φανταδεκατέσσερα

 Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε και καλό είναι να είστε ψύχραιμοι, να σκέφτεστε καθαρά, να διώχνετε το άγχος. Είναι εύκολο το 14, θα το βρείτε, είναι στα sos.

Αυτός εδώ είναι σεσημασμένιος στα ακραία μουσικά φαινόμενα με αρκετές παρουσίες σε φανταλίστες. Ολίγον λοξός και αλλοπρόσαλλος ε πως να μην τον αγαπήσει (σχεδόν) ο Φαντασμένιος. Το βασικό του πλεονέκτημα είναι οι βασικές ιδέες. Ο Φαντασμένιος δεν είναι σίγουρος αν τις κλέβει από κάπου ή αν είναι μια υποτιμημένη ιδιοφυΐα. Όχι πως ντρέπεται να πει από που κλέβει, ειδικά στο φετινό δίσκο σχεδόν το τερματίζει σε τέτοιο βαθμό που βάζει σε σκέψεις τον Φάντα μήπως πρόκειται για mind games. Έχει λοιπόν φοβερές ιδέες που αναλόγως τις γαμάει. Και όσο περισσότερο τις γαμάει τόσο καλύτερα για τον Φαντασμένιο ο οποίος ως  shoegazer έχει μάθει μια ζωή να ψάχνει για ομορφιές μέσα σε τόνους θορύβου. Προσοχή, μην αφαιρείστε, δεν είναι shoegaze ο δίσκος, εδώ η βρομιές είναι lo-fi αλά χαλασμένο κασετόφωνο. Υφολογικά είναι σαν να του είπαν πως έχει 6 μήνες ζωής και αυτός αντί να πέσει σε κατάθλιψη σχεδόν το διασκεδάζει, σαρκάζεται και κυρίως ονειροπολεί.