rapid eye movement #28

Θυμάται ο Φαντασμένιος το ΠΟΠ & ΡΟΚ στα τέλη των 90s. Κάπου στις πρώτες σελίδες υπήρχε μια ενότητα με τίτλο desert island discs. Την επιμέλεια είχε φυσικά  ο λιστομανιακός Γιάννης Πετρίδης. Εκεί λοιπόν δημοσιεύονταν λίστες με τους αγαπημένους δίσκους των αναγνωστών, ενώ τονισμένες σε πλαίσιο βρίσκονταν οι λίστες από γνωστούς Καλλιτέχνες. Σε κάποιο από τα τεύχη (σε αυτό με τους πυξ-λαξ στο εξώφυλλο;) υπήρχε η λίστα με τους 10 αγαπημένους δίσκους του M . Stipe. Τρέχα γύρευε πού, πότε και σε ποιον έδωσε τη λίστα ο Stipe, αλλά δεν έχει σημασία. 

~Η λίστα ήταν σούπερ γιατί είχε 2 δίσκους των Wire! Να ήταν το Pink Flag στο νο1; Σε κάθε περίπτωση όταν εκατομμύρια μουσικόφιλοι βασανίζονται για να χωρέσουν όλους τους έρωτες σε δέκα δάχτυλα ο Stipe καταδικάζει τους ψυχαναγκασμούς και σχηματίζει με δυο wire δάχτυλα το σήμα της νίκης. Τι άλλα; Είχε το horses της Patti Smith (αν διαβάζεις το post μετά το 2016 βλ. rapid eye movement #76) και μπορεί να είχε και Stooges. Σίγουρα είχε Velvets και μάλιστα το 3ο και όχι την μπανάνα και σε περίπτωση που είστε αφηρημένοι να σας θυμίσουμε πως διαβάζετε φαντασμένιο.

Η πιο αναπάντεχη και ταυτόχρονα αξέχαστη επιλογή, η πληροφορία που είναι αποθηκευμένη στο πιο γερό εγκεφαλικό κύτταρο, το κύτταρο το σένιο, αυτό που θα αφήσει τελευταίο τον Φαντασμένιο, είναι το Fellini's Satyricon Soundtrack. Με ένα σμπάρο δυο τριγόνια τουτέστιν και Φελινικός και Nino Rotaικός. Πόσο κουλ πια; Πόσο; Αρκετά για να προσδιορίζεται το κουλνες σε βαθμούς M. Stipe.

/το παρόν ποστ είναι μέρος του διηνεκούς αφιερώματος στους rem με μικρά ποστ στα οποία ο Φαντασμένιος θα αναφέρει αγαπημένες πληροφορίες χωρίς τη βοήθεια των ιντερνετς αλλά μονάχα από μνήμης. Κατά συνέπεια ενδέχεται πολλές από τις πληροφορίες να είναι λάθος. /