ποια Helen;

Τα περισσότερα και καλύτερα blogs, όταν υπήρχαν blogs, είχαν ως βασικό χαρακτηριστικό την ταχύτητα εμπέδωσης και διάδοσης των νέων τάσεων στη μουσική. Πριν καν κυκλοφορήσει ένας δίσκος τον είχαν περάσει από δυο-τρία χέρια οι μπλογκερς. Το παρόν μπλογκάκι μάλλον ήταν το πιο καθυστερημένο, οπότε την σήμερον που δεν υπάρχουν άλλα blog, είναι λογικό να στέκει σαν χελώνα μπρος στα χίπι χίπι σαητ που απαλλαγμένα από ρήματα δεν αφήνουν ακάλυπτο ούτε ένα λεπτό ιντερνετικού χρόνου. 

Στις επόμενες παραγράφους ο Φαντασμένιος καταγράφει τις πρώτες σκέψεις από ένα δίσκο που θα βγει σε μια εβδομάδα, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως κάτι έχει αλλάξει. Που και που ο Φαντα  μπαίνει στο nodata και κατεβάζει κάνα δίσκο με μόνο κριτήριο το εξώφυλλο. Αγαπημένο θέμα και ικανός λόγος για να αναμετρηθεί με τα captcha είναι μια φωτογραφία βουνού. Αυτά τα δισκάκια συνήθως είναι του θορύβου, του μινιμαλισμού, του ambient και του πειραματικού. Τα καλύτερα από αυτά κερδίζουν μια καλή ακρόαση με τα μεγάλα ακουστικά υπό το απόλυτο σκότος. Εδώ δεν υπάρχουν μελωδίες για να αποτυπωθούν στον εγκέφαλο, οπότε όλη η δουλειά γίνεται κατά την ακρόαση. 

Βλέπει λοιπόν ο Φαντασμένιος το δισκάκι εις την κορυφή του ποστ και στρώνεται στο κρεβάτι με το ροοστάτη τέρμα δεξιά. Και γίνεται ο χαμός. Σκάει ένα μπάσο, μια μπάσαρα, που θες δυο μέρες Joy Division για να το ξεχάσεις. Το μπάσο βρίσκεται ξεκάθαρα μπροστά, πάει τη μελωδία,  ενώ οι κιθάρες βράζουν από πίσω λες και έχουν φάει όλα τα πετάλακια της γης. Δεν είναι τόσο ανάποδο όσο ακούγεται, στην πραγματικότητα είναι αρκετά συμβατό, είναι ένας δίσκος shoegaze. Ναι ανήκει στο είδος που κορέστηκε πριν καν φτάσει στην ακμή του. Και σαν να μην έφτανε αυτό, οι 28 μήνες της χρυσής shoegaze εποχής ακόμα εμπνέουν εκατοντάδες μουσικούς που κάθε χρόνο  βγάζουν με το τσουβάλι δίσκους όπου στην καλύτερη των περιπτώσεων καταφέρνουν να αντιγράψουν υποφερτά τους ήρωες τους. Εδώ όμως δεν έχουμε να κάνουμε με τέτοια περίπτωση. Διότι όταν ο Φαντασμένιος άκουσε τα τύμπανα να κοπανάνε στο Felt This Way, το ένιωσε το Way και είπε κάτσε να δω ρε ποιες είναι αυτές οι Helen. Και ναι οι Helen είναι η μπάντα της Grouper και ο συγκεκριμένος δίσκος είναι ένας από τους πλέον αναμενόμενους για αυτή τη χρονιά. Χαμπάρι δεν πήρε ο Φάντα. Το δε Felt This Way το είχαν βγάλει πριν 100 χρόνια. Άρε Φαντασμένιο ειδήμονα της πούτσας.

Λοιπόν στα γρήγορα μην τα προλάβει κανένας άλλος. Το Right Outside θα ήταν άνετα στο top-5 των Crystal Stilts και το Motorcycle είναι το eight miles high του shoegaze. Αρκετές φορές μέσα στο δίσκο ο Φαντασμένιος σκέφτηκε πως κάπως έτσι θα έπρεπε να ακούγεται  μια συνεργασία της Hope Sandoval με το τον W. Reid, μακρυά από το όμορφο αλλά γλυκανάλατο sometimes always. Εμ τα κακά του έρωτα (το αγκάπη με γκάμησε!). Λοιπόν αυτός δεν είναι ένας ακόμα ένας shoegaze δίσκος. Η συνέχεια το Δεκέμβρη.