Italians do it better | New Candys στο Arch club 8/10

Μπράβο στους διοργανωτές 

Τα ακραία μουσικά φαινόμενα χαιρετίζουν την προσπάθεια που γίνεται από τους διοργανωτές συναυλιών να φέρουν μικρομεσαία indie συγκροτήματα από το εξωτερικό. Σε μια εβδομάδα πέρασαν από την Αθήνα οι Magic Shoppe, οι Meatbodies και την περασμένη Tετάρτη οι New Candys. Τα μικρά ονόματα θέλουν μικρούς συναυλιακούς χώρους το οποίο για τα GenΥ και πίσω έχει κάτσει κάπως βαρύ καθώς τόσα χρόνια είχαν βρει τα πατήματα τους στα 4-5 μέρη που γινόντουσαν οι συναυλίες το χειμώνα. Άντε τώρα να ψάχνεις να κρυφτείς στο AUX μην σου τρυπήσει κάνα αφτί από τον κακό ήχο ή να ψάχνεις να παρκάρεις στο Arch Club. 

Γράφει ο Φαντασμένιος στα τελευταία ποστ ότι έχουν εξαφανιστεί οι σεσημασμένοι 300 των συναυλιών, μια αιτία μπορεί να είναι ότι πήραν μια λάθος στροφή κοντά στο Arch και πέρασαν σε έναν μετα-αποκαλυπτικό κόσμο σαν αυτόν του Metro 2033 του Γκλουχόφσκι (σε αυτό βασίζεται και η πολύ καλή σειρά vidoegame metro). Το να μην περάσεις σε άλλο κόσμο ήταν το ένα θέμα, το άλλο ήταν πως ο συναυλιακός χώρος άλλαξε αλλά οι διοργανωτές σκέφτηκαν πως θα ήταν περιττή μια προσωποποιημένη ειδοποίηση. Και έχουν δίκιο. Αν θες να να πας κάπου θα πρέπει να το θες τόσο έτσι ώστε να μπαίνεις κάθε μέρα στα social να ενημερώνεσαι και να κάνεις like και subscribe. 

 

Μπράβο στους The Bonnie Nettles  

Ο Φαντασμένιος εδώ και χρόνια έχει σταματήσει να βλέπει σαπορτ, αλλά εδώ από την μία δεν υπήρχε ενημέρωση για τις ώρες εμφάνισης των καλλιτεχνών και από την άλλη οι The Bonnie Nettles από την Αθήνα έπαιξαν ως special guests και είχαν φέρει και μπλουζάκια. Οι The Bonnie Nettles από την Αθήνα που είχαν φέρει μπλουζάκια, βγήκαν στην σκηνή σε prime time με ύφος τι να μας πουν και οι Oasis. Οι The Bonnie Nettles από την Αθήνα που είχαν φέρει μπλουζάκια ξεκίνησαν να χαιρετούν κάνα 45λεπτο πριν τελικά κατεβούν από τη σκηνή.

Μουσικά ήταν αρκετά καλοί είναι η αλήθεια και σίγουρα υπάρχει μια δυναμική εδώ, είχαν φέρει και μπλουζάκια και δίσκους, είχαν βάλει και τα καλά τους, πολλοί καλοί και από την Αθήνα. Στο τέλος είπαν πως είναι από την Αθήνα και έχουν μπλουζάκια, ευχαρίστησαν τα παιδιά στον ήχο αααα και πέταξαν και μια λευτερια για την Παλαιστίνη. Ντοοοοινγκ. 

 

Ρε τι μας έκαναν οι New Candys; 

Ο Φαντασμένιος από τη μια σκεφτόταν τη διαδρομή για το αυτοκίνητο και από την άλλη κοίταζε το ρολόι, όλα έδειχναν πως οι New Candys που θα έβγαιναν περίπου στις 23:00 - ευτυχισμένο το 2006 - δεν είχαν καμία ελπίδα. Η σκηνή γεμίζει καπνό λες και τι θα κάνουν οι New Candys, βγαίνουν εκεί χάμου τρία άτομα και σε λίγα δευτερόλεπτα το πάτωμα γέμισε σαγόνια. Ο ήχος γεμάτος, δυνατός αλλά καθαρός, κάθε ριφ σε πάει στον θεό και ο ντράμερ, Ο ΝΤΡΑΜΕΡ τι κάνει; MA TI KANEI; (με φωνή Θαναηλάκη). 

Θυμάται ο Φαντασμένιος που είχε πάει στην Πάτμο σε μια παραλία, πάρκαρε με τα χίλια ζόρια, περπάτησε όλη την παραλία με την μπακ πακ και τις ψάθες και κακήν-κακώς βρήκε μια ρημαδοσκιά. Μόλις έχει κάτσει ιδρωμένος και ταλαιπωρημένος περνάει από μπροστά του ένας πανέμορφος ψηλός Ιταλός με ένα πουκάμισο που μοιάζει να σιδερώθηκε πριν από μισό λεπτό, τα μανίκια είναι τέλεια γυρισμένα τόσο όσο, κρατάει μόνο μια ελαφριά πετσέτα και τσουπ πάει και κάθεται σε μια παχιά πανέμορφη σκιά που πριν από λίγο έχει αδειάσει. 

Μακάρι να μην ένιωσαν έτσι οι οκτώ Bonnie Nettles που είναι από την Αθήνα και έχουν μπλουζάκια, βλέποντας τους τρεις Βενετούς να ισοπεδώνουν το Arch Club. Μόνο τυχαίο δεν είναι που οι New Candys είναι στο ροστερ της Fuzz Club Records. Και για να μην έχουμε τίποτα παρεξηγήσεις η παρακάτω φράση δεν είναι ειρωνική: Οι New Candys είχαν καταπληκτικό ήχο και η συναυλία τους είναι εύκολα στις καλύτερες της χρονιάς. Επίσης όποια φίλη δεν ξέρει τους New Candys, ας ξεκινήσει με το Dark Love. 

 

Το Σάββατο, ο ουρανός θα θρυμματιστεί (ή κάτι τέτοιο) με μια τεράστια έκρηξη που θα χωρέσει μέσα στη σπηλιά. Mogwai στο Floyd 9/10

 

Κόκκινα φώτα

Ο Martin ίσα που ακουμπάει το τομ του, ο Stuart χαϊδεύει τις χορδές, ο Barry γυρίζει τον ροοστάτη της έντασης πάνω στην κιθάρα του, μια γαλήνη σαν τα ηλιοβασιλέματα που στήνει στις παραστάσεις του ο Παπαϊωάννου σαν μια ωδή στην "καλύτερη ώρα", έως εκείνο το δευτερόλεπτο που  πατάει το πετάλι, εμφανίζεται μια λευκή λάμψη και ταυτόχρονα απελευθερώνεται στο Floyd ο πιο όμορφος θόρυβος που υπάρχει στη γη. Mogwai Fear Satan. Κάθε κύτταρο του Φαντασμένιου νιώθει την απόλυτη ευτυχία, ο ήχος είναι τέλειος, του σκάει με δύναμη στον κορμό του, αλλά δεν τον ενοχλεί. Το ήξερε ότι αυτό θα συμβεί, αυτή είναι η 9η φορά, αλλά και πάλι το σοκ είναι το ίδιο. Τα επόμενα δευτερόλεπτα, η συμπυκνωμένη χαρά εκτονώνεται και δυστυχώς αντικαθίσταται από τη γνωστή πια μετά Mogwaική κατάθλιψη.

 

Choose a Band

Για τους Φαντασμένιους τούτου του κόσμου τα πράγματα είναι απλά. Δουλεύουν, βλέπουν τον Παναθηναϊκό, πάνε στο μπαρ, πάνε διακοπές, πάνε στο πατρικό, πάνε σε κοινωνικές εκδηλώσεις, όλα τα παραπάνω τα συνοδεύουν συνήθως από γερές δόσεις μεμψιμοιρίας και ειρωνείας. Μια φορά στο τόσο έρχεται η ανακοίνωση για συναυλία των Mogwai και ξαφνικά το μέλλον αποκτά ένα ορόσημο και κάπως έτσι όλα τα γύρω γύρω δεν τους ενοχλούν τόσο πολύ. Δεν υπάρχει ερώτημα για το αν θα πάνε οι Φαντασμένιοι, η σχέση εδώ είναι όμοια με τον Iggy Pop και τους ήρωες του Trainspotting. Το ερώτημα είναι πως σχεδόν γεμίζουν το Floyd ντεμοντέ μπάντες τύπου Mogwai.  Μάλλον δεν έπιασαν τόπο τα ποστ στο fb από τους σοφούς γέροντες που αρνούνται το 202κάτι να ακούσουν Mogwai και ποστ ροκ. Υπάρχει μια αλλαγή στη σύνθεση των ανθρώπων που πάνε σε συναυλίες, ο μέσος ορος υλικίας έχει πέσει, οι γνωστοί 300 του 2010 έχουν παραδώσει σκυτάλη. Ίσως αυτά τα παιδιά να γεννήθηκαν λίγο μετά τη συναυλία τρόμο στο Ark το 2003 ή το καλοκαίρι της αγάπης και το rockwave του 2004. 

 

Θανάσης Μήνας revisited #345 

Αλλά να κάπου στην άκρη του μπαρ αχνοφαίνεται ο Θανάσης Μήνας, οπότε θα αρπάξει την ευκαιρία ο Φαντασμένιος για να παραθέσει λίγες γραμμές από ένα κείμενο του για τους Mogwai το 1999 στο Ποπ και ροκ. 

"Οι Mogwai δίνουν την εντύπωση μιας μοντέρνας συμμορίας, που ανά πάσα στιγμή είναι έτοιμη να τα βάλει με τους πάντες και τα πάντα. Όταν ο μεγάλος Stanley Kubrick σκιαγραφούσε την περσόνα του Malcolm McDowell και των υπόλοιπων Droogs στο αξεπέραστο "Clockwork Orange" ίσως μια αντίστοιχη παρέα να είχε στο μυαλό του."

Αυτά γράφονταν την εποχή που οι Mogwai κυκλοφορούσαν δίσκους που υποχρεωτικά είχαν τη λέξη Young στον τίτλο. Αν διάβαζαν τώρα αυτό το απόσπασμα ενδεχομένως να γέλαγαν, όπως έκαναν στο τελευταίο κρεσέντο του Fear Satan, όπου ο Barry ή έκανε κάτι λάθος ή κάτι μη αναμενόμενο το οποίο ακόμα και οι καλύτεροι Mogwaiολογοι θα χρειαστούν VAR για να το πιάσουν. Οι σχεδόν ανέκφραστοι Mogwai είχαν χαμογελάσει και λίγο πριν, όταν ο κόσμος ανταποκρινόμενος στη θέα της παλαιστινιακή σημαίας στον ενισχυτή του Stuart, φώναξε το σχετικό σύνθημα. 

 

Do you like concerts? 

Το πράγμα εδώ φάνηκε από νωρίς. Φοβερός ήχος από τα πρώτα δευτερόλεπτα του God Gets You Back, χαμός στο Hi Chaos που λογικά θα είναι από τα τραγούδια του Bad Fire που θα μπαίνει για πολλά χρόνια στα σετλιστ και ακολουθεί μια wait for it...  μυθική εκτέλεση του Summer. Μετά ο κόσμος απλά παραδόθηκε και με απόλυτη σιωπή παρακολούθησε με το στώμα ανοιχτό - σε μια σπάνια εμφάνιση στα ελληνικά τους σετλιστ - το Cody.  Εκλεισαν το κυρίως σετ με το Lion Rumpus που θα το γράψει ο Φαντασμένιος και πέστε να τον φάτε, του θυμίζει την έκτη αίσθηση της Χριστίνας Κολέτσα, και αυτό δεν είναι κακό.  

Τελικά, όπως έγραψε και ο αγαπημένος λογαριασμός, 3 γκολάκια στη Σκωτία στην μπάλα και άλλα 14 στο Floyd από τους Σκωτσέζους και είμαστε μια χαρά. Και θα είμαστε μια χαρά διότι ο νεαρός Alex Mackey (που το 2016 αντικατέστησε τον John Cummings) φόραγε ζακέτα Robe di Kappa, το οποίο για τον Φαντασμένιο είναι ένα ξεκάθαρο σημάδι Mogwaiκης διαιώνισης.