καραDan Deacon

 Αυτό είναι κλασική περίπτωση που το βλέπει μπροστά του ο fantasmenios και λέει α καλά, βγάζεις ακόμα δίσκους εσύ; Που εντάξει για να λέμε την αλήθεια, ακόμα και στο απόγειό σου όταν μοιραζόσουν τη σκηνή με το Φαντασμένιο και πολλοί έλεγαν πως κάνεις το καλύτερο one man show στον κόσμο - τώρα το κάνει ο Larry Gus - οι δίσκοι σου ήταν μέτριοι. Αλλά, καθότι είμαστε  με το ένα πόδι στον τάφο και το άλλο στο τρελοκομείο, θα σε κατεβάσει ο Φαντα δε γαμιέται. Είσαι εκεί χάμου λοιπόν στο σκληρό και δεν ενοχλείς κανέναν, κάθε φορά που ψάχνει ο Φάντα τι θα ακούσει σε προσπερνάει σαν ινστα στόρι με ψωμιά,  ώσπου μια μέρα, κάποια στιγμή ο πιο σκληρός καριόλης, ο εκλεκτικ, ο στρυφνός ντοτ κομ  πάτησε το κουμπί shuffle. Άντε Μένιο σύντομα και με ένα πριμιουμ λογαριασμό στο σποτιφάι και ένα τογιότα γιάρις. Πού είχαμε μείνει; Το μηχάνημα του διαόλου παίζει αυτό.


Στο Fell into the Οcean ο Φαντασμένιος περνάει όλα τα στάδια του "τι κομματάρα είναι αυτή;", είναι δυνατόν; Από πού το έχει κλέψει; ωχ θεέ μου θέλω να το ακούω μέχρι να πεθάνω, πως θα βρω κουράγιο να ακούσω και τον υπόλοιπο δίσκο να γράψω "ρηβιου" με ένα δισεκατομμύριο υπερβολές; ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΑΝ ΤΟ ΕΧΕΙ ΚΛΕΨΕΙ ΝΙΩΘΩ ΤΟΣΟ ΟΜΟΡΦΑ ΟΤΑΝ ΤΟ ΑΚΟΥΩ. Αυτά συνέβησαν τη μέρα που ο ΤσιόΡδας μας απαγόρεψε την κυκλοφορία, μετά τις ένα εκατομμύριο μέρες που πέρασαν, βρήκε ο φάντα το κουράγιο ακούσει όλο το Mystic Familiar.  Το οποίο ενδεχομένως είναι και το καλύτερο του. Χαζούλικα στιχάκια, ηλεκτροποπ με λίγες φασαρίες μέσα - τόσο όσο- ελπίζει μόνο ο Φαντασμένιος μην τα πάρει ο διάολος όλα τούτα σε φάση ζούμε σε αργή κίνηση ένα τραυματικό γεγονός ε.