rapid eye movement #5

 

Επανεκκίνηση του διηνεκούς αφιερώματος στους rem με μικρά ποστ στα οποία ο Φαντασμένιος θα αναφέρει αγαπημένες πληροφορίες χωρίς τη βοήθεια του ιντερνετ αλλά μονάχα από μνήμης. Κατά συνέπεια ενδέχεται πολλές από τις πληροφορίες να είναι λάθος.

11 Ιανουαρίου του 1992 το Nevermind πάει στο #1 στο billboard, μέσα στη χρονιά συμπληρώνεται η πατέντα για το φορματ mp3 και τον Δεκέμβριο ο Dr. Dre βγάζει το Chronic. Στην Ευρώπη το νέο μεγάλο όνομα είναι οι Ace of Base, ενώ οι τότε δυσλειτουργικοί νέοι πριν προλάβουν να συνέλθουν από το τσουνάμι του Loveless ακούνε το Going Blank Again των Ride. Οι υποκινητές του Grunge, Sonic Youth, βγάζουν το Dirty, οι Pixies έχουν σταματήσει αλλά εκείνη τη χρονιά κυκλοφορούν οι Pavement τον πρώτο τους δίσκο Slanted and Enchanted.

Αυτή τη χρονιά λοιπόν οι R.E.M. που έχουν κάνει το μπαμ με το Out of Time είναι έτοιμοι για το επόμενο βήμα, που όπως πάντα θα είναι διαφορετικό. Διαφορετικό αλλά και πάλι εκτός εποχής (sic) αφήνουν τον Buck με το μαντολίνο και το μπουζούκι του. Σαν από αντίδραση που πατήσανε τα 30 ενώ οι σειρές τους Husker Du και Replacements έχουν αποσυρθεί. Με το Automatic for the people (ο τίτλος είναι μια επιγραφή σε ένα εστιατόριο στην Αθήνα της Γεωργίας) οι R.E.M. καταφέρνουν να εδραιωθούν ως το καλύτερο συγκρότημα στον κόσμο. Επίσης για τους λάτρεις της στατιστικής είναι το πιο συνηθισμένο νο1 στις λίστες με τους καλύτερους δίσκους των R.E.M.

Ο δίσκος ξεκινάει με το Drive ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχουν γράψει ποτέ, ένα τραγούδι μια κατηγορία μόνο του. Δεν είναι μπαλάντα (sic), δεν είναι μετα-ροκ, δεν είναι slow core, δεν είναι alt. country, είναι ένα άλλο πράγμα με έναν ρυθμό που διεγείρει ταυτόχρονα συναισθήματα ενθουσιασμού, λύπης και πόνου, με ένα φανταστικό καθαρτικό ριφ στην κιθάρα. Είναι απίστευτο πως όλο αυτό το πράγμα ξεκίνησε από ένα τραγούδι που απρόσμενα αγαπάει ο Stipe, το Rock On του David Essex. 

Το υπερτεράστιο χιτ Everybody Hearts είναι το δικό τους φιλαράκι, όλοι κάποια στιγμή ένιωσαν. Όλοι. Ας μην ξεχνάμε πως τω καιρω εκείνω ήταν σε πλήρη εξέλιξη ο ιστορικός χωρισμός παύλα η μεγάλη προδοσία της Κέλλυ και του Ντύλαν στην γλυκούλα Μπρέντα. Βέβαια οι R.E.M. σε μια ακόμα επίδειξη δεν μας νοιάζει τι λέει το μάρκετινγκ, το έβγαλαν 4ο single ένα μήνα μετά το The Sidewinder Sleeps Tonite. Το οποίο και αυτό με τη σειρά του έχει έναν περίεργο σπόρο έμπνευσης, το The Lion Sleeps Tonight. Η αναφορά είναι τόσο ξεκάθαρη που ο Stipe στην αρχή του τραγουδιού κάνει και το χαρακτηριστικό "τι ρι ρι, τι ρι ρι " φωνητικό. Αυτό που δεν είναι καθόλου ξεκάθαρο είναι τι λέει στο ρεφρέν. Το κoλινκγ τσαρβέκαλα που ακούγεται στην πραγματικότητα είναι "Call me when you try to wake her up". Σε συνέχεια δυσνόητων αναφορών το άλλο μεγάλο χιτ του δίσκου είναι το Man on the Moon για τον κωμικό Κάουφμαν, το οποίο θα γίνει και ταινία μετά από μερικά χρόνια. Εδώ οι κιθάρες είναι Made in Byrds και το ύφος Mott The Hoopleικο.  

Ο Φαντασμένιος έχει ιδιαίτερη αδυναμία στο Ingoreland, το οποίο είναι σαν εμβόλιμη παρεμβολή από το 80s κιθαριστικό παρελθόν και σημάδι για αυτά που θα ακολουθήσουν. Στο μυαλό του Φάντα είναι ο μεγάλος αδερφός του Departure από το New Adventures in Hi-Fi. Επίσης το έρμο το Try Not to Breath που το τρώει το ωστικό κύμα του Drive, έχει μια από τις ομορφότερες μελωδίες που έχουν γράψει ποτέ. 

Το Automatic for the people μοιάζει να είναι ο πιο Stipe δίσκος. Οι κακεντρεχείς θα πουν πως είναι σαν έντεχνος δίσκος, ο Φαντασμένιος θα πει πως μαζί με το το New Adventrures in Hi-Fi κάνουν μια φοβερή κιβωτό μουσικής με αναφορές από τα 70s. 

/το παρόν ποστ είναι μέρος του διηνεκούς αφιερώματος στους rem με μικρά ποστ στα οποία ο Φαντασμένιος θα αναφέρει αγαπημένες πληροφορίες χωρίς τη βοήθεια των ιντερνετς αλλά μονάχα από μνήμης. Κατά συνέπεια ενδέχεται πολλές από τις πληροφορίες να είναι λάθος. /