το καλοκαίρι του Φαντασμένιου | Saristra 2017

Είναι κάμποσα χρόνια που γίνονται αυτά τα καλοκαιρινά indie φεστιβαλ στα νησιά αλλά ο Φαντασμένιος δεν είχε την τύχη να βρεθεί σε κάποιο. Να είναι καλά όμως ο κομμένος χιαστός και έχετε την χαρά να διαβάζετε ποστ για το Saristra 2017! Τυχερούληδες.

Το φετινό φεστιβάλ ήταν ιδιαίτερο, καθώς το line-up ήταν σχεδόν ονειρικό. Ονειρικό για στρυφνούς τύπους σαν τον Φαντασμένιο που θέλουν την άνεση τους και δεν καταδέχονται να σπρώχνονται για ένα ποτό με νεαρούς που έχουν καπνογόνο στην κωλότσεπη και περιμένουν να ακούσουν το κλαρίνο να βαράει μαζί με την κιθάρα για να ανεμίσουν το πλαστικό μπουκαλάκι με το τσίπουρο. Η απουσία κάποιου εμπορικού ονόματος είχε ως αποτέλεσμα να μην έχει πολύ κόσμο και να ακούγονται ατάκες "πάμε στο πανηγύρι στα Τσουτσουνάτα, δεν τραβάει εδώ". Ναι, είναι ένα ακόμα ελιτίστικο παραλήρημα του Φαντασμένιου.  Το μπλογκ ετούτο είναι δέκα ετών, οπότε και 20 χρονών να το ξεκίνησε ο Φάντα είναι σίγουρο πως δύσκολα του κολλάς δίπλα τη λέξη νέος. Ως σοφός πια μπλογκερ δεν θα γκρινιάξει για την κοινωνικοπολιτικοπολιτισμική κατάσταση του τόπου- είναι πια στο στάδιο της αποδοχής- έτσι είναι και έτσι θα παραμείνει για όσο ζει. 
Μόνοι μας τα λέμε, μόνοι μας τα ακούμε, μόνοι μας τα νιώθουμε σε ένα φεστιβάλ που έπαιξε το καλύτερο συγκρότημα αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, οι Bedouin. Στη λαηβ τους εμφάνιση  έριξαν τροχιοδεικτικές που φαίνεται να δικαιώνουν τον Φαντασμένιο που περιμένει από αυτούς τον καλύτερο δίσκο της χρονιάς. Καλύτερος; Ε θα είναι ο δίσκος που θα βαράει όπως πρέπει. Τι όπως πρέπει; Ε θα είναι το μουσικό ντεπόν για τον πονοκέφαλο από τις δεσμεύσεις για 500 χρόνια πλεόνασμα.
Μια χαρά ήταν και η εμφάνιση του Prins Obi and the hair Warriors, για όποιον δεν έχει δει τους Baby Guru. Βασικά μια χαρά ήταν και για όσους έχουν δει τους Baby Guru ωστόσο είναι δύσκολο (αν και σούπερ άδικο για τον Obi) να μη γίνει η σχετική σύγκριση. Ενδεχομένως η παραπάνω πρόταση να είναι για τον πούτσο, αντιθέτως δώστε βάση στην επόμενη. Ο Prins Obi είναι τόσο ευφυής που αξίζει να τον παρακολουθεί κανείς όπως και να παίζει, ό,τι και να παίξει.
Τα ίδια ισχύουν και για τον λάρυγγα που έπαιξε με σπασμένο πόδι. Και μόνο αυτό αρκεί. Ο larry gus με σπασμένο πόδι, τι άλλο να ζητήσει κανείς; Εκπληκτικός για ακόμη μια φορά, δικαιώνει τον Φαντασμένιο που τον θεωρεί έναν από τους σπουδαιότερους Έλληνες του 21ου αιώνα. Βασικά τον σπουδαιότερο. Πολυεπίπεδος πανικός σε ένα εγκαταλελειμμένο χωριό στην Κεφαλλονιά.
Πάντως η καλύτερη εμφάνιση ήταν μάλλον αυτή των Victim of Society σε φάση τα όμορφα χωριά όμορφα κουφαίνονται. Κάπως αποπροσανατολιστικό υφολογικά ήταν το encore τζαμάρισμα με τους Prins Obi & The Dream Warriors στη διασκευή του Sister Ray, αλλά μπρος στους velvets να πάει να γαμηθεί το ύφος. Το 90% των παρευρισκόμενων θα έδιναν τουλάχιστον ένα νεφρό τους για να ζούσαν ένα λαηβ των Velvets σοδειάς 1969.
Το βραβείο ευχάριστης έκπληξης παίρνει ο Montero (Ariel Pink των φτωχών).
Το φεστιβάλ έκλεισε ιδανικά με τον προστατευόμενο των mogwai, κυρ Pye Corner Audio. Μια πολυτέλεια* για την ελληνική αλτερνατίβα καθώς ο κυρ Technician είναι σίγουρα στη λίστα των δέκα καλύτερων της ηλεκτρονικής μουσικής.

*μαζί με την εμφάνιση των fat white family με ντάλα ήλιο στο rockwave