φανταδεκαεννιά

Αααα είσαι και εσύ εδώ. Θυμήθηκες να βγάλεις δίσκο μετά από 200 χρόνια. Για κάνε λίγο προφίλ. Εντάξει το μάτι δεν είναι γουρλωτό αλλά το τούτο του (*δείχνει το κούτελο) κάνει κάτι από Μαρίκα, μωρέ λες; Η αλήθεια είναι πως είναι διασκεδαστικός, η χαρά της ζωής, δεν πα να γαμιέται ότι μπορεί να γαμηθεί, ετούτος άντε να πάει μέχρι καμιά εσωτερική βαθειά αναζήτηση με αποτελέσματα φιλοσοφία και ψυχολογία πρώτης δημοτικού. Βέβαια στο μυαλό του όλο αυτό φαντάζει πιο σπουδαίο από το έπος του 40. Το Mystic Familiar, o 5ος δίσκος του παλιόφιλου μπαντμεητ Dan Deacon και πέτυχε και δεν πέτυχε. Μουσικά είναι τόσο καλός που μπαίνει σε μια κατά γενική ομολογία "δύσκολή" φανταλίστα, ωστόσο μένει στις τιμητικές θέσεις καθότι μετά από 2 Lockdown δεν περνάνε εύκολα φιλοσοφίες της πούτσας "Feel free: First you must relax before transcend."

 

υγ μόνο για την Τζι Αι Τζεν: στο #19 είναι ο Dan Deacon τον οποίο στο ποστ παρομοιάζω με τους Μητσοτακομπακογιάννηδες που είναι στην κοσμάρα τους - μεγάλοι περίπατοι και Πάρνηθες κλπ