Εντάξει αυτό εδώ ήταν πιο αναμενόμενο και από το να ακουστεί μαλακία όταν μιλάει ο Αδωνις με τον Πορτοσάλτε. Πρώτα από όλα γιατί είναι το Release festival δηλαδή το διαχρονικά χειρότερο φεστιβαλ σε μια χώρα που ο ανταγωνισμός στην κακή διοργάνωση φεστιβαλ είναι τεράστιος. Και τι να περιμένεις από ένα φεστιβαλ που χρειάζεται μια νταλίκα για να κουβαλήσει τα χάπια για την πίεση των συγκροτημάτων; Και διερωτάσαι αγαπητή αναγνώστρια, εσύ ρε Φαντασμένιε γιατί πήγες αφού τα ήξερες όλα αυτά; Για να βγαίνεις μετά να κράζεις; Και σου απαντάει ο Φαντασμένιος, πήγα για να κράξω, να δω αν είναι καλά ο ΑΗΝΤΑΑΑΑΑ, να κουνήσω λίγο το κεφάλι στους dEUS και να το κατεβάσω στους Jesus αλλά κυρίως πήγα γιατί είναι το μόνο πράγμα που συμβαίνει στην Αθήνα στο οποίο δεν συμμετέχει ο Φοιβος Δεληβοριάς.
Ξεκίνημα με dEUS, ο Μπάρμαν με τη γνωστή πια στάση "κατουριέμαι" αλλά είναι χαμηλά ο ήχος, γκουγκλ αν η απώλεια ακοής είναι στα συμπτώματα του εμβολίου, εντάξει αρχή είναι ακόμα θα το βρούμε, κάτι κάνουμε στο Hotellounge όπου του τη σηκώνουν την τρίχα του Φάνατα και του θυμίζουν τω καιρώ εκείνω που καθόταν μπρος στο Seven X σαν ελεύθερος σκοπευτής και περίμενε 2 ώρες μπας και παίξει το βιντεοκλιπ (στην πραγματικότητα το μόνο δράμα είναι ότι ο φάντα δεν είχε φίλους οπότε καθόταν μέσα και έβλεπε τηλεόραση). Και περνάει ο άλλος και λέει πως δεν είναι για μέρα και θέλουν κλειστό χώρο, κάτσε ρε μεγάλε όταν τω καιρώ εκείνω 1999 είχαν κάνει κουβάρι τον κόσμο στον αη κοσμά - ναι τότε με το στημένο μπατζι τζαμπινγκ στο suds & soda - άλλη μπάντα ήταν;
Λοιπόν, να περάσει η επόμενη γενιά ροκεντρολες. The Jesus and Mary Chain. Εδώ τα πράγματα είναι σοβαρά, ένας από τους λόγους που ήρθαμε ήταν να νιώσουμε λίγο ωστικό κύμα παραμόρφωσης. Τι νιώσαμε; Μια γλυκιά ενόχληση ενός όχι και τόσο δυνατού βουητού καθώς στα 50μ από τη σκηνή ο κόσμος μίλαγε κανονικά χωρίς να φωνάζει. Ο μόνος που φώναζε ήταν ο ΑΗΝΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑ (ΕΒΓΑΛΕΣ ΔΥΟ ΚΑΡΑΝΤΙΝΕΣ ΑΡΧΗΓΕ ΠΑΜΕ ΓΕΡΑ ΕΧΟΥΜΕ MOGWAI ΕΧΟΥΜΕ GYBE ΑΗΝΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ). Τραγούδια καταλάβαιναν μόνο όσοι έχουν μελετήσει την μπάντα, καλή ώρα ο Φαντσμένιος που έχει κάνει το Θεσσαλονίκη- Γιάννενα μεσώ κατάρας με φορτωμένο στο γουοκμαν το παρθένο στα αφτιά του psychocandy - και δώστου 100 ρηπιτ το Taste of Cindy και όσο ανέβαιναν τα χιόνια έπεφταν οι μπαταρίες (μπορείτε σε αυτό το σημείο να σκουπίστε τα δάκρυα δεν έχει άλλο βιωματικό το ποστ) - τα ήξερε τα τραγούδια και ανάποδα να τα έπαιζαν. Οι υπόλοιποι θα τα δουν γραμμένα στο ιντερνετ. Συμπερασματικά μας πήγε 20 λίτρα βενζίνα για να ακούσουμε κάτι χειρότερα από ότι θα το ακούγαμε στο σπίτι μας. Και άντε εμείς είμαστε μαλάκες θέλαμε να βγούμε και από την Ευρώπη, εσύ ρε Release δεν λυπάσαι τόσο κόπο, να στήνεις εκεί χάμου 200μ σκηνή με οθόνες με μπαλόνια με κοακόλες και με τα καημένα τα φασιστάκια στην πόρτα να τα βαράει ο ήλιος; Εντάξει θα πεις οι Bauhaus είναι οι headliners θέλουν 200 κανάλια δώσαμε από μισό σε όλους του άλλους. Και κάπως έτσι πρέπει να ήταν καθώς οι Bauhaus έστηναν ΜΙΑ ΩΡΑ. ΤΙ ΣΤΗΝΕΤΕ ΜΩΡΕ;;;; ΣΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΣΤΕΙΛΕΤΕ;;;; Στήνουν, στήνουν να γίνει και λίγη κατανάλωση, εντάξει καλύτερα να στήνουν μια ώρα παρά να πληρώσει το Release και τέταρτη μπάντα που εδώ που τα λέμε χάλια θα ήταν και αυτή.
Βγαίνουν οι Bauhaus ο ήχος καλός (αρά δεν έφταιγαν τα ηχεία) αλλά αυτοί δεν ακούνε και στη μέση κάθε τραγουδιού χώνουν μπινελίκια άφιλτρα - η γνωστή Βρετανική ευγένεια. Στα 45 λεπτά (ναι έστηναν μια ώρα για να παίξουν 45 λεπτά) αποχαιρέτησαν κουνώντας το δάχτυλο στον ηχολήπτη τους χαρίζοντας μια ανακούφιση στον φαντασμένιο που επί 20 λεπτά ήταν έτοιμος να φύγει και πάλευε με τις τύψεις του. Θα έχει να λέει πως το είδε ολόκληρο, όπως τα 15 λεπτά των Fall στο gagarin, τους Beastie Boys στο ejekt, τους White Stripes στο μπιτς βόλεϊ.
Σε κάποια φάση πέρασε από την οθόνη και η φάτσα του Δεληβοριά (όχι που θα τον γλιτώναμε) και ο Φαντασμένιος πήγε για ύπνο και ονειρεύτηκε τους Mogwai να καίνε το σύστημα του release, να πετάγεται η φωτιά στο καραϊσκάκη, μητσοκάτη γαμιέσαι και τα λοιπά.