φανταεννιά

Στη θέση #9 της φανταλίστας δηλαδή έξι (6) θέσεις πάνω από το δίσκο του Ty Segall τα ξαδερφάκια του από το L.A. The Feels με το ομότιτλο ντεμπούτο τους. Για την κυκλοφορία ο Φαντασμένιος είχε γράψει εδώ. Μπορεί οι Feels να είναι μια μπάντα που γυναικώθηκε με τα λαηβ και ο δίσκος να γράφτηκε σε μια μέρα, δηλαδή lo-fi οε οε οε, αλλά τα τραγούδια είναι τραγούδια, ΑΚΟΥΣ κυρ TY; Που έκανες και παραγωγή σε αυτό το δίσκο (;) ! Το να καταγράφεται παραγωγός σε τέτοιο lo fi χαμό είναι μάλλον  η μεγαλύτερη αλητεία στην ιστορία της ροκ.

Αυτός ο δίσκος είναι σαν να βγαίνεις ένα Σαββάτο τίγκα στη καύλα και να σου κάθεται γκόμενος γλυκούλης, ομορφούλης με χιούμορ. Και περνάς όλο το βράδυ με ποτάκια, χαμουρεματάκια, αστειάκια αλλά όταν μπαίνεις σπίτι σκέφτεσαι πως ενδεχομένως έχεις βάλει τη μαλακισμένη κιλότα. Ε και; Στη μουνάρα σου, δεν θα γυρίσετε ταινία, το θέμα είναι να γίνει καλή φασούλα για κανά μισάωρο (άντε για 29:35).  
Oκ, δεν είναι και η πιο πρωτότυπη ιστορία, αλλά για να τα λέμε όλα χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις είναι κάπως  υπερτιμημένη η πρωτοτυπία. Όποτε χωρίς φόβο και πάθος θα το βάλει ο Φαντασμένιος το δισκάκι στο #9 της φανταλίστας η οποία φέτος δεν έχει το φοβερό και τρομερό κονσεπτ που είχε πέρσι. Το οποίο μια χαρά ήταν, καλά περάσαμε αλλά ενδεχομένως να μην είχε ασχοληθεί κανείς με του δίσκους. Το οποίο ενδεχομένως να μην είναι και κακό.