φανταδεκαεπτά

Μετά από τέσσερις μέρες ψάχνοντας στα ελληνικά σαητ που ασχολούνται με τη μουσική το συμπέρασμα είναι πως από το σουσι έχουμε πάει στην κρεατοφαγία και τις περίεργες κοπές κρέατος. Με το νέο δίσκο The Drought  της Puce Mary δεν ασχολήθηκε κανείς, παρότι κυκλοφόρησε στην ελληνικής καταγωγής PAN και παρότι είχε δώσει ένα καταπληκτικό λαηβ το 2017 στο temple παρέα με τον Croatian Amor. Δεν πειράζει, θα ασχοληθεί με το ριβιου του p4k ο Φαντασμένιος.
Λοιπόν ο δίσκος παίρνει 7.2 άρα ο ατζέντης έσκασε το μεσαίο πακέτο. Ο συντάκτης ξεκινάει το κείμενο με ένα απόσπασμα από την Έρημη Χώρα του ΤΣ ΄Ελιοτ. Στην επόμενη παράγραφο το γυρίζει στο σινεμά, στα θρίλερ Witch, Under the Skin και τον Bergman (sic) για να καταλήξει στο φοβερό συμπέρασμα πως αν ο προηγούμενος δίσκος της Puce Mary Spiral έμοιαζε με μια κάθοδο τότε το Drought φαίνεται να σχηματίζει ένα κύκλο. Αφήνει δυο γραμμές κενό ο Φάντα για να χωνέψετε λίγο αυτό που μόλις διαβάσατε.


Μπορεί να μοιάζει λίγο με δηθενιά αλλά έχει ένα δίκιο ο μουσικοκριτικός καθότι η αλήθεια είναι πως η Puce Mary με 2-3 ήχους την κάνει τη δουλειά, οπότε για αυτό ίσως ο Αμερικάνος βλέπει κύκλους. Λίγες γραμμές πιο κάτω ανακαλύπτει μια αναφορά στον Eno το οποίο είναι λίγο σαν να θες να περάσεις την άποψη σου με βασικό επιχείρημα πως υπάρχει μια μελέτη.. Χέσε μας ρε φίλε για όλα τα πράγματα υπάρχει μια μελέτη και πίσω από όλους τους ήχους υπάρχει ένας Eno.  
Το κείμενο κλείνει με τα εξής:The Drought’s glacial intensity and dead-eyed focus force you to approach it on its own terms, but one senses that Hoffmeier is just getting started.
Εδώ αυτό που καταλαβαίνει ο Φαντασμένιος είναι πως αν στον επόμενο δίσκο ο ατζέντης σκάσει το μεγάλο πακέτο τότε ο δίσκος πάει για best new music.

Λινκ δεν έχει σήμερα καθώς το δισκάκι αυτό ακούγεται ολόκληρο και με κλειστό το pc.