φανταένα

Δίσκος της χρονιάς για τα ακραία μουσικά φαινόμενα είναι το Devil Music των The Men. Φέτος ήταν μια από τις σπάνιες φορές που είχε μπει ο Νοέμβρης για τα καλά και ο Φαντασμένιος δεν είχε #1. Πώς φτάσαμε όμως εδώ; Ούτε φίλους τους έχει, ούτε ξαδέρφια του είναι, δεν έχουν εμφανιστεί σε καμία τρέντι λίστα, ενώ ούτε για επίδειξη ψαγμενιάς προσφέρονται, καθώς έχουν περάσει ήδη πέντε χρόνια από τότε που ήταν χιπ.
Ο λόγος είναι εξωμουσικός και η ρίζα του είναι στην επική ανατροπή ύφους που επιχείρησαν. Ο Φαντασμένιος ήταν σε διάσταση με τη μπάντα μετά την κλάσικ ροκ σούπα του tomorrow's hits, και μάλλον περίμενε στη γωνία για να κράξει την επόμενη κυκλοφορία τους η οποία θα μπορούσε να είναι μια κάντρι ροκ βαρεμάρα. Αμ δε. Βλέπει ο Φαντασμένιος το άγριο εξώφυλλο και τον τίτλο και λέει, λες; Και το βάζει. Ο ήχος είναι τόσο ωμός που ψάχνει να δει αν πρόκειται για ντέμο ή καμιά bootleg ηχογράφηση. Όχι, είναι ο νέος τους δίσκος τον οποίο μάλιστα κυκλοφορούν μόνοι τους. Μη νομίζει κανείς πως ανοίγουν κάνα νέο δρόμο στο lo-fi, εδώ δεν υπάρχει ούτε νανοδευτερόλεπτο που να μπορεί να συσχετιστεί με τις λέξεις πρωτοτυπία, πρωτοπορία. Μέσα στο χαμό ανεμίζουν οι σημαίες θρύλων όπως οι Stooges, Wipers, και φυσικά Husker Du. Και κάπως έτσι από τη μέρα κυκλοφορίας του ο Φαντασμένιος το ακούει ασταμάτητα, ακόμα και κατά τη διάρκεια της blogovision, σπάζοντας έτσι την παράδοση του να ακούει μόνο το δίσκο για τον οποίο γράφει το ποστ της ημέρα.
  Ενδεχομένως ο Φαντασμένιος να περνάει μια πρώιμη κρίση  μέσης ηλικίας. Ενδεχομένως να είναι μια στιγμή αυτογνωσίας και παραδοχής του γεγονότος πως δεν θα φτάσει ποτέ στο σημείο - ωριμότητας λένε κάποιοι - να πετάξει όλα τα αγαπημένα του δισκάκια και να ακούει μόνο τζαζ και μαύρα. Ενδεχομένως να φταίει και εκείνο το απόγευμα όπου σε μια κοινωνική υποχρέωση/εκδήλωση παρατηρούσε με βαρεμάρα τον κόσμο και σκεφτόταν πως χρειάζεται μια ριζική/επαναστατική αλλαγή στον τρόπο ζωής/συμπεριφοράς. Δεν μπορεί να το προσδιορίσει με λέξεις αλλά μουσικά ξεκινάει με τον πάτο αυτής της λίστας (Bazοoka) και φτάνει στην κορφή της όπου σχάζεται στην ήρεμη/μελαγχολική συνιστώσα (Grumbling Fur) και την άγρια ακατέργαστη διαολεMENη καλή ώρα, γαμώ το 2016 γαμώ. Ακολουθεί το ποίημα με τίτλο "εντάξει"

κάνατε μπάντα και την είπατε The Men; Δεν υπάρχετε στο γκουγκλ
φύγατε και από την Sacred Bones; Αντίο τρέντι λίστες 
Σας γύρισε η βίδα; Θυμίζετε Leave Home. Μπράβο σας.
Εντάξει

το 2016 ήταν μια πούτσα ΝΑ.
φεύγει ο φάντα από τη δουλειά
και σας βάζει δυνατά
ΔΥΝΑΤΑ ΔΥΝΑΤΑ ΔΥΝΑΤΑ
ως να σπάσουνε τα αυτιά
ΤΟΥ ΔΙΠΛΑ
Εντάξει 

~~~~~~~o~~~~~~~

φανταλίστα 2016

1. Men - "Devil Music"
2. Grumbling Fur - "Furfour"
3. Ice_eyes - "New Frame"
4. Explosions In The Sky - "The Wilderness"
5. Fat White Family - "Songs For Our Mothers"
6. Bracken - "High Passes"
7. Goat - "Requiem"
8. Dedekind Cut - "$uccessor"
9. Feels - "Feels"
10. Lambchop - "Flotus"
11. Dinosaur Jr. - "Give A Glimpse Of What Yer Not"
12. Underworld - "Barbara Barbara We Face A Shining Future"
13. Timon Sprinkle - "The Years Of Joy"
14. De La Soul - "And The Anonymous Nobody..."
15. Ty Segall - "Emotional Mugger" δε σε χάλασε ε;
16. Croatian Amor - "Love Means Taking Action"
17. Lucid Dreams - "Compulsion Songs"
18. Silver Apples - "Clinging To A Dream"
19. Tracy Bryant - "Subterranean" 
20. Bazooka - "Άχρηστη Γενιά"

φανταδύο

 Δεν υπάρχουν καλές και κακές χρονιές στη μουσική, όποιος ψάχνει κάτι θα βρει. Εκτός αν το πάει με τη μόδα, οπότε θα φάει ό,τι  του σερβίρουν, μην αποφεύγοντας ενδεχομένως και μερικές φάβες. Στο φαντασμένιο μυαλό δεν υπήρχαν καλές και κακές χρονιές γενικότερα, αλλά τα τελευταία χρόνια ήταν ικανά να τον πείσουν για το αντίθετο. Το 2016 ήταν μια πούτσα ΝΑ αλλά το χειρότερο είναι πως κανένα πρακτορείο στοιχημάτων δεν δέχεται ποντάρισμα σε ένα καλύτερο 2017. Βέβαια, η αγάπη για τη μουσική δε σταματάει μαζί με παράπλευρες συνήθειες όπως η ανάγκη τακτοποίησης στο συνειδησιακό ράφι. Τι μαλακίες λες ρε Φαντασμένιο, γράψε απλά να καταλάβει ο κόσμος. Ε, θα πεθάνουμε όλοι, αλλά ως τότε θα ακούμε μουσική, γιατί έτσι μάθαμε, γιατί είναι βιολογική ανάγκη πια. 

Οι δίσκοι από το 12-3 θα μπορούσαν άνετα να έχουν διαφορετική σειρά, υπήρχαν στιγμές που παραλίγο να μπουν στο σημείο του εγκεφάλου που αποφασίζει για τις στιγμές που δεν θα ξεχαστούν ποτέ, όπως τελικά κατάφεραν οι Grumbling Fur και οι κύριοι που ακολουθούν αύριο. Ψυχεδελίζουσα ποπ από τον Eno των warm jets ως τους Mercury Rev του τελικά μακρινού χτες. Oκ, μη βαράτε ρε, το κείμενο είναι της κατηγορίας "πεζό ποίημα". Λοιπόν το 2016 τόσο ποπ μπορεί να πάει, με μελαγχολία και σκοτάδι, δεν χωράνε χα χα και χου χου χου.

Οι Alexander Tucker και Daniel O'Sullivan έγραψαν ένα δίσκο για τη σχέση τους, τη φιλία τους. Ω αγαπημένη αυτοαναφορικότητα να 'ξερες πόσο σε θέλει ο Φαντασμένιος -αχ να 'ξερες. Το fourfur είναι το τέταρτο fur δηλαδή ο τέταρτος δίσκος και έχει τέσσερα τραγούδια που άλλες μπάντες δεν τα γράφουν ούτε σε τέσσερις ζωές. Strange the days, Acid Ali Khan, Silent Plans/Black Egg και Perfect Reader. Όλα τα κοσμητικά επίθετα της γης αξίζουν οι μελωδίες, η ενορχήστρωση και οι φοβερές διφωνίες τους. Ρε μαλάκα Μήτσο είσαι να ξεκινήσουμε ένα Fight Club; Θα είμαι ο Ταηλερ και θα τα γαμήσουμε όλα ρε, θα εγκαθιδρύσουμε μια παγκόσμια χούντα ε. Αλλά επειδή θα είμαι ο Τάηλερ και θα  βάζω τους κανόνες λέω να διασκευάσουμε το κλασικό "πατρίς, θρησκεία, οικογένεια" με το  "σοκολάτες, μπάλα και φιλία". 

 

φαντατρία

Στη θέση #3 της φανταλίστας βρίσκεται ο δεύτερος δίσκος των φίλων του Φαντασμένιου, Ice_eyes.  Λοιπόν για να μην έχουμε παρεξηγήσεις το δηλώνει από τώρα ο Φαντασμένιος,  το επόμενο τους, όποτε και όπως βγει, και ρέγκε να είναι θα το βάλει στη θέση τέσσερα. Αρκετά με το τρία. Πιο πάνω δεν τους βάζει για να μη δώσει δικαίωμα. Που σιγά, δικό του είναι το μπλογκ μπορεί και να τους βάλει, εδώ ο άλλος έκανε το ναι όχι, εδώ θα κολλήσουμε; Όχι. Λοιπόν στο τρία φέτος είναι το New Frame, τραβάτε κάνα ζόρι; Δηλαδή αν δεν το βάλει ο Φαντασμένιος το δισκάκι στη λίστα ποιος θα το βάλει ε; Ποιος; Ρητορικό είναι το ερώτημα, όσο βγάζουν δίσκους, κασέτες, cd, mp3 θα έχουν πάντα μια θέση στη Φανταλίστα γιατί έτσι. Ναι έτσι και σε όποιον αρέσει. Μήπως δεν έχει βύσμα στο p4k ο Frank Ocean; Τουλάχιστον εδώ είναι ξεκάθαρα τα πράγματα, δεν πουλάμε παραμύθι. 
Οι Ice_eyes συνεχίζουν παρά την αποχώρηση του Σπύρου, ο οποίος όμως δεν φεύγει και εξαφανίζεται, δεν θα μπορούσε και να το ήθελε, ας πούμε πως αλλάζει ρόλο και γίνεται ενδεχομένως ο Αλβέρτης των Ice_eyes. Το δισκάκι βγήκε στην αγγλική Seagrave, και αν ήταν κάνα άλλο συγκρότημα ακόμα θα μας τα πρήζανε τίποτα φαντασμένοι για διεθνή καριέρα και για μπαμ και μπουμ στο εξωτερικό. Η αλήθεια είναι πως αυτό που συνέβη είναι μια  φυσική/λογική εξέλιξη καθώς τόσο παγκόσμια πόσο μάλλον στην Ελλάδάρα η καλή ιντελεκτουέλ ηλεκτρονική μουσική αποτελεί υπόθεση λίγων ανθρώπων, οπότε είναι επόμενο να αναζητά ο ένας τον άλλο.

φαντατέσσερα

Τα τελευταία χρόνια οι γίγαντες του post rock, Mogwai, GYBE κυκλοφόρησαν σπουδαίους δίσκους, που στέκονται με άνεση δίπλα στα αριστουργήματά τους, που όρισαν το είδος πριν από περίπου είκοσι χρόνια.  Φέτος είναι η σειρά των Explosions In The Sky και κάπως έτσι οι μόνοι που θα πάρουν απουσία από το πανηγύρι είναι οι Sigur ros. Έχει γράψει κάμποσες φορές ο Φαντασμένιος πόσο μαλακία είναι να ακούει κάποιος μουσική με τον ίδιο τρόπο που επιλέγει τι θα φορέσει, το οποίο και αυτό μαλακία είναι, δηλαδή μπορεί και να μην είναι αλλά αν ο Φαντασμένιος ήταν ο γιος του Θεού θα έλεγε στον γέρο να προσθέσει μια-δυο εντολές του τύπου "όχι στο μάρκετινγκ, όχι στη μόδα". Είναι κρίμα αυτός ο δίσκος να προσπεραστεί επειδή φέρει την ταμπέλα ποστ ροκ. Πρώτον γιατί ο ήχος τους σε καμία περίπτωση δεν αναπαράγει τα κλισέ που φέρνουν χασμουρητά στους πεφωτισμένους οξυδερκείς μουσικόφιλους και δεύτερον και κυριότερον, οι συνθέσεις τους είναι πραγματικά σπουδαίες, το δισκάκι ρέει και ρέει και τελικά χύνεται σαν δάκρυ από τα σπαρακτικά ριφς του λογικά ολ ταημ κλασικ Landing Cliffs.  Ακολουθεί το ημιτελές ποίημα "προφανώς"

Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε

Τα λάηκς δεν τα πολυκοιτάμε

μας λένε ντεμοντέ;

προφανώς και δεν εξηγούμε

Τίποτα δε χάθηκε ακόμα ντε
για λίγες στιγμές πώρωσης και συγκίνησης ζούμε
δεν σας λέμε τι να κάντε
μη μας λέτε τι να κάνουμε
τίποτα δε χάθηκε ακόμα

ενδεχομένως!
 

φανταπέντε

Δέκα χρόνια φανταλίστες και είναι λογικό πολλές από εσάς να αναρωτιέστε πως γράφονται ή πιο σωστά δημιουργούνται ετούτα εδώ τα ποστς. Πώς περνάει ο Φαντασμένιος τις πρώτες είκοσι μέρες του Δεκέμβρη; Συνήθως απόγευμα γίνεται η φάση, μπαίνει σπίτι, ανοίγει το ψυγείο και βάζει ένα γάλα, σκέτο. Κάθεται στο γραφείο και βγάζει τη σοκολάτα που άρπαξε με το ελεύθερο χέρι ενώ έβαζε το γάλα. Δαγκώνει το γλύκισμα και βυθίζει με αγαλλίαση το κορμί του στην πλάτη της καρέκλας, το κεφάλι του πάει να συναντήσει το προσκεφάλι όταν το βλέμμα του πέφτει πάνω στο ημερολόγιο. 16/12/16. Φακ, ο Φαντασμένιος λατρεύει τις συμμετρίες αλλά η μέρα αυτή δεν αφήνει κανένα περιθώριο για γελάκια. Σε 34 μέρες είναι προγραμματισμένο το επίσημο λανσάρισμα του ΝΑΖΙΣΜΟΣ 2.0! Τα παιδιά της φωτογραφίας με τον δίσκο τους Songs For Our Mothers καταθέτουν δια του βαθιά καλλιτεχνικού πρίσματος το σχόλιο τους επί του θέματος. Το πρίσμα καμιά φορά μπορεί να στείλει το φως αλλού για αλλού και να έχουμε παρεξηγήσεις, αλλά μην ανησυχείτε τους είδε ο Φαντασμένιος στο L.A. να τα χώνουν κανονικά και με τον νόμο στον Τραμπ. Και όλα αυτά μήνες πριν την εκλογή του. Δείτε φάτσες ανθρώπων που βγάλανε τον πιο επίκαιρο δίσκο της χρονιάς. Δεν χρειάζεται να πει κάτι για το δίσκο ο Φάντα, απλά δείτε φάτσες, τέλος.

Μη νομίζει κανείς πως έχουμε να κάνουμε με ένα στρατευμένο δίσκο, οι Fat White Family,  δείτε φάτσες ρε, το πάνε το γράμμα μέσα από βουνά βαθιάς καλλιτεχνικοσύνης σε συνδυασμό με αυτές τις φάτσες. Τα δε λαηβ τους θα έπρεπε να μπαίνουν στον κώλο όποιου μαλάκα λέει πως έχει πεθάνει το ροκ. Η μόδα του ροκ μπορεί να έχει πεθάνει καθώς όπως φαίνεται οι indie μέντορες ασπάστηκαν για τα καλά την hip hop/ r'n'b θρησκεία. Αυτό δεν είναι κακό, περί ορέξεως περικολοζαμεντε, αλλά όποιος ψάχνει κάτι θα βρει. Το θέμα είναι πως τα παιδιά της φωτογραφίας, παρότι γυρίζουν την Αμερική μήνες τώρα σκορπώντας ειρωνεία για τον Τραμπ και μεηνστρημ ποιοτικούς καλλιτέχνες, δεν θα γίνουν ποτέ Nirvana 2.0 (ή Sex Pistols 3.0) και ενδεχομένως είναι αναπόφευκτη η επιστροφή σε εποχές τύπου 1989 γαμώ τη Μαντόνα μου γαμώ. 

 

φανταέξι

Η blogovision 2016, δηλαδή η δέκατη ψηφοφορία των μπλογκερς για τους δίσκους της χρονιάς είναι μάλλον η καλύτερη. Μπράβο λοιπόν στο παρεάκι, Αθηνά, Ludens, Άγγελο και  Μέγα Gone4sure που το κρατάνε αληθινό και ας λένε κάποιοι με ύφος "τη λέω και στον Christopher Langan" πως η blogovision είναι πια παρωχημένη. Οι ίδιοι μετά παίρνουν ύφος Λουη Ση Κέη και λένε πως δεν υπάρχουν πια μπλόγκερς. Σε καλό σας ρε γαμηθήκαμε στα γέλια, χαχαχαχαχαχα. Βέβαια, ούτε την περίοδο που η ψηφοφορία ήταν σούπερ χιπ υπήρχαν μπλογκερς. Στην πραγματικότητα ήδη από την 3η blogovision και μετά οι μπλογκερς είναι είδος υπό εξαφάνιση και αυτός ήταν ο λόγος που σε εκείνη και την επόμενη δεν είχε πάρει μέρος ο αυθεντικός και τεκμηριωμένος Φαντασμένιος. Λοιπόν, πέρασε η μόδα και έφυγαν όσοι απλά ήθελαν λίγη προβολή, γκομενάκια και πλούσια δώρα και έμειναν οι μουσικόφιλοι. Με τα καλά τους και τα κακά τους. Τα καλά τους είναι πως έχουν ψηφίσει ένα δισεκατομμύριο δίσκους και τα κακά τους, δηλαδή το εξής ένα, είναι που ως τώρα δεν έχει βρεθεί ένας άνθρωπος να το ρίξει στο High Passes του Bracken.

Πριν από λίγους μήνες είχε επιχειρήσει και πάλι ο Φαντασμένιος να γράψει κάτι για αυτό το δισκάκι. Όπως τότε, έτσι και τώρα μοιάζει απίθανο να καταφέρει να μεταφέρει σε πιξελς αυτά που κάνει ο Bracken. Αλλά εδώ κοτζαμ p4k και δεν έχει καταφέρει να γράψει ρηβιου. Ρε μπας και δεν υπάρχει το δισκάκι και είναι όλα μια φαντασμένια φαντασίωση; Η αλήθεια είναι πως στα της ηλεκτρονικής μουσικής κανείς άλλος δεν φτάνει τόσο κοντά στην ονειρόσφαιρα. Πςςςς τι είπε ο Φαντασμέναρος ε; Λοιπόν ας μπει μια τελεία πριν αρχίσουν και σπάνε οι οθόνες. Τα αγαπημένα τραγούδια του Φάντα από το δισκάκι είναι ενδεχομένως τα  Half Recalled και Masked Headlands. Γιο.

φανταεπτά

Στο βασίλειο της αυτοαναφορικότητας (ακραία μουσικά φαινόμενα) σήμερα δοξάζεται ο δίσκος Requiem των Goat.  Οι Goat αυτή τη φορά τραγουδάνε ή πιο σωστά φωνάζουν για το τέλος των Goat. Το είπαν ρεκβιεμ, έχουν μέσα τραγούδια με τίτλους Goodbye, Goatband και Goadfuzz αλλά και τυφλός να είναι κάποιος θα ακούσει στο τέλος του Ubuntu την εισαγωγή από το περίφημο - σήμα κατατεθέν τους - Diarabi. Οι Goat πάπαλα λοιπόν μετά από τρεις πολύ καλούς δίσκους. Ωστόσο ο Φαντασμένιος διατηρεί αποστάσεις σχετικά με το στιλ της μπάντας και τις εκφράζει με το ανολοκλήρωτο χιπ χοπ ποίημα "τι ανάγκη έχετε εσείς;" (οι λέξεις σε -λα από την Καθλην)

  
Τι ανάγκη έχετε εσείς; Πόλεμο, χούντα ,πείνα δε γνωρίσατε εσείς
Με φάτσα Μαρκους Μπεργκ, καμία μάσκα δεν σε κάνει Κόφι Αμπονσά  
Αχ να σας έβλεπα χίπηδες με τον Κατρούγκαλο αγκαλιά
και τον Βενιζέλο να σας γλυκοφιλά 
ή στο στρατό με τον Βορίδη να τρώτε γκο-ντζι-λά
Οπορτουνιστές

Μια καλή καβάτζα στον Κομμό είναι το όνειρο σας, ενδεχομένως και με μισό πεύκο στη  Λούτσα θα καταγκαυλώνατε λιγούρια
Χομπίστες 

Τι ανάγκη έχετε εσείς; ΔΝΤ, ΕΝΦΙΑ, τέλος επιτηδεύματος δεν πληρώσατε εσείς
γιο