ακραία ραδιοφαινόμενα

Ακραία ραδιοφωνικά φαινόμενα |26-09-2015 by Fantasmenios on Mixcloud

Σε άλλα νέα αυτά εδώ πάνω είναι τα πρώτα ακραία ραδιοφωνικά φαινόμενα της σεζόν για τον poplie.eu. Πάντα με το γνωστό αυθεντικό και τεκμηριωμένο ύφος η εκπομπή θα μεταδίδετε κάθε Σάββατο στις 4. Όχι αυτή, κάθε φορά θα είναι διαφορετική. Στο mixcloud θα ανεβαίνει μόνο η χειρότερη εκπομπή κάθε μήνα για να δείτε τι χάνετε όσοι την χάνετε.

10 μέρες μετά τη συναυλία της Angel Olsen | an 15/09

Φαντασμένιε γράψε 10 πράγματα που θα θυμάσαι από το λαηβ της Angel Olsen.

1. Παίζει τυπική αμερικάνικη ποπ ροκ. Είδος που μοιάζει να είναι σχεδόν υπό εξαφάνιση στις μέρες μας. Μάλλον γιατί σε αυτό προέχει η μελωδία και το συναίσθημα, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα πράγματα που φαίνεται να απολαμβάνουν οι βιαστικοί εκλεκτικοί νεανίες όπως το ύφος, η δομή, η ενέργεια και οι συνθετικές ανατροπές. Στην πραγματικότητα εδώ δεν μπορεί να κρυφτεί κανείς, για να σταθείς παίζοντας τέτοια μουσική πρέπει να είσαι καλός. Και η Angel Olsen είναι καλή.

2. Στα της σκηνικής παρουσίας ο αρχαίος ενισχυτής μπάσου δεν μάσησε από την κατάρα που έχει πέσει στην πόλη (βλέπε Viet Cong και Soft Moon), η Angel Olsen ενεφανίσθει ως το κορίτσι της διπλανή πόρτας με κάπως αυξημένη αίσθηση του χιούμορ, δημιουργώντας έτσι μια αντίφαση με το περιεχόμενο των τραγουδιών της. Κανένα πρόβλημα.

3. Μια φωνή από το βάθος λέει πως περίμενε το λαηβ δέκα φορές καλύτερο. Η φωνή από το βάθος είχε ακούσει το δίσκο της Angel Olsen επτά εκατομμύρια φορές αρά είναι σοφή φωνή από το βάθος. Αρά θα μπορούσε να είναι καλύτερη από πολύ καλή που ήταν. Χαμός.

4. Σήμερα κυκλοφορεί το νέο mini Lp των Baby Guru. Ε μα.

5. Και να ξεχάσω θα μπω στο blog της άκου αυτό να διαβάσω. Στην τελευταία παράγραφο τα λέει πολύ καλά.

6. Στο τέλος του λαηβ έγινε κάτι μοναδικό.Η Angel Olsen έπαιζε και δεν μίλαγε κανείς, ήταν τόση η ησυχία που ακουγόταν ο εξαερισμός του κλαμπ. Το ότι κέρδισε την απόλυτη ησυχία αυτομάτως προσδιορίζει την ποιότητα της συναυλίας. Βόηθησε φυσικά και το γεγονός πως στο an παρίσταντο οι ομορφότεροι, ευγενικότεροι και καλόκαρδοι άνθρωποι σε αυτή τη χώρα.

7. Ήπια δυο ποτά. Δεν πρόλαβα να πιω τρίτο.
 

8. Αυτά. Φτάνει. Καλά είναι και τα οκτώ, άσε που το επτά πιάνει για δώδεκα. Και στην τελική τι κόλλημα έχουν φάει όλοι και φτιάχνουν δεκάδες;

Δεν υπάρχει που λένε και οι νέοι | ψχ 2015

Τρία καινούργια τραγούδια σε άλλο επίπεδο. Οι Baby Guru. To τζαμάρισμα με τους chickn. Το τζαμάρισμα φίλε. Baby Guru rave band. Ναι. Οι Phsychedelic Trips To Death. Χορεύει ο κόσμος. Χαμός. Άντε γεια σας, ωραία μου αυτάκια άντε γεια σας. Η εμφάνιση των Victim of Society με ντράμερ δικαιώνει όσους τους πρήζανε τα αρχίδια τόσα χρόνια. Χ α μ ό ς. Άντε τώρα να ξεκινήσει το πρήξιμο για να πάρουν μπασίστα. Και κόσμος όμορφος νέος που ήρθε για να περάσει καλά και όχι για να πει πως πήγε. yo

 

είμαστε τα Διάφανα Κρίνα | 10/09 Τεχνόπολις

 

αφιερωμένο στον mouxlaloulouda

Αυτό το ποστ δεν θα έχει καμία συνοχή. Ναι και ποιο έχει θα πουν οι κακοί, επίσης για ακόμα μια φορά το κυρίως θέμα είναι το αγαπημένο του Φαντασμένιου, δηλαδή ο Φαντασμένιος. Δεν πρόκειται για λαηβ ρηβιου. Σε καμία περίπτωση. Χμ πώς να το θέσει ο Φαντασμένιος; Μερικές φορές είναι προτιμότερο να παρατεθούν  ατάκτως απλά γεγονότα και σκέψεις. Μάλλον πιο εύκολο είναι. Πάμε λοιπόν χωρίς επιχειρήματα.

Θυμάται ο Φαντασμένιος πως όταν πήγε να φοιτήσει στα Γιάννενα το πρώτο λαηβ που είδε ήταν τα Διάφανα Κρίνα στο Μαντζατο (το παλιό). Ήταν λίγες μέρες μετά το λαηβ των Rolling Stones στο ΟΑΚΑ. Θάνος Ανεστόπουλος μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας εναντίον Μικ Τζάγγερ εκ πυροτεχνημάτων απαστράπτοντα, σημειώσατε άσσο ημίχρονο άσσο τελικό. Εκείνη τη χρονιά ο Φαντασμένιος πρέπει να είδε τα Κρίνα πέντε φορές.

Ένα από τα βασικά επιχειρήματα για την προώθηση του CD ως νέου μέσου ήταν πως δεν χαλάει. Το πρώτο CD που παρέδωσε πνεύμα στο στέρεο του Φαντασμένιου ήταν το πρώτο δισκάκι των Διάφανων Κρίνων. 

Από τότε που ξεκίνησε με τα φορητά mp3 player ο Φαντασμένιος (8 χρόνια, 6 συσκευές) πάντα έχει φορτωμένο ένα δισκάκι των Διάφανων Κρίνων.

Τα Διάφανα Κρίνα έζησαν τη χρυσή εποχή του ελληνόφωνου ροκ (sic), προσπέρασαν την εποχή αυτή λες και ήταν στο κόσμο τους. Δεν πέρασαν στο έντεχνο, δεν συγκινούσαν τους χιπστερς αλλά συνέχισαν να κυκλοφορούν δίσκους και να δίνουν λαηβ σε χώρους όπως στο an μπρος σε ένα φανατικό πυρήνα φίλων τους. 

Το τέλος ήρθε με ένα από τα επικότερα ξεκατινιάσματα που έχουν γίνει ποτέ στο ιντερνετ. Πριν από λίγους μήνες σόκαραν και πάλι τα φεισμπουκ όταν ο Θάνος Ανεστόπουλος αποκάλυψε πως πάσχει από καρκίνο. Την εβδομάδα που πέρασε έδωσαν δυο αποχαιρετιστήρια sold out λαηβ στην τεχνόπολη μπρος σε ένα εκατομμύριο  κόσμο σε φάση Διάφανα Κρίνα ζούμε για να σας ακούμε (τώρα που θα πεθάνετε). Όλα αυτά ορίζουν το θλιβερό όταν στην πρόταση δεν υπάρχουν οι λέξεις Διάφανα Κρίνα. 

Ποια είναι τα Διάφανα Κρίνα; Ο πιο όμορφος προσδιορισμός ανήκει στον Σπήλιο Λαμπρόμπουλο, ο οποίος στο ΠΟΠ & ΡΟΚ No235 πρόσθετε στις κατά Nick Horby τρεις κατηγορίες ανδρών* ακόμα μια, αυτών που παθιάζονται με τη ζωή, ακούνε πολλή και καλή μουσική, πίνουν μπύρες κρασί και ουίσκι, αφήνουν το χρήμα να τους προσπερνά και συνηθίζουν να κοιτάνε τις γυναίκες στα μάτια. Τα έξι μέλη του συγκροτήματος Διάφανα Κρίνα.

Λοιπόν είχε πάρα πολύ κόσμο στην τεχνόπολη. Υπήρχαν οι τριανταφεύγα (αυτοί με τα λιωμένα CD) και οι πάθος για τη λευτεριά**. Ήταν μια γιορτή για την αγάπη. Οι παλιοί το έριξαν στο κλάμα και οι νέοι στις γραφικότητες. Λοιπόν, τα καπνογόνα, τα δυναμιτάκια,  το πάθος για τη λεφτεριά, τα σουτιέν και τα κομφετί είναι εξαιρετικά, αλλά για διαφορετικές περιστάσεις. Δεν έχουν καμία σχέση με την αισθητική των Διάφανων Κρίνων. Ok δεν θα βάλουμε και μπάτσους να λένε πως θα εκφράζεται η αγάπη μας, αγάπη είναι ας είναι και έτσι, πάμε παρακάτω.  
Ο Φαντασμένιος διατηρούσε χαμηλές προσδοκίες για αυτή τη συναυλία. Έχουν να παίξουν τόσο καιρό, θα μας φάει η νοσταλγία, ίσως να είναι και κάπως άβολο. Τελικά ήταν ένα πάρα πολύ καλό λαηβ. Καλός ήχος και πολύ καλές εκτελέσεις με ίσως μόνη εξαίρεση την Κυριακή των Βαΐων. Σαν να μην πέρασε μια μέρα από τον χωρισμό τους.  

Από το 1999 σε εκείνο το λαηβ με τους Tindersticks ***, στο 2015 με τον Ανεστόπουλο να φοράει ανοιχτόχρωμο πουκάμισο. Θα μπορούσε να είναι μια διασκευή της ταινίας απόντες του Ν. Γραμματικού. Ένα βράδυ για να μας θυμίσει πως ένας-ένας την κάνει με τον τρόπο του. Όταν βγήκε και είπε "ζούμε τη ζωή που θέλουμε να ζήσουμε, είμαστε τα Διάφανα Κρίνα" πάτησε το γαμημένο κουμπί της γαμημένης νοσταλγίας. Σε δύο νανοδευτερόλεπτα το μυαλό πήγε 153 χρόνια πίσω. Και αν εδώ καταδικάζουμε τη νοσταλγία από όπου και αν προέρχεται ας είμαστε ειλικρινείς. Ήταν μια επιστροφή σε ένα ασφαλές οικείο περιβάλλον. Σαν μια γλυκιά επίσκεψη στο πατρικό. Για αυτό και τα δάκρυα και τότε και κάθε φορά που θα σκάει στο μυαλό αυτή η στιγμή.  Τα Κρίνα δεν ήταν καμιά σπουδαία μπάντα όπως σπουδαίοι δεν ήταν οι γονείς που είχαμε, αλλά τελικά αποτελούν βασικό συστατικό της ζωής μας, που ξεφεύγει μια στο τόσο από τη μετριότητα χάρη σε τέτοιες στιγμές. 

Σε τούτο το blog η χρήση των αριθμών γίνεται πάντα με τρόπο σουρεαλιστικό και υπερβολικό. Όλα ξεκίνησαν όταν στον μπλε χειμώνα ο Ανεστόπουλος είπε "Μονάχα έχουν περάσει χίλια χρόνια.."

υ.γ. Κάποιος επιτέλους να ανεβάσει στο ίντερνετ την φοβερή εκπομπή αφιέρωμα που είχαν κάνει στον Rock Fm για τους Joy Division.

~~~~~~~~~o~~~~~~~~~

*  Στο High Fidelity αναφέρονται τα τρία ήδη ανδρών:

1. Αυτοί που παθιάζονται, ακούνε Soul μουσική, πίνουν μπύρες, κυνηγούν το χρήμα και αρέσκονται να γρονθοκοπούν τους άλλους άνδρες και να χουφτώνουν το στήθος των γυναικών. 

2. Αυτοί που παθιάζονται με το rugby και το cricket, ακούνε Mozart και Dire Strait, πίνουν κρασί, κυνηγούν το χρήμα και τσιμπάνε γυναικεία οπίσθια. 

3. Αυτοί που απορρίπτουν τους εκπροσώπους των δυο παραπάνω κατηγοριών, δηλώνουν ειρηνόφιλοι και χορτοφάγοι, νομίζουν ότι μόνον κατεργάρηδες με λάγνο βλέμμα δικαιούνται να ακούνε Luther Vandross και δε λένε να υποκύψουν με τίποτα στη γοητεία της Michelle Pfeifer.

** Οι πάθος για τη λευτεριά είναι απόγονοι των Βασίλη ζούμε να σε ακούμε. Βασικό γνώρισμα τους είναι η αγάπη για τον καλλιτέχνη, η οποία πηγάζει από κάποιο πολιτικό στίχο. Κύρια μορφή έκφρασης είναι το καπνογόνο και το χέρι σε κίνηση "ΠΕΣ ΤΑ ΡΕ". Η υπέρτατη αυτή αγάπη είναι πιθανό να εγκλωβίσει τον καλλιτέχνη. Παράδειγμα ο Θάνασης Παπακωνσταντίνου που όταν λέει τον Πεχλιβάνη αντί να φωνάξει στο τέλος ΖΗΤΩ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ αφουγκραζόμενος τον χαμό, συνήθως ρωτάει αν είναι όλοι καλά. Παρακολουθώντας ο Φαντασμένιος πρόσφατο λαηβ του στο παλιό ελαιουργείο (το μέρος είναι φανταστικό, να πάτε) έβλεπε έναν καλλιτέχνη να προσπαθεί μάταια να ξεφύγει από το έτσι σε αγαπήσαμε μην αλλάξεις ποτέ των τυφλά ερωτευμένων θεατών. Και η πολύ αγάπη βλάπτει καμιά φορά (το αγκάπη με γκάμησε) . Έτσι και την πέμπτη το βράδυ ο Ανεστόπουλος σε κάποια φάση είπε στα παιδιά στις πρώτες σειρές να προσέχουν για να μην χτυπήσουν. Απίστευτο. 

***  Ο μύθος λέει ή ο Φαντασμένιος το λέει μπας και γίνει μύθος πως εκείνο το βράδυ  ήταν πιο μεθυσμένος από τον Ανεστόπουλο.

viet cong του γλυκού νερού | six dogs 2/9

 

Στο μυαλό του  Φαντασμένιου: "Θα μπορούσα να είμαι σπίτι και να τακτοποιώ τα εικονίδια στη οθόνη, να σβήνω spam, να  ισιώνω το καλώδιο από τα ακουστικά, να ξεσκονίσω κάτω από τα ηχεία, γύρω από τα ηχεία, μέσα στα ηχεία. Φακ. Τι ζέστη είναι αυτή ρε, κάτσε να βρω λίγο το ρεύμα του ερκοντισιον. Το κλείδωσα το αμάξι; Πρέπει να πάω να του αλλάξω λάδια, και να του πω για εκείνο το τακ τακ που ακούω. Λες ο θόρυβος που κάνει το ντεσκτοπ να είναι από το ανεμιστηράκι; Πω πω θα χειμωνιάσει και ακόμα δεν έχω πλύνει τα μάλλινα ρε. Τι μυρίζει έτσι; Φακ τέλειωσε η βότκα, βασικά παίζει να εξατμίστηκε πριν την πιω. Παίζει αυτό; Ποιος παίζει; Α οι ελπιδοφόροι Viet Cong." 

 

Πρώτο λαηβ της χρονιάς, γνωστό και ως λαηβ του PR, οπότε και ήταν αναμενόμενο πως θα γινόταν του Μπερμπάτοφ στο Six Dogs arena. Άθλιες συνθήκες όχι τόσο από την πολυκοσμία και το PR όσο από τη ζέστη και την καπνίλα. Sold out ήταν αλλά δεν είχε τόσο κόσμο ώστε να συγκριθεί με πάλε ποτέ όργια που έχουν γίνει σε αυτό το χώρο μπρος στα οποία θα ήταν προτιμότερη μια βόλτα με λεωφορείο δεκαπενταύγουστο σε νησί του αιγαίου.

Δεν πειράζει όμως γιατί ο ένας κιθαρίστας κρατάει μια Rickenbacker 360 (άρε Peter Buck) οπότε η ελπίδα έρχεται με τους νέους και άφθαρτους Viet cong και τις δυο κομματάρες τους επιπέδου τσαμπιονς λιγκ. Το ξεκίνημα θύμισε στον Φαντασμένιο r.e.m. αλλά αυτό θα μπορούσε να είναι και ένα παιχνίδι του μυαλού καθότι Rickenbacker 360. Μπα, παίζουν αλαφρά, πιο αλαφρά και από το δίσκο, ρε μπας και δεν είναι αυτοί; Τι φωνή είναι αυτή; Ή έχει προοδεύσει άπειρα η μουσική παραγωγή ή παρακολουθούμε ένα fiasco.

 Περνάνε τα λεπτά και δεν συμβαίνει κάτι συναρπαστικό όπως για παράδειγμα να κινδυνεύει να γκρεμιστεί το six dogs. Μπα. Ούτε καν. Τι λέγαμε; Α για τους viet cong οι οποίοι ως νέοι και φιλόδοξοι αντί να προκαλούν δονήσεις στα κοκτέιλ των του κήπου, δίνουν την απάντηση στο ερώτημα πως βγάζεις μια συναυλία όταν έχεις τραγούδια για μισή ώρα. Δεν ρωτήσαμε, δεν θέλαμε να μάθουμε, θα μας αρκούσε να βγουν για ένα τέταρτο και να τα κάνουνε όλα Μπερμπάτοφ, αλλά όχι, αυτοί εκεί, να το πάνε μια ώρα. Και το πήγαν με χαζά αστειάκια, και ατάκες του στιλ είμαστε σούπερ κουρασμένοι, γιατί μας θέλουν όλοι και περιοδεύουμε και είμαστε γαμάτοι και καλό θα είναι να ξέρετε και τα ονόματα μας και να δεν ακούγεται αυτό, να κάηκε ο ενισχυτής του μπάσου άντε δέκα λεπτά να τον αλλάξουμε και μια κούραση. 

 

Από ένταση μηδέν πήγαν λίγο να το σώσουν στο τέλος αλλά τι λέγαμε; Α για τους Viet Cong που αν έπαιζε έτσι Ελληνικό συγκρότημα θα το περνάγαμε δέκα κόρε ύδρο. Και μην πει κανείς πως ήταν κουρασμένοι και είχαν τεχνικά προβλήματα. Το είπε; Ε να το πάρει πίσω γιατί υπάρχουν οι περιπτώσεις του Albini που είναι εκατό χρονών και του Ty Segall που παίζει λαηβ κάθε μέρα τα τελευταία τέσσερα χρόνια που κάνανε χαμό που οι, για ποιους λέγαμε;

pic via viet cong fb