μπιτ μπιτ

 ..1998. Τι σούπερ ιδιότητα θα ήθελες Φαντασμένιο; Θα ήθελα να μπω στο μετρόπολις και να πάρω ό,τι θέλω τσάμπα.  Αυτό που έμοιαζε με άπιαστο όνειρο για έναν μουσικόφιλο ως το 2000 κοντεύει να γίνει εφιάλτης καθώς μπορεί με δυο κλικ να κατεβάσει από το σπάνιο διαμάντι του 1972 ως την κασέτα ενός πιτσιρικά από την Καρολίνα, ωστόσο οι ώρες της μέρας παραμένουν σταθερά εικοσιτέσσερις. Δηλαδή μπαίνει στο διαδίκτυο χαλαρός ο Φαντασμένιος και βλέπει μπροστά του αυτό το εξώφυλλο, γράφει από κάτω experimental, ενώ στο δίπλα tab έρχονται τυφώνες, ε όπως ήταν λογικό το κατέβασε. 

Είναι Σάββατο μεσημέρι και ούτε τυφώνας έσκασε ούτε το δισκάκι του Digital Natives είναι experimental. Ωστόσο 18 βαθμοί με βροχούλα παίζει να είναι ο αγαπημένος καιρός του Φαντασμένιου, ενώ τα φανκσοουλοειδή όταν είναι έτσι πεσμένα το ένα πάνω στο άλλο σε πεντακόσια πλας επίπεδα μια χαρά του κάθονται. Και πάει ο Μένιος να δει από που κρατάει η σκούφια του Digital Natives και βλέπει 15 προτζεκτ από 35 δίσκους το καθένα. Γαμησέ μας ρε φίλε. Δεν θα κάνει τη βρώμικη δουλειά ο Φάντα για κανένα λόγο, δεν ξέρει πού στέκει ποιοτικά η συγκεκριμένη κυκλοφορία σε σχέση με τις υπόλοιπες αλλά μια χαρά κάθεται δίπλα στη νέα κασέτα like when you ain't του Odd Nosdam. yo.

man on the HDD

Είναι μαλακία να ασχολείται κάποια με τους πρώην. Ο Φαντασμένιος έχει χάσει τα ίχνη όλων των πρώην, αλλά και μία που βλέπει που και που, δεν θυμάται καν πως και πότε χώρισαν. Εντάξει 99.99999% αυτή τον σούταρε αλλά μπορεί να είναι μία από αυτές τις περιπτώσεις που δεν ήθελε να του το πει και έτσι ο πανέξυπνος μπλογκερ το πήρε χαμπάρι και καταλάβατε, κάπως έτσι βγαίνουν τα καλά ψευδώνυμα. Μπορεί λοιπόν ο Φαντασμένιος να μη θυμάται βασικά σημεία της υπόθεσης, ωστόσο δεν πρόκειται να ξεχάσει πως της είχε δανείσει και αυτή δεν του επέστρεψε ποτέ το How to Be Good του Nick Hornby. 
Μοιάζει απλό αλλά δεν είναι, διότι τον καιρό εκείνο ο Φάντα δεν είχε μία, οπότε η αγορά του συγκεκριμένου βιβλίου ήταν μια πολύ συνειδητή απόφαση και θα το διάβαζε πάση θυσία και κόντρα στον χοντρό εθισμό από το fm. Ήταν η εποχή του χαγκόβερ από τις λόμπες του Ζαγοράκη και το Σταθμός Λαρίσης Ακρόπολη σε τέσσερα λεπτά. Υπο τέτοιες συνθήκες και με το φίλτρο της νεότητας όπως είναι λογικό η ανάγνωση ενός βιβλίου με τίτλο πως να είσαι καλός είναι πολύ πιθανό να είχε σοβαρές επιπτώσεις.  
Τώρα θα μπορούσε να το παίξει μάγκας ο Φάντα και να τελειώσει το ποστ με ένα "για όσους δεν το κατάλαβαν αυτό είναι ένα post για τον νέο δίσκο των spiritualized" και να μείνετε όλοι μαλάκες, τι έγραψε το άτομο και πω πω βαθειά νοήματα και τι σημαίνει η πρώην και  μήπως αν το διαβάσει κάποιος ανάποδα, μήπως αν το βάλεις κάτω από λάμπα UV φαίνονται τίποτα σήματα μορς; Ρε τον πούστη μας άφησε μαλάκες και όποιος κατάλαβε κατάλαβε. 
Τίποτα, καμία σχέση η ιστορία είναι άσχετη και δεν είχε σκοπό να ασχοληθεί ο Φαντασμένιος με το δίσκο των Spiritualized που ξεκινάει με το Perfect Miracle το οποίο είναι το ιντρο του Ladies and Gentlemen We Are Floating in Space αλλά σε φάση κάθε βράδυ στις 8 ένα χάπι για την πίεση. Έχει και στο εξώφυλλο τον Pierce ο οποίος -και καλά- εκτοξεύθηκε στο διάστημα πριν 20 χρόνια και τώρα είναι ακόμα εκεί - και καλά.

r u really on drugs?

Τούτο εδώ είναι δισκάρα μεγατόνων, είτε επειδή είναι όντως δισκάρα, είτε επειδή ήταν της μοίρας του γραφτό να το ακούσει ο Φαντασμένιος τις πρώτες ώρες της άδειας, τις πρώτες ώρες στην παραλία τότε που κάθε λεπτό ισούται με μέρα ξεκούρασης, τις στιγμές που ο οργανισμός παθαίνει σοκ από την ξαφνική αποβολή άγχους. Υπό αυτές τις συνθήκες -όπως είναι λογικό- γίνονται όλα κάπως ασυναίσθητα, ε καλό είναι άστο εκεί να παίζει, και χάνονται στους κόκκους της άμμου και στον αφρό των κυμάτων ερωτήματα τύπου ποιοι είναι, από που είναι, αν είναι όμορφοι και σε ποιους μοιάζουν.

Στην πραγματικότητα ο αληθινός σκοπός αυτού του ποστ είναι να απομνημονεύσει το δίσκο ο Μένιος που εδώ και ένα μήνα όταν τον ρωτάνε τι καλό του άρεσε έλεγε ένα που είναι μπλε κίτρινο από μια νεοψυχεδελική μπάντα, Kamish Filgour. Σε κάποια φάση άρχισε να προσθέτει και την πληροφορία ντεμπούτο καθώς δεν του έλεγε κάτι το όνομα το οποίο ωστόσο το έλεγε διαφορετικά κάθε φορά. Yolo.

Τελικά μήτε ντεμπούτο ήτανε μήτε από κουλ νεοψυχεδελική μπάντα, μον' του Hamish Kilgour - πάλαι ποτέ ντράμερ των Νεο Ζηλανδών The Clean - ο δεύτερος προσωπικός δίσκος είναι. Ο τίτλος αυτού Finklestein και όπως φαίνεται καθαρά από το εξώφυλλο ο καλλιτέχνης είχε την πρόθεση να γράψει ένα δίσκο/παραμύθι για τον γιο του. 

Πού να ήξερε πως στην άλλη άκρη της γης θα το απολάμβανε ο Φαντασμένιος με τον αέρα να του γαργαλάει το και μπαμ να σου σηκώνεται ο μπλογκερ και φωνάζει ΤΙ ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΡΕΕΕ; ΦΑΕ ΣΚΟΝΗ Anton Newcombe, πω πω πω τι ρυθμός είναι αυτός, μπαίνει αμέσως, είναι ευθεία γραμμή, δεν έχει ρεφρέν απλά πάει, είναι δυόμισι λεπτά αλλά θα μπορούσε να παίζει συνέχεια για ένα μήνα. Βασικά δεν χρειάζεστε τίποτα άλλο, μόνο αυτό σας φτάνει, άντε αν είστε από αυτές που θέλουν πάνω από μήνα για να συνέλθουν από τις διακοπές να σας πει ο Φάντα πως το Sidetracked πατάει πάνω στο it's all over now baby blue του Dylan.

 

post punk is dead

Όλο τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια. Είπαμε ρε Φαντασμένιο πως πρώτον δεν έχουν νόημα οι αρνητικές κριτικές και δεύτερον έχει κουράσει το αστειάκι πως διαβάζουν το μπλογκ τρία άτομα. Τα είπες μία, τα είπες δύο ε γράψε τη μαλακία σου και για τους Idles και στο τέλος να σε διαβάζεις μόνος σου. Βέβαια για να λέμε και του Φαντασμένιου το δίκιο φταίτε και εσείς που σας σηκώθηκε μόνο και μόνο από το εξώφυλλο. Εντάξει τι να κάνετε, είναι η εποχή της εικόνας άλλωστε. Επιπλέον, εκτός από εποχή της εικόνας, είναι και εποχή που οι κιθαριστικοί δίσκοι ευρείας αποδοχής είναι πιο σπάνιοι από σοβαρή δήλωση του Άδωνις. 

Η αλήθεια είναι πως όσο και να φαντασμενίσει ο φαντασμένιος δύσκολα βρίσκει κάτι μεμπτόν επί του ηχητικού. Είναι όλα εκεί που πρέπει να είναι, δυνατό και ορθόδοξο ποστ πανκ, μια χαρά μια χαρά, δηλαδή κάποιες στιγμές είναι τόσο έντονο που θα μπορούσε ο Φαντασμένιος να πετάξει μια φράση που θα περιέχει τις λέξεις χύτρα και βαριοπούλα ωστόσο γαμώ τους beach boys μου γαμώ δεν μπορεί να αφεθεί, είναι κάτι που τον ενοχλεί -στην πραγματικότητα όταν το ακούει θέλει να πει ΣΚΑΣΕ. Σκάσε μη φωνάζεις I' m in business με την κωλοπροφορά σου γαμώ τον Μιστερ Μπιν. Πφ. 

Κλασική περίπτωση protomartyr, σχεδόν τέλειος ήχος με εκνευριστικά φωνητικά. Τώρα στο θέμα του τέλειου ήχου μοιάζει σαν να υπάρχει πια μια μηχανή που βγάζει λωρίδα παραγωγής γαμηστερά ποστ πανκ συγκροτήματα του τύπου βρήκαμε παπά και τον πιάσαμε από τα αρχίδια και είπαμε να θάψουμε πέντε-έξι. Εντάξει με τον τέλειο ήχο φτάνει, καφέ με πέντε κουταλιές ζάχαρη το κάνατε. Αμ οι συνθέσεις; Στερούνται φαντασίας, μοιάζουν πιο φτωχές και από την Ελλάδα. Θα το πει ο Φαντασμένιος τώρα που ρολάρει και ας υπάρχει υψηλός κύνδινος κωλοτούμπας. Έτσι που πάει η φάση με το ποστ πανκ του σηκώνεται η περιέργεια πιο εύκολα με τους όποιους Kanyeήδες. Έτσι, αλλά να ξέρετε όμως πως με το που πατήσει το κουμπί δημοσίευση ο Φάντα θα βάλει να ακούσει στη σειρά το Unkown Pleasures των Joy Division και το Taking Tiger Mountain του Brian Eno.