Αντικειμενικότης μηδέν | Baby Guru IV

 Baby Guru IV. Δηλαδή αυτός είναι ένας ευφάνταστος τίτλος από τις μουσικές ιδιοφυΐες της Αθήνας; Ρε μπας και οι εμμονές τους (του Prins Obi κυρίως) με το κλασικό ροκ των 70s έχουν γίνει δίνη που τους τραβάει στην καταστροφή; Όπου καταστροφή ίσον να πάψουν να είναι ιν, φασέοι ή όπως αλλιώς το λένε οι νέοι. Βασικά με αυτό τον τίτλο προσπάθησαν να ρίξουν άκυρο σε ερωτήσεις τύπου "τι σημαίνει Marginalia;" αλλά μάλλον αυτό τους γύρισε μπούμερανγκ και έτσι όλοι τους ρωτάνε τι σημαίνει Baby Guru. Ε έτσι τους λένε, και τέσσερα γιατί είναι τέσσερις πια, γιατί είναι ο τέταρτος δίσκος γιατί βγήκε 28/02/2017 δηλαδή 2+8+0+2+2+0+1+7=22 άρα 2+2=4 άσε που η μπάντα είναι στη φάση δύο και ο δίσκος έχει 8 κομμάτια άρα 8/2=4. Έτσι είναι και  όταν φτάσουν τους 12 δίσκους θα χρησιμεύει ως σημείο αριθμητικής αναφοράς. Και όχι μόνο. Το δισκάκι θύμισε στον Φαντασμένιο μια παλιά ιστορία.

Ήταν κάποτε ένας τύπος μέγας κοινωνικά δυσλεκτικός, που αναγκάστηκε να βγει από την ασφάλεια του μικρόκοσμού του ευρισκόμενος σε μια πόλη που δεν ξέρει κανέναν. Μετά από ένα μήνα όπου δεν μίλησε σε άνθρωπο, απογοητευμένος αποφάσισε να περάσει τον υπόλοιπο χρόνο που θα μείνει σε αυτό το μέρος με μόνη παρέα βιβλία, μουσική, ταινίες και βίντεο γκέημς.  Η ειρωνεία είναι πως τη στιγμή που ήταν απολύτως σίγουρος για την πορεία των πραγμάτων γνώρισε μια παρέα ανθρώπων όπου ο συγχρονισμός αντιλήψεων περί ζωής ήταν τέτοιος που ένιωσε σαν να τους ξέρει χρόνια. Με αυτούς ήταν όλα εύκολα και όλα ωραία, και όπως είναι λογικό σε τέτοιες περιπτώσεις έζησαν κάμποσες σπουδαίες έως ξέφρενες στιγμές μαζί. Ο τύπος έφυγε από την πόλη και η παρέα χάθηκε. Ξεχωρίζοντας τις αναμνήσεις εκείνης της περιόδου είναι πια σίγουρος πως πιο πολύ και από τις λεγόμενες ιστορικές του λείπουν οι απλές στιγμές ηρεμίας όπου μπορεί να μη συμβαίνει κάτι το αξιοσημείωτο ωστόσο όλα μοιάζουν να είναι όπως πρέπει.

Κάπως έτσι είναι το IV, πιθανότατα να είναι ο δίσκος ευθεία γραμμή στην πορεία των Guru, αυτός που θα επιστρέφουν μετά από χρόνο οι ακροατές και θα ξεθάβουν όμορφες στιγμές. Θέλει χρόνο για να ανακαλύψεις την ομορφιά στις απλές γραμμές. Δεν υπάρχουν χιτς ούτε εκπληρώθηκαν οι μετα-Marginalia προφητείες για μεγαλειώδη ποπ. Υπάρχει βέβαια και εδώ το παραδοσιακό πια φαντασμενικό  γλυκό ποπ κομμάτι Nothing Really Bothers (αλά the things you do και behaviour).  Ηχητικά ακολουθούν τα γνωστά Baby Guru στάνταρ ποιότητας με κατεύθυνση less (ψειρισμένο) is more (μπορεί να είναι και το κόκκινο εξώφυλλο αλλά μοιάζει για βαρύ και ασήκωτο more). 

Μπορεί στο οπισθόφυλλο να αναγράφονται οκτώ τίτλοι τραγουδιών, αλλά αυτό είναι σχετικό καθώς μόνο το Oaxaca (The Calvino Song) έχει τρία μέσα. Το παίζουν κάνα χρόνο στα λαηβ οι Guru αυτό το τραγούδι και είναι πραγματικά απολαυστικό το σημείο στο τέλος του δεύτερου μέρους όπου νομίζεις πως ο Obi θα αρχίσει να τραγουδάει χωρίς ανάσα "μη μου πεις το σ 'αγαπώ/ μη μου πεις το σ' αγαπώ" αλλά αντ' αυτού σκάει η τελευταία στροφή που τα κάνουν όλα πουτάνα σε φάση άντε να πέσει και ένα kick out the jams motherfuckers να τελειώνουμε εδώ χάμου. Εκεί μαζί με το Tell Me What You're Made Of, το οποίο είναι και αυτό 3 σε 1 (φάτε σκόνη Tame Impala) διακρίνεται ένας από τους θεματικούς άξονες του δίσκου, ένα παράπονο ή μια κριτική στάση προς την γενικότερη μαλακία της φαστ φουντ ημιμαθούς αποψάρας, ενδεχομένως, πάντα ενδεχομένως. Έχει πλάκα πάντως να τους κράζουν για δηθενισμό αυτοί που θέλουν πέντε ζωες για να πιάσουν τις ώρες που έχουν ασχοληθεί οι guru με τη μουσική.

Το καλύτερο τραγούδι και μάλλον επίκεντρο του IV είναι το Palace in the sun. Η ιστορία του ανεκπλήρωτου έρωτα μιας ενοίκου του παλατιού του βασιλιά ήλιου (Sun-Ra ρε κουρέλια), με έναν θνητό που προσπαθεί να φτιάξει ένα διαστημόπλοιο που θα αντέξει τις ακραίες θερμοκρασίες. Στο Motel Rwanda το οποίο ενδεχομένως να είναι εμπνευσμένο από την ταινία Hotel Rwanda ή την περσινή παράσταση του Milo Rau "Hate radio", φαίνεται να πιάνει τόπο η άσκηση επί της εξότικα στο sunshine special. Αν και ο Φαντασμένιος δεν είναι τόσο φαντασμένιος για να χωνέψει τον γεωγραφικό ακροβατισμό με τα βραζιλιάνικα φωνητικά.

Ενδεχομένως στο IV να είναι γραμμένη η ιστορία της μπάντας, πότε ευθέως συγκινητικά (amarousion), πότε πλαγίως χαμογελαστά can you see the elephant in the room? (Οaxaca, The Calvino Song), περνάει και σε μια καμέο εμφάνιση η πιο baby gurική λέξη amaye (bluebird picknick) ή μπορεί όλα αυτά να είναι μπούρδες γιατί don't tell me that you've read my mind/the only thing you do is satisfly your pride (από το Oxaca, The Calvino Song πάλι).

Το IV μπορεί να μην είναι το αβαντ ψαγμένο πειραματικό αριστούργημα αλλά είναι ο πιο όμορφος δίσκος των Baby Guru. Αν τον ξεπετάξεις στο γρήγορο το πολύ-πολύ να ανακαλύψεις πόσο γαματος είσαι που ξέρεις να διακρίνεις αναφορές στους Greatful Dead.

~~~~~~~~~~ο~~~~~~~~~~

Το βράδυ στο gagarin παίζουν οι Baby Guru, σαν σήμερα πριν από δέκα χρόνια ο Φαντασμένιος ανέβασε το πρώτο ποστ σε ετούτο το μαλακισμένο μπλογκ και στο μυαλό του έχει κλειδώσει  η σκηνή που ο Paterson συναντά το κοριτσάκι ζωγράφο ποιήτρια. Χαμός