φανταδεκαεπτά

Κάμποσοι ορειβάτες πάνω σε μια ομαλή κορυφογραμμή αρκετά κοντά στα σύννεφα. Α ρε σατανάδες Explosions In the Sky με τέτοιο εξώφυλλο θα μπαίνατε στην φανταλίστα ακόμα και αν παίζατε μέσα διασκευή το Pipila22 του Sin Boy.

Τώρα αυτό με το End είναι λίγο πρόεδρος εδεσσαϊκού, στην αρχή αυτοί είπαν πως είναι το τέλος αλλά μετά εμείς μετά είπαμε πως δεν είναι το τέλος αλλά η αρχή και μετά τους είπαμε πως είναι το τέλος αλλά με μια νέα αρχή. Η αλήθεια είναι πως ο Φαντασμένιος είχε την εντύπωση πως η αρχή της νέας φάσης των EITS ήταν το The Wilderness το 2016 στο οποίο είχαν πειραματιστεί αρκετά έτσι ώστε να κλονιστεί το περίφημο πια θεώρημα Ξαγά που λέει πως "οι Explosions In the Sky παίζουν μόνο ένα τραγούδι". 

Με το End στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε, τα χέρια θα σηκώσουμε στο πρώτο ορθόδοξο ποστ ροκ κρεσέντο του Peace or Quiet και παλιά ποστ ροκ τραγούδια των Mogwai θα θυμηθούμε στα διασταυρωμένα κιθαριστικά ριφ και πλήκτρα του All Mountains.

Ηχητικά είναι όλα ομαλά και όμορφα σαν τις βουνοκορφές του εξωφύλλου. Κορυφαία στιγμή ενδεχομένως το κλασικό ποστ ροκ ξέσπασμα που κόβει στη μέση το Moving on. Moving on ναι και στο τέλος Its never going to stop, Χμ, ειρωνεία του δημοτικού, αλλά εντάξει η φαντασία δεν είναι το δυνατό τους σημείο, και κάπως έτσι τα ερωτηματικά μεγαλώνουν, τι νέα αρχή μπορεί να κάνει ένα συγκρότημα σαν τους Explosions In the Sky; 

Πάντως εδώ σημαντικότερο και από τους δίσκους είναι πότε θα ξαναέρθουν για λαηβ. Aυτό ακριβώς και τίποτα άλλο.