Κανονικά μαζί με το εισιτήριο της συναυλίας θα έπρεπε να γράφουν και μια μέρα αναρρωτική |19/10 Sunn O))) στο Gagarin 207

Αυτό είναι το ποστ νούμερο 1099 των ακραίων μουσικών φαινομένων. Αυτό είναι το ποστ νούμερο 246 με ετικετούλα "λαηβ". Ακραία μουσικά φαινόμενα σε ένα μήνα από τους Χειμερινούς Κολυμβητές στους Sunn O))), γράψε Φαντασμένιο αλλά τι να γράψεις και εσύ ρε καημένιε Φαντασμένιε, τόσες ώρες από τη συναυλία (sic) των Sunn O))) και είσαι μουδιασμένος λες και σου έχουν πατήσει το pause. Τι ήταν αυτό το πράγμα; Είναι όπως στην ανάβαση για τον Μύτικα, την ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου, που σε ένα αρκετά απότομο σημείο ο Φαντασμένιος κάθε φορά που το περνάει σκέφτεται "γιατί το κάνω τώρα εγώ αυτό; Αξίζει τον κόπο;". Μετά από λίγο φτάνει στην κορυφή και όταν γυρίζει πίσω στην πόλη έχει χαμόγελο της Τζένης Μελιτά που έχει καταπιεί τον Ευτύχη Μπλέτσα και την Μαντάμ Τζίντζερ.

 

Αυτό. Στα πρώτα πέντε λεπτά ο ήχος χτυπάει από τις μύτες των ποδιών έως λίγο κάτω από το στήθος, πάνω που πάει να περάσει η σκέψη αυτοί μας κοροϊδεύουν η ένταση είναι τέτοια που τσεκάρεις να δεις ότι οι ωτοασπίδες είναι στη θέση τους φλασμπακ όλες οι στιγμές που πάλεψε η δυσφορία με την ευφορία,  pansonic, a place to bury strangers, boris νιώθεις ότι θα σε αρπάξουν από το λαιμό που έλεγε και ο Ben Frost, ο φίλος των Swans. Τα λάηβ των Swans του 1986 ήταν η αναφορά για τους Sunn O))) όταν ξεκίνησαν να παίζουν στην Αγγλία στα τέλη των 90s. Οι συναυλίες τους θα ήταν είτε πιο δυνατές από τους Swans του 1986 ή όχι τόσο δυνατές όσο οι Swans το 1986. Βέβαια η περφορμανς των Swans ήταν πιο βίαιη, πιο επιθετική, αλλά τι να ξέρει ο Φαντασμένιος για τους Swans του 1986, εδώ δεν ξέρει του 2013 και του 2017.

 

Αυτό που ξέρει ο Φαντασμένιος είναι ότι όλες οι συζητήσεις μπορούν να καταλήξουν στον Αδάμ και στην Εύα, αλλά σε τούτο το blog μόνο καταλήγουν σε εκείνο το βράδυ του Μαΐου στην Καταλονία.  Και μοιάζει άτοπο να κάνει ηχητική σύγκριση σε δυο συναυλίες που απέχουν 16 χρόνια, αλλά είναι βέβαιος πως οι  My Bloody Valentine του 2009 έπαιζαν πιο δυνατά. Προς υπεράσπιση του οι ακράδαντες μακροσκοπικές επιπτώσεις όπως ο πόνος στον κορμό από τα κύματα θορύβου που σκάγανε κάθε φορά και πιο δυνατά, ενώ υπάρχει και η εικόνα των ανυποψίαστων χιψτερ που έτρεχαν να σωθούν με τα χέρια στα αφτιά. Βέβαια ας μην ξεχνάμε πως το You Made Me Realise τελειώνει με ρεφρεν, οι My Bloody Valentine δεν είναι τίποτα άλλο από μια ποπ ροκ μπάντα. 

 

Αυτό που κάνουν οι Sunn O))) είναι πιο ύπουλο. Είτε είσαι βουτηγμένος στο παραμύθι του μαμπο τζαμπο κουκούλα περφορμανς, είτε είσαι ένα τέρας του κυνισμού που τσέκαρες να δεις πότε έφαγε το γκολ η πανάθα, μοιάζει αδύνατο να μείνεις στον ίδιο χώρο μαζί τους για μιάμιση ώρα και να μην σε αρπάξουν από τον λαιμό (ρεπετισιον αναφορά στον Ben Frost), να σε πετάξουν στον τοίχο και εσύ να κοιτάς ανέκφραστος με το στόμα ανοιχτό. Είσαι έξω από την ζώνη ασφάλειας σου αλλά ταυτόχρονα νιώθεις καλά. Στο τέλος όπως είσαι μέσα στον φάκελο που σε έχουν βάλει πας σπίτι και βάζεις το πιο απαλό τραγούδι του Nick Drake. Σίγουρα η γωνία που βλέπεις τον κόσμο έχει κουνηθεί τουλάχιστον μια μοίρα. Ο τίτλος του ποστ δεν είναι λάθος, οι Sunn Ο))) την Κυριακή το βράδυ μετακίνησαν το Gagarin λίγο πιο κάτω στην Λιοσίων. 

 

Italians do it better | New Candys στο Arch club 8/10

Μπράβο στους διοργανωτές 

Τα ακραία μουσικά φαινόμενα χαιρετίζουν την προσπάθεια που γίνεται από τους διοργανωτές συναυλιών να φέρουν μικρομεσαία indie συγκροτήματα από το εξωτερικό. Σε μια εβδομάδα πέρασαν από την Αθήνα οι Magic Shoppe, οι Meatbodies και την περασμένη Tετάρτη οι New Candys. Τα μικρά ονόματα θέλουν μικρούς συναυλιακούς χώρους το οποίο για τα GenΥ και πίσω έχει κάτσει κάπως βαρύ καθώς τόσα χρόνια είχαν βρει τα πατήματα τους στα 4-5 μέρη που γινόντουσαν οι συναυλίες το χειμώνα. Άντε τώρα να ψάχνεις να κρυφτείς στο AUX μην σου τρυπήσει κάνα αφτί από τον κακό ήχο ή να ψάχνεις να παρκάρεις στο Arch Club. 

Γράφει ο Φαντασμένιος στα τελευταία ποστ ότι έχουν εξαφανιστεί οι σεσημασμένοι 300 των συναυλιών, μια αιτία μπορεί να είναι ότι πήραν μια λάθος στροφή κοντά στο Arch και πέρασαν σε έναν μετα-αποκαλυπτικό κόσμο σαν αυτόν του Metro 2033 του Γκλουχόφσκι (σε αυτό βασίζεται και η πολύ καλή σειρά vidoegame metro). Το να μην περάσεις σε άλλο κόσμο ήταν το ένα θέμα, το άλλο ήταν πως ο συναυλιακός χώρος άλλαξε αλλά οι διοργανωτές σκέφτηκαν πως θα ήταν περιττή μια προσωποποιημένη ειδοποίηση. Και έχουν δίκιο. Αν θες να να πας κάπου θα πρέπει να το θες τόσο έτσι ώστε να μπαίνεις κάθε μέρα στα social να ενημερώνεσαι και να κάνεις like και subscribe. 

 

Μπράβο στους The Bonnie Nettles  

Ο Φαντασμένιος εδώ και χρόνια έχει σταματήσει να βλέπει σαπορτ, αλλά εδώ από την μία δεν υπήρχε ενημέρωση για τις ώρες εμφάνισης των καλλιτεχνών και από την άλλη οι The Bonnie Nettles από την Αθήνα έπαιξαν ως special guests και είχαν φέρει και μπλουζάκια. Οι The Bonnie Nettles από την Αθήνα που είχαν φέρει μπλουζάκια, βγήκαν στην σκηνή σε prime time με ύφος τι να μας πουν και οι Oasis. Οι The Bonnie Nettles από την Αθήνα που είχαν φέρει μπλουζάκια ξεκίνησαν να χαιρετούν κάνα 45λεπτο πριν τελικά κατεβούν από τη σκηνή.

Μουσικά ήταν αρκετά καλοί είναι η αλήθεια και σίγουρα υπάρχει μια δυναμική εδώ, είχαν φέρει και μπλουζάκια και δίσκους, είχαν βάλει και τα καλά τους, πολλοί καλοί και από την Αθήνα. Στο τέλος είπαν πως είναι από την Αθήνα και έχουν μπλουζάκια, ευχαρίστησαν τα παιδιά στον ήχο αααα και πέταξαν και μια λευτερια για την Παλαιστίνη. Ντοοοοινγκ. 

 

Ρε τι μας έκαναν οι New Candys; 

Ο Φαντασμένιος από τη μια σκεφτόταν τη διαδρομή για το αυτοκίνητο και από την άλλη κοίταζε το ρολόι, όλα έδειχναν πως οι New Candys που θα έβγαιναν περίπου στις 23:00 - ευτυχισμένο το 2006 - δεν είχαν καμία ελπίδα. Η σκηνή γεμίζει καπνό λες και τι θα κάνουν οι New Candys, βγαίνουν εκεί χάμου τρία άτομα και σε λίγα δευτερόλεπτα το πάτωμα γέμισε σαγόνια. Ο ήχος γεμάτος, δυνατός αλλά καθαρός, κάθε ριφ σε πάει στον θεό και ο ντράμερ, Ο ΝΤΡΑΜΕΡ τι κάνει; MA TI KANEI; (με φωνή Θαναηλάκη). 

Θυμάται ο Φαντασμένιος που είχε πάει στην Πάτμο σε μια παραλία, πάρκαρε με τα χίλια ζόρια, περπάτησε όλη την παραλία με την μπακ πακ και τις ψάθες και κακήν-κακώς βρήκε μια ρημαδοσκιά. Μόλις έχει κάτσει ιδρωμένος και ταλαιπωρημένος περνάει από μπροστά του ένας πανέμορφος ψηλός Ιταλός με ένα πουκάμισο που μοιάζει να σιδερώθηκε πριν από μισό λεπτό, τα μανίκια είναι τέλεια γυρισμένα τόσο όσο, κρατάει μόνο μια ελαφριά πετσέτα και τσουπ πάει και κάθεται σε μια παχιά πανέμορφη σκιά που πριν από λίγο έχει αδειάσει. 

Μακάρι να μην ένιωσαν έτσι οι οκτώ Bonnie Nettles που είναι από την Αθήνα και έχουν μπλουζάκια, βλέποντας τους τρεις Βενετούς να ισοπεδώνουν το Arch Club. Μόνο τυχαίο δεν είναι που οι New Candys είναι στο ροστερ της Fuzz Club Records. Και για να μην έχουμε τίποτα παρεξηγήσεις η παρακάτω φράση δεν είναι ειρωνική: Οι New Candys είχαν καταπληκτικό ήχο και η συναυλία τους είναι εύκολα στις καλύτερες της χρονιάς. Επίσης όποια φίλη δεν ξέρει τους New Candys, ας ξεκινήσει με το Dark Love και αν δεν της αρέσει ας έρθει να βρει τον φαντασμενιο.

 

Το Σάββατο, ο ουρανός θα θρυμματιστεί (ή κάτι τέτοιο) με μια τεράστια έκρηξη που θα χωρέσει μέσα στη σπηλιά. Mogwai στο Floyd 9/10

 

Κόκκινα φώτα

Ο Martin ίσα που ακουμπάει το τομ του, ο Stuart χαϊδεύει τις χορδές, ο Barry γυρίζει τον ροοστάτη της έντασης πάνω στην κιθάρα του, μια γαλήνη σαν τα ηλιοβασιλέματα που στήνει στις παραστάσεις του ο Παπαϊωάννου σαν μια ωδή στην "καλύτερη ώρα", έως εκείνο το δευτερόλεπτο που  πατάει το πετάλι, εμφανίζεται μια λευκή λάμψη και ταυτόχρονα απελευθερώνεται στο Floyd ο πιο όμορφος θόρυβος που υπάρχει στη γη. Mogwai Fear Satan. Κάθε κύτταρο του Φαντασμένιου νιώθει την απόλυτη ευτυχία, ο ήχος είναι τέλειος, του σκάει με δύναμη στον κορμό του, αλλά δεν τον ενοχλεί. Το ήξερε ότι αυτό θα συμβεί, αυτή είναι η 9η φορά, αλλά και πάλι το σοκ είναι το ίδιο. Τα επόμενα δευτερόλεπτα, η συμπυκνωμένη χαρά εκτονώνεται και δυστυχώς αντικαθίσταται από τη γνωστή πια μετά Mogwaική κατάθλιψη.

 

Choose a Band

Για τους Φαντασμένιους τούτου του κόσμου τα πράγματα είναι απλά. Δουλεύουν, βλέπουν τον Παναθηναϊκό, πάνε στο μπαρ, πάνε διακοπές, πάνε στο πατρικό, πάνε σε κοινωνικές εκδηλώσεις, όλα τα παραπάνω τα συνοδεύουν συνήθως από γερές δόσεις μεμψιμοιρίας και ειρωνείας. Μια φορά στο τόσο έρχεται η ανακοίνωση για συναυλία των Mogwai και ξαφνικά το μέλλον αποκτά ένα ορόσημο και κάπως έτσι όλα τα γύρω γύρω δεν τους ενοχλούν τόσο πολύ. Δεν υπάρχει ερώτημα για το αν θα πάνε οι Φαντασμένιοι, η σχέση εδώ είναι όμοια με τον Iggy Pop και τους ήρωες του Trainspotting. Το ερώτημα είναι πως σχεδόν γεμίζουν το Floyd ντεμοντέ μπάντες τύπου Mogwai.  Μάλλον δεν έπιασαν τόπο τα ποστ στο fb από τους σοφούς γέροντες που αρνούνται το 202κάτι να ακούσουν Mogwai και ποστ ροκ. Υπάρχει μια αλλαγή στη σύνθεση των ανθρώπων που πάνε σε συναυλίες, ο μέσος ορος υλικίας έχει πέσει, οι γνωστοί 300 του 2010 έχουν παραδώσει σκυτάλη. Ίσως αυτά τα παιδιά να γεννήθηκαν λίγο μετά τη συναυλία τρόμο στο Ark το 2003 ή το καλοκαίρι της αγάπης και το rockwave του 2004. 

 

Θανάσης Μήνας revisited #345 

Αλλά να κάπου στην άκρη του μπαρ αχνοφαίνεται ο Θανάσης Μήνας, οπότε θα αρπάξει την ευκαιρία ο Φαντασμένιος για να παραθέσει λίγες γραμμές από ένα κείμενο του για τους Mogwai το 1999 στο Ποπ και ροκ. 

"Οι Mogwai δίνουν την εντύπωση μιας μοντέρνας συμμορίας, που ανά πάσα στιγμή είναι έτοιμη να τα βάλει με τους πάντες και τα πάντα. Όταν ο μεγάλος Stanley Kubrick σκιαγραφούσε την περσόνα του Malcolm McDowell και των υπόλοιπων Droogs στο αξεπέραστο "Clockwork Orange" ίσως μια αντίστοιχη παρέα να είχε στο μυαλό του."

Αυτά γράφονταν την εποχή που οι Mogwai κυκλοφορούσαν δίσκους που υποχρεωτικά είχαν τη λέξη Young στον τίτλο. Αν διάβαζαν τώρα αυτό το απόσπασμα ενδεχομένως να γέλαγαν, όπως έκαναν στο τελευταίο κρεσέντο του Fear Satan, όπου ο Barry ή έκανε κάτι λάθος ή κάτι μη αναμενόμενο το οποίο ακόμα και οι καλύτεροι Mogwaiολογοι θα χρειαστούν VAR για να το πιάσουν. Οι σχεδόν ανέκφραστοι Mogwai είχαν χαμογελάσει και λίγο πριν, όταν ο κόσμος ανταποκρινόμενος στη θέα της παλαιστινιακή σημαίας στον ενισχυτή του Stuart, φώναξε το σχετικό σύνθημα. 

 

Do you like concerts? 

Το πράγμα εδώ φάνηκε από νωρίς. Φοβερός ήχος από τα πρώτα δευτερόλεπτα του God Gets You Back, χαμός στο Hi Chaos που λογικά θα είναι από τα τραγούδια του Bad Fire που θα μπαίνει για πολλά χρόνια στα σετλιστ και ακολουθεί μια wait for it...  μυθική εκτέλεση του Summer. Μετά ο κόσμος απλά παραδόθηκε και με απόλυτη σιωπή παρακολούθησε με το στώμα ανοιχτό - σε μια σπάνια εμφάνιση στα ελληνικά τους σετλιστ - το Cody.  Εκλεισαν το κυρίως σετ με το Lion Rumpus που θα το γράψει ο Φαντασμένιος και πέστε να τον φάτε, του θυμίζει την έκτη αίσθηση της Χριστίνας Κολέτσα, και αυτό δεν είναι κακό.  

Τελικά, όπως έγραψε και ο αγαπημένος λογαριασμός, 3 γκολάκια στη Σκωτία στην μπάλα και άλλα 14 στο Floyd από τους Σκωτσέζους και είμαστε μια χαρά. Και θα είμαστε μια χαρά διότι ο νεαρός Alex Mackey (που το 2016 αντικατέστησε τον John Cummings) φόραγε ζακέτα Robe di Kappa, το οποίο για τον Φαντασμένιο είναι ένα ξεκάθαρο σημάδι Mogwaiκης διαιώνισης. 

 

Ένα λαηβ μετά το άλλο | Χειμερινοί στου Φιλοπάππου 27/9, Meatbodies στο AUX 28/09

Φαντάσου ότι είσαι μέσα σε ένα πιστόλι, που σε εκσφενδονίζει στον αέρα, και όπως πετάς ο αέρας είναι τόσο δυνατός, που τα αφτιά σου πονάνε, νιώθεις αναταράξεις στο στήθος, σκέφτεσαι πως είναι μαλακία το ότι μπήκες μέσα σε ένα πιστόλι, αλλά εκείνη τη στιγμή πιάνεις τροχιά παράλληλα με την γη, νιώθεις πιο ήρεμος από ποτέ, η απόλυτη ομορφιά έως να σου δώσει μια δυνατή ριπή ο αέρας και να αρχίσεις τους στροβιλισμούς, γιατί δεν έκατσες σπίτι να δεις τον Παναθηναϊκό, γιατί αυτός ο εμφανώς κουρασμένος κιθαρίστας φοράει μπλούζα Metallica; Ξύπνησε λέει στις 6 το πρωί και ήρθε εδώ για να παίξει μερικά τραγουδάκια. Τσουπ ακόμα μια ριπή αηνταααααααααααααααααα αυτό που γίνεται δεν είναι τέλειο αλλά είναι τέλειο, νόμιζες πως έχεις να κάνεις με τα τρίτα ξαδέρφια του Ty Segall αλλά σου πετάγεται ο Σον Πεν με το φορητό τεστ DNA και σου λέει διασταύρωση Nirvana με νεαρό Kevin Shields. Ωστόσο διπλα σου αγαπητέ Φαντασμένιος δεν έχεις τους γνωστούς αρτεφιάσκικους 300 συνοδοιπόρους  των λαηβ.

Στις 26 Αυγούστου του 2015 οι ΗΠΑ αφαίρεσαν την 17Ν από τη λίστα με τις τρομοκρατικές οργανώσεις.  Την ίδια χρονιά ο Φαντασμένιος τιμούσε το όνομα του μπλογκ γράφοντας σε ένα ποστ κόμπο για τα λαηβ των Χειμερινών Κολυμβητών και των A Place to Bury Strangers. Στο τέλος της χρονιάς η λίστα του p4k έχει μόνο ένα κιθαριστικό δίσκο στα δέκα καλύτερα. Σε λίγα μόνο χρόνια οι κιθαριστικές μπάντες μοιάζουν είδος υπό εξαφάνιση στο line-up του Primavera. Η χρεοκοπημένη Ελλάδα εδώ είναι ακόμα πιο μπροστά, απλά δεν υπάρχει περίπτωση να δεις συναυλία με νέο αμερικάνικο Indie συγκρότημα. Οι γνωστοί 300 τω καιρώ εκείνω περιφέρονταν στα στέκια με τη σκέψη ότι ανήκουν στην τελευταία γενιά του αλτέρνατιβ. Λίγο πιο πέρα οι Χειμερινοί Κολυμβητές έχαναν το σλοτ τους στα φεστιβάλ των αριστερών νεολαίων. Βίβα λα ρεβολουσιον!!!! 

Οι γνωστοί 300 έχουν γίνει πέντε αλλά δίπλα σου Φαντασμένιο έχεις νέους, οι οποίοι άγνωστο πως, επιβίωσαν του καγκουρό-ολοκαυτώματος. Κάποιοι από αυτούς τους νέους κάνουν και μπάντες - αν είναι ποτέ δυνατόν. Για παράδειγμα το σαπορτ οι Nerrves που με αρκετό στιλ ξεπατίκωσαν τους King Gizzard And The Lizard Wizard και μπράβο τους. Ενδεχομένως αυτοί οι λιγοστοί indie νέοι να μην είναι και αυτοί τόσο νέοι και να αναρωτιούνται με τη σειρά τους που πάνε οι πιο νέοι από αυτούς. Πάντως ο Φαντασμένιος κάθετε πίσω-πίσω, μπερδεμένος ω σαν τον Ντουντ Λεμπόφκσι ή τον Μπομπ Φέργκιουσον (διαλέγετε και παίρνετε), κρατάει το κουτάκι μπίρας αξίας 5 ευρώ, και σκέφτεται πως δεν βγάζει τίποτα νόημα, αλλά σίγουρα δεν υπάρχει καλύτερο αντίδοτο στην Κυριακίλα από το να σου σκάει ενώ είσαι ανυποψίαστος το Punk Rock σφυροκόπημα των Meabodies.

24 ώρες πριν o Φάντα ένιωθε για 153η φορά την απόλυτη ευτυχία σε συναυλία των Χειμερινών Κολυμβητών. Δεν το περίμενε ο παρελθοντικός Φαντασμένιος πως το 2025 θα κάνουν τόσο εύκολα sold-out, και η μελωδία από την κόρη του βουνού θα του δημιουργεί την ίδια αβάσταχτη χαρά όπως τότε που νόμιζε πως είναι το μόνο τραγούδι στη γη που είχε νόημα και για να το ακούσει ζωντανά έλεγε στον κύριο Αργύρη πως τάχαμου τάχαμου είχε γενέθλια.

Πρόβλεψη: τα επόμενα δέκα χρόνια ο Μπενίσιο Ντελ Τορο  θα παίξει σε ταινία του Χόλιγουντ τον Χριστόδουλο Ξηρό.

 

θέλαμε νέο δίσκο Prolapse; ΝΑΙ, είχαμε ανάγκη τον νέο δίσκο των Prolapse; ΝΑΙ

Όσο καιρό τα ακραία μουσικά φαινόμενα ήταν διακοπές (sic) ανακοινώθηκε η συναυλία των Decius στο an τον Ιανουάριο του 2006, βγήκε νέο τραγούδι και ανακοίνωση δίσκου από τους αγαπημένους Insecure Men και κυκλοφόρησε - επιτέλους - ο νέος δίσκος των Prolapse. Ο Φαντασμένιος κοιτάει λοξά με βλέμμα Fleabag. 

Στον πρώτο κύκλο, το Fleabag σε ένα από τα επίπεδα του ξεσκεπάζει τους κουλ κυνικούς χιουμορίστες. Σε ένα άλλο - πιο κοντά στην επιφάνεια - επίπεδο χτίζει την ιστορία μέσα από φλασμπακ της ηρωίδας με την κολλητή της που έχει πεθάνει. Η ίδια συνταγή ξεπατικωτούρα στο πρόσφατο χιτ The Bear με μπόλικο Σικάγο αλλά και φουλ του φουλ Indie μουσική. Δεν μπορεί όμως να είναι τυχαίο ότι την τιμητική του έχει το Stange Currencies των R.E.M., ένα τραγούδι από το Monster που έχει στο εξώφυλλο μια αρκούδα! 

Οι The Bears πάντως έχασαν με δραματικό αλα Bear τρόπο στο πρώτο τους ματς στη φετινή σεζόν του NFL από τους Minnesota Vikings, δηλαδή την αγαπημένη ομάδα του Μάρσαλ Έρικσεν από το how i met your mother. Πωωωω, τι φοβερή στιγμή σε εκείνο το επεισόδιο όπου έπαιζε συνεχώς το ριφ από το Victoria των Kinks, ένδειξη ότι κάτι θα γίνει με την Βικτώρια. Όταν ο Μόσμπι συνάντησε την Βικτώρια στο τέλος, το ριφ απελευθερώθηκε και έμοιαζε το Victoria το πιο θριαμβευτικό κομμάτι όλων των εποχών. Βέβαια η εκτέλεση των The Fall είναι πολλαπλάσια πιο σηκωτική. Fall και οι Sonic Youth είναι τα κύρια συστατικά των Prolapse έλεγε πολύ εύστοχα στα 90s ο Θ. Μήνας (ο Φαντασμένιος θα αναφέρει τον Μήνα συνεχόμενα σε ποστ του, περισσότερες φορές, από όσες έβαλε 25+ ο Γιάννης με την εθνική στο μπάσκετ). 

Σε περίπτωση που δεν το έχετε πάρει χαμπάρι το παρόν κείμενο είναι μια δισκοκριτική για τον νέο δίσκο των Prolapse και ενδεχομένως τώρα χλευάζετε τον γραφικό φαντασμένιο που γράφει ό,τι να ναι και στο τέλος το παίζει έξυπνος ότι όλα αυτά σε κάποιο επίπεδο σχετίζονται με το Ι Wonder When They're Gonna Destroy Your Face. Θα μπορούσε να γράψει για την τσαχπινιά που κάνουν με το Cacophany No C. που κλείνει το μάτι στο Cacophony No A. του 1997 αλλά πάρτε τον τίτλο εξυπνούληδες και πολύ σας είναι, λέει ο Φαντασμενιος και με ένα υποχθόνιο χαμόγελο κοιτάει λοξά την κάμερα. 

 

0% φασαίοι στους Throwing Muses | 01/09 Gazarte

Η πρώτη Σεπτεμβρίου για την Ορθόδοξη εκκλησία είναι του Αμμούν του διακόνου και των συν αυτώ 40 γυναικών παρθένων και ασκητριών. Στα ονόματα των 40 παρθένων περιλαμβάνονται και τα ονόματα των μουσών και κάπως έτσι μοιάζει τέλεια η επιλογή αυτής της μέρας για την εμφάνιση των Throwing Muses στο Gazarte. Δυστυχώς όμως η μεγάλη καλοκαιρινή επιστροφή σε συνδυασμό με την πιο δευτεριάτικη δευτέρα της χρονιάς μάλλον έκατσαν βαριά στο αθηναικό αλτερνατιβ νεϊσον με αποτέλεσμα σημαντικό ποσοστό αυτού να μεταθέσει για αργότερα την έναρξη της συναυλιακής σεζόν. 

Ως προς το ποιοι είναι οι Throwing Muses κρατήστε ότι ήταν η support μπάντα στο Green World tour των R.E.M. το 1989 και για τα υπόλοιπα βουρ στον περιεκτικό οδηγό του Θ. Μήνα στο avopolis εδώ. Παρεμπιπτόντως ο δημοσιογραφικός οργανισμός Φαντασμένιου χαιρετίζει την επιστροφή του Θ. Μήνα στα Indie δρώμενα. Στα του λαηβ στο σετ των Throwing Muses επικράτησε σίγουρα το ύφος του πρόσφατου σχεδόν ακουστικού δίσκου Moonlight Concessions. Η Κριστίν Χέρς εκπέμπει γαλήνη και απολαμβάνει το γεγονός ότι στη σκηνή βρίσκεται από τη μια μεριά ο γιος της ο οποίος έπαιζε με απίστευτη προσήλωση  μπάσο και από την άλλη ένας τσελίστας. Ενδεικτικό της όλης ατμόσφαιρας ήταν που γέλασε με την ψυχή της όταν ο παλαίμαχος ντραμερ Φρεντ Άμπονγκ (ντράμερ της μπάντας στα 90s και μετέπειτα μέλος των Belly) χάθηκε  - επίτηδες; - στο τέλος ενός τραγουδιού. 

Από τα νέα τραγούδια ο Φαντασμένιος κρατάει το Libretto και από τα παλιά, τι άλλο, παρά το Bright Yellow Gun που και στην πιο ήπια εκδοχή του ήταν και η μόνη στιγμή της βραδιάς που ανέβηκαν κάπως τα ποσοστά αδρεναλίνης και τα κινητά. Ήταν ένα γλυκό βράδυ που δεν θα αλλάξει τη ζωή σε κανέναν, άλλωστε ακόμα και στα ντουζένια τους οι Throwing Muses ποτέ  δεν ξεχώρισαν για την πρωτοποριακή τους διάθεση ή για τη μεγάλη τους δημομοφιλία μένοντας πάντα έξω την κατηγορία των συγκροτημάτων με σημαντική επίδραση στην ιστορία της μουσικής.  

 

Εσάς σας αρέσουν οι συναυλίες;; | Grandmas House, Redd Kross, Melvins στην Τεχνόπολη 23/7

Κούρασε ο Φαντασμένιος και οι συναυλίες του. Πόση ασυναρτησία να αντέξεις αγαπητή με τόση ζέστη. Άσε που είναι και αυτά τα υποκίτρινα γράμματα με το σκούρο μπλε φόντο που αν διαβάσεις πάνω από δυο ποστ το μήνα έχεις τσιμπήσει ένα 0,2 αστιγματισμό για πλάκα. Μετά το έπος των Bedouin η αλήθεια είναι πως δεν είχε νόημα να γράψει κάτι άλλο ο Φάντα και κάπως έτσι έχασαν την τεράστια ευκαιρία οι Damned  και Supergrass να μπουν στα Ακραία Μουσικά Φαινόμενα. 

  

Αλλά

Πέντε λεπτά εμπρός στις Grandmas House και ο Φαντασμένιος ένιωσε να τις ξέρει μια ζωή. Θα μπορούσαν να είχαν πάει μαζί σχολείο στην κάτω Κηφισιά και να του γράφουν στο βιβλίο των φιλοσοφικών για την ταινία του Κρονεμπεργκ που έπαιξε το προηγούμενο βράδυ η κρατική τηλεόραση. Θα αντάλλαζαν κασέτες και θα γελούσαν με την ανύπαρκτη αυτοπεποίθηση του Φάντασμενιάκου. Ωστόσο είναι από το Μπρίστολ των Τζεφ Μπάροου και  Idles αν και ο Φάντα θα έκοβε το χέρι του πως είναι από το Μπρούκλιν ή το Πορτλαντ, μακρινές ξαδέρφες ή τουλάχιστον ανιψιές των Sleater-Kinney. Μπορεί να φταίει το ότι έβγαλαν όλο το λαηβ χωρίς αναφορά σε Παλαιστίνη ή/και Όζι. Ακραίο. 

40 βαθμοί κελσιου, 80 άτομα από κάτω αλλά 100 τα 100 καυλα - και ας μην είχε αηνταα. Υπερκάθαρο αγνό παρθένο Indie, η κιθαρούλα που στιγμες στιγμές παιζει μόνη χωρίς ρυθμ σεκτιον μυρίζει καλό Spin (πριν το 1997), ή Underworld Shakedown στο Ποπ και Ροκ (μετά το 97). Πέρα από την πλάκα κάποια στιγμή πρέπει να γίνει πρόταση αγιοποίησης του Θανάση Μήνα. Εντωμεταξύ για όσες δεν το έχουν πάρει χαμπάρι οι Grandmas House έχουν κυκλοφορήσει το EP της χρονίας, Anything For You. 5 τραγούδια που ακόμα και αν πλαισιωνόντουσαν από 5 διασκευές στο θα χαθώ του Πέτρου Θεοτοκάτου ή στο εθνικό ύμνο της Ελλάδας ή και στα δύο μαζί, θα το έβαζαν στους δίσκους της χρονιάς. Προσοχή φίλες στο Haunt Me το οποίο μπαίνει αυτόματα στα μεγάλα τραγούδια του ανθρώπινου πολιτισμού, έχει αυτή τη γλυκιά κιθαρούλα που γλιστράει τόσο όμορφα μετά από κάθε ρεφρεν και όσο περνάνε τα ρεφρέν μοιάζει καλύτερη αλλά ζωντανή ακούγεται αχ πόσο πιο κοντά σε ότι πιο τέλειο έχει υπάρξει ποτέ! Τι θα γίνει με την χαρά του Φαντασμένιου; Που θα πάει αυτό το πράγμα;

 

Υπερστυλαρισμος  

Οι Redd Kross με τα φοβερά κουστούμια και τα πανέμορφα όργανα τους τους έμοιαζαν τόσο τέλειοι πάνω στη σκηνή, σαν ψεύτικοι. Το σετ τους στην αρχή θύμισε Def Leppard χωρίς τα πιασάρικα ρεφρεν αλλά στην πορεία το έφτασαν ως το grunge φουλ του φουλ. Τίμια εμφάνιση η οποία γέννησε μια Φαντασμένια απορία για το πως θα είναι οι Turnstile στα 60φευγα τους.  

 

Deja Vu

Καύσωνας στην τεχνόπολη τσεκ, στο καπάκι από συναυλία Pan Pan τσεκ, Ιούλιος μήνας τσεκ,η Πανάθα στα προκριματικά του τσάμπιονς λιγκ τσεκ, οι Melvins τσεκ. Αυτό έχει ξαναγίνει  και πήγε πολύ καλά μάλιστα. Αν σκεφτούμε πως το 2009 έπαιζαν στο υπόγειο του Rodeo μάλλον δεν είναι απλό πράγμα για ένα κατά βάση πειραματικό συγκρότημα να είναι τακτικό πρώτο όνομα σε ανοιχτές καλοκαιρινές συναυλίες. Ενδεχομένως αυτό είναι πιο εντυπωσιακό και από την μετάβαση των Fontaines D.C. από την Death Disco στο Release.

 

Ανεμίζoν μαλλί Melvins Vs Ανεμίζoν μαλλί Ζίας

Σημειώσατε διπλό ημίχρονο, άσσο τελικό. Φοβερή εικόνα με τους ανεμιστήρες να θέτουν σε διαρκή αιώρηση το μακρύ μαλλί του Στίβεν Σέιν ΜακΝτοναλτ και τις αγαπημένες μπούκλες του Μπαζ Όσμπορν. Αρκετό μαλλί, αλλά και αρκετό στιλ καθώς ο Αθηναϊκός καύσωνας δεν ήταν αρκετός για να αποχωριστεί ο κυρ Μπαζ την κελεμπία του και ο κυρ Στίβεν το κεντητό κουστούμι του. Μουσικά οι Melvins από το πρώτο λεπτό έδειξαν πως δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να μην έχουν τον απόλυτο έλεγχο της φάσης για την επόμενη ώρα. 

Ενδεχομένως το 2023 να είχαν παίξει πιο δυνατά αλλά και πάλι δεν ήταν λίγες φορές που το ωστικό κύμα από την κιθάρα του κυρ Μπάζ έμοιαζε να σκάει σαν δροσερός αέρας. Εντωμεταξύ από πίσω τους έχουν δυο ντράμερ - έναν δεξιόχειρα και έναν αριστερόχειρα - και από κάποια στιγμή και μετά παίζουν χωρίς παύση μεταξύ των τραγουδιών. Ε τι να γράψει δηλαδή τώρα για όλα αυτά ο Φαντασμένιος, ότι ένα και ένα κάνει δύο;

 

Τα πάντα πάνε

Στο Wire #274 (Δεκ 2006) στο οποίο οι Melvins ήταν στο εξώφυλλο, ο κυρ Μπαζ έλεγε πως η ιδέα να έχουν δυο ντράμερ υπήρχε από την περιοδεία με τους Nirvana. Μετά από κάθε συναυλία έλεγαν πως στην επόμενη θα παίξουν μαζί με τον Dave Grohl, κάτι όμως που δεν έγινε ποτέ. Μοιάζει με τσιτ το να παίζουν οι Melvins με δυο ντράμερ, είναι τόσο όμορφο που βάζει σε σκέψεις τον φλωροφάντα γιατί να μην παίζουν όλες οι μπάντες με δύο ντραμερ; Ή και με τρεις ή και ακόμα περισσότερους - άλλωστε μέχρι επτά έχει δει ο αγαπημένος σας μπλόγκερ (λινκ).

Tίποτα, τίποτα, τιποτα,  ο Φαντασμένιος από εδώ και πέρα τα θέλει όλα με δύο ντράμερ, το ξυπνητηράκι του, το μπλογκάκι του, το φιλαράκι του, το αμαξάκι του, το σπιτάκι του, το βασανάκι του, το τοστάκι του, όλα, όλα, όλα, όλα να έχουν τουλάχιστον δύο ντραμς. Αυτό είναι το επόμενο επίπεδο στην ευτυχία!