Τι και αν η κυβέρνηση Παπαδήμου πέρναγε δύσκολες ώρες. Τι και αν τα αφεντικά όλου του κόσμου τρίβουν χεράκια με συννεφάκι από πάνω που γράφει -20%. Τα λεφτά και οι κυβερνήσεις ποτέ δεν έφεραν την ευτυχία. Για την ευτυχία ψάξτε στο γράμμα f: friendship, football, fantasmenios, freedom, και Fall. Την πιο κατάλληλη στιγμή (χθες) συναντήθηκαν στο gagarin όλα αυτά τα fucking f και εγένετο στιγμή ιστορική.
Τόσο ιστορική η στιγμή που ο Δασκαλόπουλος αντί για τον τοίχο δίπλα στην πόρτα (ο μύθος λέει πως στο σημείο αυτό έχει σχηματιστεί το περίγραμμα του) περπάτησε όλο το gagarin και στάθηκε στην δεύτερη σειρά. Τα Live των fall είναι σαν να παίζεις ζάρια και με το ρολόι 23:20 και τον Smith άφαντο ο φαντασμένιος φοβήθηκε ότι ήρθε ασσόδυο. Οι Fall (άνευ Smith) ανεβαίνουν και για 2 λεπτά παίζουν στο γνωστό διαολικό fall τέμπο. Βγαίνει ο ξεκούτης λιωμίδης και το όργιο ξεκινά. Η μπάντα του Smith περνά από το ποστ πανκ στο πανκ το ροκ ν ρολ το kraut και σε κάθε περίπτωση παίρνει άριστα, με μπροστάρη τον εκπληκτικό ντράμερ. Και όλα αυτά ενώ το αφεντικό περιφέρεται στη σκηνή τραγουδώντας με ένα, δύο ή και κανένα μικρόφωνο, πειράζει ενισχυτές, κονσόλες, πατά διάφορα πλήκτρα, βαρά τα τύμπανα, κρύβεται πίσω από τα ηχεία, κάνει τις γνωστές γκριμάτσες και απαγγέλει ότι του κατέβει.
Η ανισορροπία της τέλειας μπάντας με τον αναρχικό αποδομιστή φροντμαν έχει ως αποτέλεσμα το κοινό (μισογεμάτο gagarin από παλιοροκάδες έως φρεσκοίντιδες) να βρεθεί στο ταβάνι του gagarin και να μην μπορεί να δεχτεί πως το σόου έλαβε τέλος. Ένα από τα live της δεκαετίας (6άρες) και μια σκέψη: Κάντε τον Mark E. Smith πρωθυπουργό της Ελλάδας για μια μέρα.
Τόσο ιστορική η στιγμή που ο Δασκαλόπουλος αντί για τον τοίχο δίπλα στην πόρτα (ο μύθος λέει πως στο σημείο αυτό έχει σχηματιστεί το περίγραμμα του) περπάτησε όλο το gagarin και στάθηκε στην δεύτερη σειρά. Τα Live των fall είναι σαν να παίζεις ζάρια και με το ρολόι 23:20 και τον Smith άφαντο ο φαντασμένιος φοβήθηκε ότι ήρθε ασσόδυο. Οι Fall (άνευ Smith) ανεβαίνουν και για 2 λεπτά παίζουν στο γνωστό διαολικό fall τέμπο. Βγαίνει ο ξεκούτης λιωμίδης και το όργιο ξεκινά. Η μπάντα του Smith περνά από το ποστ πανκ στο πανκ το ροκ ν ρολ το kraut και σε κάθε περίπτωση παίρνει άριστα, με μπροστάρη τον εκπληκτικό ντράμερ. Και όλα αυτά ενώ το αφεντικό περιφέρεται στη σκηνή τραγουδώντας με ένα, δύο ή και κανένα μικρόφωνο, πειράζει ενισχυτές, κονσόλες, πατά διάφορα πλήκτρα, βαρά τα τύμπανα, κρύβεται πίσω από τα ηχεία, κάνει τις γνωστές γκριμάτσες και απαγγέλει ότι του κατέβει.
Η ανισορροπία της τέλειας μπάντας με τον αναρχικό αποδομιστή φροντμαν έχει ως αποτέλεσμα το κοινό (μισογεμάτο gagarin από παλιοροκάδες έως φρεσκοίντιδες) να βρεθεί στο ταβάνι του gagarin και να μην μπορεί να δεχτεί πως το σόου έλαβε τέλος. Ένα από τα live της δεκαετίας (6άρες) και μια σκέψη: Κάντε τον Mark E. Smith πρωθυπουργό της Ελλάδας για μια μέρα.
~~~~~~~~~ο~~~~~~~~~
Και τα support στάθηκαν στο ύψος των ιστορικών στιγμών. Οι Mongrelettes με τα όμορφα αλα 60s γκαραζάκια και ο dj indictos (μεγαλεία δικέ μου!) με τις όμορφες επιλογές του.
pic via the design of best fit's photostream
![fantasmenios[at]gmail.com](http://photos1.blogger.com/x/blogger2/7492/359967978356008/240/z/651072/gse_multipart65809.jpg)
4 σχόλια:
flickering, fm2012
fτυχία
Fαντασμένιε συγχαρητήρια για την τελευταία σου "συναισθηματική" εκπομπή. Μου άρεσε που ήσουν διαφορετικός.
"Τόσο ιστορική η στιγμή που ο Δασκαλόπουλος αντί για τον τοίχο δίπλα στην πόρτα (ο μύθος λέει πως στο σημείο αυτό έχει σχηματιστεί το περίγραμμα του) περπάτησε όλο το gagarin και στάθηκε στην δεύτερη σειρά." Απλά ΠΕΘΑΝΑ στο γέλιο.
Δημοσίευση σχολίου