The Brian Jonestown Fucking Massacre λαηβ στην Αθήνα

Η ωμή αλήθεια

Ο Φαντασμένιος ξέρει πως τουλάχιστον οι μισοί που πήγαν χτες στο φαζ, είχαν περάσει όλη την Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2004 ψάχνοντας δισκάκια και πληροφορίες για τους Brian Jonestown Massacre. Πάνε σχεδόν 10 χρόνια από εκείνη τη νύχτα πρεμιέρας που είχε προβληθεί στον κατάμεστο Απόλλωνα το Dig! Σε εκείνο το σαββατιάτικο ποτό ακούστηκαν πολλά "ναι μωρέ τους ξέρω, από τον Μήνα" αλλά το συννεφάκι από πάνω έγραφε "πόσες μπαντάρες υπάρχουν που δεν έχω ιδέα πως υπάρχουν;". Το Dig! ήταν η ταινία που από τη μία έκανε γνωστούς τους BJM αλλά από την άλλη τους κόλλησε την ταμπέλα του περίεργου, του γραφικού. Πριν διαγνωσθεί (εκ της οθόνης) ο μαρκ-η-σμιθισμός βαριάς μορφής του Anton, αυτός πρόλαβε στο δεύτερο μισό των 90s να κυκλοφορήσει τόσα όμορφα τραγούδια που για να τον φτάσει ο ο Jack White θα χρειαστεί ακόμα δυο ζωές.

 Στη μετά-DiG εποχή και ενώ ο Anton το ρίχνει στους πειραματισμούς παντός είδους, ο νεαρός τότε Φαντασμένιος ανακάλυπτε πως η νέα αγαπημένη του μπάντα είχε ξεκινήσει με shoegaze. Οι BJΜ από ένα από όλα τα συγκροτήματα περνάνε στα αγαπημένα, στα έχω όλους τους δίσκους, σε αυτά που θα αποτελέσουν τη μουσική υπόκρουση για τις μεγάλες καταστροφές και τις στιγμές που κοκκινίζουν όλα. Κάπως έτσι γεννιόνται τα μεγάλα απωθημένα. 

  

10 χρόνια Φαντασμένισμοι

Πώς άραγε να είναι λαηβ σκεφτόταν ο νεανίας Φαντασμένιος. Έχουν τόσα πολλά καλά τραγούδια που θα μπορούσαν να παίζουν δυο ώρες, να είναι σαν best of, να είναι τέλεια, και ας μην παίξουν τα ένα-δυο πιο αγαπημένα. Σιγά μην παίζει τα παλιά. Και σιγά μην τα παίζει τόσο καλά. Και σιγά μην έρθει στην Ελλάδα. Και σιγά που θα έχει κόσμο αν έρθει. Και σιγά που δεν θα καεί από τα ναρκωτικά. Και ο τύπος έχει τέλεια αίσθηση του χιούμορ, άκου εκεί τίτλος "automatic faggot for the people"!

Ακόμη περισσότερη ωμή αλήθεια

Ο θεραπευμένος καθαρός πια Anton δεν θυμίζει σε τίποτα τον αλητάμπουρα του Dig! Μοιάζει πιο πολύ με την καρτουνίστικη αλά Simpsons εκδοχή του. Έπαιξε γεμάτες δυο ώρες ένα σετ μπεστ οφ με ολίγην από καινούργια. Η μπάντα εκτέλεσε τα παλιά αγαπημένα τραγούδια άψογα και αυτό είναι πολύ λογικό καθώς τα περισσότερα από αυτά είχαν ηχογραφηθεί σχεδόν λαηβ (το thank god for mental illness  γράφτηκε σε μια μέρα!). Δεν έκανε κανένα χατίρι στον Φαντασμένιο, έτσι για να μη σβήσει εντελώς το απωθημένο και είπε ένα ανέκδοτο με το οποίο δεν θα γελάγανε ούτε οι τηλεθεατές του Αντ1. Γέμισε το φαζ και εκτός από τους γνωστούς 300 που περιφερόμαστε, είχε πολλούς νέους που άκουσαν λέει ένα τραγούδι σε μια σειρά στην τηλεόραση. Και αυτό είναι καλό διότι πρέπει να είναι πολύ καθοριστικό να είναι το πρώτο ή δεύτερο λαηβ που βλέπεις αυτό. Ελπίδα. 

Καμία ελπίδα για τον μαλάκα που πέταγε τα μπουκάλια στη σκηνή γιατί ήθελε να δει λαηβ μια σκηνή του Dig. Τέλος μια ειδική μνεία στον θεούλη που είχε φυλάξει ένα μαγικό χαπάκι από το 1978 και αποφάσισε να το πάρει στο λαηβ των BJM. Να τον έχει καλά ο Έλβις!  

pic via flickr