ακραία μουσικά φαινόμενα και στα Λονδίνα

Άλλη μια ανταπόκριση από τα Λονδίνα του fieldmoon για τα πανευρωπαϊκά ακραία μουσικά φαινόμενα.

My Largest Small Songwriters Jens Lekman – Bon Iver, Scala, Tuesday 20 May 2008

“Hefner were never the loudest, oddest or fastest band, but then I’ve always hated the loudest, oddest or fastest bands … Hefner were a conversation, a handshake, a cup of tea”
Darren Hayman

Ο μουσικόφιλος όταν τον χωρίζει μία γκόμενα παίρνει τους δίσκους του και το ουίσκι του , περνάει ένα διάστημα που είναι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας , μέχρι που ανακαλύπτει εκείνο το στιχάκι που του δίνει ξανά ελπίδα για να προχωρήσει . Ο μουσικός από την άλλη παίρνει το ντουφέκι του , ξηρά τροφή, ζεστά ρούχα, την κιθάρα του και πάει να εγκατασταθεί σε ένα δάσος στο βόρειο-ανατολικό Wisconsin για να κυνηγήσει ελάφια για τρεις μήνες. Τάδε Έφη και ο Justin Vernon (aka Bon Iver) με αποτέλεσμα τον καλύτερο δίσκο από Αμερικής πλευράς για φέτος και μία γεμάτη Scala η οποία περίμενε πως και πως την εμφάνιση του. Ο Justin με άλλα τρία άτομα επί σκηνής έπαιξε σχεδόν όλο το For Emma, Forever Ago, από το σκαμπό του με μια κιθάρα στο χέρι και την εξαιρετική φωνή του αφήνοντας άφωνους (aka μαλάκες) όλους τους παρευρισκομένους. Η απόδοση των τραγουδιών ήταν πολύ πιο συναισθηματικά φορτισμένη σε σχέση με το δίσκο , με ξεσπάσματα που θύμιζαν Low, και drums που συναντάς μόνο στις δουλειές του Steve Albini. Φινάλε με το εκπληκτικό Act of Wolves part I and II με το κοινό να συνοδεύει με το στίχο What might have been lost … και τον υπογράφοντα μεταξύ σοβαρού και αστείου να νομίζει ότι κάπου τώρα θα ανοίξουν τα φώτα και θα μαζέψει τα κουβαδάκια του για να πάει σπίτι.

Κάτι που θα έκανε αν το δέλεαρ του να δει τον Jens Lekman δεν ήταν τόσο μεγάλο , όταν μάλιστα είχα χάσει και την προ-τριετίας εμφάνιση του στο Μικρό Μουσικό Θέατρο (τιμή και δόξα στους πρωτοπόρους). Μπορείς να πεις πολλά για την μουσική του Jens … όπως ότι είναι φλώρικη , ότι προτιμάς τις πιο Lo-Fi στιγμές του, ότι έβλεπε πολύ την σειρά Love Boat όταν ήταν μικρός , ότι φτιάχνει μουσική που θα ήθελες να ακούς όταν θα πας στον Παράδεισο(αν πας) , ότι είναι η επιτομή της σύχρονης pop … αλλά για ένα πράγμα είσαι σίγουρος … ότι επί σκηνής είναι πιο ταλαντούχος και από τον Ζλαταν Ιμπραιμοβιτς. Με συνοδεία 5 γυναικών αποφάσισε να μας διηγηθεί ψιθυριστά και με λεπτομέρειες όλες τις ιστορίες του , να χορέψει , να μας πείσει ότι αν δεν ήταν μουσικός μπορούσε κάλλιστα να ήταν κωμικός , και ότι στην τέχνη ακόμα και το λάθος είναι μέρος της διαδικασίας… κάτι μεταξύ συνομιλίας , χειραψίας , πάρτυ , και μία κούπας τσάι . Φινάλε αφιερωμένο στην κομμώτρια του , και 12 πόντους για την Σουηδία .

PS 1. Το σοκ γύρω από τον Bon Iver καλά κρατεί, θυμίζοντας εποχές Lifted των Bright Eyes.

P.S 2 O Jens μετά το live του μπήκε κατευθείαν στο πάνθεον των μουσικών που ξεχειλίζουν από ταλέντο επί σκηνής, όπως ο Tom Verlaine, o Antony και φυσικά ο fantasmenios.

by fieldmoon

Φωτορεπορτάζ

ή το Music For Your Eyes Festival δια φακού Skantzman:

night on earth

RubiκΆs Cube

your hand in mine

---------//---------

περισσότερες φωτογραφίες από τον Skantzman εδώ

ο καινούργιος δίσκος των τέτοιων..

Τι είναι τούτο πάλι καλοκαιριάτικα; Βεβαία τα έλεγε ο fieldmoon πριν κάνα χρόνο αλλά που μυαλό! Μουσική μετά αλαμπουρνέζικων. Δηλαδή, μετά τα ισλανδικά των Sigur Ros, καιρός για Φινλανδικά. Μουσικάρες, ατμόσφαιρα επιπέδου νύχτα στο δάσος, μια φωτιά που καίει, και στο βάθος χορεύουν τα φαντάσματα (άρε fantasmenie πάλι έγραψες!)..

Δεν γίνεται να περιγράψεις αυτό το δίσκο. Οτι και να πει ο fanatsmenios θα είναι μαλακία. Απλά ακούστε το.

------------//------------

Ποιο; το Laulu Laakson Kukista των Paavoharju ντε!

το κάτω άκρο:ακραία μουσικά φαινόμενα στο Ηράκλειο

Ήρθε η ώρα ο fantasmenios να απαλλάξει επιτέλους από την αγωνία τους επτά αναγνώστες του και να απαντήσει σε κρίσιμα ερωτήματα. Γιατί δεν έχει γράψει κάτι για το live του Ulrich; Που ήταν εκείνο το βράδυ; Γιατί έκανε μόκο και για την εμφάνιση των Cocorosie; Η απάντηση σοκάρει αλλά είναι αληθινή. Αποκέντρωσης κυρίες και κύριοι. Ο fantasmenios στο Ηράκλειο. Ο fantasmenios στας εξοχάς. Ο fantasmenios παρά θιν αλός λοιπόν, και άσε τους wanna be John Peel - John Mulvey να αλωνίζουν στας Αθήνας.

Εδώ στας επαρχίας λοιπόν μπορεί η βενζίνα έχει 1,39 αλλά πως να το κάνομε, έχομε άλλη πιοιότητα. Μαζεύονται τρία άτομα που λες φίλε μου και κανονίζουν φεστιβαλάκι τριήμερο.. με τους Night on Earth του με τους Your Hand In Mine του και ένα κάρο ακόμα καλλιτέχνες. Με δωρεάν είσοδο, με μπίρα πιο φθηνή από ένα λίτρο βενζίνας(πο πο κόλλημα!). Όλα αυτά κόντρα στους μαλάκες του δήμου που δεν τους παραχώρησαν το κηποθέτρο στο κέντρο της πόλης, και σου είναι και παραπονεμένα τα παιδιά γιατί αναγκάστηκαν λέει να βάλουν χορηγό! Music For Your Eyes Festival λοιπόν λοιπόν.

Στα των καλλιτεχνικών είχαμε την πρώτη εμφάνιση των Θεσσαλονικιών Your Hand In Mine παρουσία fantasmeniou. Οι Your Hand In Mine φανταστικοί. Δεν ήθελε πολύ να χαθείς με τη μουσική τους. Για φαντάσου τον Manyfingers να παίζει Χατζιδάκι. Ο fantasmenios φαντάζεται πως αν ζούσε ο Χατζιδάκις θα ήταν υπερήφανος. Κανονικά θα έπρεπε να είχαμε μουσική σκηνή επηρεασμένη από τον Χατζιδάκι και τους Your Hand In Mine το πιο "underground" μέρος αυτής. Η Ελλάδα πρέπει να έχει σε προτεραιότητα τον πολιτισμό είχε πει η Μελίνα. Ο νεοέλληνας το ερμηνεύει αυτό, μάλλον με μια καλή εμφάνιση της Καλομοίρας στη Eurovision. Αγοράστε τους δίσκους τους, μοιράστε τους σε φίλους και ξαδέρφια, δείτε τους live, οι Your Hand In Mine είναι εξαιρετικοί μουσικοί και καλά παιδιά. Η οργανωτική επιτροπή (sic) ήταν αδύνατο να καλύψει οικονομικά τη μεταφορά από αέρος των 80 κιλών εξοπλισμού τους, οπότε οι Your Hand In Mine αποφάσισαν να τον φορτώσουν στο φορτηγάκι τους, να κατέβουν στην Αθήνα και να πάρουν το καράβι. Τρελή ταλαιπωρία..
Αρκετά καλοί και οι dark-post-trip-rock Night On Earth. Δεμένο συγκρότημα, καλοί μουσικοί, οπτικά μοιάζουν με dark metal ή gothic συγκρότημα. Βρε μπας και είναι;

To τραγούδι που παίζουν στο βιντεάκι είναι παγκόσμια αποκλειστικότητα των ακραίων μουσικών φαινομένων καθώς ήταν η πρώτη φορά που το έπαιξαν.

------------//------------

Όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις τα συγκροτήματα δεν πληρώνονται για τα live, ο κόσμος είναι λίγος και μιλάει ακόμα και όταν κάθεται στην πρώτη σειρά. Ενδεικτική ατάκα που υπέκλεψε ο fantasmenios κατά το live των Your Hand In Mine: "καλοί είναι, αλλά γιατί δεν παίζουν το Αμελί;"

ακραία μουσικά φαινόμενα στη Νορβηγία

Το μήνα Μάιο τα ακραία μουσικά φαινόμενα όργωσαν την Ευρώπη από άκρη σε άκρη. Στο άνω άκρο έχουμε την επίσκεψη του φίλου Χρήστου στη Νορβηγία όπου παρακολούθησε το φεστιβάλ The Fix. Στο βίντεο αξίζει να δείτε ένα απόσπασμα της εμφάνισης του Four Tet ο οποίος παίζει με το TENORI-ON του. Ο fantasmenios συγκινείται μόνο και μόνο με τη σκέψη πως ο τύπος που χορεύει εκεί μπροστά μπορεί να είναι ο Νορβηγός που επί ένα χρόνο επισκέπτεται καθημερινά το blog του.
O άνθρωπός μας ξεχώρισε ακόμα τα live των Δανών As In RebekkaMaria, τον Ντόπιο DiskJokke, τους Diplo, και τους αυτόπροσδιοριζόμενους ως progressive death metal electro Chrome Hoof!

----------//----------

Ένα μικρό και συμμαζεμένο φεστιβάλ στην πόλη Bergen που είναι μικρότερη της Πάτρας.. Άντε και στα δικά μας λοιπόν..

γιατί είναι Κύριακη πρωί

Στα 100 χρόνια που είναι φίλοι ο fantasmenios με τον fieldmoon και από τις χιλιάδες high-fideliκού τύπου συζητήσεις τους, ξεχωρίζουν αυτές με θέμα "δίσκοι για Κυριακή πρωί". Και μπορεί ο fantasmenios με τον fieldmoon να διαφωνούν στις high-fideliκές συζητήσεις τους πιο συχνά και από τον Αυτιά με τον Βερύκιο αλλά στο ερώτημα ποιος είναι ο καλύτερος δίσκος για Κυριακή πρωί η απάντηση είναι πιο ομόφωνη και από ΔΣ της ΠΑΕ Ολυμπιακός.. το Nixon των Lambchop.
Έχεις πιει όλο το Βόσπορο, τα μαλλιά σου μυρίζουν Marlboro, είσαι πιασμένος και το ένα σου χέρι μουδιασμένο αφού έπεσες στο κρεββάτι σαν τσουβάλι, αλλά τα καταφέρνεις να βρεις το τηλεχειριστήριο και να πατήσεις το play. The gold stereo/ stretches out the sound.. η cool φωνή του Kurt Wagner, βιολί, ένας χαλαρός ρυθμός, σχεδόν σε νανουρίζει. Στα 3 λεπτά η pedal steel κιθάρα του Niehaus (ναι αυτουνού του ασχημομούρη που παίζει και με τους Calexico) σε κρατά στη ζωή ξύπνιο.
Έχεις ανοίξει με το ζόρι το ένα μάτι και ξεκινά το Grumpus. Soul, βάθος πεδίου, ήχου κ.λ.π. i wonder why you feel so low/look at me if you want to see the comedy and the clown... πο πο τι μαλακίες έλεγα στην τύπισσα χθες το βράδυ; Θα μείνω για πάντα στο κρεβάτι, δεν πάω πουθενά, ξεκίνησε και το You Masculine You με το πιανάκι του, το βιολάκι του, τα soul φωνητικά, εδώ θα μείνω λέμε. Όταν ο fantasmenios κάνει σχέδια οι Lambchop γελάνε, και στα 4:01 μετά την τελευταία παύση αρχίζει η αντεπίθεση! dont follow me! dont follow me! Ένα Depon ρε παιδιά! ένα Depon!! Η ένταση μεγαλώνει και αυτό που έμοιαζε απίθανο τελικά συμβαίνει.. ξυπνάς.
Ακολουθώντας τον up tempo ρυθμό του Up With People στρώνεις το κρεββάτι, σχεδόν λικνίζεσαι και σίγουρα τραγουδάς come on undone (ο ορισμός της ειρωνείας!). Τα 5:39 του Nashville Parent αρκούν για να γρήγορο πέρασμα από το μέρος που όλοι πάνε μόνοι τους και το σοουλίστικο What else could it be? το ιδανικό soundtrack για να φτιάξεις ένα καφέ.
Τα the distance from here to there και the book i havent heard τα ακούς ενώ ψάχνεις να βρεις την εφημερίδα που αγόρασες ξημερώματα και μάλλον χρυσοπλήρωσες (ναι έδωσες 10 ευρώ και του είπες τα ρέστα δικά σου μεγάλε!). Κανονικά τώρα τα νεύρα σου είναι τσατάλια και το όμορφο κυριακάτικο πρωινό πάπαλα, αλλά ευτυχώς που υπάρχουν αυτά τα δύο τραγούδια που σε ηρεμούν we could be/ we should be/ la la la la/ lah lah lah lah lah.
Βρίσκεις επιτέλους την εφημερίδα, η ζωή είναι ωραία αλλά το γέλιο που σου χαρίζει ο Αρκάς στο κόβουν με μιας οι Lambchop με το gothiκο The Petrified Florist, και καλά σου κάνουν αφού είναι ώρα για να διαβάσεις τη συνέντευξη της Ντόρας Μπακογιάννη. Αποσυμπίεση με το σβέλτο ρυθμό του παραδοσιακού Butcher Boy, Κλείνεις το stereo. Είναι Κυριακή μεσημέρι πια, και ώρα για να ανοίξεις την τηλεόραση και να δεις friends.

-----------//-----------

Από τα δισκάκια που έχουν κυκλοφορήσει μέσα στο 2008 το πιο "κυριακάτικο" κατά τον fantasmenio είναι το Hungry Saw των Tindersticks.

μεγάλες αλήθειες

για το sex..
όλα γίνονται για αυτό, και πολλά γίνονται επειδή δε γίνεται αυτό

για το kids των mgmt..

στο ρεφρέν λέει control yourself και όχι show yourself

για το facebook..
(κλισέ αλλά...) big brother is watching you

για τους bloggers..
ημερολόγιο γράφεις, δεν είσαι το pitchfork

για το φετινό καλοκαίρι..
Κολέτσα και 6η αίσθηση

για τους bloggers μέρος β..
μετρητής, δηλαδή ποιος την έχει πιο μεγάλη;

για τους Interpol..
To Our Love To Admire είναι καλύτερο από το Antics που είναι χειρότερο από το Turn On The Bright Lights που είναι καλύτερο από το Our Love To Admire (O.K. όχι και τόσο μεγάλη αλήθεια)

για τον fantasmenio..
"τo μανιφέστο εδώ και φωτογραφίες εδώ" (βλ. 3 post πιο κάτω). Πρόταση χωρίς ρήμα ρε! Χωρίς ρήμα; Τσάμπα τα λεφτά που δώσαμε για να σε σπουδάσουμε!

---------//---------

για τους ανθρώπους..
Όσο μεγαλώνει ο fantasmenios συνειδητοποιεί πως αυτούς που νόμιζε παλιά για κακούς, τώρα τους θεωρεί καλούς, και αυτούς που θεωρούσε παλιά καλούς τώρα τους θεωρεί κακούς.

Σκωτσέζικο low bap

Πέρσι για τον fantasmenio είχαμε το έτος Malcolm Middleton. Φέτο έχομε το έτος Aidan Moffat, ο οποίος πρόσφατα κυκλοφόρησε τον καινούργιο του δίσκο i can hear your heart. Για την περίπτωση του το καρτούν (βλ. εικόνα) από το περιοδικό Plan B είναι κατατοπιστικό. Αν και αυτοί που έχουν ασχοληθεί στο παρελθόν με τους Arab Strap προφανώς το είχαν πιάσει το υπονοούμενο.. Ο κάφρος της ιστορίας ήταν ο Aidan.
Δέκα χρόνια μετά από το ότι ήταν ο καλύτερος δίσκος των Arab Strap Philophobia να ΄μαστε πάλι με το βιβλιαράκι στο χέρι, σαν τις γριές μεγάλη εβδομάδα, να διαβάζουμε τις καφριές που απαγγέλλει με τη γνώριμη σκωτσέζικη προφορά του ο Aidan. Όπως τότε έτσι και τώρα το άσεμνο εξώφυλλο μας αναγκάζει μετά την ακρόαση να το καταχωνιάζουμε όπως κάναμε μικροί με τα playboy.
Σαν τίτλος το i can hear your heart είναι σίγουρα παραπλανητικός και αν ποτέ ο fantasmenios τον πετύχει ένα πράγμα θα τον ρωτήσει: "ποιος είναι Aidan μου ο πραγματικός τίτλος του δίσκου σου; άσε τις ειρωνείες και πε!"
Ο fantasmenios εξηγείται για να μη παρεξηγείται. O δίσκος του Aidan έχει μόνο μερικά από τα συστατικά του Philophobia όποτε και σε καμία περίπτωση δεν φτάνει τα επίπεδα του. Μουσικά είναι επιτηδευμένα πολύ ήπιο, σε σούπερ αραμπιστραπική διάθεση. Λογικό καθώς ο Aidan προτιμά τα μαύρο-χιουμορίστικα, καψουροκαταστροφικά στιχάκια του να είναι σε πρώτο πλάνο. Στον fantasmenio άρεσε και η διασκευή στο hungry heart του Bruse Springstreen. Αφού δηλώσεις πως είσαι άνω των 18 μπορείς να πάρεις μια γεύση για το έργο του Moffat εδώ

---------//---------

Στα του αδερφού συγκροτήματος Mogwai εδώ διαβάζεις ένα post του mouxlaloulouda (με δώρο mp3)

βάγρκα στο γιαλό

Πατάς μια φορά το play και μετά (αν δεν είσαι κακός άνθρωπος γκρινιάρης ή Πασόκος..) το έχεις στο repeat

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

---------//---------

και καθώς το widget δεν έχει repeat εδώ το βάγρκα στο γιαλό