no pills, no thrills

Ακόμη μια πέμπτη βράδυ στου Gagarin. Διάθεση post-τσίκνας, πρώτος και μόνος στην πίστα ο πολυοργανίστας(?) Larry Gus. Larry ζούμε Ευρώπη να σε δούμε! ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Ηχος και ερμηνεία αλά Manyfingers. Κοινό και καλλιτέχνης μπρος στο άγχος για το χτίσιμο της σύνθεσης, προβλήματα με το ρεύμα, ατάκες που γράφουν ιστορία του τύπου "πρέπει να πήγαν στραβά περίπου επτά εκατομμύρια πράγματα" και Set me free, why don't you babe. Αν και θέλεις πολύ δουλεία ακόμη, you keep me hanging on. Δίκαιο το hype και αν έπαιζε σε οποιαδήποτε από τις προηγούμενες εμφανίσεις του Caribou θα ήταν το τέλειο support (αν υπάρχει ο όρος τέλειο support) .
Caribou, λέγε με και Dr. Dan Snaith. Δυο ντραμς σε πρώτο πλάνο, μπάσο κιθάρα σε δεύτερη μοίρα, και τοιουτοτρόπως νταμπα ντουμπα, κλαπατσίμπανα και οι μελωδίες στο βάθος δεξιά. Visuals, ύφος, και όργανα σκέτη ψυχεδέλια, αλλά τι μου θυμίζει ρε πούστη; Ναι ναι το Car Wash Hair των Rev. Καλή φάση προχθές άκουγα και το Boces.. τεράστιος δίσκος αμφοτεροπλεύρως. Δε θα γίνεις Mercury ποτέ.. Καναδέ - Καναδέ!! Καλός ήσουν και εσύ αλλά μάλλον θα σε θυμάμαι ως Manitoba στο bios, τις πρώτες μέρες τις δεξιάς πριν 4 χρόνια, όταν τα έσπασες με 5 ευρώ παρακαλώ.

------------//------------

ο fantasmenios βλέπει και διαβάζει πολύ Φραγκούλη τελευταία: http://cinemad.blogspot.com/