φανταέντεκα

Και τελικά όλα αυτά έγιναν για το τίποτα, έγιναν για να βγάλει το άχτι της η δεξιά. Ναι, καλά διαβάσατε φίλες μου. Πασχίζουν όλες οι χώρες να βγάλουν εμβόλιο και εμείς οι Έλληνες που το έχουμε έτοιμο σφυράμε κλέφτικα. Για να μην κυριαρχήσουμε και πάλι  όπως μας αρμόζει μετά από 200 ένδοξα χρόνια γεμάτα επιτυχίες.  Για να μη γιορτάσουμε τα 200 μέσα στο σπιτάκι τους, την Πόλη, τη βασιλεύουσα το σπιτάκι μας. Ενδεχομένως να είναι ο Μελισσανίδης πίσω από όλα αυτά, καθώς αν χρησιμοποιούσαμε το εμβόλιο που ήδη έχουμε, και παίρναμε την πόλη τι θα το έκανε το γήπεδο στα Νέα Φιλαδέλφεια; Σκλαβενίτη ή Τζάμπο θα το κανε; Έτσι έχουν τα πράγματα φίλες μου, και μη ρωτάτε σαν να μη ξέρετε. Τι ποιο εμβόλιο; Δηλαδή το εμβόλιο που εδώ και 50 χρόνια κάνουν οι Έλληνες φαντάροι και δεν αρρωσταίνουν για πέντε χρόνια είναι δυνατό να μην μπορεί να κάνει καλά κινεζικό ιό, θα κωλώσει στην κινεζιά ρε; Πάτε καλά; Πάλι καλά που τα λέει ο Φαντασμένιος, πεστα Μένιο, make blogosphere great again! 

Λοιπόν ας περάσουμε όμως τώρα στη μουσική σας ενημέρωση, με μια κυκλοφορία του Daniel O'  Sullivan που αξίζει πραγματικά να ακούσετε. Ο λόγος για το The Colour Of Entropy (In Three Stages) το οποίο θα μπορούσε να είναι σαπορτ για το επόμενο δίσκο που είναι το βασικό μας θέμα σήμερα. Στο 11 της φανταλίστας συναντάμε (sic) το Companion Rises του Six Organs Of Admittance. Εντάξει δεν είναι λίγες οι ασχήμιες τούτου του μπλογκ αλλά δεν μπορείτε να το κατηγορήσετε για νοσταλγολαγνεία. Αλλά και τι δεν θα έδινε ο Φάντα να ήταν σε ένα live στο μικρό μουσικό θέατρο με Six Organs και O' Sullivan και να έχει μέσα 100 άτομα να καπνίζουν τσιγάρα, μπάφους, να περνάνε από μπροστά από τον Φάντα, να μη βάζουν κώλο κάτω, να του κλάνουν τη μούρη, να μιλάνε σε όλο το λαηβ να φωνάζουν ρε, να παίζουν με τα κινητά, να έχει και πέντε φωτογράφους με φακούς πιο μεγάλους από τη μύτη του Κυριακίδη και να τραβάνε με φλας, να σπρώχνουν τον κόσμο, να είναι και δυο κοπέλες που θέλουν να αφήσουν τα μπουφάν μπροστά, και ο ηχολήπτης να τα έχει κάνει σκατά και να μας έχει πάει αδιάβαστους από το ριβερμπ και μετά από έξω όλοι να μη φεύγει κανείς και να κοιτάει ο ένας τον άλλο για να δει αν ο άλλος κοιτάει καθότι είμαστε όλοι σταρ, η Αθηνά είναι σαν την Νέα Υόρκη των 70ς, χαχχαχαχαχαχαχαχαχαχαχχαχαχα ενός λεπτού σιγή, και σε ποιο μπαρ είναι η φάση. Και μετά 2 ντεπόν και 2 λίτρα νερό, και να μετράς τις καληνύχτες Φάντα. Τι σχέση έχουν αυτά με το δίσκο; Ε ο δίσκος είναι εκεί, παίζει από πίσω και δεν ενοχλεί αλλά την κάνει τη δουλειά αντερκοβερ.