Η διαδικασία
Είναι σχεδόν πάντα η ίδια. Ξεκινάνε μια περιοδεία και από την πρώτη κιόλας συναυλία βγαίνουν ωραιότατα μπουτλεγκ με το νέο υλικό. Το οποίο πάντα έχει μέσα μια σύνθεση με την οποία ο Φαντασμένιος κολλάει για πάντα, την ακούει για μέρες, συνεχόμενα, δυνατά, πολύ δυνατά, το ξέρουν οι γείτονες, το ξέρουν τα πουλιά, το ξέρει ο Άγιος Ελευθέριος και τα μισά Πατήσια. Είναι σαν βενζίνη στη μηχανή της ελπίδας για ζωή όταν ο Φάντα καταλήγει σε εκείνα τα πιο καθοριστικά δευτερόλεπτα, τα δευτερόλεπτα που πραγματικά έχουν σημασία.
Τα δευτερόλεπτα
αυτά είναι πολύ πιο σημαντικά από κάποια αλλά δευτερόλεπτα, παραδείγματος χάριν σήμερα στις 9:13 του πήρε περίπου 17 δευτερόλεπτα του Φαντασμένοιου να ανοίξει το ψυγείο, να πάρει το μπουκάλι με το γάλα, και να γεμίσει ένα ποτήρι. Ναι είναι γρήγορος. Στα μέσα των 70s κάπου τόσο πρέπει διήρκεσε και η έκπληξη του Άλλεν Γκινσπεργκ όταν διάβασε την παρατήρηση του Γκρέγκορυ Κόρσο ότι το διάρκειας 24.000 ετών Μεγάλο Έτος (ή Βαβυλωνιακό Έτος) ισούται με το χρόνο υποδιπλασιασμού του πλουτωνίου. Το αποτέλεσμα ήταν το ομηρικής μορφής ποίημα Πλουτώνια Ωδή (εκδόσεις Aπόπειρα, 2002, μετάφραση Τάσος Σαμαρτζής). Στο ίδιο βιβλιαράκι υπάρχει και μια επιλογή ποιημάτων από τα οποία ο Φάντα ξεχωρίζει ένα απόσπασμα από το Ρουρ-Γκέμπιτ που έγραψε τον Δεκέμβρη του 1979 στη Γερμανία. Το διαβάζετε σε 17 δευτερόλεπτα:
Πάρα πολλή βιομηχανία
Πάρα πολλά φαγιά
Πάρα πολλή μπίρα
Πάρα πολλά τσιγάρα
Πάρα πολλή φιλοσοφία
Πάρα πολλές ιδέες
Λιγοστά δωμάτια-
Λιγοστές ιδέες
Πάρα πολλή αστυνομία
Πάρα πολλά κομπιούτερ
Πάρα πολλά στερεοφωνικά
Πάρα πολλή χοιρινό
Πάρα πολλής καφές
Πάρα πολλή κάπνισμα
Κάτω από γκρίζες σκεπές
Πάρα πολλή υπακοή
Είτε είναι 1979, είτε είναι 2024 τέτοια 17 δευτερόλεπτα είναι πάντα απολαυστικά.
Απόλαυση
είναι το γάλα μάρκας Στάμου ή Εβολ κατά προτίμηση, την ώρα που πέφτει ο ήλιος και παίζει δυνατά το untitled #1, το πρώτο κρεσέντο ναι ναι, αλλά όλη η δουλειά είναι στο δεύτερο ξέσπασμα, στο λεπτό 10, που σκάει το αλά μορικόνε ριφ που το έχουν κάνει τόσες φορές που είναι άδικα να το λέμε μορικόνε, το έχουν κάνει τόσες φορές που τελικά είναι διαδικασία, να υπάρχει μια στιγμή ας πούμε 17 δευτερολέπτων στο δεύτερο κρεσέντο που είναι σαν το κλικ που κάνει το όπλο πριν το τράβηγμα τις σκανδάλης, τότε που ξέρεις εσύ οι γείτονες, ο Άγιος Ελευθέριος και οι όμοροι δήμοι πως θα φύγει η σφαίρα, αδρεναλίνη, ευτυχία, συγκίνηση, βάλτο αγόρι μου, όλα μαζί, όλα μαζί. Σύμφωνα με τη διαδικασία, περνάει ο καιρός και κάποια στιγμή έρχονται τα νέα, ανακοίνωση, έρχονται στην Ελλάδα. Επιβεβαίωση της συναλλαγής και περνάμε στο επόμενο στάδιο, αυτό της προσμονής.
Η προσμονή
για το επόμενο λαηβ των Godspeed You! Black Emperor είναι κάθε φορά και μεγαλύτερη. Μοιάζει παράδοξο αλλά είναι πραγματικότητα, για μήνες όλα ρυθμίζονται σύμφωνα με αυτή τη μέρα. Την τελευταία εβδομάδα ο Φαντασμένιος νιώθει αμαρτωλός όταν βάζει να ακούσει οτιδήποτε άλλο, κάθε μέρα που περνάει πρέπει να κανονιστεί και η παραμικρή λεπτομέρεια, πόσες ώρες θα κοιμηθεί την προηγουμένη, τι ώρα θα πιει τον τελευταίο καφέ, το φλασκί, θα είναι sold-out; Υπάρχει και το τραύμα με το αδιαχώρητο Gagarin το 2010. Γενικά έχει χρόνια που δεν βλέπει τα σαπορτ ο Φαντασμένιος αλλά εδώ είναι ο Matt Ball (Big Brave) που μαζί με τον Menuck κυκλοφόρησαν πριν ένα μήνα ως WE ARE WINTER’S BLUE AND RADIANT CHILDREN τον πολύ καλό πρώτο τους δίσκο. Ο Κανόνας λέει πως τα φανατικά κιθαριστικά συγκροτήματα τελειώνουν το σετ παίζοντας με πεταλάκια, κιθάρες, βύσματα, η χαρά της παραμόρφωσης και των επαγωγικών φαινομένων. Στην εμφάνιση του Matt Ball αυτό ήταν το κύριο μέρος. Βόμβοι. Βγάζοντας την γλώσσα στους θεσμούς φάνηκε να παίζει κανονικά - κανονικά για όσους θεωρούν πως ο Kevin Shields, οι Sonic Youth και οι Velvet Undergound είναι η αγία τριάς της ηλεκτρικής κιθάρας - στο τελευταίο "τραγούδι". Εδώ τα εισαγωγικά είναι τόσο μεγάλα που φαίνονται από το φεγγάρι. Σε κάποια φάση πίσω του στάθηκε ακόμα ένας τύπος με ένα μπάσο, μπορεί να έπαιζε μαζί του, μπορεί να κούρδιζε, μπορεί και τα δύο να είναι αλήθεια, δεν έχει και πολύ σημασία.
Δεν έχει σημασία
που ο τίτλος του νέου δίσκου των Godspeed (NO TITLE AS OF 13 FEBRUARY 2024 28,340 DEAD) είχε ως αποτέλεσμα να εμφανιστούν αυτοί που το 1998 πίστευαν πως οι Mogwai είναι ότι πιο κουλ υπάρχει αλλά το 2003 το ποστ ροκ είναι βαρετό και δεν έχει λόγο ύπαρξης. Βάση διαδικασίας θα έρθουν και αυτοί για να πουν μετά τη μαλακία τους. Οι Godspeed You! Black Emperor κάνουν το ίδιο πράγμα σχεδόν 30 χρόνια τώρα. Τα artwork, οι προβολές, η μουσική, είναι όλα της ίδιας αισθητικής. Οι Godspeed You! Black Emperor είναι όσο δήθεν είμαστε όλοι μας, είτε είναι 1979, είτε 2003 είτε 2024. Αναμενόμενη η φωνή του κόσμου για free palestine που τελικά έγινε λευτεριά στην Παλαιστίνη, αλλά η ανατριχίλα είναι όταν αχνοφαίνεται για πρώτη φορά το Hope.
HOPE
η ίδια πάντα συγκίνηση, οι 8 μουσικοί σε ένα ημικύκλιο και από πάνω τους οι διπλές προβολές των 16mm, αυτό το λαηβ θα είναι το καλύτερο από όλα, το untitled #1 λέγεται πλέον BABYS IN A THUNDERCLOUD. Παίζουν δυνατά, πολύ δυνατά, ακόμα και με μικρά λάθη το τραγούδι αυτό είναι επικό, είναι σίγουρα μέσα στις πέντε καλύτερες συνθέσεις των GYBE. Οι κιθάρες στο RΑINDROPS CAST IN LEAD είναι ω να σου! γαμήσω. Σύμφωνα με τη διαδικασία μετά από τις φορτισμένες στιγμές ακολουθεί ένα αίσθημα κενού, δεν είναι ακριβώς βαρεμάρα, και μάλλον προέρχεται από την ανάγκη για την επόμενη επική στιγμή. Αυτό το διάστημα είναι καθοριστικό για την ποιότητα των λαηβ των GYBE, όσο μικρότερο τόσο καλύτερη η συναυλία. Και για πρώτη φορά παίζουν στην Ελλάδα Piss Crowns. Σε κάποια στιγμή μοιάζουν να το έχουν χάσει, αλλά με μαγικό τρόπο σουλουπώνονται και ξεκινάει αυτός ο καταιγισμός ήχων, ΟΙ ΚΙΘΑΡΕΣ, η μελωδία της ευτυχίας στη μέση του τραγουδιού, ελάτε να χορέψουμε βαλς, η χαρμολύπη στη μέση του τραγουδιού και μετά σκάνε τα μαύρα σύννεφα, θυμός, ένταση, δάκρυα, όλοι μαζί συντονισμένοι παίζουν την πιο όμορφη μουσική του κόσμου, παίζουν το East Hastings, η διαδικασία, τα δευτερόλεπτα, η απόλαυση, η προσμονή, δεν έχει σημασία, HOPE, καλό σαββατοκύριακο.
1 comment:
Λες και έχουμε 2008
Post a Comment