η νύχτα με τους Italia 90 στο Arch 8/12

Μια φορά και ένα καιρό ήταν ο Φαντασμένιος στο αλλόκοτο Arch. Ήταν παρασκευή απόγευμα μετά από συνάντηση σε πεντάστερο, οι συνάδελφοι ήθελαν να πιουν ακόμα μια μπίρα αλλά ο Φαντασμένιος μπουχτισμένος από κορπορετίλα, δραπέτευσε με ένα γενικό "με περιμένουν". Πίπες, κανείς δεν τον περίμενε πουθενά. Υπήρχε φυσικά και η επιλογή των Italia 90, ένα από τα συγκροτήματα γενόσημα των Idles που έχουν 1-2 καλά τραγούδια. Βάζει το Harmony να παίξει, αυτό το "τρία σε ένα" έπος, το πρώτο μέρος με την λαχταριστή κιθάρα από πίσω, στη συνέχεια μια απόκοσμη ποστ γέφυρα και στο φινάλε ένα λεκτικό ξέσπασμα στα 200 bpm. Να ποιοι περιμένουν, οι ροκ συναυλίες σώζουν ζωές.

Ο σμαρτ καζουαλ φάντα μπαίνει στο Arch. Στα πρώτα δύο λεπτά συνειδητοποιεί πως το έξυπνο ρίσκο που πήρε του βγήκε. Το Arch είναι ο πιο όμορφος συναυλιακός χώρος στην Ελλάδα τελεία παράγραφος. Ξύλινο πάτωμα, τοίχοι με υπερβολική διακόσμηση και ανάγλυφα, ένα καταπληκτικό κυκλικό μπαρ στη μέση, σκοτεινό τόσο όσο για να συμπληρώσει την αίσθηση του ορθόδοξου παλιοροκάδικου. Αυτά τα ειρωνικά "ακούμε χιπι χιπι νεο ποστ πανκ στο παλιοροκάδικο" είναι που αρέσουν στον Φαντασμένιο. Παράλληλα νιώθει μια περίεργη οικειότητα και ενώ σπάει το κεφάλι του να θυμηθεί αν έχει ξαναβρεθεί σε αυτό το καταπληκτικό μέρος, ανακαλύπτει πως στην πραγματικότητα το Arch είναι η παλιά αρχιτεκτονική, δηλαδή ο ναός του έντεχνου. 

Ο ενθουσιασμός για το βένιου έχει καλύψει τα σαπορτ αλλά έχει ζεστάνει την καρδούλα του στρυφνού μπλογκερ. Βοηθούν και οι Italia 90 που μπήκαν με 180 διώχνοντας μακρυά τις όποιες υποψίες για ακόμα ένα λαηβ λωρίδα παραγωγής με νεο ποστ πανκ αλά Protomartyr. Εδώ υπάρχει σίγουρα διάθεση (από την μπάντα), ο χώρος είναι σωστός, ιδανικές συνθήκες για ένα ιστορικό λαηβ. Μια ώρα μετά, και ενώ Italia 90 και Φαντασμένιος γίνονται φίλοι για πάντα υπό τους ήχους του Competition, όλα είναι καθωσπρέπει, εντροπία μηδέν, δεν έχει γκρεμιστεί τίποτα, δεν έχει σπάσει ούτε ποτήρι. Χμ. Σε ένα λαηβ που η μπάντα παίζει με διάθεση από εδώ θα ξεκινήσει το 3ο αντάρτικο ο κόσμος από κάτω είναι λες και βλέπει έκθεση σύγχρονης τέχνης. 

Ρε μπας και στους Idles αυτοί που έκαναν το  χαμό ήταν τίποτα ηθοποιοί;

Βγαίνοντας από το Arch ο Φαντασμένιος ένιωσε για μια στιγμή πραγματικά επιδραστικός. Εξω από το Arch περίμενε ένα τεράστιο τσούρμο νεαρών, τους οποίους οι υπεύθυνοι του χώρου με δυσκολία τους συγκρατούσαν να μην μπουν μέσα. "Λες να διάβασαν το #20 στη Φανταλίστα και να έχουν έρθει για να κάνουν νεοποστ πανκ ντεμολίσιον;" σκέφτηκε ο Φάντα. Ωστόσο ήταν τόσα τα παφερ και τόσο ίσιες οι γραμμές στα κουρέματα που είναι αστείο. Οι νεαροί έχουν έρθει για Dirty Harry και είναι οργισμένοι γιατί οι λόγω τιμής τους έκλεψαν τον τίτλο του δίσκου. Σε λίγα λεπτά θα πνίγουν τον πόνο τους τραγουδώντας όλοι μαζί για αυτοκίνητα πουτάνες και ναρκωτικά. Τέλεια πάσα για να θυμηθεί ο Φάντα τον Ντάνουτ Λούπου και εκείνη την ματσάρα με τους Ιρλανδούς στη Γένοβα τον Ιούνιο του 1990. Ο Φάντα χαμογελάει, ήταν ένα ωραίο βράδυ.