φανταδεκαεννιά

Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε λοιπόν και από σήμερα σοβαρεύουν τα πράγματα. Διότι για να βρείτε το σημερινό πρέπει να ξέρετε από καλή μουσική, αν είστε τίποτα μυρωδιάδες μην μπαίνετε καν στον κόπο. Θα πείτε βέβαια, κάτσε ρε Μένιο γίγαντα, αφού αυτός είναι τόσο τεράστιος γιατί τον έχεις μια στροφή πριν από το γκρεμό; Το βάζει μωρέ εδώ καλού κακού να υπάρχει, διότι ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει και στην τελική αν τα ήξερε όλα ο Φάντα θα είχε πάρει μεταγραφή σε κάνα σαητ της προκοπής. Αλλά ας επικεντρωθούμε στο δισκάκι καλύτερα. 

Θα μπορούσε να είναι μουσική από ταινία επιστημονικής φαντασίας ή από μια εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς ή εγκεφάλου ή και ολόκληρου σώματος πιο σωστά. Ναι, φανταστείτε ένα ανοιχτό σώμα και από πάνω ένα τύπο να εφαρμόζει ρεύμα σε διάφορα σημεία, να δημιουργούνται επαγωγικά φαινόμενα, συντονισμοί, κβαντοήχοι και νέοι δρόμοι στην εντροπία κλπ. Σας γάμησε ο Φαντασμένιος, δεν ξέρετε τι να γκουγκλάρετε. Ε ψάξτε τον δίσκο που έχει τον πιο λαχταριστό συνδυασμό ονομάτων στις θέσεις καλλιτέχνης, παραγωγός και φιλική συμμετοχή από. Τον δίσκο που θα μπορούσε να προκαλέσει επανάσταση στη μουσική, αλλά αν ξέρατε ποιος είναι και τον ακούγατε για πρώτη φορά ενδεχομένως να καθόσασταν σταυροπόδι, να βάζατε το χέρι στο πιγούνι και να λέγατε "ρε μπας και είναι κανά χαλασμένο ψυγείο αυτό που παίζει;". Και καλά θα κάνατε διότι έχετε στο μυαλό σας το καλοκαίρι που οι Radiohead κούρδιζαν τις κιθάρες και οι φανς από κάτω χειροκροτούσαν νομίζοντας πως πρόκειται για νέο τραγούδι.