φανταείκοσι

Ξεκινάει η τρέλα.  Στο #20 της φανταλίστας για τους δίσκους του 2019 το One Step Behind των Garcia Peoples. Ο δίσκος ξεκινάει με σαξόφωνο, θα μπορούσε να είναι μια πιο σκληρή εκδοχή της μουσικής για το the man with the movie camera, χωρίς να το καταλάβεις το έχουν γυρίσει σε kraut και πάνω που κοιτάς μη χάλασε το μαραφέτι και παίζει από μόνο του κάνα χαμένο Can κάνει γκανγκ η κιθάρα και τι έγινε ρε παιδιά, αυτοί παίζουν prog, αλλά με μια κίνηση αλά Πλατινί σκάνε και τα φωνητικά και τώρα πια με βεβαιότητα ακούγεται ένα φολκ ροκ ανθεμ και εντάξει με τέτοιο χαμό 8 μίλια ψηλά τριπ τριπ τριπ γίνονται και άλλα πράγματα αλλά τώρα όλα μοιάζουν φυσιολογικά μέχρι που κάνει πάλι ένα γκρανγκ η κιθάρα και τρεχάτε ποδαράκια μου με το κεφάλι ντάγκλα ΤΙ ΠΟΡΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΡΕ ΣΑΣ ΡΕΕΕΕ και 32 λεπτά τραγούδι αποφάσισαν να τα γαμήσουν όλα στα τελευταία πέντε δευτερόλεπτα. Αυτά. Το δεύτερο τραγούδι του δίσκου είναι σαν θάλαμος αποσυμπίεσης και κάπως έτσι ο δίσκος κλείνει και τυπικά.