μπαρμπαδίαση 2022 μέρος Γ' | Ride στο gagarin 16/12/2022

Ο Φαντασμένιος έχει γράψει για 211 λαηβ. Έχει ακόμα γράψει για λαηβ πριν πάει, για λαηβ που δεν έχει πάει και για λαηβ που δεν έχουν γίνει. Ε σήμερα θα γράψει για ένα λαηβ που είχε γίνει πρόπερσι, τη συναυλία των Ride στο Gagarin για τα 30 χρόνια του Nowhere. 

Οι Ride είχαν να έρθουν από τον Απρίλιο του 1993, όταν είχαν παίξει δυο βράδια στο Ρόδον αλλά τω καιρώ εκείνω ο νεανίας Φάντα άκουγε μόνο Scorpions. 29 χρόνια μετά ο Φάντα περιμένει πως και πως να κάνει τικ στο κουτάκι "να δω λαηβ την αγία τριάδα του Shoegaze, My Bloody Valentine, Slowdive και Ride". 

Εμ κύριε Φαντασμένιο μας ειδοποιούν από το κοντρόλ πως είστε για τον πούτσο εντελώς. Εμ κύριε Φαντασμένιο οι Ride είχαν έρθει και το 2019 και είχατε πάει να τους δείτε και μας γράφατε και απόψεις εδώ. Συνεχίστε κύριε Φαντασμένιο. Συνεχίστε.

Το Gagarin σχεδόν γέμισε από μπαρπάδες καθώς το γνωστό δυσλειτουργικό γκρινιάρικο καταθλιπτικό αλτερνατιβ αθηναϊκό νέησον έδωσε σύσσωμο παρόν. Οι Ride βγαίνουν στη σκηνή και η αλήθεια είναι πως ο ενθουσιασμός του κόσμου είναι έκδηλος. Ο κόσμος είναι εκεί, τραγουδάει, χειροκροτεί, φωνάζει, μέχρι και παλαμάκια κάνει στο ρυθμό. Οι Ride παίζουν το Nowhere ολόκληρο. Ο Gardener χαμογελά που και που, είπε και στο μικρόφωνο για τα παλιά λαηβ, ο Φαντασμένιος χασμουριέται, ο Andy Bell αν δεν κράταγε την κιθάρα λογικά θα χασμουριόταν και αυτός. Ρε μπας και είχαν ξεχάσει και οι Ride ότι είχαν έρθει το 2019;

Ο Φαντασμένιος αλλάζει θέση, ίσως μια αλλαγή στην προοπτική να βοηθήσει. Πάει και κάθεται πίσω από δύο εικοσάρηδες. Ω ναι, να μην σώσει να δει ξανά τον Kevin Shields o Φάντα, ήταν δυο εικοσάρηδες στο λαηβ των Ride. Εχουμε φτάσει στο encore και επιτέλους παίζουν κομμάτια από το Going Blank Again, OX4, twisterella και κλείνουν με Leave Them All Behind. Για ακόμα μια φορά αυτός ο δίσκος είναι σωσίβιο, εδώ διώχνει την βαρεμάρα αλλά στο παρελθόν έχει σώσει καρδούλες κάτι μαύρα βράδια που δεν σε χώραγε ο κόσμος και δεν ήξερες που είναι, κάτι ταξίδια που πήγαινες ή έφευγες από την αβάσταχτη λύπη της απόρριψης αλλά και σε κάποιες λίγες ηρωικές στιγμές. Είναι βέβαιο πως το Going Blank Again είναι μακράν ο καλύτερος δίσκος των Ride, απορεί ο Φάντα πως οι περισσότεροι θεωρούν το Nowhere καλύτερο. To Going Blank Again είναι ένας δίσκος με μαγικές ιδιότητες, είναι σαν βηματοδότης, βασικά τα εικοσάχρονα σχεδόν φασώνονται. Τι άλλο να γίνει δηλαδή;