το καλοκαίρι του Φαντασμένιου | Οι Mogwai, οι Arcade Fire

Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το καλοκαίρι. Ένας σκασμός λεφτά για να κολυμπάμε παρέα με τσούχτρες σε κατουρημένο νερό, να μας τρώνε τα κουνούπια, να μας βαράει ο ήλιος στο κεφάλι, να γεμίζουμε άμμο το αμάξι, για να λέμε μια δυο μέρες που οι συνθήκες είναι σχετικά καλές πως τώρα είναι η καλύτερη ώρα για μπάνιο. Το μόνο καλό είναι πως υπάρχει φρέσκο παγωτό και είναι πιο εύκολο το πάρκινγκ στην Αθήνα. Στα της μουσικής ο Φαντασμένιος δεν άκουσε πολλά νέα πράγματα, όχι γιατί δεν υπάρχουν, αλλά γιατί μονοπωλεί τα ακουστικά του ο περίφημος δίσκος της χρονιάς δεκαετίας. Ο οποίος σίγουρα δεν είναι ο τελευταίος των Arcade Fire. Θα μπορούσε αν όλα τα τραγούδια στέκονταν στο ύψος του σπουδαίου put your money on me το οποίο είναι σαν τη φωτεινή πλευρά του rip των Portishead. Αχ Geoff. Τα έλεγε ο Φαντασμένιος από το ρηφλεκτορ, αλλά ποιος τον ακούει τον Φαντασμένιο;

Απογοήτευση και από τον δίσκο που κυκλοφορούν αύριο οι Mogwai. Προσπάθησε αρκετά ο Φαντασμένιος με αυτό το δίσκο, καθώς νόμιζε πως οι καλοί σκοτσέζοι δεν υπήρχε περίπτωση να αμαυρώσουν το καλό όνομά τους με αδιάφορη κυκλοφορία. Στην πρώτη ακρόαση ο Φαντασμένιος πίστεψε πως φταίνε τα ακουστικά, στη δεύτερη σκέφτηκε πως κατέβασε λάθος δίσκο ή πως τα τραγούδια είναι μαϊμού Mogwai. Δεν. Ωστόσο η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και ο Φαντασμένιος προσπάθησε και πάλι να το ακούσει, δεν μπορεί, κάτι θα έχουν να πουν, πάντα έχουν κάτι να πουν, είναι και χαζός ο Φαντασμένιος δώστου άλλη μία μπας και πάρεις χαμπάρι ρε, αλλά τίποτα τίποτα τίποτα. Μετά από 10 λεπτά δημιουργεί μια αίσθηση άνοστης βαρεμάρας. Παίζει και να μην υπάρχει αυτό, αλλά δυστυχώς αυτό συμβαίνει. Ακόμα και οι τίτλοι είναι σούπα. Τι Old Poisons ρεεε; Το Coolverine είναι το μόνο τραγούδι που σώζεται, αλλά θα ήταν το πιο αδύναμο σε οποιαδήποτε από τις τελευταίες τους κυκλοφορίες. Γαμώ των Dave Fridmann μου γαμώ, ακούγονται σαν μπάντα που θα γράψει το NME πως είναι οι νέοι Radiohead ή σαν πρόχειρο side project των Twilight Sad. Υπάρχει μια υποψία -βλέπε 20 Size- πως το πάνε προς το Rock Action αλά 2 Rights make 1 Wrong, όμως με τις υποψίες δεν κάνουμε δουλειά και στην τελική περνάνε τα χρόνια  και έχει βγει και ο δίσκος της δεκαετίας εικοσαετίας οπότε δεν θα κάτσουμε να σκάσουμε κυρ Mogwai που βγάλατε τον μακράν χειρότερο δίσκο της ως τώρα αψεγάδιαστης πορείας σας. Ε μα. Τσάμπα το ταξίδι στην Αμερική για να το γράψετε, αντί να εμπνευστείτε από το αντιτραμπικό κίνημα και να βάλετε φωτιά στους ενισχυτάς κυκλοφορείτε ένα δίσκο που είναι σαν να τον ηχογραφήσατε με το χειρότερο τζετ λαγκ. Ενδεχομένως όλα αυτά να είναι μπούρδες και για όλα να φταίει το καλοκαίρι, ενδεχομένως ε.