the things you do, reversing beauty, take me by surprise λα λα λα

Στο νέο δίσκο των baby guru υπάρχει ένα ΤΙ ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ που λέει και ο Φαντασμένιος. Δηλαδή ένα τραγούδι ριπιτάτο. Το μόνο κακό με τα ριπιτάτα κομμάτια είναι πως χάνεις τον υπόλοιπο δίσκο ενώ μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι το κομμάτι που ακούς είναι ριπιτάτο και να στραφείς προς το σχετικό κομβίον παίζει να ταλαιπωρηθείς με ημίμετρα του τύπου να πατάς διαρκώς το previous track ενώ ενδέχεται να μισήσεις το επόμενο τραγούδι. Ντάξει στην περίπτωση των baby guru δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος καθώς μετά παίζει το εκπληκτικό amaye. 

~~~~~~~~~o ~~~~~~~~~

The Things You Do λοιπόν. Ένα απλό σχεδόν δίλεπτο έπος τόσο παλιομοδίτικο που σπάει το κεφάλι του ο Φανατσμένος να βρει από που το έχουν ξεσηκώσει. Δηλαδή πως δεν το έγραψαν οι byrds, οι velvets, οι coral, έστω οι kingsbury manx. Πώς αυτή η μελωδία ξέφυγε από όλους τους Νουρέγιεφ της εμπνευσμένης παρτιτούρας. Τα ριπιτάτα κομμάτια έχουν το καλό ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν και ως εναλλακτική μονάδα μέτρησης του χρόνου. Δηλαδή η διαδρομή σπίτι δουλεία είναι ακριβώς 12 The Things You Do. Έχει και όμορφους στίχους αλλά αυτό δεν έχει πολύ σημασία καθώς όπως συμβαίνει με όλα τα ριπιτατα  μετά από λίγο καιρό οι στίχοι αλλάζουν ανάλογα με τη διάθεση και τη επιθυμία του κολλημένου ακροατή. Πιο συγκεκριμένα μετά την τρίτη μέρα ο Φαντασμένιος ακούει πεντακάθαρα τους baby guru να τραγουδούν when you hate nothing, then you know exactly where to go, but it feels so fucking cold. Τις πρώτες φορές άκουγε when you have nothing, then you know exactly what you really want, but it feels so fucking wrong.  

Μοιάζει απίστευτο το πόσα πράγματα μπορούν να γίνουν και να ειπωθούν σε 135 δευτερόλεπτα. Καμιά εικόνα και οι χίλιες της λέξεις δεν μπορούν να πιάσουν τα δυο λεπτά συμπυκνωμένης ευτυχίας, ευφορίας, μελαγχολίας, ονειροπόλησης του the things you do.

a place to bury strangers | sungaze at fuzz

Πριν από 3 χρόνια τα μουσικά blog ήταν τόσα πολλά που για ένα λαηβ τύπου a place to bury strangers ήταν σίγουρο πως στο δίκτυο υπήρχαν πιο πολλά ποστ από το κόσμο που είδε τη συναυλία. Τώρα παίρνουν όλοι ύφος Άλμπερτ Αϊνστάιν στο ένα χέρι πούρο Καρλ Μαρξ, γυαλί Ζαν-Πωλ Σαρτρ και σου λένε την ατακάρα "το blogging πέθανε". Τώρα ζει ο Σεφερλισμός στο τουίτα, ο ρουφιανισμός στο φεησμπουκ και η τέχνη του embedded στoυ tumblr. Φαστ φουντ φάση. Β α ρ ε μ α ρ α. Χρειαζόμαστε και άλλα blogs. Κανονικά blog όχι φαντάσματα της blogovision..

~~~~~~~~~ο~~~~~~~~~

Αυτό που δεν άλλαξε από το 2009 είναι το πάθος των a place to bury strangers. Μπορεί στο πρώτο μισάωρο να παίξανε με ρυθμίσεις Μιλτιάδη Πασχαλίδη, δηλαδή μπορούσες να πιάσεις κουβέντα με τον δίπλα, να σκεφτείς πως σου θυμίζουν τους καλούς Placebo, αλλά όταν γύρισαν τον ροοστάτη από την ένδειξη  "πιτσιποπάκια" στη θέση "O Kevin Shields, τα αδέρφια Reid και ο Stephen Morris διασκευάζουν Stooges" τότε λευκός θόρυβος, απόκοσμα τύμπανα και διαβολικά feedback πήραν το μυαλό και το πήγαν στα μακρυά. Κρίση ξε κρίση δεν μπορεί η μιζέρια μας να μετατρέψει το πιο θορυβώδες συγκρότημα της Νέα Υόρκης σε power play για τον red fm. Κατά τα γνωστά σκούξαν πεταλάκια, κοκκίνισαν οι αυτοσχέδιοι ενισχυτές, οι κιθάρες στον αέρα.. Πολύ όμορφο light "shoegaze" show και τελικά ήταν καλύτερα από τότε.  Βέβαια αυτή η πώρωση πρέπει και πάλι να πολλαπλασιαστεί με ένα παράγοντα επί 100 για να πιάσει αυτό.

~~~~~~~~~ο~~~~~~~~~

Μια χαρά αν και αδικημένοι από τον κακό ήχο οι Zebra Tracks που άνοιξαν τη συναυλία. Όμορφα τα νέα τραγούδια ενώ φαίνεται πως πήραν με επιτυχία τη στροφή προς τον πιο κιθαριστικό ήχο.

~~~~~~~~~ο~~~~~~~~~

Σε πρόσφατη συνέντευξη οι a place to bury strangers ανέφεραν τους Metz. Ο Φαντασμένιος μαζεύει για δαύτους όλες τις υπερβολές του λόγου..

pic stolen via zeugolator

soap and skin live?

Όταν εμείς βλέπαμε θέατρο αυτοί ήταν στα δέντρα και έτρωγαν μπανάνες. Τώρα μπορούμε να λέμε πως όταν αυτοί που τότε τρώγανε μπανάνες ήρθαν να μας παίξουν μουσική εμείς τους αποθεώσαμε. Είμαστε πολύ προχω τελικά. 

Η νεαρά Αυστριακή καλλιτέχνιδα Soap and Skin έχει κυκλοφορήσει ενάμιση αλμπουμ και μας έκανε την τιμή να εμφανιστεί ζωντανά (sic) χθες το βράδυ στο Gagarin205. Το κονσεπτ ήταν μυσταγωγικό,   300 καθήμενοι αμίλητοι και ακίνητοι, τα μπαρ κλειστά, το καζανάκι κλειστό, τα φώτα κλειστά, ο εξαερισμός κλειστός (ντάξει δεν έχει ανοίξει και ποτέ), τα κινητά κλειστά, όσοι είχαν βουλωμένη μύτη κόβονταν στην πόρτα. Τι λες ρε αδερφέ; Τόση κουλτούρα ναούμε; Είχε γράψει και o Βαλάτος στο τουίτα πως θα είναι μόνη με ένα πιάνο. Καλά μιλάμε θα γίνει χαμός. Ούτε Νέα Υόρκη ούτε Λονδίνο ούτε τίποτα στα αρχίδια μας όλα, ο Φαντασμένιος θέλει να είναι μόνο στο gagarin να δει το λαηβ που ντάξει δηλαδή αυτές οι κομματάρες στο απόλυτο σκοτάδι με ένα πιάνο μόνο. Και ξεκινά το show με ένα ηλεκτρο πανηγύρι τύπου Δελφινάριο. Είχε και λαπιτοπ πάνω στο πιάνο η Καλλιτέχνης που έκανε παπάδες. Ορχήστρα το λαπιτοπι αδερφέ και κάποιος να το πει στον Antony πως είναι μαλακία να κουβαλάει τόσους νοματαίους. Apple pro αδερφέ και τα βόδια από κάτω θα κλαίνε και θα χειροκροτούν.  

Για να μην έχουμε παρεξηγήσεις δεν έχει κάτι ο Φαντασμένιος με τα λαπιτοπ και τα "σχεδόν" λαηβ. Αλλά άμα ρε κοπελιά είναι να παίξεις 33% λάηβ μην μας κλείνεις το μπαρ. Είσαι για να παίζεις στα έξι σκυλιά μπρος σε 88 άτομα. Τώρα πως αυτό εξελίχθηκε σε αποθέωση, δάκρυα και χειροκροτήματα στο κατάμεστο gagarin; Ίσως είναι υποκεφάλαιο του βιβλίου με τίτλο "Ελλάδα: η χώρα που μεγαλούργησαν οι Παπανδρέου και το boy". Από φωνή φωνάρα, ολίγον από πιάνο, αλλά όταν πάταγε το κουμπάκι του λαπιτοπ και ξεπεταγόταν η συμφωνική της Βιέννης (ft four tet) δημιουργούσε την πιο γελοία εικόνα που έχει δει σε λαηβ ο Φαντασμένιος. Και αν σκεφτείς πόσα support έχουν κάνει οι Mary and the boy δεν είναι και λίγες.. Στο τέλος η Καλλιτέχνιδα διασκεύασε Velvets και Doors. Ναι Velvets και Doors, δεν πρόκειται για τυπογραφικό λάθος. 

Αμα είναι να κάνεις κάτι, κάντο σωστά ή μην το κάνεις καθόλου. Κρίμα γιατί ο δίσκος είναι πραγματικά καλός.

~~~~~~~~~~~o~~~~~~~~~~~

Η φωτογραφία είναι από το flickr. Έχει λαπιτοπ πιάνο στο πιάνο αλλά δεν είναι από το gagarin

κακό όνειρο #2| My Bloody Valentine - Loveless

Δεν θυμάται ο Φαντασμένιος (και που να θυμάται ώρα που είναι - 4:20 το πρωί είπαν κάποιοι) αν το έχει πει, αλλά ντάξει και να το έχει πει σιγά τα αουά. Δηλαδή δεν είμαστε το avopolis κύριε, δεν είμαστε το gorillas vs bear, ένα blog είμαστε στο οποίο κάθε 10 λέξεις πρέπει να αναφέρονται οι λέξεις my bloody valentine. Αν δεν σου αρέσει φίλος να φύγεις  να πας αλλού να διαβάσεις για ταξί, για σούπερ mp3, για τη μουσική που θα βγει το 3112 και και και. Εδώ άμα μπαίνεις να ξέρεις πως κάθε 318 χαρακτήρες θα διαβάζεις τις λέξεις My Bloody Valentine. Λοιπόν που είχαμε μείνει (έχει πάει 4:30 - πως περνά έτσι η ώρα ρε φίλος;); Δεν έχει σημασία που είχαμε μείνει αυτό που έχει σημασία φίλος είναι ότι αυτό εδώ το γαμημένο κωλοblog έχει μια ενότητα με τιτλάρα 10 για πάντα/ κακό όνειρο  τα οποία ως τη στιγμή που μιλάμε (4:33 πήγε) είναι 9. Και δεν βρέθηκε ένας άγιος άνθρωπος να ρωτήσει γιατί είναι 9; Ντάξει είπαμε είμαστε ειρωνικοί αλλά πόσο πια; Στα παπάρια σου φίλος που είναι 9 εε; Και αυτό το συνοδευτικό του τίτλου "κακό όνειρο" ούτε που το κατάλαβες ούτε που μπήκες στη διαδικασία να ρωτήσεις τι στο μπουτσο σημαίνει. Loveless φίλος. Ξέρεις τι σημαίνει  loveless; #2 το loveless (4:40 η ώρα).  Loveless = ανέραστός, χωρίς αγάπη. Και πήγαν οι διάολοι και το κάναν μουσική, το κάνανε τραγούδια. Και η ιστορία συνεχίζεται και το loveless μένει εκεί, δεν φεύγει το γαμίδι με τίποτα. 4:46 παίζει το sometimes.  Ξέρεις φίλος τι σημαίνει sometimes; Sometimes =  κάποιες φορές. Κάποιες φορές ο Φαντασμένιος θέλει να ζει σε μια χώρα όπου δεν θα καταλαβαίνει τι του λένε. Θα μπαίνει στο λεωφορείο και δεν θα ακούει την κάθε μαλακισμένη άποψη. Θα είναι όλα άγνωστα. Κακό όνειρο. Το ίδιο όνειρο, άντε πήγε 4:57 publish και ουστ

Don't Bend Ascend (we have to pay the rent) | have we reached the end?

 

Την εβδομάδα που ο Βαγγέλης ο Βενιζέλος αποκαλύφθηκε ότι είπε ψέματα στον Ελληνικό λαό,  την εβδομάδα που πέτυχαν γκολ οι Καπετάνος και Τοτσέ, την εβδομάδα όπου στο blink Τζον Σεξφους και Φαντασμένιος έδωσαν άλλη διάσταση στη φράση "ωχ θεέ μου, τι κακή αλλαγή ήταν αυτή;;;", την εβδομάδα που ήρθαν για live οι cult of youth, όπα όπα διακοπή του ποστ ανοίγει παρένθεση

παρένθεση: Την πέμπτη το βράδυ στον πολυχώρο του μπίος έπαιξαν οι cult of youth. Τυπικό λαηβ μπάιος τουτέστιν έναρξη στις 5 τα χαράματα, ήχος σε φάση ράδιο μπλακμαν, και ατμόσφαιρα λίγο ιδρωτίλα να κόβει την τσιγαρίλα. Ο cult of youth με ύποπτο χαμογελάκι έπαιξε υπερτίμια κομμάτια από τον φολκο-πανκο-ιντι δίσκο του love will prevail.

Είχε και σαπορτ η φάση τους dark rags. Θα ήθελαν πολύ κάποιος να γράψει πως να είναι οι Gun Club της Αθήνας αλλά το καλύτερο που μπορεί να κάνει ο Φαντασμένιος είναι να πει πως θα ήταν άξια ξαδερφάκια των Last Drive (και αυτό δεν είναι καθόλου κακό). Αυτά στα μουσικά, κατά τα άλλα πολύ στιλ και ένας κιθαρίστας που είχε την πιο ανέκφραστη φάτσα ανθρώπου που έχει ανέβει σε σκηνή και παίζει μπρος σε κόσμο τη μουσική που γουστάρει. Γιατί έτσι; Μήπως είχε παρκάρει το αμάξι σε γωνία; μήπως προσπαθούσε να θυμηθεί αν έχει αφήσει το θερμοσίφωνο ανοιχτό; μήπως είχε παίξει οβερ το βάζελο; μήπως τον έκαναν 10 unfollow στο τουήταρ; μήπως η κοπέλα του έχει 12 μέρες καθυστέρηση; όλα αυτά ή πολύ απλά μπορεί το παιδί να είναι ΑΕΚ οπότε όλα δικαιολογούνται. Κλείνει η παρένθεση.

Την εβδομάδα που ο poplie ξεκίνησε το νέο πρόγραμμα, την εβδομάδα που κανονικά θα ήταν άλλη μια εβδομάδα, αυτή λοιπόν την εβδομάδα, μια μέρα ένα πρωί έσκασε ο νέος δίσκος godspeed you black emperor. Νέος δίσκος με παλιά τραγούδια. Τίτλος του δισκίου allelujah  Don't Bend Ascend (we have to pay the rent). Το εξώφυλλο τυπικό gybe, lo-fi  με κάμποσο κόκκο είναι ντάξει.. ανυπακοή.  Η ουσία είναι αλλού όμως. Η ουσία είναι το πως σκούζει η κιθάρα στο κομμάτι που γνωρίσαμε ως albanian και μας βγήκε ως mladic. Η ουσία είναι πως όσο εύκολο είναι να κράξει κάποιος τους Gybe, άλλο τόσο δύσκολο είναι να βρει τα τελευταία 15 χρόνια riffs σαν του mladic. Δεν γράφονται κάθε μέρα τέτοιες μουσικές. Και όλα αυτά την εβδόμαδα που ανακοινώθηκε ότι έρχεται η  Μέρκελ στην Αθήνα...