φανταδεκαεννιά

Μεγάλη επιτυχία το φετινό κονσεπτ σύμφωνα με το οποίο η παρουσίαση της φανταλίστας θα γίνει με κριτικές στις δισκοκριτικές των άλλων. Στο #19 είναι το δισκάκι του Dreamend για το οποίο γκες γουατ, δεν υπάρχει ούτε λεξούλα στα ελληνικά. Αλλά και στα αγγλικά μόνο κάτι ρηβιού από κάτι ψόφια σαητ πιο νεκρά και από τα εγκεφαλικά κύτταρα του Τατσόπουλου. Βασικά πιο νεκρά και από το  fantasmenios.blogspot.gr είναι το σωστό. Δεν έχει πλάκα έτσι παιδιά. Το θέμα είναι να γράφατε τις μαλακίες και να σας κοροϊδεύει μετά ο Φαντασμένιος και μετά να λέτε ποιος είναι αυτός ο πουθενάς, αλλά στην πραγματικότητα να γκαβλώνετε κάπως από μέσα σας. Τέλος πάντων, αφού δεν πάει η δισκοκριτική στον Φαντασμένιο, θα πάει ο Φαντασμένιος στον δισκοκριτικό και γκουκγλάρει shoegaze, ελληνικά, τελευταίο έτος. Τίποτα, ούτε λέξη. Πάμε πιο δυνατά με αναζήτηση για avopolis, shoegaze. ΠΑΡΑΑΑΑΜ. 12 χρόνια σε μια θάλασσα αγάπης με τον Nathan Fake! Έχει και άνω τελεία το κείμενο οπότε γαμησεμας, πατάει ο Φάντα στο κουμπί άλμπουμ, διεθνή. Και βγάζει Βιολέτα Ίκαρη, Stone Temple Pilots και Callas ΜΑ ΤΟ ΘΕΟ. 

Φανταστικό εξώφυλλο και In my Heart το καλύτερο τραγούδι του δίσκου το οποίο δεν υπάρχει καν στο youtube (όπως δεν υπήρχε και το τραγούδι του Middleton για το #20) και πόσο εκλεκτικ την έχεις δει ρε Φάντα;