μπαρμπαδίαση 2022 μέρος A' | Prolapse στο Λονδίνο 29/10/2022

 16 χρόνια εδώ αυτό το μπλογκ, τι έχει καταφέρει; 

Το κονσεπτ της Blogovision 2015 με το οποίο έβγαλε ψωμάκι ο κόσμος, η αφιέρωση των Baby Guru σε ένα λαηβ στο six dogs, η τραγουδάρα λαμποργκίνι του Φαντασμένιου από τα echo tides, ο ανένδοτος που είχε κάνει ο φάντα για να εντάξουν στη setlist την κόρη του βουνού οι χειμερινοί είναι μερικές αξιομνημόνευτες στιγμές. Αλλά αν υπάρχει κάποια στιγμή που πραγματικά ο φάντα ένιωσε κάποιος, ήταν όταν του ήρθαν κάμποσα μηνύματα για τα άρθρα του (;!) στη lifo. Για κάποια περίοδο κάποιος έγραφε ανταποκρίσεις από συναυλίες χρησιμοποιώντας μέτρια αστεία και τρίτο πρόσωπο. 'Ηταν τόσο άθλια τα κείμενα καλή η αντιγραφή που το έφαγαν και άτομα από τον κύκλο (sic) φαντασμένιου. Βέβαια είναι τόσο γαμάτο το κονσεπτ που o αντιγραφέας Φάντα δεν έβγαλε ούτε μήνα στη lifo. 

Η πιο αδιάφορη στιγμή ενός μαλάκα ήταν η πιο σπουδαία αυτού του μπλογκ έως το Σάββατο 29/10/2022 όταν ο Φαντασμένιος μπήκε στο κλειστό κλαμπ των Ελλήνων που έχουν δει συναυλία των Prolapse. Κανονικά θα έπρεπε να πληρώσετε συνδρομή στο φαντασμένιος πλας για να διαβάσετε τη συνέχεια του ποστ. 

Λοιπόν ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Οι Prolapse είναι μια τεράστια μπάντα η οποία ποτέ δεν έλαβε την αντίστοιχη αναγνώριση.  Όσοι (λίγοι) ασχολήθηκαν μαζί τους, τους αγάπησαν παράφορα. Αγάπησαν τους επικούς λυρικούς διαλόγους Linda - Mick (πολύ βελτιωμένη εκδοχή προερχόμενη από τους έτερους σπουδαίους λεστεριανούς Yeah Yeah Noh) και φυσικά τη μουσική τους η οποία είναι ουσιαστικά η κοινή συνισταμένη δυο κορυφαίων των 80s, Fall και Sonic Youth. Είναι άλλο πράγμα να έχεις καλό γούστο και να διαλέγεις σωστές αναφορές, άλλο να το κάνεις και άλλο να το κάνεις και να βγαίνει κάτι που τελικά είναι τόσο όμορφο όπου τελικά αποκτά τη δικιά του οντότητα και γίνεται ο ήχος των Prolapse που 20 χρόνια μετά ξεπατικώνουν οι Fontaines DC. Μια χαρά λοιπόν. 

Το λαηβ έγινε στα πλαίσια μιας επανασύνδεσης με μικρό τουρ σε μικρά μέρη τα οποία μάζεψαν κάμποσους μεσήλικες. Σαπορτ οι Yeah Yeah Noh οι οποίοι ως εικόνα έμοιαζαν με εταιρικό συγκρότημα που παίζει σε κοπή της πίτας. Πάνε τα νιάτα φύγανε, δίπλα είναι ένας κύριος που έχει έρθει με την μαγκουρα του (οκ με το άλλο χέρι κρατάει μπίρα) αλλά δε γαμιέται ήταν μια καλή αφορμή για να θυμηθεί ο Φαντασμένιος έναν πραγματικά άδικα απαξιωμένο δίσκο, το Cutting the heavenly Lawn of Greatness.. Last rites for the god of love. 

Και κάπως έτσι οι προσδοκίες έχουν πέσει στο μηδέν όταν βγαίνουν οι Prolapse αλλά τους παίρνει περίπου μισό λεπτό να διαλύσουν τη δυσφορία και να μεγαλώσουν τα αισθήματα και να είναι όλα γνώριμα (καραμπινάτη εκπλήρωση του αγγελοπουλικού πρώτου βλέμματος) παρότι αλλάξαμε συνήθειες, παίρνοντας διαφορετικούς δρόμους. Ο ήχος είναι τεράστιος, είναι δυνατός, σκάει στο στομάχι, η πανάθα έχει διαλύσει τον Βόλο, ο ρυθμός ισοπεδωτικός, fallικος και μπροστά Linda και Mick να δίνουν την παράσταση τους ανταλλάσσοντας στιχάκια - εδώ κυρίες και κύριοι το πραγματικό μιούζικαλ σπιρτόκουτο. To σετλιστ δεν έχει καμία σημασία καθώς όλα τα τραγούδια τους είναι καταπληκτικά και το κενό μεταξύ τους καλύφθηκε επιτυχώς με σκοτσέζικη πρόζα με θέμα γιατί κάποια από τα t-shirt του μερτς μυρίζουν ψαρίλα.

Τα φώτα ανοίγουν και ο Φαντασμένιος συνειδητοποιεί πως όλα αυτά έχουν γίνει στο πατάρι μιας pub (Oslo) με 150 ζευγάρια μάτια. Έξω το μεγάλο Σαββατοκύριακο των Λονδρέζων που έχει ξεκινήσει τονίζει ακόμα περισσότερο τα αίσθημα δυσαναναλογίας και παραταιροποίησης (sic sic). 

~~~~~~ο~~~~~~

 

To μέρος Β΄ που είχε προηγηθεί