Μα οι Raveonettes; Ρε τους Ringo Deathstarr...

Το στομάχι έχει γίνει κόμπος. Σκατά. Υπερβολική δόση συναισθημάτων; Όχι, μακάρι να ήταν έτσι. Γαμώ τη πουτάνα μου, γιατί σήμερα; Όλες οι μάταιες αδιέξοδες συζητήσεις και οι φόβοι για το άγνωστο. Και τώρα τι; Αμάξι, Raveonettes και προς.. προς τα που;

έξι ώρες πριν..
Αχ μια πασχαλίτσα! Και τι βλέπουν τα μάτια μου; Ένα τιραντάκι, και .. και πιο πέρα ένα κωλαράκι.. και ένα βυζάκι. Αχ τι καλά. Και τι κρατάω στα χέρια μου; Το δίσκο των Ringo Deathstarr; Παραλίες, χωριουδάκια, γέλια και χαρές. Και παγωτά. Αν ξυπνήσω στραβά (απίθανο) μπορεί να σου πω ότι αντιγράφουν ξεδιάντροπα τους My Bloody Valentine και τους Jesus and the Mary Chain. Όμως τη μαγική αυτή στιγμή θα σου πω πως δεν με νοιάζει. Σήμερα μόνο θα ονειρεύομαι. Πάω τώρα να δω το Blue Valentine..

Στον περιφερειακό..
Έτσι είναι, έτσι ήταν πάντα. Άργησαν αλλά το έκαναν ταινία. Αλλά γιατί να το δω σήμερα γαμώ το κέρατο μου. Και αυτοί οι Raveonettes, είναι δυνατόν να ακούγονται τόσο σπαρακτικοί;;; Τι σκατά; Εν έτη 2011 βγάζουν οι fender τέτοια τραγούδια; Βγαίνουν τέτοιες ταινίες; Και εγώ κάτι θέλω να πω αλλά δεν ξέρω πως. Και δεν ξέρω και που πάω, αλλά είμαι σίγουρος πως ακούω αυτό και αυτό.

--------------o--------------

Τρίτο γαμηστερό mixtape από τον Mista President. Άρπατο ντε!

όποιος κατάλαβε, κατάλαβε | greek invasion

Ο Φαντασμένιος το άκουσε στο ράδιο και το διάβασε στα μπλογκ. Από τις γειτονιές του Υμηττού στον Guardian. Το διάβασε στο Βήμα και ψάρωσε. Οι Zebra Tracks στη Guardian! Μετά από αυτό τι; Λες σε δυο χρόνια να συρρέουν τα Αγγλάκια στο six dogs για να ακούσουν boy και να δοκιμάσουν τη σούπα που μαγειρεύει με τα χεράκια του; Ίσως οι Acid Baby Jesus υπογράψουν στη Sub Pop. Ω τι ειρωνεία που ένας Φαντασμένιος θέλει να βάλει ένα στοπ στη φανταστική φαντασιακή αυτή ιστορία.
Η αλήθεια είναι πως δεν επέλεξε η Guardian τους Zebra Tracks. Απλά έκανε re-post το ποστ που αναρτούν μια φορά το μήνα 36 μπλογκερς από όλο το κόσμο ως map(music alliance pact). Η επιλογή του καλού τραγουδιού είναι του δικού μας mouxlaloulouda που εκπροσωπεί επάξια τη γαλανόλευκη στο πρότζεκτ map. Βασικά θα ήταν πιο σωστό να πει κάποιος πως η Guardian επέλεξε τον mouxlaloulouda (εύγε φίλε!).
Το βαυκάλημα δεν έχει τελειωμό, και τις περισσότερες φορές συνδυάζεται με το αξίωμα του "γνωστού". Η λογική του κονέ που βρίσκει εφαρμογή από το φούρναρη (για να πάρεις φρέσκο ψωμί) έως τον υπουργό που θα σου βρει δουλεία, δυστυχώς επικρατεί και στα της αλτερνατιβ ελληνικής μουσικής σκηνής. Η αναγνώριση και η καταξίωση κάθε συγκροτήματος εξαρτάται σε κυρίαρχο ποσοστό από τους φίλους που έχει σε καίρια πόστα (εφημερίδες, free-press, τηλεοράσεις, ράδιο, μπαρ, συναυλιακοί χώροι, δισκογραφικές, μεγαμπλογκερς).
Όποιον θέλουν ανεβάζουν και όποιον θέλουν κατεβάζουν. Άρα όλα είναι μάπα; Όχι φυσικά, μάλιστα οι Zebra Tracks που αποτέλεσαν αφορμή για αυτό το ποστ έχουν εντυπωσιάσει τον Φαντασμένιο με τα καινούργια τους τραγούδια. Αξιόλογα συγκροτήματα υπάρχουν (όσα υπήρχαν πάντα) αλλά όταν κάποιος μιλάει για άνθιση της ελληνικής αλτερνατιβ σκηνής πρέπει να θεωρείται εξίσου γραφικός με τον Γιώργο Παπανδρέου όταν μιλάει ως πρόεδρος της σοσιαλιστικής διεθνούς.

--------------ο--------------

Τα νέα τραγούδια των Zebra Tracks εδώ.

pic via skantzman

20 δίσκοι που κυκλοφόρησαν το 1997.. καλύτεροι από το ok computer

1997. "the city who will have the honour and responsibility to organize the Olympics Games of the year 2004 is Athens. O Ολυμπιακός παίρνει το πρώτο πρωτάθλημα, ο Λαγωνικάκης γίνεται το αριστερό μπακ χαφ της χειρότερης Πανάθας όλων των εποχών, κλείνει ο Ρόδον 94.4, βγαίνει το πρώτο Austin Powers ενώ στις 5 Νοεμβρίου αυτής της χρονιάς ξεκινούν (υποθετικά) τα γεγονότα στο V for Vendetta. Για τους περισσότερους από εσάς το 1997 είναι η χρονιά που κυκλοφόρησε ο αγαπημένος σας δίσκος.. το o.k. computer. Κάτι τέτοιο σίγουρα δεν ισχύει για τον Φαντασμένιο. Μπορεί να φταίνε τα κλαψουρίσματα του Yorke, ίσως παίζει ρόλο ότι ο Φαντασμένιος δεν έχει ακούσει ποτέ ολόκληρο δίσκο των Pink Floyd, τελικά όχι μόνο δεν είναι ο αγαπημένος δίσκος του, αλλά σίγουρα μπορεί να βρει τουλάχιστον 20 καλύτερα δισκάκια παραγωγής 1997. Πάμε:

1. mogwai - the mogwai young team
2. prolapse - italian flag
3. pavement - brighten the corners
4. yo la tengo - i can hear the heart beating as one
5. spiritualized - ladies and gentlemen we are floating in space
6. belle and sebastian - if you are feeling sinister
7. blur - blur
8. tindersticks - curtains
9. sleater kinney - dig me out
10. portishead - portishead
11. morphine - like swimming
12. dandy warhols - ..the dandy warhols come down
13. chemical brothers - dig your own hole
14. brian jonestown massacre - give it back!
15. make up! - sound verite
16. primal scream - vanishing point
17. stereolab - dots and loops
18. built to spill - perfect from now on
19. luna - pup tent
20. depeche - mode ultra όχι, όχι μήπως είναι οι cornershop; μπα. Οι prodigy; με τίποτα. Τι σκατά; Δεν μπορεί, δεν είναι δυνατόν! Μα πρέπει να υπάρχει ένα δίσκος.

Ουφ. Τριπλό άξελ, τόλουπ, κωλοτούμπα και συγχαρητήρια πανάσχημε κοντέ. Τα κατάφερες. Ναι είσαι πανάξια στο top-20 για το 1997. Για την ακρίβεια δεν είσαι καν στην 20η θέση. Ναι είσαι καλύτερος από τους Morphine και χειρότερος από τους Portishead. Δική σου η 11η θέση. Μπράβο σου. Τώρα εγώ και ο Παπακαλιάτης έχουμε ένα κοινό δίσκο στα αγαπημένα του 1997, Γαμώ το Lucky σου. Το φοβερό Electioneering και το απίθανο Let Down. Ρόμπα ξεκούμπωτη με έκανες*.

------------ο------------

*Η πιο κουλ έκφραση για το 1997 (Σημείωση για τους νεαρούς αναγνώστες)

η χαρά του παλιοηλεκρονικά | Ulrich Schnauss live στο tiki

Αν της μοδός είναι αυτοί που βρίσκουν μια φορά το μήνα τον νέο burial, ή τους σούπερ intelligent-μπλιαχ τότε οι περίπου 118 και ο φαντασμένιος που βρέθηκαν στο tiki την περασμένη Κυριακή για το live του Ulrich Schnauss είναι παλιοηλεκτρονικάδες.

Και είναι αλήθεια πως μοιάζει μακρινή η εποχή που οι κυκλοφορίες της City Centre Offices και η μουσική ενός πιτσιρικά* με έδρα το Βερολίνο θεωρούταν η πιο συναρπαστική νέα πληροφορία για τους ψαγμενίκους. Ο υβριδισμός shoegaze με ηλεκτρόνικα σε ρυθμούς τρένου, καταγράφηκε στους καταπληκτικούς και πλέον κλασικούς δυο πρώτους δίσκους του.
Στο tiki ο Schnauss επιδόθηκε σε διάφορους πειραματισμούς (χοντρικά από γυμνή ηλεκτρονική μουσική έως βαρύ και ασήκωτο krautrock), τονίζοντας πάντα το κυρίαρχο γνώρισμα του, το ταξιδιάρικο feeling που παίζει στα δαχτυλάκια από την εποχή ableton live 2.1 έως και σήμερα (ableton live 8). Ότι πρέπει για Κυριακή βράδυ αν και ο φαντασμένιος διατηρεί την ελπίδα πως στο επόμενο λάιβ ο Ulrich θα έχει την ευκαιρία να παίξει με τα όρια των φανταστικών ενισχυτών ενός κατάμεστου bios.

-----------o-----------

*Αυτό δεν άλλαξε, οι ίνδιδες εξακολουθούν να προσθέτουν πόντους ενθουσιασμού όταν η μουσική προέρχεται από κάποιον "πιτσιρικά"

Ανάσταση

-Θεέ βαρέθηκα..-Και εγώ σε βαρέθηκα-Να φύγω;

-Μετά το "Φαντασμένιε δεύρο έξω" εξαφανίσου και κανόνισε να μη σε ξαναδώ!

-Ευχαριστώ! Θες τίποτα από μένα;-Πες ρε παιδί σε αυτούς εκεί κάτω τους ίντιδες πως ο δίσκος των Fergus and Geronimo γαμάει.
-Τι λες τώρα;-Φανταστικό. Πόσο απλά είναι τα πράγματα όταν σου χτυπά την πόρτα η έμπνευση εε; Κάποιοι αγκομαχούν και ιδρώνουν να κάνουν το ένα, να κάνουν το άλλο, να κάνουν το ουάου, και καταλήγουν με μια ιντελεκτουέλ πατάτα που ακούγεται μόνο έτσι. Ο δίσκος των Fergus & Geronimo είναι φτιαγμένος για να ζήσεις μαζί του, οι πρώτες ακροάσεις θα σου θυμίσουν τις μέρες που έλιωνες δίσκους όπως το Is This It ή το Deserter's Songs και δεν πίστευες ότι έχεις τέτοιο θησαυρό μπροστά σου. Στο καθαρά μουσικό μέρος θα ενθουσιαστείς με την φρεσκάδα που αποπνέει μια μπάντα με καθαρές επιρροές από τα 60s και τη northern soul έως την americana του uncut και την καθαριστική ποπ-ροκ των 90s, ενώ θέλω πολύ να πω τις λέξεις Brian Jonestown Massacre.
-Γεια σου ρε θεέ

---------o---------

Για το δισκάκι τα γράφει καλά, τα γράφει όπως πρέπει ο loan me a dime στο back to mono.

κακό όνειρο #9 | Pavement - Slanted and Enchanted

Είναι ο τύπος ο κουλ μετά από δέκα χρόνια. Βερμούδα, αθλητικό παπούτσι και μονόχρωμο μπλουζάκι. Τα μαλλιά του τσακωμένα με το ζελέ και τη χτένα. Όχι από στιλ αλλά επειδή βαριέται και τα έχει γραμμένα όλα στα αρχίδια του. Θα μπορούσε να κάνει παρέα με όλους, είναι στιγμές που φαίνεται να έχει 1000 φίλους αλλά όταν είναι μόνος μοιάζει να βρίσκεται στη θεμελιώδη του κατάσταση. Έχει λίγο χιούμορ, και έχει και μια άποψη για την τέχνη. Όχι τίποτα σοβαρό, παίζει να έχει διαβάσει 3-4 βιβλία και να έχει δει 2-3 ταινίες του Κασσαβέτη, θα μπορούσε κάποιος να πει πως και την τέχνη την έχει γραμμένη (μαζί με όλα τα άλλα) στα αρχίδια του. Γουστάρει τέχνη αλλά τα αθλητικά δεν τα χάνει ποτέ. Είναι και ευαίσθητος. Αμέ, σπάνια αλλά ξέρει πως να το δείξει. Όπως ξέρει να κάνει χαβαλέ και να πωρωθεί θυμίζοντας κάποιον αλλά παραμένοντας στο τέλος αυθεντικός. Και συγκλονιστικός, και σύντομος, και νευρώδεις νευρώδης, και ψύχραιμος, και κομπλεξικός, και αλήτης και χωρίς κολλήματα και χωρίς φόρμες και δεν θυμάμαι αν στο είπα αλλά τα έχει γραμμένα όλα στα αρχίδια του.

-------------o-------------

Στη θέση του θα μπορούσε να είναι ο Mission Of Burma ή ο repeater των Fugazi, αλλά ποτέ των ποτών κάποιος που γεννήθηκε στο Νορθάμπτονσαιρ της Αγγλίας.