24 April 2013

poplie μόνο αγάπη

Το ιντερνετ είναι μια μικρογραφία της κενωνίας μας. Κυριαρχούν οι μπουρδες (βλ. Φαντασμένιος), τα ψώνια, οι στολκερς, τα τρολς, οι τσατισμένοι, οι αγριεμένοι, οι αδικημένοι από τη ζωή, οι περίεργοι, οι παρεξηγησιάριδες, τα ψώνια και τα ψώνια. Είναι γεμάτο ψώνια για όποιον δεν κατάλαβε.

Πριν από 4 χρόνια όταν ξεκίνησε τις εκπομπές στον poplie.eu ο John ο Streckfous είχε καμιά τριανταριά καλούς λόγους για όλους τους παραγωγούς του σταθμού. Ο ένας έτσι, ο άλλος γιουβέτσι, γαμώ, γαμώ και γαμώ. Άσεμαςρεστρεκφουςναουμε που είναι όλοι γαμώ. Δεν παίζει αυτό που λες. Έχοντας στο νου τις υπερβολές του Σεξφους πέρασε την πόρτα του σταθμού πέρσι το φθινόπωρο ο Φαντασμένιος. Ντάξει μωρέ θα παίζω τις μουσικές μου (θα παίζεις ότι θες του είπαν) και ως εκεί, μην γίνει και καμιά μαλακία και μπλέξω με καμιά ψωνάρα. Αλλά όταν ο Φαντασμένιος κάνει δηλώσεις ο μαγκίτης γελάει.. και να σου ο ένας έτσι, ο άλλος γιουβέτσι, ο άλλος κοκορέτσι, γαμώ, γαμώ και γαμώ. 

Πόσες οι πιθανότητες πίσω από ένα url να έχουν μαζευτεί τέτοιες μορφές; Καθόμασταν χρόνια σε διπλανές παρέες στα μπαρ, τα λαηβ, τις εκθέσεις, τους σινεμάδες, τα φεστιβαλ αλλά δεν είχαμε μιλήσει ποτέ. Και ήρθε ο poplie να αναπληρώσει όλο το χαμένο χρόνο, να μας κάνει παρέα. Γουεμπ παρέα, όσο τραγικό ακούγεται αυτό, τόσο δεν είναι. Δεν μπορεί να περιγραφεί με λέξεις το εύρος σε χαρακτήρες και χαρακτηριστικά που έχει αυτή η παρέα. Είναι σχεδόν μαγικό το πως οι διαφορές (από τα μπασα του τσικο στα ντρονς του Βομβου) μετατρέπονται σε κοινές συνισταμένες. 

Ναι υπάρχει ελπίδα. Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που έχουν διάθεση να μοιραστούν. Υπάρχουν εφαπτόμενοι μικρόκοσμοι οι οποίοι περιμένουν μια μικρή αφορμή για να γίνουν ένα. Την παρασκευή το βράδυ παίζει πάρτι. Φέρτε το μικρόκοσμο σας για όποιον δεν κατάλαβε.

22 April 2013

Σακουλάτα δισκάκια

Θυμάστε εκείνο το ποστ πριν δυο εβδομάδες για τα εξώφυλλα; Έγραφε η αυτού εξοχότης Φαντασμένιος πως η αισθητική του εξωφύλλου μαρτυρά σε μεγάλο βαθμό το μουσικό αποτέλεσμα. Παπάρια μαντολες. Καμία σχέση, άσχετος, αφελής και αδαής ο προ δυο εβδομάδων Φαντασμένιος. Στην πραγματικότητα το μόνο που έχει σημασία είναι η μουσική. Αν δεν σου αρέσει το εξώφυλλο..  βάλε σακούλα.
 
Μια ματιά σου μόνο φτάνει αεροπλάνο να με κάνει. Τυπική πόζα και κλασικό βλέμμα Sun Ra διανθισμένο από και καλά αβαντγκαρντ γραμματοσειρά. Κάθε στροφή του δίσκου είναι μια μικρή επανάσταση ενάντια στα κλισέ της τζαζ και έχει επηρεάσει άπειρους μουσικούς. Στον αντίποδα το εξώφυλλο θα μπορούσε να είναι πηγή έμπνευσης μόνο για τους γραφίστες του Λιακόπουλου.

Θα μπορούσε να είναι η αγαπημένη αφίσα του βλέπω κύκλους. Ένας θρίαμβος της γεωμετρίας και της συμμετρίας φτάνει στο απόγειο του κιτς με την παρουσία της φύσης (βλέπω φτερά) και της μάνας γης (βλέπω σύννεφα). Αυτό είναι το εξώφυλλο του δίσκου euphoric των Blue Sky Black Death. Αν και πρόκειται για συλλογή με συνεργασίες, είναι τέτοια η συνοχή μεταξύ των τραγουδιών που ο δίσκος ακούγεται ολόκληρος. Συναρπαστική ηλεκτρονική μουσική με στοιχεία από το shoegaze και την ambient έως το hip hop (βλέπω το κομβίον repeat)

Ψάχνοντας για χειρότερο εξώφυλλο από το  από το Mosquito των Yeah yeah yeahs o Φαντασμένιος βρέθηκε μπρος στο τερατούργημα με τίτλο Monkey Minds In The Devil's Time. Το εξώφυλλο του νέου δίσκου του πρώην Beta Bandιτου Steve Mason είναι λίγο πιο μάμπο τζάμπο από το Madonna των Trail of Dead. Οι πιο μορφωμένοι ίσως δουν αναφορές στα έργα του Ιερώνυμου Μπος ή να αναγνωρίσουν πως πρόκειται για το έργο Last Judgment του αναγεννησιακού GIOTTO, αλλά από που και ως που αυτό είναι καλό; Αντίθετα ο Mason σαν άλλος Darren Hayman, βγάζει έναν από τους καλύτερους δίσκους της καριέρας του και χωρίς αμφιβολία για το 2013. Ο Mason βρίσκεται σε ένα συνθετικό παραλήρημα που μπλέκει την εναλλακτική ποπ ροκ με το kraut και φτάνει στο Hip-hop! Οι υπέροχες συνθέσεις δημιουργούν ένα concept δίσκο με θέμα τις πρόσφατες κοινωνικές αναταραχές (φυσικά η Ελλάδα είναι σε πρώτο πλάνο). Έχει και ένα ΤΙ ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ

~~~~~~~~~~ο~~~~~~~~~~

Τα ακραία ραδιοφωνικά φαινόμενα (αυτά με Vangelis, Def Leppard και Steve Mason) όπως αυθεντικά και τεκμηριωμένα μεταδόθηκαν από τον http://www.poplie.eu/


16 April 2013

I thought love was going to tear us apart | Tim Kasher

Ο Φαντασμένιος πιστεύει πως υπάρχουν τέσσερις βασικοί μηχανισμοί καταπολέμησης της στιγμιαίας αμηχανίας σε δημόσιο χώρο:

1. Τσεκάρισμα του κινητού χωρίς αυτό να χτυπάει
2. Επίσκεψη στην τουαλέτα άνευ σχετικού καλέσματος από τη φύση.
3. Αναζήτηση της τελευταίας νανογουλίας από ποτό που έχει αδειάσει πριν κάνα τέταρτο.
4. Αναφώνηση σαρκαστικού αστείου.

Ο σαρκασμός, η ειρωνεία και ο χιουμουρτζίδικος κυνισμός ενδείκνυται και σε χρόνιες περιπτώσεις αμηχανίας και ανασφάλειας. Για παράδειγμα στη μουσική υπάρχουν οι γκουρού του είδους, οι μάστορες του αυτοσαρκασμού και του μαύρου χιούμορ, οι αγαπημένιοι μας  Moffat και Middleton (από κοντά και ο Glen Johnson των Piano Magic). 

Το αντίπαλο δέος στην Αμερική ακούει στο όνομα Tim Kasher. Μεγάλωσε στη Νεμπράσκα παρέα με τον Conor Oberst (Bright Eyes) και έκτοτε ζουν βίους παράλληλους.  Αγαπάνε τις ίδιες μουσικές, παίζουν ακριβώς τις ίδιες μουσικές και κυκλοφορούν με την ίδια σχεδόν συχνότητα  δίσκους. Ενώ όμως Oberst πέρναγε την πρώτη δεκαετία των 00s αναγνωρισμένος ως ένας από τους σημαντικότερους τραγουδοποιούς της Αμερικής, ο Kasher θα μπορούσε να ισχυριστεί κάτι ανάλογο μόνο για τα στενά όρια της γειτονιάς του.  

Η ιστορία παίζει παιχνιδάκια και έτσι το 2002 γίνεται του συγχρονισμού το κάγκελο και κυκλοφορούν και οι δυο τα αριστουργήματα τους! Στο κλασικό πια lifted or.. ο Orbest τραγουδά "Tim I heard your alboum and it's better than good. When you get off tour I think we should hang and black out together.." αναφερόμενος στο δίσκο black out που μόλις είχε κυκλοφορήσει με τους The Good Life ο Kasher.  Ο δίσκος είχε θέμα τον επώδυνο χωρισμό του καλλιτέχνη ο οποίος είχε και την τιμητική του στην άλλη δίσκαρα domestica που είχε βγάλει με τους Cursive το 2000.

Στην αρχή με τους Cursive, στη συνέχεια με τους The Good Life και τώρα μόνος του ο Kasher συνεχίζει να γράφει διαμαντάκια εξυμνώντας την  ανεπάρκεια του, τις άβολες καταστάσεις, τις γυναίκες που τον προδώσαν..  πάντα με τόνο περιπαικτικό. Η δισκογραφία του είναι θησαυρός για αυτούς που έχουν βαρεθεί την ωριμότητα, την ακεραιτότητα και την ορθότητα. [Σημείωση στον εαυτό μου: να μη γράφω τόσο πολλά, δεν τα διαβάζει κανείς]. 

Είναι δύσκολο να πει κάποιος τι είδους λαηβ κάνει ο Kasher. Είναι ροκ συναυλία ή stand up comedy show; Πριν από σχεδόν ένα μήνα στο υπέροχο The Knitting Factory  ο Kasher πριν από κάθε τρίλεπτο τραγούδι μονολογούσε το διπλάσιο χρόνο. Η παράσταση του είναι συγκλονιστική σε σημείο που στο τέλος δεν θες να τον χειροκροτήσεις αλλά θες να των γνωρίσεις. Να δεις πως είναι από κοντά αυτό ο ταλαντούχος δημιουργός.  Χωρίς την πρόζα θα ήταν ένας μέτριος τραγουδοποιός και χωρίς τη μουσική ένας μέτριος κωμικός.
Τι είναι;
Είναι μελαγχολικός, είναι εύθυμος, είναι συμβιβασμένος με την μοναξιά, έχει πολλούς φίλους, είναι πολυλογάς, δεν λέει τίποτα, δεν λέει σ' αγαπώ, τους αγαπάει όλους, είναι ρεαλιστής, είναι διαρκώς μεθυσμένος.

Ζήτω τα χοντροκομμένα αστεία, ζήτω ο αυτοσαρκασμός, ζήτω το πάθος, ζήτω το λάθος. Καταδικάζουμε τους πετυχημένους απ' όπου και αν προέρχονται.
 
~~~~~~~~~~o~~~~~~~~~~

Τα ακραία ραδιοφωνικά φαινόμενα όπως playground noise μεταδοθήκαν από τον http://poplie.eu/



11 April 2013

η καλή μουσική περνά από το μάτι | My Red Dress / Ceremony EP

Το αιώνιο βασανάκι των μουσικόφιλων είναι η πλοήγηση μέσα στην άπειρη πληροφορία,  ο εντοπισμός και τελικά η απόκτηση της αγαπημένης μουσικής. Στη σύγχρονη εποχή το θέμα της απόκτησης έχει απλοποιηθεί σε γελοίο βαθμό. Πες τι βλέπεις στην εικόνα, και άρπατο το δισκάκι που αποθεώνουν τα γαμάτα τα σαητς με τα χιλιάδες λάηκ.  Αντίθετα η πλοήγηση και  ο εντοπισμός στον ωκεανό των μεγκαμπιτς μοιάζει πολύπλοκος σαν εξίσωση 4ου βαθμού για παιδί της πρώτης δημοτικού.    

Στην προ ιντερνετς εποχή οι περισσότεροι έβλεπαν τα τσαρτς, ενώ οι πιο ψαγμένοι διάβαζαν κάνα περιοδικό. Υπήρχαν και κάποιοι που διάλεγαν δίσκους από το εξώφυλλο. Και μπορεί αυτό να φαίνεται παράλογο ή και αδόκιμο αλλά μόνο έτσι δεν είναι, καθώς τις περισσότερες φορές η αισθητική του εξωφύλλου μαρτυρά το περιεχόμενο του. Για παράδειγμα το πανέξυπνο σχέδιο για το tnt όχι μόνο ταιριάζει, αλλά συμπληρώνει την μεταμοντέρνα θέση/άποψη των tortoise για τη ροκ μουσική.  

Συμπερασματικά όταν δεν πρόκειται για στανταράκια (μάπα το εξώφυλλο του  Mosquito, αλλά οι yeah yeah yeahs είναι κορφή) ο Φαντασμένιος επιλέγει τους δίσκους που θα ακούσει από το εξώφυλλο. Δεν έχει λογαριασμό στα κουλ τορεντάδικα, δεν έχει όρεξη να διαβάζει τα φορουμς, τα καλά μπλογκσ κλείσανε, τα δισκάδικα κλείσανε, το best new music του p4k έχει καγκουρέψει, δυσεύρετος και ο χρόνος, οπότε ότι κάτσει με το φανταμάτι.
Καλή ώρα το εικονιζόμενο πρώτο EP των πρωτοεμφανιζόμενων θορυβοποιών My Red Dress. Τρία υπέροχα τραγούδια μικρομοριακού μελωδικού θορύβου (βλέπε και κόκκο στη φώτο) . Η σκοτεινή πλευρά των Slowdive ή ότι πιο κοντινό στους αγαπημένους Belong. Από το Σαν Φρανσίσκο ορμώμενο, και εν δυνάμει τσάμπα...

~~~~~~~~~~ο~~~~~~~~~~

Τα ακραία ραδιοφωνικά φαινόμενα όπως belleμεταδόθηκαν την περασμένη Κυριακή στον poplie.eu


01 April 2013

βράδια στα Εξάρχεια | συνέβη στο an | το κάνανε οι The Men

Στο φετινό τους δίσκο οι The Men έχουν ένα τραγούδι (I Saw Her Face) το οποίο γράψανε ουσιαστικά λαηβ μια και έξω. Ήταν λίγο μετά το ηλιοβασίλεμα, όταν ξεκίνησαν να παίζουν και συνέβη αυτό: "I dont't know where she came from, but she was there-and her and I were moving. It felt right to fly around the corner like a mountain lion and give Rich the nod to kick it up, so i did. He rolled on the snare and we took ourselves a little higher. After the cymbal hiss ran out, we riled upsatirs and gave the take a listen. We had done something. Now it's yours." 

Οι Men από την τελευταία φορά που βρέθηκαν στο an, έχουν κυκλοφορήσει το περσινό open your heart και το φετινό New Moon. Ζούμε πια στην εποχή που τα νέα συγκροτήματα είναι ερωτευμένα με νεοπαλιοροκάδες Dinosaur Jr., Husker Du, και φυσικά Sonic Youth. Δεν θα ήταν παράλογο να πει κάποιος πως οι The Men έχουν μια εμμονή με τους Husker Du. Ξεκίνησαν σε σούπερ ταχύτητες αλά hardcore και με τους τελευταίους δυο δίσκους κάνουν στροφή προς την μελωδία και τα αργά κομμάτια. Σε σημείο που θυμίζουν Neil Young ή και πρώιμους REM. Με τον ίδιο τρόπο που οι Husker Du με τα Flip your Wind και Candy Apple Grey  έκαναν στροφή στη μελωδία. Δηλαδή είναι τυχαίο που το καλύτερο κομμάτι του περσινού δίσκου είχε τίτλο Candy? Ή μήπως το Green Eyes δεν είναι το Half Angel Half Light; Αυτά στη μια πλευρά. Γιατί η δεύτερη πλευρά του δίσκου ξεκινά με το The Brass που μοιάζει με ρεμιξ ενός εκ των δυναμιτών του Leave Home, λέγε με Lotus. Με αδάμαστη ενέργεια και αέναο συνθετικό οίστρο οι The Men φαίνεται να είναι το συγκρότημα που θα πάρει το θρόνο  των Deerhunter (άρχοντες του αλτερνατιβ- διάδοχοι των pavement)  όταν αυτοί βγάλουν τη δισκάρα που θα τους στείλει στα στάδια.

Στα του λαηβ όπως και πέρσι αι ενισχυτέ  εκοκκίνισαν, τα τύμπανα εκοπανήθηκαν ανελέητα και με δυναμισμό θαυμαστό. Ετραγούδαγαν όλοι τους, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στον Φαντασμένιο να προσθέσει στο μακρύ κατάλογο με τις επιρροές τους Beach Boys. Κάποιες φορές θύμιζαν Neil Young ή The Band γεγονός που μάλλον θα χαροποιούσε τους ήρωες τους (τους Husker Du De) που δεν είχαν κανένα κόλλημα να διασκευάζουν κλασικά ροκ κομμάτια. Κιθαριστικά σόλο αλά J. Mascis is god, κόσμος χαμός, super reverb, ήχος χάλι κατάμαυρο, και στιγμές. Όμορφες στιγμές, μπλεγμένες με διάφορα συναισθήματα. Νέο στοιχείο στο ρεπερτόριο τους που μαζί με την ενέργεια που βγάζουν τους καθιστούν σχεδόν μοναδικούς τούτη την εποχή. Now we are yours. 

~~~~~~~~~~~~o~~~~~~~~~~~~

Αμερικανιές και The Men στα ακραία ραδιοφωνικά φαινόμενα όπως μεταδόθηκαν αυτή την Κυριακή από τον poplie