They should be a VIP to everyone:The Go Team! Reading 14th of June Fez Club

‘‘Keep banging on the door, cause we can’t hear a thing

Keep shutting down the power, cause we can always sing ’’

Όταν παίζεις μουσική σε ένα μαγαζί πάντα υπάρχει ένα κομμάτι που έχει βγεί εκείνη την περίοδο το οποίο περιμένεις πως και πως να το παίξεις εκείνη την μέρα την κατάλληλη στιγμή όπου ο κόσμος μέσα θα είναι αρκετός , οι γραφικοί δεν έχουν καταφθάσει ακόμα , το αφεντικό δε θα στα πρήξει με την ένταση του ήχου, οι μπάτσοι είναι νωρίς για να έρθουν, οι πιωμένοι είναι ένα κλικ πριν γίνουν κόκαλα όπου κανένας δεν ψάχνεται ακόμη και φυσικά εσύ είσαι σε κατάσταση να θυμάσαι τι παίζεις. Το καλό με δίσκους σαν το Thunder, Lighting Strike είναι ότι έχουν γύρω στα έντεκα τέτοια κομμάτια.
Όταν είσαι πελάτης σε ένα μαγαζί αυτό που σου την σπάει περισσότερο είναι όταν ο dj βαριέται αφόρητα και σου παίζει το ένα μαλακισμένο placebo μετά το άλλο , ή όταν αυνανίζεται και αποφασίζει να παίξει την κάθε άσχετη παπαριά που δεν την ξέρει η μάνα της νομίζοντας ότι παράγει πολιτισμό. Το καλό με τους the go team είναι ότι δεν σταματάνε να χοροπηδάνε επί σκηνής μέχρι να χορέψει και ο τελευταίος που βλέπει το live , με μία τόσο φρέσκια μουσική που δημιουργεί πολιτισμό.
Όταν περνάς τα απογεύματά σου στα δισκάδικα , πάντα υπάρχει ο ένας ο μοναδικός ο δήθεν ο γνώστης που θα προσπαθεί να σε πείσει πόσο μπροστά είναι το καινούργιο γκρουπ που ανακάλυψε από την Ιαπωνία με Αργεντίνους που χρησιμοποιούν κράνη των παππούδων τους για όργανα από την εισβολή των Άγγλων στα Φοκλαντς και που φυσικά δεν έχει κυκλοφορία ούτε στην Ελλάδα ούτε και στην Ιαπωνία Το καλό με τους the go team είναι ότι η μουσική τους αγγίζει ένα ευρύ κοινό, διανέμεται, σε κάνει να νιώθεις ξεχωριστά ( και όχι επειδή την ακούς μόνο εσύ πρώτα από όλους ) … αλλά κυρίως μοι-ρά-ζε-ται με τους γύρω σου και δη-μι-ου-ργεί κοινό από μόνη της όταν παρουσιάζεται ζωντανά …
Όταν ξεκινάς να πας σε συναυλία , έχεις έναν φόβο ότι όλη αυτή η καλλιτεχνική αποδοχή μπορεί να είναι προϊόν hype και ότι έιναι κανόνας να μην πηγαίνεις στις συναυλίες με τόσο μεγάλες προσδοκίες . Το καλό με τους the go team είναι ότι όχι μόνο το δικαιώνουν το hype αλλά το προσπερνάνε .
Όταν είσαι θεατής σε live των go team , δεν προσέχεις τι κομμάτια παίζουν , πόσο ταλαντούχα πιτσιρίκια είναι , πόσο γουστάρουν αυτό που κάνουν , πόση ενέργεια μεταδίδουν, πόση έπαρση τους λείπει απλώς χορεύεις ,χορεύεις , χορεύεις … μέχρι να πέσεις κάτω μαζί τους στην σκηνή …να υποκλιθείς μπροστά τους …να τους χειροκροτήσεις …
Όταν αποχωρείς από ένα live των the go team , με ένα ηλίθιο και απροσδιόριστο χαμόγελο, συνειδητοποιείς το πιο σημαντικό … ότι μόλις είδες ένα γκρουπ που ανεξάρτητα από τις πολλές και εμφανείς καταβολές του, έχει δημιουργήσει ένα δικό του ήχο και έναν κόσμο που δεν θυμίζει και δεν μοιάζει με τίποτα παρόμοιο γύρω σου …

By fieldmoon

Photos and friendship by Din and Donna Tolkning