Παιδικά τραύματα στην Αθήνα, ιδού οι Deerhunter

H Αθήνα.. της Γεωργίας.. των Η.Π.Α. έχει τη δική της ιστορία στην pop rock μουσική, με κύριους εκπροσώπους τους REM και τους B-52s. Η ιστορία συνεχίζεται στις μέρες μας με τους Deerhunter, το κουιντέτο δηλαδή των κιθαριστών Colin Mee, Lockett Pundt, του ντράμερ Moses Archuleta, του μπασίστα Josh Fauver και κυρίως του frontman Bradford Cox. Οι ειδικοί (πιο ειδικοί από των fantasmenio) χαρακτηρίζουν τον ήχο τους ως avant garde, avant pop με βασική επιρροή τον Bowie (της εποχής του Βερολίνου) και συγκροτήματα αναφοράς από τους My Bloody Valentine, και the Jesus and Mary Chain, έως τους Sonic Youth και τους Stereolab. Το 2005 κυκλοφόρησαν στην τοπική Stickfigure Records το τυπικά ανώνυμο πρώτο άλμπουμ τους, αλλά γνωστό από τη φράση που αναγράφεται στο εξώφυλλο (Turn It Up, Faggot) την οποία ο Cox ισχυρίζεται πως άκουγε συχνά κατά τη διάρκεια των ζωντανών εμφανίσεων του συγκροτήματος. Στη συνέχεια πραγματοποιούν το όνειρο κάθε avant-καλλιτέχνη από τη βόρεια Αμερική υπογράφοντας στη Kranky records. Στο ξεκίνημα του 2007 κυκλοφορούν το cryptograms με ιριδίζον εξώφυλλο και 12 avant-super κομμάτια. Και αν ο Cox δεν έχει σε εκτίμηση τον πρώτο δίσκο, για το cryptograms δηλώνει υπερήφανος. Πριν καλά-καλά συνέλθουμε από το σοκ κυκλοφορεί και το ep fluorescent grey, με το ομώνυμο τραγούδι που θα μπορούσε άνετα να ήταν σε κάποιο δίσκο των Slowdive και μας αποτελειώνει που λέει και ο ποιητής. Πέρα από τη μουσική των Deerhunter ενδιαφέρον παρουσιάζει η γραφική εκ πρώτης όψης μορφή του Cox. Ο ψιλόλιγνος Cox πάσχει από το σύνδρομο Marfan (όπως και ο Joey Ramone) με αποτέλεσμα να έχει δυσανάλογα μεγάλα άκρα. Και επειδή δεν θέλει να έχει τη συμβατική όψη που έχουν οι ροκ σταρ στις μέρες μας, αποφάσισε να εμφανίζεται στη σκηνή με φουστάνια. Συνήθεια που έχει τις ρίζες της στα παιδικά χρόνια του καλλιτέχνη όταν η μητέρα και η αδερφή του τον έντυναν ανάλογα…

Το μεγάλο εύρος των μουσικών επιρροών του Cox (μεταξύ άλλων δηλώνει και θαυμαστής της Γερμανικής με χορευτικό κατά βάση κατάλογο kompakt records) δεν μπορεί να περιοριστεί στους Deerhunter τους οποίους θεωρεί ποπ συγκρότημα. Έτσι στα πιο πειραματικά του μπορεί να τον πετύχει κανείς με το όνομα Atlas Sounds. Οι Deerhunter ήδη έχουν νέα τραγούδια και τίτλο (Microcastle) για καινούργιο δίσκο. Όσο για τα φορέματα, αυτά μπορεί να τα φορά και για πρακτικούς λόγους όπως φαίνεται στη φωτογραφία με τίτλο: “blowjob onstage at the Silent Barn in Brooklyn”.

Φωτογραφία από το impose

το τραγούδι της εβδομάδας

Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Σε συνέχεια λοιπόν του προηγούμενου post ο fantasmenios προσφέρει και αυτός με τη σειρά του ένα ακόμα καλύτερο τραγούδι από αυτό που έδωσαν οι von sudenfed στο σύρμα

τα νεύρα μου WIRE!

Αυτό που εκνευρίζει πάντα τον fantasmenio είναι να συνηθίζει σε κάτι και μετά να του το αλλάζουν. Παραδείγματα: πριν 2-3 χρόνια ξέραμε ότι είναι Παρασκευή από το γεγονός πως τη συγκεκριμένη μέρα στις 9 το star channel πρόβαλε μια από της ταινίες της σειράς James Bond. Όταν το κανάλι σταμάτησε να το κάνει αυτό. o fantasmenios μπερδεύτηκε τόσο.. που για 1 μήνα πήγαινε και το Σάββατο για δουλειά. Στην ίδια κατηγορία σπασίματος ανήκει και η συνήθεια των αθλητικογράφων να αλλάζουν τα ονόματα των παικτών: π.χ. για 5 χρόνια τον λέγαμε Μπίσκαν και με το που ήρθε Ελλάδα έγινε Μπιιίτσκαν (κατά Γκότζο) Μπίσσστσαν (κατά Σπυρόπουλο). Έτσι λοιπόν ξέραμε ότι έρχονται τα Χριστούγεννα και ότι μπήκε το καλοκαίρι από το γεγονός πως το wire κυκλοφορεί, το Δεκέμβρη και τον Ιούνιο αντίστοιχα, με τη συλλογή της σειράς tapper. Αυτά όμως τέλος, καθώς το wire έβγαλε το tapper #17 στο τεύχος Μαΐου. Μάλλον τα ακραία καιρικά φαινόμενα μπέρδεψαν τους Άγγλους. Ξεπερνώντας το σοκ, στο νέο του τεύχος το περιοδικό «ευαγγέλιο» της λεγόμενης και πειραματικής μουσικής ακολουθεί τη μόδα με ένα αφιέρωμα για την dubstep. Στο κυρίως άρθρο αναλύει τη συνεργασία (έκπληξη;) του Mark E.Smith με τους Γερμανούς mouse on mars. Ακούγονται και οι δύο απόψεις και το συμπέρασμα είναι το αναμενόμενο: δηλαδή πως οι MOM δεν είχαν ιδέα που μπλέκουνε… Στο tapper υπάρχει και δείγμα δωρεάν από την ενδιαφέρουσα συνεργασία.

*η ιδέα για το εξώφυλλο κλεμμένη από τους ΚορεΥδρο

Steve Reich is a Superstar

Ο fantasmenios επηρεάζεται από τους Mogwai οι οποίοι έχουν επηρεαστεί από τον Steve Reich. Πριν από 3-4 μήνες ο Stuart από τους Mogwai με αφορμή την κυκλοφορία ενός DVD-αφιέρωματος για τον αμερικάνο συνθέτη Steve Reich προέτρεψε μέσω του site του συγκροτήματος όλους όσους δεν τον ξέρουν να ακούσουν τα έργα του, ομολογώντας παράλληλα πως οι Mogwai έχουν «δανειστεί» πολλές ιδέες από αυτόν. Με μια πρόχειρη αναζήτηση συναντάς διθυραμβικά σχόλια του στιλ «ο σπουδαιότερος συνθέτης εν ζωή» (The Village VOICE) ή τη δήλωση του John Adams : «Δεν είναι ότι ξανά-ανακάλυψε τον τροχό, όσο ότι μας έδειξε ένα νέο τρόπο να τον χρησιμοποιούμε».Το θέμα με προσωπικότητες τύπου Reich, Ξενάκη κλπ είναι ότι ο όγκος της δουλείας τους είναι τόσο μεγάλος που για να έχει κάποιος πλήρη άποψη για τον ήχο, το ύφος, την αισθητική, και τελικά την αξία τους χρειάζεται να αποκηρύξει (τουλάχιστον προσωρινά) κάθε άλλο είδος μουσικής και να ασχοληθεί full time ακούγοντας μουσική, διαβάζοντας παράλληλα τη σχετική βιβλιογραφία. Ο fantasmenios γνωρίζει τουλάχιστον 2 τύπους που έχουν περάσει αυτή τη φάση από 6 μήνες έως 1 χρόνο. Με μικρότερη εμπειρία και ακούγοντας τυχαία διάφορα έργα του Reich ο fantasmenios ανακάλυψε πως τα έργα του ακόμα και τα πλέον minimal είναι τουλάχιστον προσιτά για κάποιον που ακούει tortoise, sigur ros και γενικότερα ότι έχει ως πρόθεμα τη λέξη ambient. Ειδικά τα electric counterpoint (1987, βλ. video) και music for eighteen musicians (1974-76) ακούγονται σαν να γράφτηκαν χτες.

το τραγούδι της εβδομάδας

O fantasmenios κρατάει το λόγο του. Όχι σαν κάποιους άλλους. Τραγούδι της εβδομάδας από το side project-συγκρότημα του Ariel Pink με το cool όνομα Holy shit. Από το περσινό δίσκο Stranded at Two Harbors Tokyo Gamblers

take my hearing away

Την Κυριακή o fantasmenios πήγε να δει τους Last Drive. Στάθηκε σε μια γωνία στα αριστερά για να μην ενοχλεί. Είδε και το support που ήταν στο κλίμα της ροκ εντ ρολ βραδιάς (Ο τραγουδιστής δεν ήξερε ελληνικά και είχε γνήσια αμερικάνικη προφορά). Οι Last Drive παίξανε τα πάντα για 2μιση ώρες και γνώρισαν σχεδόν την αποθέωση από ένα κοινό που αποτελούταν από 15χρονα κοριτσάκια με κορδέλες στα μαλλιά έως μποντιμπιλντεράδες με ξυρισμένο μαλλί, μούσι και άγριο βλέμμα κ.λ.π. Κάπου μέσα στο blue moon μπλέχτηκαν και οι velvets και όλα θα ήταν τέλεια αν δε συνέβαινε το εξής:
Κατά τη διάρκεια της εμφάνισης των Last Drive κάτι ενοχλούσε τον fantasmenio στον ήχο. Όταν βγήκε έξω συνειδητοποίησε πως το αριστερό του αφτί είχε βουλώσει. Τι συνέβη άραγε;
1. Ο ήχος ήταν καλός αλλά το αυτί του fantasmeniou βουλωμένο;
2. Ο ήχος ήταν απαράδεκτος για συγκρότημα που παίζει τρίτη συνεχόμενη βραδιά στον ίδιο χώρο, με αποτέλεσμα το βούλωμα του αφτιού του fantasmeniou;
3. Τίποτα από τα 1 και 2. Απλά ο fantasmenios καθόταν πολύ κοντά στο ηχείο.

ΥΓ ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη βεντάλια-διαφημιστικό που μοιράστηκε στην πόρτα και ο fantasmenios χρησιμοποιεί για ρακέτα του ping pong (..που είχε χάσει..).

malcolm middleton, u r doing it fine brother!

Ο fantasmenios σκέφτεται. Πόσες φορές σε βασανίζει μια σκέψη η οποία όμως πιστεύεις πως είναι αδιάφορη ή ανούσια για τον υπόλοιπο κόσμο. Και όταν ανακαλύπτεις πως υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που σκέφτονται το ίδιο με εσένα τότε νιώθεις υπέροχα. Αυτή η διεργασία πολλές φορές λειτουργεί και στη μουσική με αποτέλεσμα την ανάδειξη ενός δίσκου/τραγουδιού/μουσικού σε αγαπημένο.

Ο Malcolm Middleton μέλος των πρόσφατα διαζευγμένων arab strap κυκλοφόρησε φέτος τον τρίτο του δίσκο A Brighter Beat. Το ομότιτλο τραγούδι του δίσκου, όπως δήλωσε ο ίδιος είναι το αγαπημένο του και το καλύτερο που έχει γράψει ποτέ. Το τραγούδι είναι γραμμένο για αντικοινωνικούς τύπους σαν τον Middleton που προτιμούν να μένουν σπίτι. O καλλιτέχνης δήλωσε σχετικά:

“It comes from my own point of view, as somebody who sometimes doesn’t feel like doing anything and who when I feel like that can’t motivate myself at all. It is anti-motivational, but it also motivational in the sense that it is fun to think that a lot of people are feeling the same. It is not just me who is going through that”.

Οι arab strap έχουν χαρακτηρισθεί ως οι βασιλιάδες της κλάψας με αγαπημένα θέματα το ποτό και τις κατεστραμμένες σχέσεις. Κάπου εκεί κινήθηκε ο Middleton στον πρώτο του δίσκο 5:14 fluoxytine seagull alcohol john nicotine. Το επόμενο βήμα ήταν μια έκπληξη στα αφτιά του fantasmeniou που περίμενε και πάλι ένα δίσκο του στιλ ακουστική κιθάρα, κλάμα και στο τσακίρ κέφι κάνα καθαριστικό ξέσπασμα με τη βοήθεια κάποιου φίλου (βλ. mogwai). Ο fantasmenios έπεσε μέσα στην πρόβλεψη του όσο ο Γεωργίου πριν από κάθε ματς της εθνικής στο EURO 2004.

Ο δίσκος ήταν χαρούμενος, σχεδόν pop με πολλές ιδέες ανατροπές και γκολ στο 90 με το απίστευτο a new heart που έκλεινε το δίσκο. Συνέχεια/απάντηση σε αυτό έρχεται με το επίσης ξεσηκωτικό we`re all going die που ανοίγει το Brighter Beat. Η συνέχεια είναι ανάλογη, καθώς οι ιδέες δεν λείπουν στον καινούργιο δίσκο που ηχογράφησε στο νέο studio των mogwai παρέα με τη μικτή Σκοτίας: τον Barry Burns των Mogwai, τον Jenny Reeve των Reindeer Section, τον Paul Savage των Delgados και τον Mick Cooke των Belle and Sebastian. Με τραγούδια βγαλμένα από τις δυσκολίες της ζωής όπως το Fuck it, I Love you και Up Late At Night Again, ο Middleton διαλύει κάθε σκέψη/εικόνα που έχει ο fantasmenios για τύπους που αφήνουν το συγκρότημα τους και συνήθως καταλήγουν σε βαρετούς singers/songwriters που προωθεί σε λωρίδα παραγωγής το uncut κατά δεκάδες σε κάθε τεύχος.

Έχει λοιπόν κάθε δικαίωμα να κλείνει το δίσκο του με το Superhero Songwriters όπου αναφέρεται στον Jackson C. Frank. Είναι όσο πρωτότυπος μπορεί να είναι κάποιος τη σήμερον ημέρα, που θέλει να κάνει ένα προσιτό pop δίσκο για ενήλικες (κατά δήλωση του ίδιου). Το αποτέλεσμα συνοψίζεται στη φράση του Keith Cameron από το Mojo: “This is possibly the most optimistic album about depression ever made”

το τραγούδι της εβδομάδας

Ακόμα και ο fantasmenios που του αρέσει να είναι πρωτότυπος δε θα ξεφύγει από την Last Drive μανία της εβδομάδας (εδώ αρέσουν στον Peter Buck στον fantasmenio δεν θα άρεσαν!). Συνεντεύξεις, αφιερώματα σε portals, blogs, free press , ράδιο και κυριακάτικες εφημερίδες στο χορό της επανένωσης = ελληνικό ανάλογο των reunion pixies, dinosaur jr... Για τους Last Drive ο fantasmenios έχει την πίστη πως το sold out θα περιοριστεί μόνο στα εισιτήρια των συναυλιών τους. Από το 1989 Have mercy

καλά ποιος είσαι; ο kevin shields;

Στον fantasmenio αρέσει να μιλά πάντα τεκμηριωμένα. Σαν τον Γιώργο Γεωργίου δηλαδή. Έλεγε ο Γιώργαρος λοιπόν πως η Αργεντινή έχει γεμίσει δεκάρια εξαιτίας του Μαραντόνα. Η ατάκα για την ακρίβεια ήταν πως όλοι αυτοί οι ποδοσφαιριστές προέρχονται από το σπέρμα του Μαραντόνα. Τα ίδιο μπορεί να πει κανείς και για την περίπτωση των My Bloody Valentine (του Kevin Shields πιο συγκεκριμένα). Όπως ο Ντιέγκο έσπειρε στα τέλη της δεκαετίας του 80 έτσι και ο Kevin στη μουσική, με αποτέλεσμα την εμφάνιση στις μέρες μας πολλών και καλών συγκροτημάτων που δηλώνουν ως βασική επιρροή τους MBV. Σαν τους velvets δηλαδή. Η διαφορά των velvets με τους beatles ήταν ότι μπορεί και οι δύο να επηρέασαν πολύ κόσμο, αλλά εξαιτίας των beatles φάγαμε στη μάπα και πολλές μετριότητες τύπου Oasis ενώ αντίθετα ο κανόνας λέει πως όσοι αγάπησαν τους velvets προέκυψαν επιπεδάτοι. 5 δισκάκια από τα οποία ο fantasmenios αναγκάστηκε να ξεκολλήσει το αυτοκόλλητο που έγραφε πως μοιάζουν με (ή έχουν επιρροές από) τους MBV :

Dextro - consequence music
Xinlisupreme - tomorrow never comes
Pluramon – dreams top rock
M83 – dead cities, red seas & lost ghosts
Urlich Schnauss – a strangely isolated place

Ο Kevin Shields συνεχίζει να επηρεάζει κόσμο κυκλοφορόντας ελάχιστη μουσική (βλ. s/t lost in translation), και μιλώντας σπάνια. Βέβαια όταν μιλάει, λέει ατάκες του στιλ «το καλύτερο που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια είναι οι go team» (αλήθεια) και «δεν φταίω εγώ για την παραλίγο χρεοκοπία της creation.. το loveless κόστισε πάνω κάτω όσο και το screamadelica» (ψέμα).
Ο fantasmenios περιμένει πως και πως τον καινούργιο δίσκο των go team σε παραγωγή Shields και την επιβεβαίωση της φήμης για νέα κυκλοφορία από τους MBV. Έως τότε σερφάρει στο πολύ καλό site http://www.planetjesterz.com/mbv/index.php και βλέπει 2 φορές τη μέρα το soon

Arve Henriksen: jazzmusiker og komponist

Ο Arve Henriksen έχει κόλλημα με την Ιαπωνική μουσική, έχει σπουδάσει στο Trondheim Conservatory και παίζει τρομπέτα για τους Supersilent. Οι Supersilent είναι το «πρώτο» όνομα της νορβηγικής εταιρίας Rune Grammofon (ακολουθεί ο Deathprod) και είναι Super (γιατί είναι super group), και silent (γιατί δεν τα σπάμε κιόλας ρε αδερφέ!). Ο fantasmenios στο άκουσμα του ονόματος Henriksen φέρνει αμέσως στο μυαλό του την εικόνα του δανού sweeper Rene (που φημιζόταν για το super και silent παίξιμο του στα γήπεδα), η οποία εικόνα του Rene φέρνει στο μυαλό του την εικόνα του T-Bag από το prison break (έως εδώ με τους συνειρμούς).

Ο Arve Henriksen πέρα από τους Supersilent έχει κυκλοφορήσει 3 δίσκους με τελευταίο το φετινό Strjon. Η πρώτη διαφορά του νέου δίσκου από τον προηγούμενο (Chiaroscuro) που αγάπησαν οι κριτικοί είναι η απουσία φωνητικών. Για τον fantasmenio αυτό δεν είναι καθόλου κακό. Ο δίσκος όπως είναι λογικό βασίζεται στην τρομπέτα του Arve και γύρω από αυτή χτίζετε ένας ατμοσφαιρικός ήπιος ήχος, κάτι σαν avant garde για αρχάριους. Το αποτέλεσμα είναι πάρα πολύ καλό και βάζει σε σκέψεις το fantasmenio για το τι μπορεί να συνέβη στη βόρεια Ευρώπη τα τέλη της δεκαετίας του 60 με αποτέλεσμα την εμφάνιση τόσο ταλαντούχων Henriksen.

το τραγούδι της εβδομάδας

Ο fantasmenios λιώνει αυτή την εβδομάδα το υπέροχο ορχηστρικό κομμάτι with the rest of colors i succeed to keep των natural snow buildings. Το κομμάτι μπορεί να το βρει κάποιος στη συλλογή acuarela songs 2 που κυκλοφόρησε το 2002 η σχετική εταιρία ή εδώ

Το 2006 το γαλλικό ντουέτο (κιθάρα και τσέλο) κυκλοφόρησε(?) ένα διπλό CD-R (160 λεπτά διάρκεια) με τίτλο "The Dance of the Moon and the Sun"

* Η φωτογραφία από το site http://lorseau.hinah.com/

Future sound of Athens

Συγνώμη για τη φράση κλισέ : Ότι είναι μόδα στο εξωτερικό τώρα, έρχεται στην Ελλάδα μετά από 10 χρόνια.. Η άποψη του fantasmeniou είναι πως αυτό το διάστημα έχει ελαττωθεί στα 2 με 3 χρόνια. Λίγο το internet λίγο τα φθηνά αεροπορικά εισιτήρια και μειώσαμε το χάσμα. Αν λοιπόν οι υπολογισμοί αυτοί είναι σωστοί το χειμώνα του 2008 μέσα στους εορτασμούς για τα 100 χρόνια της πανάθας θα πήξουμε στο Dubstep. Εξαίρεση αποτελεί όπως πάντα ο Χρ. Δασκαλόπουλος που στη λίστα για τα καλύτερα του 2006 ανάμεσα στα κιθαριστικά Δασκαλοπούλια συγκροτήματα βρήκε θέση για το άλμπουμ του Burial (#10 το καλό). Όπου Dubstep η ταμπέλα-ορισμός-μουσικό είδος που κυριαρχεί στα Λονδίνα. Μην περιμένει κανείς πως μπαίνοντας στη pub Shakespeare`s Head θα ακούσει Pressure & Warrior Queen. Ο fantasmenios αναφέρεται στο "εναλλακτικό" Λονδίνο.

Ηχητικά το dubstep έχει τις ρίζες του στη dub και τη drum `n` bass. Πρόκειται ουσιαστικά για μια παρέα dj από το νότιο Λονδίνο που εκμεταλλεύτηκαν τις δυνατότητες που δίνει η σημερινή τεχνολογία πάνω σε παλιότερους ήχους. Όλα αυτά σε συνοικιακό επίπεδο έως την εμφάνιση του Dizzee Rascal που έστρωσε το δρόμο ώστε το 2006 το WIRE να δώσει το στέμμα στο dupstep, τον ήχο του Λονδίνου. Πρώτα ονόματα Burial και Kode9 & the Space Ape, της όνομα και πράμα hyperdub records. Από κοντά η εταιρία Tempa με τις συλλογές ευαγγέλιο Dubstep Allstars με τους ανερχόμενους Scream, D1, Loefah, και Digital Mystikz.

Ένας δίσκος του κινήματος που αξίζει να τον ακούσει κανείς είναι το my demons του Dj Distance που κυκλοφόρησε φέτος από την βρετανική εταιρία Planet Mu (βλ. Veneterian Snares, Luke Vibert). Σε συνέντευξη του στο free press One Week to Live (με ειδίκευση στη dance) ο Distance δηλώνει πως δεν έχει και τόση σχέση με την dub, και το γεγονός πως τα τραγούδια του έχουν κάποιες μελωδίες βασισμένες σε κιθάρες δεν σημαίνει πως είναι καθωσπρέπει dub. Τα πρώτα live τα έδωσε σε χώρες όπως Πολωνία, Κροατία που σε συνδυασμό με την ύπαρξη forum για dubstep από τη Ρωσία μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως αν είχε επικρατήσει ο κομουνισμός στη χώρα μας εκτός από αδερφές πόρνες και αλκοολικούς γονείς θα ακούγαμε ήδη dubstep.

Ακούστε τον Distance κάθε Τρίτη βράδυ 7-9 (ώρα Ελλάδος) στον Rinse FM.