ice_eyes

 Στην αρχή έμοιαζε με παιχνίδι. Κάθε Παρασκευή ή Σάββατο έγραφαν ένα τραγούδι, με το που τελείωναν το έστελναν με μεηλ και μετά βγαίναμε μέχρι να κλείσουμε όλα τα μπαρ. Εγώ την επόμενη έπρεπε να ξυπνήσω να κατεβάσω το τραγούδι και να το παίξω στην εκπομπή. Το δραματοποιώ λίγο για να δείξω πως και εμείς που δεν κάνουμε κάτι δημιουργικό καμιά φορά υποφέρουμε. Όλα αυτά στα τέλη του 2011.

Το Σάββατο του αη Βαλεντίνου ανήμερα θα πιάσω στα χέρια μου το πρώτο τους δίσκο με τίτλο Quartz (Nutty Wombat Records). Διαβάζω την πρόταση που μόλις έγραψα και σχεδόν δεν το πιστεύω. Φανταστικά πράγματα. Ήδη νιώθω πως βγαίνουμε από την κρίση. Γράφω και σε πρώτο πρόσωπο. Το Σάββατο βράδυ οι Ice_Eyes θα παρουσιάσουν λαηβ τον πρώτο τους δίσκο στο velvet room (λινκ). Επίσης υπάρχει και σε βίντεο ΕΔΩ το τραγούδι με τα παιδάκια (με αυτό κλείνουν τα λαηβ, χαμός).

από κοντά ο White Fence είναι ίδιος με τον Iggy που χαμογελάει στο εξώφυλλο του lust for life | an 05/02

Είναι φοβερό πράγμα το internet. Αν δεν υπήρχε, τι θα ήταν ο Φαντασμένιος; Θα ήταν ένας κομπλεξικός μαλάκας χωρίς internet που θα κορόιδευε τα περιοδικά του Κωστόπουλου με τα άρθρα για τη φάση που σκάει στην πλατεία Βριλησσίων, θα άκουγε Δασκαλόπουλο στο ράδιο και θα διάβαζε κάνα fanzine. Ενώ τώρα; Τώρα είναι ένας εμπαθής μαλάκας με μπλογκ και κράζει τα παιδιά του Πέτρου και τη φάση με τις φάσεις και τα εκατομμύρια εγώ τους, ακούει τον Δασκαλόπουλο στο ράδιο, και έχει και ετούτον που διαβάζεται σαν fanzine. Όλα μοιάζουν ίδια αλλά αν δεν υπήρχε internet δεν θα είχε γραφτεί αυτή η μαλακία.

Οπότε εν μέσω αφιερωμάτων για ζαμπονοτυρόπιτες και λοιπών ψηφιακών χαζομάρων είναι καλό να εμφανίζεται ένα μερακλίδικο άρθρο για την Hitch Hyke (Popaganda). Αν και ως φαντασμένιοι δεν συμμεριζόμαστε την άποψη του συντάκτη για  δεύτερη εναλλακτική άνοιξη (με πρώτη αυτή που έφερε η Hitch Hyke) και πόσο μάλλον εκ των Mary and the Boy προερχόμενη.
Όσοι θυμούνται τον Καμπούρη να βάζει τις βολές και κατέβασαν πέρσι με χαρά μικρού παιδιού το δισκάκι με τα πρώτα demo των fugazi οφείλουν ένα ποσοστό της "αρρώστιας" τους στην Hitch Hyke. Στα 90s η Hitch Hyke έφτασε τόσο ψηλά στη συνείδηση των μουσικόφιλων ώστε η παρουσία και μόνο του αυτοκόλλητου της πάνω στα δισκάκια ισοδυναμούσε με εγγύηση ποιότητας.

Αλλά αρκετά με τη νοσταλγία. Η ζωή συνεχίζεται, η μουσική δεν σταματάει και κάποια πράγματα που συμβαίνουν τώρα είναι συγκλονιστικά. Αν υπάρχει ένα μπραντ νεημ την σήμερον ημέρα που θέτει υποψηφιότητα για μελλοντικά αφιερώματα είναι η Arte Fiasco. Μπορεί να φαντάζει άκομψη η σύγκριση μιας δισκογραφικής με μια εταιρεία διοργάνωσης συναυλιών αλλά ο φαντασμένιος σκέφτεται πως και στις δυο περιπτώσεις το καύσιμο είναι η αγάπη για τη μουσική και η διάθεση για τη διάδοση της. Η Arte Fiasco μετά από χρόνια συναυλιών έχει κερδίσει την εκτίμηση των μουσικόφιλων, πολλοί από τους οποίους πάνε στα λαηβ ακόμα και αν αυτά δεν είναι του άμεσου ενδιαφέροντος τους. Και κάπως έτσι μια Πέμπτη βράδυ το συγκρότημα White Fence γεμίζει το an. Με τους γνωστούς θαμώνες αλλά και με αρκετό νέο κόσμο. Αυτό έχει τα προφανή καλά του αλλά και τα κακά του που ξεκινάνε από το μπίρι-μπίρι (ακόμα και στις πρώτες σειρές) ως τον μαλάκα που πέταξε δυο φορές το ποτήρι του στον Tim. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αποβεί καθοριστικό για την πορεία του λαηβ ωστόσο ο κυρ White Fence στάθηκε κύριος και ολοκλήρωσε το σετ χωρίς να ρίξει απόδοση. Αξιοπρεπές λαηβ και ως εκεί καθώς ακόμα και οι πιο έντονες στιγμές του λαηβ δεν μπορούν καν να συγκριθούν με τους χαμούς που έχει κάνει στο an o αη Ty Segall. 

Πολύ καλή ήταν η support εμφάνιση των ψυχεδελιστών Alien Mustangs. Ξεκίνησαν το σετ ως μικροί Brian Jonestown Massacre αλλά προς το τέλος ξέφυγαν σε ένταση, αναγκάζοντας όσους τους παρακολούθησαν να σημειώσουν το όνομα τους. 

~~~~~~o~~~~~~~

Ακολουθεί εκπομπή δείγμα δωρεάν (Κάθε Σάββατο 4-6 στον http://poplie.eu/), για να μην σας λείψει η διασκέδαση και οι husker du (χασκερ χουσκερ ντου) βεβαίως βεβαίως

Ακραία ραδιοφωνικά φαινόμενα |07-02-2015 by Fantasmenios on Mixcloud

10 χρόνια Raveonettes στην Ελλάδα | gagarin205 30/01

Μα να έρχονται για 5η φορά οι Raveonettes στην Αθήνα και ο Φαντασμένιος να μην τους έχει δει ποτέ; Την πρώτη φορά πριν από δέκα χρόνια, είχαν συμπέσει με το λαηβ των Lali Puna με αποτέλεσμα το αλτερνατιβ αθηναϊκό κοινό να χωριστεί σε ροκαμπιλάδες και ρομαντικούς. Ο νεανίας φάντα με ένα μπουκάλι βότκα στην κωλότσεπη διάλεξε morr music (για κακή τύχη των υπόλοιπων που ήθελαν να δουν τους Lali Puna, καθώς φάντα + ένα μπουκάλι βότκα = 40days παραλήρημα). Ήταν δύσκολη η απόφαση αλλά ήταν σωστή. Δεν θυμάται λεπτομέριες ο φαντασμένιος (ένα μπουκαλι βότκα και δέκα χρόνια μετά), βασικά ποιες λεπτομέρειες; Δεν θυμάται τίποτα ο Φάντα, αλλά είναι σίγουρος πως το λαηβ ήταν καλό. Αρκετά με τις νοσταλγίες, επαναφορά στο σήμερα, δηλαδή την περασμένη παρασκευή όπου οι Raveonettes βρέθηκαν μπρος σε ένα γεμάτο γκαγκάριν. 

Στα της σκηνικής παρουσίας άμα κάποιος ήταν πολύ πολύ πολύ κακεντρεχής θα μπορούσε να πει πως δεν ήταν οι raveonettes αλλά ο τραγουδιστής των drunken haze με μια κούκλα από τις βιτρίνες της Ερμού. Αλλά επειδή ο Φαντασμένιος δεν είναι τέτοιος και σκεπτόμενος την εικόνα των low πριν από λίγες μέρες, ψύχραιμα θα πει ΣΚΑΤΑ, ΣΚΑΤΑ, ΣΚΑΤΑ!! ΠΟΤΕ ΠΕΡΑΣΑΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΡΕ; ΠΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΤΣΙ ΡΕ; 

Στο μουσικό κομμάτι τα πρώτα δυο τραγούδια έπαιξαν σε mode να μην ενοχλήσουμε τη γειτονιά, και μόνο στο encore η ένταση δικαίωσε όσους, χωρίς ντροπή, χρησιμοποιούσαν την αναφορά των The Jesus and the Mary Chain μετά το λαηβ στο κύτταρο. Το άσχημο της βραδιάς, και το κακό του κάθε λαηβ είναι το μη λαηβ. Ναι έχουμε κρίση, χρωστάμε σε όλη την Ευρώπη αλλά είναι άκομψο σε ένα λαηβ τέτοιου είδους βασικοί ήχοι όπως το μπάσο και πολλές φορές τα τύμπανα να είναι προηχογραφημένοι. 

Υφολογικά οι Raveonettes μοιάζουν να ισορροπούν σε μια τραμπάλα που παίζει μεταξύ garage rock και shoegaze, γέρνει αισθητά από τη μεριά του δεύτερου, χωρίς όμως να προλάβει και εκεί να βρει το έδαφος. Αρκετά με τη γκρίνια γιατί θα διαβάζετε και θα λέτε πως έχει γίνει γεροπαράξενος ο Φαντασμένιος και όλα του φταίνε. Βασικά δεν διαβάζετε, οπότε πάμε για επίλογο κομπλέ. Οι Ravonettes σε κάθε δίσκο έχουν 1-2 διαμαντάκια, με συνέπεια να γυρίζουν τις σκηνές με ένα setlist που σχεδόν εγγυάται τη διασκέδαση. Ωστόσο στο εκτελεστικό κομμάτι φάνηκαν έως νωθροί, με αποτέλεσμα να περάσουν καλά κυρίως οι φανς, που έτσι και αλλιώς το είχαν προαποφασίσει αυτό.