ένα νέο ποστ

 Εδώ στα ακραία μουσικά φαινόμενα δεν μας αρέσουν οι δικαιολογίες αλλά ο Απρίλιος ήταν δύσκολος μήνας. Πούτσα. Έδωσε η αφεντικάρα το δώρο και πρέπει οι εργαζόμενοι να δουλεύουν 15 ώρες. Όχι 15 ώρες πάνω κάτω τη σφραγίδα και F5 στο μεηλ, αλλά 15 ώρες να βγαίνουν λαγοί από τα καπέλα, να μας χαρίζουν όλα τα νόμπελ και  να βάζουμε και δέκα γκολ στον Μουρίνιο. Σε αυτή την ωραία ατμόσφαιρα, στην καρδιά της άνοιξης (ανοιξάρα) δεν είναι πως γίνονται και πολλά πράγματα. Έπαιξε λέει ο Tricky και του πέταγαν ντομάτες, ο Kurt Vile ήταν απάτη αλλά ο Φαντασμένιος δεν πήγε. Και καλύτερα που δεν πήγε γιατί θα είχε υλικό να γράφει  κράζει για δυο μήνες. H παράσταση του Ikeda ήταν καλή αλλά δεν ήταν λαηβ (δηλαδή ήταν παράσταση). Βαρεμάρα. Βαρεμάρα και κατάθλιψη που έκατσε μια χαρά με το Big Wheel and Others του Cass McCombs. Σε αυτό το σημείο η διεύθυνση του μπλογκ αισθάνεται την ανάγκη να ζητήσει ένα συγγνώμη από φίλους, κολλητούς, άρχοντες και συναδέλφους (σαητς) που αναγνώρισαν το μεγαλείο του δίσκου αιώνες πριν. Άλλη μια περίπτωση που αποδεικνύεται πανηγυρικά πως ο Φαντασμένιος είναι ιντερνετικά καθυστερημένος. Καλά κάνετε και δεν τον διαβάζετε. Morning Star λοιπόν το ρηπιτάτο σάουντρακ της γλυκομιζέριας. Χρειάζεται και αυτή γιατί αν όλα πήγαιναν καλά δεν θα είχε ενδιαφέρον.

Shitty songs, shitty art, shitty hearts, to push away, i touch my scar.. ΤΙ ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ????

*Η φωτογραφία από τον Skantzman (όπως παλιά). 

 ~~~~~~~ο~~~~~~~

εκπομπάρα

Ακραία ραδιοφωνικά φαινόμενα | 27-04-2014 by Fantasmenios on Mixcloud

τα απομεινάρια βαράνε ακόμη

Οι αράδες τούτες γράφονται ενώ στα ηχεία βαράει ο πένθιμος, αργός, βαρύς σχεδόν πωγωνίσιος σκοπός των Earth. Παίζει το Hex Or Printing in the Infernal Method το οποίο κυκλοφόρησε το 2005 (δυο χρόνια μετά την επαναδραστηριοποίηση τους). Με ταμπελίτσα ολίγη country με τίμια drone οι Earth ακούγονται 43 φορές πιο αληθινοί από τους... ας πούμε τους Wooden Shjips. Όχι ότι είναι ψεύτικοι οι Shjips και οι κάθε Shjips, αλλά υποβόσκει μια σπουδαιότητα στις συνθέσεις και στον ήχο των Εarth. Ένα ειδικό βάρος δυσανάλογο για μια μπάντα που έχει δεν έχει 500 λέξεις στη wikipedia. Βέβαια πολύ πριν το ίντερνετ οι Earth έβγαζαν το earth2 (1993), το οποίο έγινε θρησκεία και δοξάζεται χρόνια τώρα από τους Sunn O))) ως τους Om. Ενώ το πιο συμβατικό και προσιτό Pentastar: In The Style of Demons (1996) θα μπορούσε να είναι η καλύτερη κυκλοφορία της Sacred Bones ή σάουντρακ του True Detective. Στο βίντεο του Tallahassee ο Dylan Carlson αγοράζει ένα όπλο (είχε αγοράσει και το πιστόλι που τίναξε τα μυαλά του Kurt Cobain στο πάτωμα).

Πάνε 20 χρόνια από την ιστορική στιγμή. Ο Φαντασμένιος την άκουσε από το ράδιο, αλλά από συγκίνηση ούτε μικρόλιτρο δακρύου καθώς τη χρονιά εκείνη άκουγε μόνο REM. O Μ. Stipe να είναι καλά και όλοι οι άλλοι να πάνε να γαμηθούν. Όταν δε λίγους μήνες μετά  γινόταν ο κακός χαμός με το unplugged και τα about a girl, έπρεπε να βουτάει σε πισίνα με κλερασιλ για να απαλλαγεί από τα σπυράκια. Βέβαια ήταν μικρός και χαζός ο Φαντασμένιος, και δεν μπορούσε καν να σκεφτεί ότι η τηλεόραση παίζει dEUS και Sonic Youth γιατί το 1991 (όταν ο Φαντας άκουγε μόνο Scorpions) o Cobain πέταγε μια μολότοφ στη μουσική βιομηχανία διασκευάζοντας με πιο δυνατές κιθάρες και πιο κουλ στίχους το More Than a Feeling. Οι σχέσεις Nirvana Φαντασμένιου αποκαταστάθηκαν με το From The Muddy Banks of the Wishkah (δεν χρειάζεται γιατί, ο τίτλος τα λέει όλα). Από όλη τη Nirvanιάδα (από θεωρίες συνωμοσίας και βιβλία ως μπρελόκ), ο Φαντασμένιος ξεχωρίζει το φιλμ about a son, στο οποίο ο σκηνοθέτης δημιουργεί μια σχεδόν μεταφυσική ατμόσφαιρα, με τον Cobain να ακούγεται σαν να μιλάει μετά θάνατον από το υπερπέραν σύννεφο. Πρόκειται για έναν αρκετά ιδιαίτερο τρόπο βιογραφίας, όπου εικόνες από τη ζωή στο Seattle και τα πέριξ έρχονται να δέσουν με τις ηχογραφημένες συνεντεύξεις που έδωσε ο Cobain στον Michael Azerrad για το βιβλίο "Come As You Are: The Story of Nirvana."

O Carlson, 20 χρόνια μετά την εποχή της ηρωίνης, ποζάρει σένιος στο εξώφυλλο του Wire. Το φιλαράκι του, ο Kurt, αν ζούσε στην καλύτερη θα ήταν στα πρόθυρα της αφάνειας όπως σχεδόν οι περισσότεροι της "χαμένης" γενιάς του. Αλλά με τον ευαίσθητο και αδύναμο χαρακτήρα του, πιο πιθανό θα ήταν να χαραμιστεί σε καμιά τομ κρουζ αίρεση. 

~~~~~~~~~~ο~~~~~~~~~~

κατανυκτικά στον poplie.eu

Ακραία ραδιοφωνικά φαινόμενα |06-04-2014 by Fantasmenios on Mixcloud

έχω να γράψω 14 μέρες

Βασικός, διαχρονικός και αναντικατάστατος κανόνας σε όλα τα εγχειρίδια του κουλνες είναι αυτός που λέει "πρέπει να συντηρείς κάποιο μυστήριο, δηλαδή που και που εξαφανίσου". Έτσι είπαμε εδώ στα ακραία μουσικά φαινόμενα να κάνουμε ένα μυστήριο (αποτράβηγμα) fade out. Στα πλαίσια της δραματικής εξαφάνισης έμεινε αναπάντητο και το σχόλιο του ring στο post για τον King Khan. Ε και; Ρώτησε κανείς; Έψαξε κανείς; Κανείς. Kαι οι μπάρες από το google analytics είναι σε επίπεδα ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ. Αλλά δεν έχει σημασία. Ποτέ δεν είχε.

Μια Πέμπτη βράδυ στα έξι σκυλιά εμφανίστηκε ο Arve Henriksen. Μάστορας της τρομπέτας, μέλος των σπουδαίων Supersilent, και πρωταγωνιστής του 17ου ποστ αυτού του μπλογκ (η χρυσή εποχή των μπλογκ ήταν γεμάτη με χαζά κείμενα σαν αυτό). Με το ένα χέρι στην τρομπέτα, το τρομπετίνι ή τη φλογέρα και με το άλλο να πασπατεύει τα σχεδόν φτωχά και λιτά ηλεκτρονικά τσουμπλέκια του. Την ίδια ώρα που 9 χιλιόμετρα στο βορρά ο Ζοτς δάκρυζε, ο Arve αυτοσχεδίαζε και έμοιαζε να απολαμβάνει το βράδυ όσο και οι αρκετοί πιστοί φίλοι της τζαζοηλεκτρονικοπειραματικής μουσικής που ήσαν παρόντες. Πριν από 10 χρόνια το λαηβ αυτό θα γινόταν στο bios με 5 ευρώ και θα μάζευε 20 άτομα. Δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι να έρθουν οι Supesilent. Δύσκολο αλλά πέρσι ήρθε ο deathprod (εδώ είναι ευκαιρία να πει κάποιος "what the fuck???"). 

Περάσαν κάποιες μέρες και μια Κυριακή οι Baby Guru εμφανίστηκαν στο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου παίζοντας λαηβ μουσική για τρία παλιά και βουβά (αλλά Γαλλόφωνα) ντοκιμαντέρ. Η εμφάνιση και οι μουσικές των Guru ήταν πολύ ανώτερες από τα ντοκιμαντέρ. Είναι οι Guru οι πιο φορμαρισμένοι οργανοπαίχτες στη χώρα;

Πέντε μέρες μετά και τσουπ ο Φαντασμένιος βρίσκεται σε λαηβ των Guru (αυτή τη φορά για την παρουσίαση του Marginalia). Το Marginalia είναι ένας ιστορικός δίσκος (δηλαδή θα μείνει στην ιστορία) και τα ακραία μουσικά φαινόμενα εργάζονται πυρετωδώς σύσσωμα και σύντομα θα επανέλθουν και αυθεντικά και τεκμηριωμένα με κάμποσες λέξεις. Στα του λαηβ το παίξιμο των Guru θυμίζει τρένο που πάει στην κατηφόρα με διακόσια. Η δυναμική υπάρχει αν και δεν απλώθηκε σε όλο της το μεγαλείο. Αναμενόμενο αυτό καθότι είναι καινούργια τα τραγούδια, αλλά δεν χρειάζονται βιασύνες, όλα θα γίνουν.

~~~~~~~~ο~~~~~~~~

μια εκπομπή από την χειρότερη Κυριακή του χρόνου

Ακραία ραδιοφωνικά φαινόμενα |30-03-2014 by Fantasmenios on Mixcloud