα να αργοπεθαίνει και σε περιπέτειες τον Φαντασμένιο πρόσθιο χιαστό ενδεχομένως αυτός να ήταν και ο δίσκος της χρονιάς.

φανταδεκαεπτά

Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε και σιγά μην καταλάβει κανείς. Αυτός ο δίσκος είναι τόσο καθαρός, τόσο γλυκός, τόσο όμορφος, που θα μπορούσε να ήταν τα πρώτα δευτερόλεπτα μετά από ένα καλό οργασμό ένα καλό κατούρημα. Αν και έχει ηχογραφηθεί με μόλις ένα όργανο ο Φαντασμένιος ακούει τρομπέτες, ακούει βιολιά, ακούει αρμονικά αλληλεπικαλυπτώμενες στρώσεις ήχων, καραμπινάτη περίπτωση less is more. Μην μπερδευτείτε με τον σχετικά γνωστό μάστορα του  μελωδικού μινιμαλισμού ο οποίος αυτή την περίοδο περνάει μια φάση κόνσεπτ, δεν είναι αυτός στο 17 είναι ο άλλος που μάλιστα έχει μπει ξανά σε φανταλίστα. Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια είναι η φάση.

Πάντως ανεξαρτήτως φορματ το καλύτερο δισκάκι που άκουσε φέτος ο Φαντασμένιος στα της σκοτεινής ηλεκτρονικής μουσικής είναι το EP sentiment of callousness των Βερολινέζων OAKE.  Δηλαδή αν ήταν LP θα ήταν στη θέση 3 της φανταλιστας.

φανταδεκαοκτώ

 Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε λοιπόν και το σημερινό είναι δύσκολο για τον Φαντασμένιο γιατί είναι πολύ χαρακτηριστικά αυτά που θέλει να γράψει και καθώς είστε τσακάλια φοβάται πως θα τον πάρετε χαμπάρι πριν γράψει μισό ενδεχομένως. Οπότε πάνε στράφι οι φοβεροί παραλληλισμοί με τον George Harisson για κρυμμένα πρότζεκτ μπλα μπλα μπλα.

Λοιπόν αυτή η μπάντα είναι τόσο ντεμοντέ που κανονικά θα έπρεπε να τους προστατεύει η ουνέσκο. Ωστόσο, άγνωστο πώς, καταφέρνουν να είναι στη μόδα. Μπορεί να είναι τα γαμάτα εξώφυλλα, το κουλ όνομα, η διάθεση για μικροπειραματισμούς. Το θέμα εδώ είναι γιατί η μπάντα που μπορεί να φέρει την άνοιξη στην Ελλάδα στην κιθαριστική μουσική είναι τόσο χαμηλά στη φανταλίστα. Στο 18 λοιπόν διότι ενώ ο ήχος τους είναι εξαιρετικός τεχνικά και αισθητικά (ρε οι νότες είναι σίγουρα επτά;), φαίνεται να μην έχουν την ανάλογη έμπνευση στο μελωδικό μέρος. Ο Φαντασμένιος ξεχωρίζει από το δίσκο το 4 και το 9.

φανταδεκαεννιά

Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε λοιπόν και από σήμερα σοβαρεύουν τα πράγματα. Διότι για να βρείτε το σημερινό πρέπει να ξέρετε από καλή μουσική, αν είστε τίποτα μυρωδιάδες μην μπαίνετε καν στον κόπο. Θα πείτε βέβαια, κάτσε ρε Μένιο γίγαντα, αφού αυτός είναι τόσο τεράστιος γιατί τον έχεις μια στροφή πριν από το γκρεμό; Το βάζει μωρέ εδώ καλού κακού να υπάρχει, διότι ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει και στην τελική αν τα ήξερε όλα ο Φάντα θα είχε πάρει μεταγραφή σε κάνα σαητ της προκοπής. Αλλά ας επικεντρωθούμε στο δισκάκι καλύτερα. 

Θα μπορούσε να είναι μουσική από ταινία επιστημονικής φαντασίας ή από μια εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς ή εγκεφάλου ή και ολόκληρου σώματος πιο σωστά. Ναι, φανταστείτε ένα ανοιχτό σώμα και από πάνω ένα τύπο να εφαρμόζει ρεύμα σε διάφορα σημεία, να δημιουργούνται επαγωγικά φαινόμενα, συντονισμοί, κβαντοήχοι και νέοι δρόμοι στην εντροπία κλπ. Σας γάμησε ο Φαντασμένιος, δεν ξέρετε τι να γκουγκλάρετε. Ε ψάξτε τον δίσκο που έχει τον πιο λαχταριστό συνδυασμό ονομάτων στις θέσεις καλλιτέχνης, παραγωγός και φιλική συμμετοχή από. Τον δίσκο που θα μπορούσε να προκαλέσει επανάσταση στη μουσική, αλλά αν ξέρατε ποιος είναι και τον ακούγατε για πρώτη φορά ενδεχομένως να καθόσασταν σταυροπόδι, να βάζατε το χέρι στο πιγούνι και να λέγατε "ρε μπας και είναι κανά χαλασμένο ψυγείο αυτό που παίζει;". Και καλά θα κάνατε διότι έχετε στο μυαλό σας το καλοκαίρι που οι Radiohead κούρδιζαν τις κιθάρες και οι φανς από κάτω χειροκροτούσαν νομίζοντας πως πρόκειται για νέο τραγούδι.

φανταείκοσι

Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε λοιπόν φέτος αν και για το 20 δεν θα σας δυσκολέψει ο Φαντασμένιος.

Ξέρατε ότι υπάρχουν (πολλά) περιοδικά για σερφ; Μάλιστα. Δηλαδή υπάρχει κόσμος που έχει την ανάγκη να διαβάσει για σερφ, και ως εκ τούτου βρέθηκαν δημοσιογράφοι για να καλύψουν το θέμα. Ζορίζεται κάπως ο Φαντασμένιος, άντε στο περιοδικό για το ψάρεμα να βάλεις έναν μαλάκα να κρατάει έναν κοκοβιό, σε αυτό του σερφ τι σκατά δείχνουν; Κύματα; Σανίδες; Α ναι, σανίδες θα δείχνουν και ρούχα, εντάξει τώρα κάπως σαν να ξεπροβάλει μία κάποια λογική. Άλλωστε και οι σερφερς άνθρωποι είναι, θέλουν κάτι να διαβάσουν όταν πάνε στο κομμωτήριο ή για νούμερο δύο.
Πώς θα σας φαινόταν όμως αν σας έλεγε ο Φαντασμένιος πως υπάρχει συγκρότημα αφιερωμένο στα σερφ περιοδικά; Και όμως η φαντασμενίαση πάει ακόμα παρά πέρα καθώς η μπάντα δεν είναι από το L.A. αλλά από την Αγγλία. Φοβερά πράγματα.
Και κάπου εδώ σταματάνε οι εκπλήξεις καθώς η μουσική των απ' αυτών είναι εντός θέματος δηλαδή εντελώς εκτός εποχής. Βέβαια ως γνωστόν ο Φαντασμένιος δε βαριέται ποτέ να ακούει όμορφα τραγούδια από συγκροτήματα που δεν ντρέπονται να φωνάξουν πως λατρεύουν τους Velvet Underground. Κρίμα που στη μόνη λίστα που θα μπουν φέτος (εκτός περιοδικών σερφ φυσικά) δεν θα δουν καν το όνομα τους.