Πάει καιρός από τότε που ο Φαντασμένιος άκουσε ολόκληρο δίσκο των Belle and Sebastian. Τι σκατά; Είναι δυνατό να τους ξεπέρασε; Είχε συμβεί και στο παρελθόν στις περιπτώσεις των Alice Cooper (πρώτη μεγάλη αγάπη), Scorpions και Def Leppard. CD, δίσκοι και κασέτες μοιράστηκαν δίχως τύψεις. Βέβαια μερικά χρόνια μετά (πριν ένα μήνα δηλαδή) ο Φαντασμένιος κατέβασε και πάλι τους δίσκους των Def Leppard. Η ζωή κάνει κύκλους μπλα μπλα μπλα, πότε και τίποτα δεν είναι σίγουρο μπλα μπλα μπλα ΑΛΛΑ είναι κάποιοι δίσκοι που δεν ξεπέρασε ποτέ και μάλλον δεν θα ξεπεράσει ποτέ...
...Όπως καμιά δεκαριά δισκάκια των Sonic Youth. Το ερώτημα ποιος δίσκος είναι καλύτερος βασάνιζε πάντα τους οπαδούς των Sonic Youth.
Από τα προβλεπέ Daydream Nation, Goo, Dirty, και Sister ο Φαντασμένιος επιλέγει το τελευταίο. Δισκάρες όλες (προσπάθεια αναχαίτισης εξοργισμένων σχολίων) αλλά το Sister είναι καλύτερο γιατί ακούγεται εύκολα και ακούγεται ολόκληρο. Με αυτό το δίσκο έφθασαν πιο κοντά στο οριακό σημείο όπου ο κιθαριστικός θόρυβος συναντά την ποπ μελωδία. Εμπνευσμένο από τη ζωή και τα έργα του συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Philip Dick, είναι από τους δίσκους που τα λόγια δένουν με τη μουσική σε σημείο που η τηλεμεταφορά σε παράλληλους κόσμους λαμβάνει χώρα δίχως μεγάλη προσπάθεια. Ο δίσκος ξεκινά με το απίστευτο έργο τέχνης Schizophrenia (στο θέμα πρώτο τραγούδι οι Youth δεν είχαν ποτέ πρόβλημα), και για τα επόμενα 45 λεπτά ανοίγουν φώτα, κλείνουν φώτα, ψιθυρίζουν, ουρλιάζουν, διασκευάζουν το Hot Wire My Heart (των Crime) και σε κάνουν να σκέφτεσαι πόσο ωραία θα ήταν η ζωή αν περισσότεροι νέοι το προτιμούσαν αντί των τραλαλί τραλαλό των Beattles..
[Στην έκδοση του CD υπάρχει και το hip hop (ναι hip hop) master-dik!]
Αν δεν το κατάλαβες, στην καινούργια ενότητα των ακραίων μουσικών φαινομένων "κακό όνειρο/ 10 για πάντα" ο Φαντασμένιος γράφει (πάντα σε επίπεδο μουσικού νηπιαγωγείου) για τους 10 αγαπημένους του δίσκους όλων των εποχών.
...Όπως καμιά δεκαριά δισκάκια των Sonic Youth. Το ερώτημα ποιος δίσκος είναι καλύτερος βασάνιζε πάντα τους οπαδούς των Sonic Youth.
Από τα προβλεπέ Daydream Nation, Goo, Dirty, και Sister ο Φαντασμένιος επιλέγει το τελευταίο. Δισκάρες όλες (προσπάθεια αναχαίτισης εξοργισμένων σχολίων) αλλά το Sister είναι καλύτερο γιατί ακούγεται εύκολα και ακούγεται ολόκληρο. Με αυτό το δίσκο έφθασαν πιο κοντά στο οριακό σημείο όπου ο κιθαριστικός θόρυβος συναντά την ποπ μελωδία. Εμπνευσμένο από τη ζωή και τα έργα του συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Philip Dick, είναι από τους δίσκους που τα λόγια δένουν με τη μουσική σε σημείο που η τηλεμεταφορά σε παράλληλους κόσμους λαμβάνει χώρα δίχως μεγάλη προσπάθεια. Ο δίσκος ξεκινά με το απίστευτο έργο τέχνης Schizophrenia (στο θέμα πρώτο τραγούδι οι Youth δεν είχαν ποτέ πρόβλημα), και για τα επόμενα 45 λεπτά ανοίγουν φώτα, κλείνουν φώτα, ψιθυρίζουν, ουρλιάζουν, διασκευάζουν το Hot Wire My Heart (των Crime) και σε κάνουν να σκέφτεσαι πόσο ωραία θα ήταν η ζωή αν περισσότεροι νέοι το προτιμούσαν αντί των τραλαλί τραλαλό των Beattles..
[Στην έκδοση του CD υπάρχει και το hip hop (ναι hip hop) master-dik!]
----------------o----------------
Αν δεν το κατάλαβες, στην καινούργια ενότητα των ακραίων μουσικών φαινομένων "κακό όνειρο/ 10 για πάντα" ο Φαντασμένιος γράφει (πάντα σε επίπεδο μουσικού νηπιαγωγείου) για τους 10 αγαπημένους του δίσκους όλων των εποχών.