φανταδεκαεπτά

To δεύτερο lockdown είναι το δύσκολο lockdown. Το πρώτο κάμποσοι το ευχαριστήθηκαν, στο δεύτερο οι περισσότεροι είναι για "γλύκανε μωρή λίγο μην είσαι σαν κακό ψόφο να χεις". Σκέτη απογοήτευση. Αν το δεύτερο lockdown ήταν δίσκος θα ήταν το νέο δισκάκι των Fontaines DC. To Dogrel ήταν τόσο καλό που ο Φαντασμένιος τρόμαζε στη σκέψη του τι μπορούν να κάνουν όταν βρουν τα πατήματα τους. Ενδεχομένως θα μπορούσαν να προκαλέσουν το 2ο brit pop ή ακόμα πιο φαντασμένια, να μας δείξουν πως θα ήταν τα 90s αν οι prolapse είχαν γίνει μεγκα σταρς και οι Oasis σάπιζαν στα υπόγεια κλαμπς των 100 ατόμων.

Αλλά 2020 είναι αυτό, και οι Fontaines DC από 18 χρονών πήγαν 42 και έβγαλαν ένα δίσκο με συμπαθητικά τραγουδΑΚΙΑ, λογικά θα το ψηφίσετε όλοι και θα είναι top5 στην blogovision. Αλλά όχι εδώ, ένα You Said δεν μπορεί να διώξει την απογοήτευση για την υπερωρίμανση. Αν είναι για brit pop ας το ρίξει ο Μένιος στους Cornershop που έκαναν την αντίστροφη πορεία και κυκλοφόρησαν ένα δίσκο που δεν μαρτυρά - με την καλή έννοια - την  υπερπροϋπηρεσία τους. Στο #17 της υπερφανταλίστας η μπάντα που δεν μασάει από Lockdown, από brexit και από φασισμούς, οι υπερήρωες που στην αρχή της καριέρας τους έβαλαν φωτιά στον βλαμμένο τον Morrissey. England is a garden. Ναι.