μετά-βαρεμάρα

Να ξέρετε πως διαβάζετε το blog με τα λιγότερα τατουάζ. Και να θυμάστε μόνο δυο λέξεις. Νότιο Λονδίνο. Εκεί είναι η φάση και όχι στο δίσκο της Courtney Barnett και του Kurt Vile που τη μια φορά που πήγε να τον ακούσει ο Φάντα σκέφτηκε πως είναι πιο χάλια και από τη σχέση του Cobain με την Love. Βασικά δεν είναι χάλια, σκέτα βαρετό είναι, απλά ήθελε ο Φάντα να κάνει το ξυπνακίστικο του αλλά δεν του έβγαινε κάτι με τη λέξη βαρετό, αλλά το πιάσατε το αστείο γελάσατε ή και δε γελάσατε γιατί λογικά τα σάητ που αποθεώνουν το δισκάκι όλο και κάτι θα γράφουν για το συνειρμικό της λεζάντας. Ο Φάντασμένιος σε γενικές γραμμές βαριέται και δεν διαβάζει τίποτα, αλλά για να σας αρέσει εσάς ε κάπου θα το διαβάσατε. Εντάξει περί ορέξεως ο καθένας ας ακούει ό,τι θέλει, εκτός φυσικά από τους pixies που είναι προαπαιτούμενο. Δηλαδή ο Φαντασμένιος που δεν μάσησε μπρος στη φυσικοχημεία ΙΙΙ και σε 3ώρο μίτινγκ με την προϊσταμένη του, σηκώνει τα χέρια ψηλά όταν κάποιος του λέει πως δεν του αρέσουν οι Pixies. Επίσης αν και δεν έχουν σχέση με τους Pixies εξαιρετικές είναι οι Madonnatron. Μπαντ μεητς των Fat White Family, με έδρα το νοτιοανατολικό Λονδίνο κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο που αντί κριτικής ο Φαντασμένιος θα σας παρακαλέσει να κοιτάξετε προσεκτικά για δέκα δευτερόλεπτα το εξώφυλλο και μετά να διαβάστε τους τίτλους των τραγουδιών:

Headless Children
Sangue Neuf
Tron
Be My Bitch
Glenn Closer
Violent Denial
Mother's Funeral
Bad Woman
Wedding Song   
Cat Lady
Situations