άκου πτώμα να μαθαίνεις

Σαν σήμερα πριν από πέντε χρόνια την έκανε το κουρέλι

~~~~~~~o~~~~~~~

Το 2005 στο τελευταίο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης που βρέθηκε ο Νίκος Νικολαϊδης αφιέρωσε την ταινία του (the zero years) σε όσους θα την παρακολουθούσαν με μηδενικά εισιτήρια, παγώνοντας το χαμογελάκι του κατάμεστου Ολύμπιον από κουλ τυπάκια που έχουν όλα τα κονε στας κουλτούρας.

~~~~~~~o~~~~~~~

Mερικές αγαπημένες δηλώσεις:

"Την εποχή που ήθελα να βάλω βόμβες, δεν υπήρχε καμιά οργάνωση να με δεχτεί. Λοιπόν τις βόμβες τις έριξα με το Σίνγκαπουρ Σλινγκ, που έφερε τα πάνω κάτω, την Περίπολο και τη Συμμορία. Και αυτές δεν ήταν ταινίες του καναπέ"

~~~~~~~o~~~~~~~

"Βέβαια και χλεύασα τη χίπικη ιδεολογία έτσι όπως εκφράστηκε στον τόπο μας. Τουρισμό κάνανε. Ξέρεις τι σημαίνει να σε πλησιάζει μία ψιλομαστούρα κοντοκλώτσα της Β΄ Πανελλαδικής στο φουαγιέ της «Αλκυονίδας» και να σου πετάει ένα «Πάμε να κάνουμε κρεβάτι;». Καλά, μιλάμε για φρίκη. Ή ακόμα κάτι άλλες σιχαμένες μεγαλοαστές με ινδικά φορέματα τίγκα στο καθρεφτάκι, που μάζευαν υπογραφές για την ομάδα Μπάαντερ – Μάινχοφ! Πώς ν’ αντιμετωπίσεις τα κνιτάκια που ντε και καλά το ‘χανε δει χάι και την “ακούγανε” κάπου ανάμεσα Τζαβέλλα και Τζιμ Μόρισον. Άσε τους πατσουλί-Τσεγκουεβάρες και κάτι άλλες λινάτσες που κλείνονταν με τις βδομάδες, Αμπελόκηποι και Κολωνάκι, και πλάκωναν τα κέικ με χασισάκι και ναργιλέδες γαλατάτους και στο τέλος φρικάρανε και πλακωνόντουσαν με τα κατσαβίδια... Σιγά τις πύλες της ενόρασης!"