φανταεπτά

 Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε και το επτά μπήκε στη λίστα με μέσον. Είναι φίλοι φίλων. Η θέση στη φανταλίστα κλείδωσε όταν άκουσε τα ουρλιαχτά στο δεύτερο τραγούδι. Ήταν μια από αυτές τις μέρες του Νοέμβρη που ο Φαντασμένιος ετοίμαζε την λίστα, και το πρόγραμμα είχε δύο δίσκους, αυτό και το δισκάκι των Protomartyr. Τώρα δε γίνεται να εκφραστεί όπως θέλει ο Φάντα διότι υπάρχει φανατικό κίνημα υπέρ των Protomartyr, άσε που δεν έχει περάσει ούτε εβδομάδα από το ποστ με το στραπάτσο του εννιά. Πάμε λοιπόν σε ήπιους τόνους. 

Ο Φαντασμένιος δυσκολεύεται κάπως με τους Protomartyr μάλλον λόγω των φωνητικών, όχι τόσο με το αλά ME Smith στιλ αλλά με την αλά Sivert Hoyem χροιά. Ωστόσο οι κιθάρες γαμάνε, αλλά κούραση αυτά τα φωνητικά, κάπου εκεί στο πέμπτο τραγούδι έχει και ένα βιολί και η ζωή είναι πολύ μικρή μωρέ πάμε παρακάτω, εντάξει για να νιώθετε όλοι, δεν μπορεί κάτι θα έχει, είναι και καθυστερημένος ο Φάντα και επιρρεπής στις κωλοτούμπες. Σε αυτή την περίπτωση ένα λαηβ θα ήταν διαφωτιστικό. Βέβαια δεν είναι ύποπτο που έχουν βάλει τα καλύτερα τραγούδια στην αρχή και το τέλος; Πάντως το private understanding είναι από τα τραγούδια της δεκαετίας, ρε δεν μπορεί ένας δίσκος με τέτοιες κιθάρες να είναι τόσο βαρετός, τι γίνεται;

Λοιπόν χρονιάρες μέρες είναι, ας μην έχουμε εντάσεις, οπότε ας το αφήσουμε εδώ, έτσι κάνει πέρα ήσυχα και ωραία ο Φαντασμένιος να περάσει το λαϊκό έρεισμα, δίκιο έχετε, μπράβο σας αλλά και το επτά γαμάει παναγίες ρε. Ποστ πανκ δισκάρα είναι και αυτό το καημένο, ενδεχομένως να μην το ξέρετε, αλλά έχει χιούμορ, χτυπάει στο στόχο χωρίς πολλά σου ξου μου ξου, είναι αρχιδάτο και με φανταστικά φωνητικά. Εντάξει μετά από όσα έχουν προηγηθεί δεν σας νοιάζει, δίκαιο, μία σας και μία του, του Φαντασμένιου.