συζυγικά καθήκοντα

Εορταστική περίοδος. Συμπτώματα: όλοι είναι χαρούμενοι, έχουν διάθεση για ζευγάρωμα, φοράνε τα καλά τους, λαμπάκια στους δρόμους, λαμπάκια στα μπαλκόνια, λαμπάκια στα αυτοκίνητα. Μουσική υπόκρουση με George Michael και Βανδή ανά πεντάλεπτο. Τρόπος αντιμετώπισης: Πριν βγούμε από το σπίτι ακούμε το Xmas steps (αν έχουμε χρόνο μαζί με την εισαγωγή), και όταν βγούμε πάμε στα καθιερωμένα πια live των The Earthbound στο ΑΝ ή ακόμα καλύτερα στους lost bodies στο μικρό μουσικό θέατρο.

ο fantasmenios, τα χριστούγεννα, και το πνεύμα τους

Από τον fantasmenio: Καλά Χριστούγεννα. Να τα εκατοστίσετε, καλή πρόοδο και ότι επιθυμείτε..

15%

Η ώρα των αποτελεσμάτων, η ώρα του απολογισμού για την ψηφοφορία των 28 blog για τα 20 καλύτερα του 2007.
Τίποτα σε αυτή τη ζωή δεν είναι τυχαίο. Αρα ούτε το γεγονός πως ο fantasmenios έχει με το ζόρι επτά επισκέπτες. Η εξήγηση ίσως βρίσκεται κάνοντας απλά την αντιπαραβολή των δίσκων που ψήφισε ο fantasmenios με αυτούς που μπήκαν στη συγκεντρωτική λίστα των 28. Από τα 20 που ψήφισε ο fantasmenios μόλις τα τρία (και αυτό τυχαίο;;) μπήκαν στην τελική λίστα. Επιπλέον από τις επιλογές του, πιο ψηλά είναι ο panda Bear (9η θέση), καταγράφοντας έτσι αρνητικό ρεκόρ αφού οι υπόλοιποι έχουν ψηφίσει τουλάχιστον ένα δίσκο που βρέθηκε στα οκτώ πρώτα! 10 από τους 20 δίσκους της λίστας του fantasmeniou δεν βρέθηκαν σε καμία άλλη λίστα. Ο fantasmenios νιώθει σαν ψηφοφόρος του Συνασπισμού μετά από τις εκλογές του 1993.. Προδοσία! Αίσχος! Μα είναι δυνατό να έχεις ακούσει το fight like the night και να μη βάζεις τον Malcolm στα 20? Τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας εδώ και η λίστα του ψωριάρη εδώ

υστερόγραφο: ούτε έξω πάμε καλά με μόνη εξαίρεση τη λίστα της observer που συνέπεσε στο #5 με τον fantasmenio (Dizzee Rascal)

ρεπό ρεπό ρεπό

επιτέλους ρεπό, day-off, repos..

ένα

Εβδομήντα πέντε πόντοι, seventy five points, soixante-quinze points.. στο Brighter Beat του Malcolm Middleton. Φτάσαμε στο τέλος της ψηφοφορίας των 28 για τα 20 καλύτερα. Οταν κάτι τελειώνει από τη μία είσαι χαρούμενος γιατί πέρασες καλά, άλλα από την άλλη σε πιάνει και η γνωστή μελαγχολία του τέλους. Τα ίδια συναισθήματα παίζουν πολύ και στον κατά fantasmenio καλύτερο δίσκο για το 2007.

Ο fantasmenios σκέφτεται. Πόσες φορές σε βασανίζει μια σκέψη η οποία όμως πιστεύεις πως είναι αδιάφορη ή ανούσια για τον υπόλοιπο κόσμο. Και όταν ανακαλύπτεις πως υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που σκέφτονται το ίδιο με εσένα τότε νιώθεις υπέροχα. Αυτή η διεργασία πολλές φορές λειτουργεί και στη μουσική με αποτέλεσμα την ανάδειξη ενός δίσκου/τραγουδιού/μουσικού σε αγαπημένο.

Ο Malcolm Middleton μέλος των πρόσφατα διαζευγμένων arab strap κυκλοφόρησε φέτος τον τρίτο του δίσκο A Brighter Beat. Το ομότιτλο τραγούδι του δίσκου, όπως δήλωσε ο ίδιος είναι το αγαπημένο του και το καλύτερο που έχει γράψει ποτέ. Το τραγούδι είναι γραμμένο για αντικοινωνικούς τύπους σαν τον Middleton που προτιμούν να μένουν σπίτι. O καλλιτέχνης δήλωσε σχετικά:

“It comes from my own point of view, as somebody who sometimes doesn’t feel like doing anything and who when I feel like that can’t motivate myself at all. It is anti-motivational, but it also motivational in the sense that it is fun to think that a lot of people are feeling the same. It is not just me who is going through that”.

Οι arab strap έχουν χαρακτηρισθεί ως οι βασιλιάδες της κλάψας με αγαπημένα θέματα το ποτό και τις κατεστραμμένες σχέσεις. Κάπου εκεί κινήθηκε ο Middleton στον πρώτο του δίσκο 5:14 fluoxytine seagull alcohol john nicotine. Το επόμενο βήμα ήταν μια έκπληξη στα αφτιά του fantasmeniou που περίμενε και πάλι ένα δίσκο του στιλ ακουστική κιθάρα, κλάμα και στο τσακίρ κέφι κάνα καθαριστικό ξέσπασμα με τη βοήθεια κάποιου φίλου (βλ. mogwai). Ο fantasmenios έπεσε μέσα στην πρόβλεψη του όσο ο Γεωργίου πριν από κάθε ματς της εθνικής στο EURO 2004.

Ο δίσκος ήταν χαρούμενος, σχεδόν pop με πολλές ιδέες ανατροπές και γκολ στο 90 με το απίστευτο a new heart που έκλεινε το δίσκο. Συνέχεια/απάντηση σε αυτό έρχεται με το επίσης ξεσηκωτικό we`re all going die που ανοίγει το Brighter Beat. Η συνέχεια είναι ανάλογη, καθώς οι ιδέες δεν λείπουν στον καινούργιο δίσκο που ηχογράφησε στο νέο studio των mogwai παρέα με τη μικτή Σκοτίας: τον Barry Burns των Mogwai, τον Jenny Reeve των Reindeer Section, τον Paul Savage των Delgados και τον Mick Cooke των Belle and Sebastian. Με τραγούδια βγαλμένα από τις δυσκολίες της ζωής όπως το Fuck it, I Love you και Up Late At Night Again, ο Middleton διαλύει κάθε σκέψη/εικόνα που έχει ο fantasmenios για τύπους που αφήνουν το συγκρότημα τους και συνήθως καταλήγουν σε βαρετούς singers/songwriters που προωθεί σε λωρίδα παραγωγής το uncut κατά δεκάδες σε κάθε τεύχος.

Έχει λοιπόν κάθε δικαίωμα να κλείνει το δίσκο του με το Superhero Songwriters όπου αναφέρεται στον Jackson C. Frank. Είναι όσο πρωτότυπος μπορεί να είναι κάποιος τη σήμερον ημέρα, που θέλει να κάνει ένα προσιτό pop δίσκο για ενήλικες (κατά δήλωση του ίδιου). Το αποτέλεσμα συνοψίζεται στη φράση του Keith Cameron από το Mojo: “This is possibly the most optimistic album about depression ever made”

για υστερόγραφο ένα ευχαριστώ και ένα μπράβο στον gone4sure για την ιδέα και την οργάνωση της ψηφοφορίας.

To εκλογικό σώμα (copy paste από τον mouxlaloulouda): all gone, another day full of dread, big music, cartoon dandy, depecher, driver under influence, dustroad, elafini, enteka, g-sus, H20, indictos, lkrory21, M. Hulot, mediocrityrules, mouxlaloulouda, mixalis e., Mr. Arkadin / homo ludens + fotis vallatos, no heathen, sandman, schottkey, tranzistorer, t-drom, vencerem, zeugolator, μετεωρίτης

δύο

Από τις μεγαλύτερες μαλακίες που λένε οι Αμερικάνοι είναι πως ο πρώτος είναι πρώτος και ο δεύτερος τίποτα. Στην περίπτωση της λίστας του fantasmeniou είναι σχεδόν σίγουρο πως αρκετοί από τους επτά αναγνώστες θα πουν όταν δουν και το νούμερο ένα πως: Οι δεύτεροι έπρεπε να είναι πρώτοι και ο πρώτος τίποτα! Λίγο πριν την κορυφή λοιπόν οι Arcade Fire και ο ροκ δίσκος τους Neon Bible. Για την δράση των Arcade κατά το 2007 τα έχουμε πει εδώ, εδώ και εδώ. Ισως ο αντιπροσωπευτικότερος δίσκος για το 2007. Οχι τόσο μουσικά όσο πολιτικά καθώς είναι σίγουρο πως αρκετά χρόνια μετά ακούγοντας τον, θα σκέφτεσαι πως βγήκε την εποχή που η δημοτικότητα του Μπούς άρχισε να πέφτει, τα ψέμματα του άρχισαν να βγαίνουν στη φόρα και οι Αμερικάνοι άρχισαν να ξυπνούν σιγά σιγά μετά το λήθαργο του 2001..
Ως υστερόγραφο ο fantasmenios νιώθει την ανάγκη να διορθώσει ένα παραλίγο μεγάλο ιστορικό λάθος, και να βάλει τα πράγματα στη θέση τους έστω και αργά λέγοντας πως είναι μεγάλη δικαίωση για τον din tolkning πού στις 14/03/07 λίγο πριν τις 6 το απόγευμα ώρα Αγγλίας δήλωνε πως το neon bible είναι τουλάχιστον ισάξιο με το funeral.. και εισέπραττε γενική κατακραυγή!

λινκ για την ψηφοφορία γενικά

τγία

Στον Panda Bear και το δίσκο του Person Pitch [paw tracks] ο fantasmenios δίνει τους πολύτιμους cinquante quatre, fifty four, σαράντα πέντε πόντους. Τούτο εδώ το έχουν ψηφίσει όλοι, έχουν ειπωθεί πολλά, οπότε σιγά το κακό να υποθούν ακόμη μια φορά:

“When I first made tapes I drew pandas on them because they’re my favourite animals and it just stayed on”. Η φράση αυτή του Panda Bear ευαισθητοποίησε τον fantasmenio ο οποίος είχε παρόμοιες εμπειρίες, άκουσε λοιπόν και είπε:
Το person pitch είναι το τρίτο άλμπουμ του Panda bear (ή Noah Lennox όπως είναι το πραγματικό του όνομα). Είχε προηγηθεί το panda bear στη soccer star το 1998 ενώ το 2004 είχε κυκλοφορήσει στην paw tracks το άλμπουμ με τίτλο young prayer. Το young prayer ήταν ουσιαστικά ένα δώρο/φόρο τιμής στον πατέρα του. Η ηχογράφηση έγινε λίγο μετά το θάνατο του πατέρα του (στο δωμάτιο που πέθανε) και απέδωσε 9 τρυφερά και κατά βάση αισιόδοξα ακουστικά τραγούδια. Οι περισσότεροι όταν είναι σε κάποιο συγκρότημα λένε πως ο ήχος του συγκροτήματος είναι ένα μίγμα επιρροών και προτιμήσεων των μελών που το αποτελούν. Αν αυτό ισχύει και στην περίπτωση των animal collective οπού ο panda bear παίζει drums και τραγουδά τότε με βάση το person pitch καταλαβαίνουμε ποιος είναι ο μεγαλύτερος οπαδός των beach boys στο συγκρότημα. Το να είσαι βέβαια fan των beach boys και να παίζεις σε συγκρότημα στην Αμερική είναι όσο αναμενόμενο όσο να είσαι βρετανός και να σου αρέσουν τα αστεία των Monty Pythons. Βέβαια δεν μπορούν όλοι οι βρετανοί να ισχυριστούν πως έχουν το χιούμορ των Pythons.. αλλά ο Lennox μπορεί να είναι περήφανος για το έργο του. Αν και ο ίδιος σεμνά αποφεύγει τη σύγκριση και προτιμά να αναφέρει επιρροές όπως Luomo, Dettinger, The Zombies, Jonathan Richman (ο αγαπημένος του) Moodyman, και Daft Punk. Όλα αυτά ακούγοντας το δίσκο με απλοϊκή διάθεση, καθώς η μουσική παλέτα συμπληρώνεται από Caetano Veloso, βερολινέζικο τέκνο, Scott Walker, και Kylie Minogue όπως σοφά αναφέρεται στο review του επίσημου site της paw tracks. Ο Panda Bear άφησε τις ακουστικές κιθάρες και εξασκήθηκε στη χρήση samples και loops προσπαθώντας να κτίσει μελωδίες και ένα προσωπικό ήχο. Το αποτέλεσμα είναι πιο κοντά σε αυτόν των animal collective κάνοντας τον δίσκο απαραίτητο για τους οπαδούς του συγκροτήματος, με καλύτερα τραγούδια τα I'm Not και Ponytail. Και επειδή για όλα σε αυτόν τον κόσμο υπάρχει και μια αιτία, ο ήχος του person pitch μπορεί να αποδοθεί στο ότι ο Lennon παντρεύτηκε μια πορτογαλίδα, μετακόμισε στη Λισαβόνα και απέκτησε μια κόρη τη Nadja.. Ελπίζω να μην καταλάβει ποτέ ο Lennon πως η τύπισσα τον κάνει ότι θέλει και να συνεχίσει να κυκλοφορεί τόσο καλούς δίσκους αντλώντας έμπνευση από αυτήν..

τέσσερα

Λίγο πριν το βάθρο οι Deerhunter και ο δίσκος τους Cryptograms [kranky] παίρνουν τους σαράντα πέντε, quarante et cinq, forty five πόντους του fantasmeniou. Λινκ για την ψηφοφορία συνολικά. Τα τελευταία νέα για τους Deerhunter είναι μάλλον ανησυχητικά, ενώ σίγουρα ο Cox δεν την παλεύει. Κατά τα γνωστά ακολουθεί ο fantasmenios σε επανάληψη:

H Αθήνα.. της Γεωργίας.. των Η.Π.Α. έχει τη δική της ιστορία στην pop rock μουσική, με κύριους εκπροσώπους τους REM και τους B-52s. Η ιστορία συνεχίζεται στις μέρες μας με τους Deerhunter, το κουιντέτο δηλαδή των κιθαριστών Colin Mee, Lockett Pundt, του ντράμερ Moses Archuleta, του μπασίστα Josh Fauver και κυρίως του frontman Bradford Cox. Οι ειδικοί (πιο ειδικοί από των fantasmenio) χαρακτηρίζουν τον ήχο τους ως avant garde, avant pop με βασική επιρροή τον Bowie (της εποχής του Βερολίνου) και συγκροτήματα αναφοράς από τους My Bloody Valentine, και the Jesus and Mary Chain, έως τους Sonic Youth και τους Stereolab. Το 2005 κυκλοφόρησαν στην τοπική Stickfigure Records το τυπικά ανώνυμο πρώτο άλμπουμ τους, αλλά γνωστό από τη φράση που αναγράφεται στο εξώφυλλο (Turn It Up, Faggot) την οποία ο Cox ισχυρίζεται πως άκουγε συχνά κατά τη διάρκεια των ζωντανών εμφανίσεων του συγκροτήματος. Στη συνέχεια πραγματοποιούν το όνειρο κάθε avant-καλλιτέχνη από τη βόρεια Αμερική υπογράφοντας στη Kranky records. Στο ξεκίνημα του 2007 κυκλοφορούν το cryptograms με ιριδίζον εξώφυλλο και 12 avant-super κομμάτια. Και αν ο Cox δεν έχει σε εκτίμηση τον πρώτο δίσκο, για το cryptograms δηλώνει υπερήφανος. Πριν καλά-καλά συνέλθουμε από το σοκ κυκλοφορεί και το ep fluorescent grey, με το ομώνυμο τραγούδι που θα μπορούσε άνετα να ήταν σε κάποιο δίσκο των Slowdive και μας αποτελειώνει που λέει και ο ποιητής. Πέρα από τη μουσική των Deerhunter ενδιαφέρον παρουσιάζει η γραφική εκ πρώτης όψης μορφή του Cox. Ο ψιλόλιγνος Cox πάσχει από το σύνδρομο Marfan (όπως και ο Joey Ramone) με αποτέλεσμα να έχει δυσανάλογα μεγάλα άκρα. Και επειδή δεν θέλει να έχει τη συμβατική όψη που έχουν οι ροκ σταρ στις μέρες μας, αποφάσισε να εμφανίζεται στη σκηνή με φουστάνια. Συνήθεια που έχει τις ρίζες της στα παιδικά χρόνια του καλλιτέχνη όταν η μητέρα και η αδερφή του τον έντυναν ανάλογα…

Το μεγάλο εύρος των μουσικών επιρροών του Cox (μεταξύ άλλων δηλώνει και θαυμαστής της Γερμανικής με χορευτικό κατά βάση κατάλογο kompakt records) δεν μπορεί να περιοριστεί στους Deerhunter τους οποίους θεωρεί ποπ συγκρότημα. Έτσι στα πιο πειραματικά του μπορεί να τον πετύχει κανείς με το όνομα Atlas Sounds. Οι Deerhunter ήδη έχουν νέα τραγούδια και τίτλο (Microcastle) για καινούργιο δίσκο. Όσο για τα φορέματα, αυτά μπορεί να τα φορά και για πρακτικούς λόγους όπως φαίνεται στη φωτογραφία με τίτλο: “blowjob onstage at the Silent Barn in Brooklyn”.

Φωτογραφία από το impose

πέντε

Φτάνουμε στο τέλος της ψηφοφορίας και η αγωνία κορυφώνεται. Ο fantasmenios υποψιάζεται πως οι 37 βαθμοί που θα δώσει στον Dizzee Rascal και τον hip-hop δίσκο του Maths and English [XL] θα είναι και οι τελευταίοι που θα πάρει. Στο παλιότερο ποστ-παραλήρημα που βρίσκετε πιο κάτω ο fantasmenios θέλει να προσθέσει και την εμπειρία του από την live εμφάνιση του Dizzee στο Wembley arena. O Dizzee αν και έπαιζε support στους Babyshambles επιβεβαίωσε τη θεωρία του fantasmeniou περί ανθρώπου που το ταλέντο ξεχειλίζει, καθώς ξεσήκωσε άνετα ένα κοινό που είχε τόση σχέση με το Hip-Hop όση το λεωφορείο που περίμενα χθες (τριάντα λεπτά) με τη συνέπεια. Ο τύπος το έχει, και ο καινούργιος δίσκος του είναι όσο καλός όσο και οι προηγούμενοι. Και όσοι πριν από 4 χρόνια έσχιζαν τα ρούχα τους για τον ήχο του Λονδίνου, για το παιδί θαύμα, μπλα, μπλα, μπλα, και βάζανε τα δισκάκια του Dizzee στο top-5 και φέτος δεν έχουν θέση για αυτόν ούτε στα 20 τότε είναι βασικοί ύποπτοι για δηθενισμό πρώτου και μάλλον ανίατου βαθμού. Είναι οι ίδιοι που αποθέωναν πέρσι τη Joanna Newsom* και φέτος τον Burial** και σε τρία χρόνια όταν θα βγάλουν καινούργιους δίσκους με το επιχείρημα πως οι καλλιτέχνες δεν κατάφεραν να σταθούν στο επίπεδο των παλιότερων αριστουργημάτων τους, θα τα προσπεράσουν και θα αποθεώνουν πια κάτι της μοδός..

*αυτό ο fantasmenios δεν το κατάλαβε ποτέ
**αυτό ο fantasmenios το καταλαβαίνει και σχεδόν συμπάσχει

παλιό ποστ παραλήρημα:

μικρός στο μάτι...

Αυτά παθαίνεις αν αντί για δίσκους πουλάς μούρη.. και δεν είσαι ο Dizzee Rascal. Ο Dizzee μπορεί να πουλάει μούρη γιατί από τελειωμένο αλητάκι του ανατολικού Λονδίνου πλέον θεωρείται ως ένας από τους σημαντικότερους μουσικούς για τα 00s.. και βάλε..
Oλα ξεκίνησαν όταν ένας καθηγητής του στο σχολείο πιστεύοντας πως ο νεαρός Dylan Mills έχει ταλέντο στη μουσική του επέτρεψε να χρησιμοποιήσει έναν υπολογιστή του σχολείου για αυτό το σκοπό. Ακολουθεί πειρατικό ράδιο, η πρόχειρη ηχογράφηση/κυκλοφορία του I luv u, η γνωριμία με τον μέντορά του Wiley, και η καταξίωση με το boy in da corner το 2003. Στίχος σταθμός : I'm a problem for Anthony Blair. Στα 19 του κερδίζει το βραβείο Mercury. Είναι τέτοια η καταξίωση που όταν το 2004 οι Tv on the Radio παραλαμβάνουν στο Hollywood ένα βραβείο για το δίσκο τους (με συνυποψηφίους Wilco , Streets κλπ) δηλώνουν πως όλα καλά αλλά δώστε προσοχή στον Dizzee Rascal.. θα τον ακούνε και τα παιδιά μας...
Αφού την βγάζει καθαρή από ένα επεισόδιο με μαχαιρώματα (και πολύ κουτσομπολιό) στην Αγία Νάπα κυκλοφορεί το δεύτερο δίσκο του showtime. Τα επόμενα χρόνια δίνει βάρος σε συνεργασίες (βλ. Beck) και προσπαθεί να κάνει άνοιγμα και στην Αμερική. Οταν ο δημοσιογράφος του περιοδικού Spin τον ρωτάει αν είναι δυνατόν οι Βρετανοί να πάνε μπροστά ένα μουσικό είδος που γεννήθηκε στην Αμερική, Ο Mills με άνεση του απαντά: «φυσικά ναι, δεν θα είναι και η πρώτη φορά..». Ο Dizzee πλέον θεωρείται mainstream και μοιάζει φυσικό η nike να σχεδιάζει παπούτσι για την πάρτι του. Παράλληλα ξεκινά και την Dirtee Stank Records για να να βοηθήσει νέα ταλέντα. Το όνομα εμπνευσμένο από τους πρώτους στοίχους που έγραψε. Το νεότερο επεισόδιο στην ιστορία του Mills το νέο του LP maths and English. Maths γιατί η μουσική είναι μαθηματικά και English γιατί οι στοίχοι του είναι στα Αγγλικά!! Στο δίσκο συμμετέχουν και οι συμπαίκτες από την εθνική ελπίδων του νησιού Alex Turner (Arctic Monkeys) και Lily Allen. Πέρα από την κλασική hip hop θεματολογία-συμπεριφορά του τύπου τα χώνουμε παντού και έχουν δει πολλά τα μάτια μας, αυτό που κάνει τον Dizzee Rascal ξεχωριστό είναι οι πολλές ιδέες του. Σε τέτοιο βαθμό που αναγκάζει τον fantasmenio να καταφύγει σε γνωστή φράση κλισέ: είναι το παιδί θαύμα. Με σωστές δόσεις χιούμορ και ειρωνείας παραμένει πρωτότυπος ακόμα και όταν χρησιμοποιεί samples που μέχρι και ο πιο άσχετος καταλαβαίνει. Στα καλύτερα του πουλάει μούρη στους placebo τούτου του κόσμου λέγοντας A friend in need is a friend indeed /But a friend with no money and no weed.

έξι

O Pluramon με το δίσκο του The Monstrus Surplus [karaoke kalk] στην έκτη θέση της φαντασμένιης λίστας. Ακολουθεί σε επανάληψη το πως και το γιατί..

the 'gazers need excitement

Οπως έχει ξαναπεί ο fantasmenios, η λεγόμενη και shoegaze μουσική είναι της μόδας. Ο Ulrich Schnauss και οι M83 είναι από τα καλύτερα ονόματα που στηρίζουν τον ήχο αυτό στις μέρες μας. Αμφότεροι κυκλοφόρησαν φέτος καινούργιους δίσκους, οι οποίοι ήταν απλά καλοί, σε σχέση με αυτά που μας έχουν συνηθίσει. Αντίθετα ο Pluramon (δηλαδή ο Marcus Schmickler) συνεχίζει με το the monstrous surplus [karaoke Kalk 2007] εκεί που είχε σταματήσει με το Dreams Top Rock [karaoke Kalk 2003]. Περίληψη προηγουμένων: Ο Marcus Schmickler κυκλοφόρησε με τη Julee Cruise στα φωνητικά το εκπληκτικό Dreams Top Rock για το οποίο ο συντάκτης του Wire έγραψε πως είναι ότι καλύτερο έχει κυκλοφορήσει σε avant pop/noise από την εποχή του Isnt Anything των My bloody Valentine. Τη Julee Cruise προφανώς την έχεις ακούσει από το soundtrack της τηλεοπτικής σειράς Twin Peaks του David Lynch.

Στον καινούργιο δίσκο των Pluramon συμμετέχει στα φωνητικά εκτός από τη Julee και η Γερμανή ηθοποιός Julia Hummer. Ο Marcus παίζει την κιθάρα του όπως πρέπει (κοιτάζοντας τα παπούτσια του δηλαδή), οι ιδέες δεν είναι πολλές, έχει και μια απρόσμενη διασκευή στο "If The Kids Are United" των Sham 69's αλλά εν τέλη ο όμορφος συνδιασμός μελωδίας, θορύβου και ατμοσφαιρικών φωνητικών (οι φωνές της Julee και της Julia μοιάζουν αρκετά) θα αφήσει ικανοποιημένο κάθε φίλο της dream pop. Ακόμα και αυτούς που δεν ήταν ανάμεσα στους 70 που είδαν το εκπληκτικό live του Pluramon μαζί με την Julee πριν από ακριβώς 2 χρόνια (17-11-2005) στο Bios, και είναι σχεδόν σίγουρο πως από τότε είναι φίλοι του σχήματος.

update: τα fishing και drowning in you είναι από τα τραγούδια της χρονίας

επτά

Μια εβδομάδα πριν μάθουμε το νικητή της ψηφοφορίας και είναι καιρός πια ο fantasmenios να δώσει στους The Go! Team και το δίσκο τους Proof of Youth [memphis industries] τους πρώτους τριάντα, thirty, trente πόντους..
Για δυο λόγους και μόνο ήθελε ο fantasmenios να περάσει γρήγορα το φετινό καλοκαίρι. Για να δει και πάλι τον Τάκη στα πράσινα, και για να ακούσει το νέο δίσκο των The Go! Team. Άξιζε η υπομονή που έκανε τρία χρόνια καθώς οι επιστροφές του Τάκη στην Πανάθα και των The Go! Team στη δισκογραφία μόνο θετικά μπορούν να κριθούν.
Το Proof of Υouth έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που μπορούν να κάνουν κάποιον οπαδό των The Go! Team. Είναι φασαριόζικο, παιχνιδιάρικο, έξυπνο, πολύ μελωδικό. Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά τα συστατικά αλλά στο πιο ροκ; Εμ δεν είναι τυχαίο που ο kevin Shields δήλωσε πριν από δυο χρόνια μετά από live τους πως ήταν το καλύτερο που έχει δει στη ζωή του. Μακάρι να πετύχει και το προξενιό και να τους βοηθήσει στην παραγωγή του τρίτου δίσκου.
Το Proof of Υouth εδραιώνει τους The Go! Team ως ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα της δεκαετίας. Εχουν το δικό τους ήχο, τη δική τους αισθητική και ανήκουν στη σπάνια κατηγορία συγκροτημάτων που έχουν αναγνωριστεί εμπορικά και καλλιτεχνικά σε Ευρώπη και Αμερική.

οκτώ

Οταν έφτιαχνε τη λίστα του ο fantasmenios για τα 20 καλύτερα δισκάκια της χρονιάς σκεφτόταν πως ακόμα δεν είναι σίγουρος για τα 20 καλύτερα του 1997.. πως να είναι για το 2007; Anyway μετά κόπων και βασάνων έφτιαξε μια λίστα από την οποία "πέρασαν" περίπου 60 δισκάκια. Τα πρώτα οκτώ είναι και τα μοναδικά που δε σβήστηκαν και δεν μετακινήθηκαν ποτέ.
Ο fantasmenios ψηφίζει στο νούμερο οκτώ τον Pole και το δίσκο του Steingarten [~Scape]. Πέρασαν επτά μήνες αλλά δεν άλλαξε γνώμη.

εννέα

Μπήκαμε στην τελική ευθεία της ψηφοφορίας για τα 20 καλύτερα δισκάκια του 2007.
Δεκαπέντε πόντοι, fifteen points, quinze points στους Supermayer και τον kompakt δίσκο τους Save the World. Η συνεργασία του κύριου kompakt Michael Mayer και του γνωστού και μη εξαιρετέου Superpitcher. Ο δίσκος που θάψανε αυτοί που πέρνουν τσάμπα τα cd (..είναι αντίθετοι με το downloading και αποθεώνουν τους Radiohead για την κίνηση in rainbows). Ισως να έχουν δίκιο, άλλωστε ποιος είναι ο fantasmenios που από τα πολύ καλά δισκάκια που κυκλοφόρησε φέτος η kompakt (the Field και Thomas Fehlmann) ξεχώρισε αυτό; Μάλλον γιατι είναι το μόνο δισκάκι που από τη στιγμή που πέρασε στο mp3 του δεν βγήκε ποτέ ξανά. Οι supermayer δεν θα φέρουν την επανάσταση στη χορευτική μουσική με αυτό το δίσκο άλλα ο fantasmenios γουστάρει όταν κοιτούν λοξά προς την ποπ με τραγούδια όπως το the art of letting go..

δέκα

Δεν φτάνει που ο gone4sure μας έβαλε στο τριπάκι να ανεβάζουμε post κάθε μέρα, τώρα με τη βαθμολόγηση που προτείνει αναγκάζει τον fantasmenio να βρει πως λέγονται στα γαλλικά οι αριθμοί 54, 64 και 75. Καθόλου απλό αν σκεφτείς για παράδειγμα πως η μετάφραση του γαλλικού 80 στα ελληνικά θα ήταν το: τέσσερις φορές το είκοσι.
To δωδεκάρι του fantasmeniou πάει στους Efterklang και το δίσκο τους Parades [leaf]. Πριν από αυτό είχαν κυκλοφορήσει και το πολύ καλό EP under giant trees για το οποίο ο fantasmenios είχε γράψει. Αμφότερα τα δισκάκια ξεχωρίζουν για το υψηλής αισθητικής προσεγμένο artwork. Κιθάρες, πιάνο, βιολιά, τρομπέτες, γυναικεία φωνητικά, αντρικά φωνητικά, πνευστά, κρουστά.. της πουτάνας γίνεται σε αυτό το δίσκο!! Σου δημιουργεί όντως την αίσθηση πως είσαι σε παρέλαση.

Συγκεντρωτικά αποτελέσματα από τη ψηφοφορία για τα 20 καλύτερα εδώ

έντεκα

Στους A Place to Bury Strangers και το ροκ δίσκο τους A Place to Bury Strangers [Killer Pimb] o fantasmenios δίνει ten points, dix points, δέκα πόντους.. Εδώ δεν έχει πρωτοτυπίες. Οι νότες είναι επτά και ο συνδυασμός που μπορείς να κάνεις με αυτές πεπερασμένος. Οι μελωδίες, ο ήχος, ο ρυθμός κάτι σου θυμίζουν. Το τρίο από τη Νέα Υόρκη δεν μπορεί να κρύψει τις επιρροές του (Jesus and Mary Chain, MBV, Suicide, Joy Division κ.λ.π.) και τον ενθουσιασμό του (όταν αυτοδιαφημίζονται ως η μπάντα που παίζει πιο δυνατά στην πόλη..). Δεν πειράζει όμως. Ο δίσκος τους γαμάει και ας μην είναι έχει ίχνος πρωτοτυπίας, άλλωστε αν οι καλύτεροι δίσκοι πρέπει να έχουν ως κύριο γνώρισμα την πρωτοτυπία.. όχι top-20 αλλά με το ζόρι θα φτιάχναμε top-5 κάθε χρονιά! Μακάρι να μην καταλήξουν σαν τους Black Rebel Motorcycle Club και τους Dandy Warhols που είχαν ανάλογο ξεκίνημα..

δώδεκα

Η ψηφοφορία συνεχίζεται και μελετώντας τα πρώτα αποτελέσματα δεν προκύπτουν πολύτιμα συμπεράσματα. Στους Fridge και τον post-rock δίσκο τους The Sun [Text/Domino] πάνε οι εννιά πόντοι του fantasmeniou. Η επανεμφάνιση μετά από έξι χρόνια του βρετανικού συγκροτήματος απάντηση στους Αμερικάνους πιονέρους Tortoise. Το the sun θα έπρεπε να το είχαν βγάλει οι τελευταίοι μετά το Millions Now Living Will Never Die άντε μετά το TNT. Ο fantasmenios ακούει το Oram και απορεί με το επίπεδο απόδοσης που μπορεί να πιάσει τo τρίο των fridge με μπροστάρη τον Kieran Hebden.

δεκατρία

Οι οκτώ πόντοι στον εκ Βερολίνου Καλιφορνέζο Andrew Pekler και τον ηλεκτρονικό-πειραγμένο δίσκο του Cue [kranky/~scape]. Για να το εκτιμήσεις πρέπει να έχεις πολύ ελεύθερο χρόνο, να μην έχεις τα νεύρα σου, και να επισκέπτεσαι κάθε μέρα τη σελίδα των Autechre (προς αναζήτηση νέων για το καινούργιο άλμπουμ).

δεκατέσσερα

H ψηφοφορία συνεχίζεται ομαλά. Ενα μεγάλο ευχαριστώ στον πρόεδρο της εφορευτικής επιτροπής lkrory21.
O DJ Distance και ο dubstep δίσκος του My Demons [planet mu], sept points, seven points, επτά πόντοι..
Για υστερόγραφο εδώ για πάρτι εδώ και για χριστουγεννιάτικα ψώνια εδώ

δεκαπέντε

Εκτη μέρα της ψηφοφορίας και δύσκολο φαίνεται να προβλέψει κάποιος το νικητή από τα πρώτα συγκεντρωτικά αποτελέσματα.
Ο fantasmenios δίνει στον Ulrich Schnauss και το shoegaze δίσκο του Goodbye [Independiente] six points, six points, έξι πόντους.. Το παιδί θαύμα επιστρέφει με τρίτο δίσκο. Μετά τις πρώτες ακροάσεις ο fantasmenios απογοητεύτηκε. Φταίει ο Ulrich που δεν άντεξε να καταπιέζει άλλο την αγάπη του για τους slowdive? Οχι βέβαια. Ο fantasmenios φταίει που από τη μια νόμιζε πως θα άκουγε το δίσκο της δεκαετίας (λες και δεν του έφταναν οι δυο που έχει ήδη κυκλοφορήσει!!), και από την άλλη δεν έβλεπε το προφανές. Προφανές: Αν κυκλοφορούσε αυτός ο δίσκος από τους Fine Dead (λέμε τώρα), θα ήταν ή δεν θα ήταν το ντεμπούτο της χρονιάς?

ΥΓ1 Του χρόνου πρώτα ο ΘΕΟΣ ο fantasmenios προτείνει να ανεβαίνουν ανά 2 μέρες τα καλύτερα.. κάθε μέρα post ΛΙΩΣΑΜΕ!!

ΥΓ2 Κίτρινο χαρτάκι: Το βράδυ στο AN οι MONO από την Ιαπωνία.

δεκαέξι

Τα πρώτα αποτελέσματα της ψηφοφορίας. Στους interpol και το ροκ δίσκο τους our love to admire πέντε πόντοι, cinq points, five points..

Σίγουρα ένα κλικ πιο κάτω από τα προηγούμενα τους, αλλά φορτίζουν και πάλι την ατμόσφαιρα ιδιαίτερα με το riff του rest my chemistry καθώς και με το τραγούδι που κλείνει το δίσκο lighthouse. Στον fantasmenio αρέσει πολύ η φορτισμένη ατμόσφαιρα και ο στοίχος: 'Cause today my heart swings / Yeah, today my heart swings. Χρειάζεται να έχεις στα 20 καλύτερα και τους Interpol. Αν έχεις ντέρτι τι θα ακούσεις; Interpol θα ακούσεις..

δεκαεπτά

H εκστρατεία του gone4sure κατά της αποχής φαίνεται πως πέτυχε, καθώς η ψηφοφορία συνεχίζεται με μεγάλη προσέλευση.
Στους Dinosaur Jr. και το rock δίσκο τους beyond [Pias], quatre points, four points, τέσσερις πόντοι.. Για τον fantasmenio το beyond ανήκει στην κατηγορία δίσκων όπου: αγαπημένο συγκρότημα μετά από καιρό επανασχηματίζεται και κυκλοφορεί νέο δίσκο και εσύ από τη μια το περιμένεις σαν τρελός, αλλά από την άλλη έχεις την ανησυχία πως δε θα κρατηθούν στα παλιά υψηλά στάνταρ απόδοσης και ο δίσκος θα είναι μάπα. Οπως για τα come back των suicide, go betweens και new order η ανησυχία αποδείχθηκε άδικη, έτσι και για το beyond, που μπορεί να μην είναι αριστούργημα αλλά είναι τόσο καλό ώστε να φέρει την υπογραφή dinosaur jr.

δεκαοκτώ

Η ψηφοφορία προχωρά χωρίς απρόοπτα. Στους Chromatics και τον pop δίσκο τους night drive [italians do it better], trois points, three points, τρεις πόντοι.. Ο fantasmenios μίλησε.

δεκαεννιά

Και η ψηφοφορία συνεχίζεται. Για τον Apparat και τον IDM δίσκο του Walls [Shitkatapult Strike] deux points, two points, δύο πόντοι.. Πάρε και μια άλλη γνώμη

είκοσι

Ξεκινά η ψηφοφορία. Στον PHAROAHE MONCH και τον Hip Hop δίσκο του desire [SRC / Universal Motown]: un point, one point, ένας πόντος.. Πάρε και μια δεύτερη γνώμη