Bazooka & Victim of Society | Gagarin205 23/12

 Διαβάζετε ποστ για τη χριστουγεννιάτικη  συναυλία των Victim of Society και Bazooka στο Gagarin205. Εντάξει μη δώσετε και πολύ σημασία σε ό,τι ακολουθεί καθώς είναι ακόμα ζεστά τα πιξελ από το ποστ για το #9 της φανταλίστας. Ενδεχομένως η υποκρισία μπορεί να συγκριθεί με έναν επισκέπτη του μουσείου της στάζι που αγανακτισμένος γράφει από το σμαρτφον στο fb για τις μεθόδους και το εύρος της παρακολούθησης των πολιτών της Ανατολικής Γερμανίας.

Να σημειωθεί πως ο Φαντασμένιος θεωρεί τους πρόσφατους δίσκους των δυο συγκροτημάτων πολύ σημαντικούς για την κιθαριστική μουσική στην Ελλάδα. Και πάμε σιγά σιγά στην καλοπροαίρετη κριτική.

Το καλό με αυτό το λαηβ είναι πως ενώ γράφει αυτό το ποστ ο Φαντασμένιος (μια μέρα μετά το λαηβ) έχει χάσει περίπου το 40% της ακοής του, το κακό είναι πως το Gagarin205 είναι στη θέση του ανέπαφο. Θυμάται ο Φαντασμένιος ένα από τα πρώτα λαηβ των Victim με ντραμερ (στο ρομάντζο), αλλά και την εμφάνιση τους στο Saristra 2017 και αμέσως σκέφτεται τους Bazooka πριν από ένα χρόνο, κοιτάει και το κατάμεστο Gagarin, ρε εδώ μπορεί να κάνει στροφή η ιστορία. Να είναι σαν νέο 87, βασικά τι να κλάσει το 87 να είναι σαν εκείνες τις μέρες του 96 που τη μια μέρα ερχόταν το διπλό στο Άμστερνταμ και την επομένη πρόκριση στο f4 με τάπα Βράνκοβιτς στο μηδέν. 

Βασικά ίσως να φταίνε οι προσδοκίες του Φαντασμένιου, εμ Φαντασμένιος είναι αυτός φαντάζεται, φαντάζεται και όπως είναι λογικό τα φανταστικά σπάνια πραγματώνονται και μετά σκάει η απογοήτευση και του φταίει του Φάντα που οι victim ανέβασαν στη σκηνή έναν Allen Ginsberg των φτωχών. Ίσως κάποια πιο σύγχρονη προσέγγιση, πιο αυθεντική, να λειτουργούσε, αλλά η εικόνα αυτή άφησε μια μελαγχολία. Σαν να είμαστε χώρα του παλιού ανατολικού μπλοκ και βλέπουμε μπάντα ρέπλικα των Velvet Undergound ή των Sonic Youth την ύπαρξη των οποίων μάλλον αγνοούμε. Victim of Society χωρίς λευκό θόρυβο αλλά και Φαντασμένιος με Lamar στο 9 της λίστας για να μη ξεχνιόμαστε ε.

Τώρα για τους Bazooka  ο Φαντασμένιος ήταν υποψιασμένος από το EP. Και το πρώτο μισάωρο τους στη σκηνή ήταν, βασικά δεν ήταν Bazooka, ήταν νεροπίστολα θα μπορούσε να πει κάποιος. Με τρομπέτες και τρομπόνια και δώστε μου φύση, φύσηηηη, και κοιτάει το πουκάμισο του τραγουδιστή ο Φαντασμένιος και σκέφτεται πάλι τα χειρότερα και το φεστιβάλ στο Newport του 1965. Ωστόσο όλα αυτά τα πήρε ο αέρας όταν επανδρώθηκαν και τα δυο ντραμς στη σκηνή οπότε και έγινε του Bazooka το κάγκελο. Οι κιθάρες, ο ρυθμός, ο χαρισματικός φροντμαν, ο υπέροχος κόσμος από κάτω, ε δε γράφτηκε ιστορία αλλά ήταν η καλύτερη στιγμή των φετινών Χριστουγέννων.

Οι Bazooka φυσικά έχουν δικαίωμα να αλλάξουν τον ήχο τους, να εξελιχθούν όπως αυτοί νομίζουν και σίγουρα στα αρχίδια τους τι θα πει ο Φαντασμένιος (αυτός με το Damn στο #9 για το 2017 ε).