Greeks do It better / someone who isn't me

Σήμερα είχε έναν φανταστικό ήλιο. Ο Φαντασμένιος σηκώθηκε και σχεδόν μηχανικά έπιασε το Belle Sebastian Sing... Jonathan David. Το CD (το ποιο;) είχε πάνω αυτοκόλλητο της Hitch-hyke (της ποιας;) στο οποίο ήταν γραμμένο το 9ψήφιο τηλέφωνο που ξεκίναγε από 01 (τι;;; και γιατί δεν έχει πάνω email ή site;). Και κάπως έτσι με ένα πρασινοκίτρινο αυτοκόλλητο για μια στιγμή ο Φαντασμένιος πήγε πίσω 22 χρόνια. Όχι πως ήταν καλύτερα τότε, απλά τότε ήταν το πρώτο βλέμμα, η πρώτη φορά που νιώθεις όλο αυτό το μείγμα των συναισθημάτων που αποτυπώνεται στον εγκέφαλο και από τότε  κάνεις τα πάντα για να το ξαναζήσεις. Τα έχει πει καλύτερα και τα έχει κάνει όλα αυτά ο Θόδωρος Αγγελόπουλος (10 χρόνια από το θάνατο του αύριο).

Μια κλασική περίπτωση εκπλήρωσης του πρώτου βλέμματος για τον Φαντασμένιο, ήταν όταν άκουσε σε μια εκπομπή του Παναγιώτη Μπάρλα ένα τραγούδι από το Amygdala των Someone Who Isn't Me. Αντανακλαστική η κίνηση να αποκτήσει αμέσως το φυσικό προϊόν εδώ να μάθει τα πάντα για το συγκρότημα, να ακούσει τα πάντα, να νιώσει ευτυχισμένος κάθε φορά που ακούει ένα νέο διαμαντάκι. Melina's Theme η τέλεια εισαγωγή θα ήταν αρκετό να πάει όλο το δισκάκι έτσι, δεν θα τον χάλαγε τον Φάντα, εντάξει soundrack είναι αλλά όχι.  Never Let Me Go το τέλειο μελό, φάτε σκόνη Chromatics και συνεχίζουμε με το ένα έπος μετά το άλλο. Παύση στο Let Me Go Wrong. Ο Φαντασμένιος ξέρει πως έχει κάτι το αβάσταχτο αλλά δεν θέλει να το περιορίσει σε ομορφιά, μελαγχολία, μελωδία ενδεχομένως αβάσταχτο καρμπινάτο πρώτο βλέμμα; Και εκεί που νομίζει ο Φαντασμένιος πως τα έχει ακούσει όλα να που σκάει το καλύτερο χιπ χοπ, ραπ, τραπ, νταμπ μπαμπ φαπ όλων των εποχών,  Σαν πτώματα.  Ο Φαντασμένιος ξέρει πως έχει κάτι το αδιανόητο αλλά δεν θέλει να το περιορίσει σε ομορφιά, μελαγχολία, μελωδία ενδεχομένως αδιανόητα καρμπινάτο πρώτο βλέμμα; Το πιάσατε; Ναι, ναι είναι πάλι αυτό το συναίσθημα ενθουσιασμού που αδειάζει τις τσέπες και φέρνει πονοκέφαλο στον γείτονα.  Δεν υπάρχει κάτι ηρωικό εδώ, ίσα ίσα είναι ακόμα μια απόδειξη του πόσο άσχετος είναι ο Φαντασμένιος που χαζοκορόιδευε το gomenaki. Αλλά εντάξει, άντρας είναι ο Φαντασμένιος, όλοι οι άντρες είναι μαλάκες (ούτε μισό πιξελ ειρωνείας εδώ).

Οπότε διπλή η χαρά του Φάντα καθότι επιτέλους άκουσε μια από τις καλύτερες εγχώριες κυκλοφορίες όλων των εποχών και μάλιστα αυτή είναι από μια γυναικεία μπάντα - The Future is Female.

shoegaze will never die, but you will

Τον Μάιο του 2021 η αυτού μεγαλειότης Kevin Shields δήλωνε πως το 2021 θα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε νέο υλικό από τους My Bloody Valentine, μέσα στο 2022 θα βγουν δύο δίσκοι σε διάστημα 6 μηνών και αν το επιτρέψουν οι συνθήκες η μπάντα θα κάνει περιοδεία. Αυτό λοιπόν θα είναι το 2022, η χρονιά που κάθε δευτερόλεπτο που περνάει μπορεί να είναι αυτό που θα τα αλλάξει όλα και που ενδεχομένως θα κορυφωθεί ένα βράδυ με κύματα πανικού διπλή μάσκα και τριπλές ωτοασπίδες. 

Παρεμπιπτόντως το μήνα Γενάρη παραδοσιακά ο Φαντασμένιος ανεβάζει τους δίσκους που του ξέφυγαν από την υπερ φανταλίστα. Τώρα εδώ έχουμε τους αγαπημένους 93millionmilesfrοmthesun οι οποίοι είναι σαν υιοθετημένοι από το blog καθότι εμείς τους είχαμε βάλει στους δίσκους της δεκαετίας και σχεδόν κορφή το 2011 με τούτο εδώ τον οδοστρωτήρα. 

Λοιπόν το Why Do We Fall Apart είναι ένας δίσκος απολαυστικός τον οποίο μπορείτε να αγοράζετε, να τον τσαλακώνετε σαν χαρτί και να τον βάζετε στο στόμα όποιου λέει πως έλα μωρέ με το Shoegaze τα ίδια και τα ίδια, ΧΛΑΠ. Άκου την κιθάρα στο The View From Woodhead πως γίνεται ρε να είναι τόσο Shoegaze με τόσο καθαρό τριπαριστό ριφ. Θυμίζει το ένα, θυμίζει το άλλο, είναι Slowdive, είναι ride, είναι Verve, είναι κολλητικό, είναι πανέμορφο, είναι σαν να έχει φωτιά γύρω γύρω και αυτοί να παίζουν δυνατά και να κουνάνε τις φλόγες. Χαμός, στη φανταλίστα θα καθόντουσαν στο 6-7.