θανασομηνακηδες - once a Galaxie 500, always a Galaxie 500

Συμπερασματικά είναι παντελώς αναξιόπιστοι οι 40 φεύγα που ήρθε η σειρά τους να κάτσουν στις καρέκλες. Δεν πάνε πίσω ακόμα και οι καλύτεροι από αυτούς, οι γνωστοί και ως θανασομηνακηδες. Διότι αγαπητέ πατριάρχα Θανάσιε Μήνα, ναι, μας ξεπαλιοροκεψες και περάσαμαν τη μισή μας ζωή ακούγοντας Pixies, αλλά. Αλλά και εσύ μέγα Θανάσιε που ήξερες πότε το SPIN έχει ξενερώσει και πότε το NME δεν σερβίρει hype, εσύ που μόνο εσύ και ο Δασκαλόπουλος είχατε το Deserter's songs όταν η μισή Αθήνα έστηνε καρτέρι πάνω από το ράδιο με το δάχτυλο έτοιμο να πατήσει το rec, ακόμα και εσύ δεν ήσουν τέλειος. Ταχτάρισες μια ολόκληρη γενιά με τη μία και μόνη αλήθεια της αγίας τριάδας του αμερικάνικου Indie, η οποία πότε ήταν Sonic Youth, Pixies, Dinosaur Jr, πότε ήταν Sonic Youth, Pixies, Pavement, και δώστου τα η μόνη μπάντα που έχει κυκλοφορήσει μόνο διαμάντια και δωστου τα once a pixie, always a pixie και η Kim Gordon είναι θεά και ο Malkmus είναι ιδιοφυΐα και ωπ τι δεν έπαιξα σήμερα στην εκπομπή; Οι φανατικοί ξέρουν πως σε κάθε εκπομπή παίζω Pixies και μπράβο σου Θανασάρα αλλά με αυτά και με αυτά ξέχασες τους Galaxie 500. 

Τα δυο ανεξήγητα του φαντασμένιου είναι ότι δεν έχει δει λαηβ τους Calexico και δεν είχε ασχοληθεί ποτέ σοβαρά με τους Galaxie 500

Έπρεπε να έρθει ο κοβιντ, 14 λοκνταουν, να πεθάνει η δισκογραφία έτσι ώστε να πέσει πάνω τους ο Φάντα και να περάσουν ένα καλοκαίρι μαζί. Μα πως γίνεται να έχει χάσει τέτοια μπάντα κομμένη και ραμμένη πάνω του, με τις μελωδίες της, τις κιθάρες της τόσο όσο πωωωωωω δεν γίνεται ρε, ποιος φταίει για αυτό; Η ευθύνη έχει ονοματεπώνυμο "Θανάσης Μήνας". Η αγία τριάδα του αλτέρνατιβ ροκ είναι "Pixies, Pavement, Galaxie 500", οι Galaxie 500 δεν έχουν γράψει ούτε ένα κακό τραγούδι και το να διαλέξεις αγαπημένο τραγούδι είναι πιο δύσκολο από το να μην πει μαλακία ο Morrissey.

μεητζορ διαστροφές μέρος Β'

Πολύ ποντακαστ παιδιά. Τουτέστιν πολλή πολύ άποψη παιδιά. Το αγαπημένο του Φαντασμένιου είναι το χίλιες και μια νύχτες του Θεοδόση του Μίχου. Ενα ποντκαστ στο οποίο ένας φαντασμένος ο Μίχος παρέα με άλλους φαντσμένους σπουδαίους ανθρώπους μας αφηγούνται όλα τα σπουδαία που έχουν ζήσει στην Αθήνα των 80s και των 90s δηλαδή την Νέα Υόρκη των 70s όπως ο Μίχος έχει πει 1 εκ φορές πολλοί έχουν πει. Τα λένε πολύ ωραία για τα πάρτι τα φοβερά, τα μπαρ τα φοβερά σε ένα ρολερκοστερ νοσταλγίας για μια εποχή που όσοι έζησαν ήταν πραγματικά τυχεροί. Βασικά όσοι τα έζησαν αυτά είναι ήρωες, θα έπρεπε ο Μπακογιάννης - που είναι γαμάτος και έχει κάνει πινγκ πονγκ τσάλεντζ - να μετονομάσει τη Σταδίου σε λεωφόρο καλλιτεχνικού διευθυντού Κωνσταντίνου Δαγριτζίκου, να μπει μια προτομή του Άκη Καπράνου σε μια πλατεία στα Εξάρχεια να περνάνε οι νέοι και να λένε εδώ ένα βράδυ που γινόντουσαν μπάχαλα ο Καπράνος μέσα στην τρέλα του έβαλε μπασταρδοκρατία. ΤΙ ΛΕΣ ΡΕ ΛΕΣΒΙΟΝΗ ΜΟΥ. 

Βασικά όσοι έζησαν εκείνη την εποχή είναι ήρωες μόνο και μόνο γιατί δεν αυτοκτόνησαν. Τη χρυσή εποχή των 90s, για να βγεις με κάποιο άτομο για ποτό έπρεπε να έχετε τουλάχιστον 92% ταυτόσημο DNA. Τον έβλεπες τον άλλο έξω και από το παπούτσι μπορούσες να καταλάβεις που ακριβώς θα πάει. Το οποίο "θα πάει" να θυμίσει ο φάντα πως τότε ήταν πορτιέρη επιτρέποντος. Και η μουσική γαμάτη -δεν ήταν καθόλου σαν να ακούς playlist από ραδιόφωνο. Θυμάται ο Φάντα μια Παρασκευή βράδυ στο κόρτο, μπαίνει μέσα, τίγκα το μαγαζί, τέσσερις (4) γυναίκες μέσα. Αυτές είναι εποχές ρε! Προσκυνάτε ρε κωλόπαιδα  που βγαίνετε σαν λέτσοι και πάτε όπου σας καυλώσει και δεν σας νοιάζει τίποτα. Δεν έχετε ιδέα την καύλα του να βγαίνεις για να εκπληρώσεις μια δεκάδα πρέπει. 

Fuckin Whatever

μεητζορ διαστροφές μέρος Α'

Ενα-δυο τεστ, τεστ ένα δυο - ε ε ε. Ok δουλεύει. Πάμε. Λοιπόν είναι ξεκάθαρο πως η φάση πια είναι τα podcast - για αυτό και ο Φαντασμένιος έκανε password recovery και τσουπ,  Φαντασμένιος 2.1

Λοιπόν δεν έγραφε ο Φαντασμένιος και καλά έκανε και δεν έγραφε διότι και όταν έγραφε τι καταλάβαμε. Βασικά καταλάβαμε πως πρόκειται περί ημιμαθούς εμπαθούς μαλάκα. Άπειρα ορθογραφικά, συντακτικά και φράσεις ακαταλαβίστικες λες και έχει από πίσω 200 νοήματα. Καλά έκανε ο κόσμος και δεν ασχολήθηκε ποτέ με τούτο το μπλογκ - στην πραγματικότητα αυτό είναι το μόνο σωστό που γίνεται σε αυτόν τον πλανήτη. 

Τώρα στην απίθανη περίπτωση που διαβάζει κάποιος αυτά τα πιξελ να ξέρει πως ο Φαντασμένιος ντρέπεται πραγματικά για το 90% των ποστ που υπάρχουν εδώ. Ειδικά για τα ομοφοβικά - σεξιστικά σχόλια. Εν ήδη εξαγνισμού σε κάποια φάση αποφάσισε να χρησιμοποιεί μόνο το θηλυκό γένος αλλά η μόνη θεία δίκη ήταν η πλήρης απαξίωση. 0 κλικς για μέρες είναι το μόνο που αξίζει σε τούτο το μπλογκ. 

Το πρόβλημα με τον Φαντασμένιο και τον κάθε Φαντασμένιο είναι πως η σχέση του με τη μουσική ξεκίνησε με τον γλυκό μίζερο αυτό αγώνα διάθεσης πεντοχίλιαρου για την αγορά CD. Στη συνέχεια ήρθε η forth και μπορούσε να κατεβάζει ΤΣΑΜΠΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ σε mp3 και να τα γράφει cd. Ακόμα θυμάται ο Φάντα όταν μετά από μια εβδομάδα μάχης στο slsk κατάφερε να κατεβάσει το νέο δισκάκι You Are Free της Cat Power. Ένιωσε ο Φάντα Θανάσης Μήνας και Τζον Πιλ μαζί, πω πω πω τι κάυλα είναι αυτή να ακούς ΤΣΑΜΠΑ όλα τα νέα δισκάκια. Και εδώ είναι η παγίδα καθότι στα 96kbps (μπορεί να ήταν και λιγότερα) με τις καταπληκτικές not κάρτες ήχου της εποχής η μουσική αναδεικνύεται όσο ο ερωτισμός από μια χαρτοπετσέτα.

Και κάπως έτσι οι Φαντασμένιοι πέρασαν κάμποσα χρόνια που νόμιζαν πως άκουγαν μουσική και είχαν και άποψη τρομάρα τους. Ευτυχώς δεν είχε blog ο Φάντα το 2006 για να γράψει για το Ys της Johanna Newsome.

Αλλά η μαλακία είναι ανίκητη ε - την ώρα που πατάει τα κουμπάκια ο φάντα - απολαμβάνει σε βινύλιο το mono no aware της pan. Απολαμβάνει ίσον σηκώνεται κάθε 5 να δει αν έχει κάτσει σκόνη ή τα κράτσ κρουτ είναι εκ της καλλιτεχνικής διεύθυνσης. Μια πολλή καλή επένδυση 29 euro ενώ θα μπορούσε να ακούει το έργο σε flac. Διαστροφή θα πει κάποια.